Το The Narrative Corpse είναι μία comics αλυσίδα, μία ιστορία δημιουργημένη από 69 κορυφαίους καλλιτέχνες του χάρτινου σύμπαντος, με εμπνευστή και επιμελητή του όλου εγχειρήματος το μεγάλο Art Spiegelman. Βασισμένο στο Le Cadavre Exquis (The Exquisite corpse, Το εξαίσιο πτώμα *), ένα παιχνίδι που έπαιζε ο André Breton και οι σουρρεαλιστές φίλοι του, το πτώμα της αφήγησης ξεκίνησε στις αρχές του 1990 σαν ένα project που θα δημοσιευόταν στις σελίδες του RAW, του θρυλικού περιοδικού comics που εξέδιδε ο ίδιος ο Spiegelman και η γυναίκα του.
Η διαδικασία θα πήγαινε ως εξής: Ένας καλλιτέχνης θα ξεκινούσε την ιστορία σχεδιάζοντας μόνο 3 ασπρόμαυρα panels με ήρωα τον Sticky, το κλασικό ανθρωπάκι με τις απλές γραμμές που φτιάχνουν τα πεντάχρονα παιδιά. Έπειτα, θα έδινε τη δουλειά του στον επόμενο, που θα συνέχιζε την ιστορία με όποιο τρόπο ήθελε, με 3 δικά του κουτάκια. Μόνη προϋπόθεση ήταν να υπάρχει κάποια συνέχεια με την προηγούμενη συμμετοχή, και να χρησιμοποιηθεί ως κεντρικός χαρακτήρας ο Sticky. Έτσι κι αλλιώς, ο καλλιτέχνης λάμβανε μόνο τα panels του τελευταίου πρίν από αυτόν καλλιτέχνη, όχι όλων των προηγούμενων, για να διατηρηθεί το σουρρεαλιστικό στοιχείο του όλου πράγματος, να μην υπάρχει κεντρική δομή.
Ο Spiegelman, μία από τις πλέον επιδραστικές προσωπικότητες του κόσμου των comics της εποχής, συγκέντρωσε για αυτό το καλλιτεχνικό του πείραμα την αφρόκρεμα της αφρόκρεμας των εναλλακτικών αμερικάνικων αλλά και ευρωπαϊκών comics. Μιλάμε για ονόματα όπως οι: Chris Ware, Robert Crumb, Lorenzo Mattotti, Daniel Clowes, Thomas Ott, Charles Burns, David Mazzucchelli, Jaques Loustal, Gilbert και Jaime Hernandez, μέχρι και τον θρυλικό Will Eisner ! Και φυσικά πολλούς, πολλούς άλλους. Για να επισπευστεί η διαδικασία, ορίστηκαν δύο "παρακλάδια", ένα στη Νέα Υόρκη και ένα στο Λονδίνο, και ο Spiegelman, ο συν-επιμελητής Robert Sikoryak και ο Richard McGuire ανέλαβαν να ενώσουν τις δύο άκρες της κάθε άλλο παρά γραμμικής αφήγησης. Το όλο project μεγάλωνε διαρκώς, ξεπερνώντας μάλιστα τη διάρκεια ζωής του RAW (το οποίο σταμάτησε να εκδίδεται το 1991), και τελείωσε απότομα το 1995, για να εκδοθεί και σε μορφή graphic novel από τις εταιρείες Gates of Heck και Raw Books σε 9.500 πλέον σπάνια και συλλεκτικά αντίτυπα.
Υπόθεση με την αυστηρή έννοια ασφαλώς και δεν υπάρχει (γι'αυτό μου αρέσει ο σουρρεαλισμός), και βασικά δεν υπάρχει ούτε αρχή ή τέλος, όμως μετά τα μονταρίσματα του Spiegelman και του Sikoryak καθορίστηκαν ως αρχικά panels αυτά του ίδιου το Sikoryak, και ως τελικά αυτά του Jayr Pulga. Κάποιοι συμμετέχοντες συμπεριέλαβαν και εμφανίσεις γνωστών χαρακτήρων τους (π.χ The Spirit του Will Eisner, Akbar & Jeff του Matt Groening, Zippy the Pinhead του Bill Griffith), για να δώσουν και λίγη γεύση από crossover στο όλο εγχείρημα. Ενδιαφέρον είναι επίσης το οτι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες και τα background σκηνικά δε διαρκούν περισσότερο από 3 συμμετοχές (δηλαδή 9 panels) στη σειρά.
* Το Le Cadavre Exquis (Το εξαίσιο πτώμα) ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζε ο André Breton και ο κύκλος των σουρρεαλιστών τις δεκαετίες του 1920 και 1930 για να ξεφύγουν από τους περιορισμούς της λογικής σκέψης. Ο πρώτος συμμετέχων έγραφε μία πρόταση στο πάνω μέρος μίας κόλλας χαρτιού, και το έδινε στον επόμενο για να γράψει τη δική του συνέχεια. Το χαρτί κάθε φορά διπλωνόταν ώστε να φαίνεται μόνο η πρόταση του τελευταίου συμμετέχοντος, και αφού έγραφαν όλοι με τη σειρά τους, ξεδιπλωνόταν και διαβαζόταν ως ολοκληρωμένη αφήγηση (ο Βισνού να την κάνει). Αργότερα το παιχνίδι εξελίχθηκε και σε "εκδόσεις" για σκίτσο και κολλάζ (σαν τη Monopoly ένα πράγμα), οπότε ο Art Spiegelman πολλές δεκαετίες αργότερα πολύ λογικά σκέφτηκε "γιατί όχι και σε comics?"
Το πείραμα του The Narrative Corpse ίσως και να ενέπνευσε ένα αντίστοιχο εγχείρημα του 1999 σε επιμέλεια του τεράστιου Alan Moore και τίτλο The Worm, μόνο που εκεί οι καλλιτέχνες συγκεντρώθηκαν και δούλεψαν ταυτόχρονα πάνω σε ένα προκαθορισμένο σενάριο. Επίσης, έχει εμπνεύσει την πολύ πιο πρόσφατη και πολύ ωραία πρωτοβουλία The Infinite Corpse, ένα διαδραστικό web comic από μόλις... 493 καλλιτέχνες.
Ακολουθεί μία λίστα των εκλεκτών συμμετεχόντων, με τη σειρά που εμφανίζονται τα panels τους στο The Narrative Corpse:
R. Sikoryak > Mark Beyer > Gilbert Hernandez > Mary Fleener > M. K. Brown > David Mazzucchelli > Mort Walker > S. Clay Wilson > Chester Brown > Debbie Dreschler > Mark Landman > Jay Lynch > Gary Leib > Willem > Carol Lay > Jason Lutes > Max Andersson > J. Pirinen > Peter Bagge > G. Wasco > Spain > Carol Swain > Richard McGuire > Drew Friedman > David Sandlin > Ever Meulen > Mariscal > Joost Swarte > Pascal Doury > Georgeanne Deen > Chris Ware > Charles Burns > Lorenzo Mattotti > Justin Green > Julie Doucet > Kaz > Gary Panter > Daniel Clowes > Jonathon Rosen > Krystine Kryttre > Jaime Hernandez > Scott Gillis > Jim Woodring > Paul Corio > Will Eisner > Carol Tyler > Max Cabanes > Gilbert Shelton > Scott McCloud > Typex > José Muñoz > Matt Groening > Joe Sacco > Art Spiegelman > Savage Pencil > Jaques Loustal > Robert Crumb > Aline Kominsky-Crumb > Kamagurka & Herr Seele > Thomas Ott > Bruno Richard > Kim Deitch > Ben Katchor > Lynda Barry > Mark Zingarelli > Richard Sala > Bill Griffith > Jayr Pulga
Η τελευταία ατάκα νομίζω τα λέει όλα από άποψη υποθέσεως και ύφους !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου