Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Κομιξάδικα του Λονδίνου

Την προηγούμενη βδομάδα είχα την τύχη να βρεθώ στο Λονδίνο - η τύχη συνίσταται στο οτι είχα βρεί φτηνά εισιτήρια απο το internet, έμεινα σε φιλικό σπίτι οπότε δεν πλήρωσα ξενοδοχείο, και είχα αρκετές ημέρες στη διάθεσή μου ώστε να απολαύσω αυτή την τεράστια όσο και πανέμορφη πόλη. Και φυσικά, ως αμετανόητος comic maniac, δεν έχασα την ευκαιρία να επισκεφθώ μερικά απο τα μεγαλύτερα και γνωστότερα comic shops της Αγγλίας, και της Ευρώπης γενικότερα. Και, επίσης φυσικότατα, γύρισα πίσω κουβαλώντας πολλούς ενδιαφέροντες τίτλους, τους περισσότερους απο τους οποίους δεν είχα πετύχει ποτέ στην Ελλάδα. Πλήρωσα 20 λίρες παραπάνω για την υπέρβαρη βαλίτσα, αλλά χαλάλι ! Ακολουθεί μια μικρή παρουσίαση των κομιξάδικων που επισκέφθηκα.

Forbidden Planet - Το "κλασσικό"


179 Shaftesbury Ave, Covent Garden, London
www.forbiddenplanet.com
πλησιέστερος σταθμός μετρό : Covent Garden (γραμμή Piccadilly)

Στο κατάκεντρο του Λονδίνου, στην τουριστική (και πολύ όμορφη) συνοικία του Covent Garden, βρίσκεται ένα απο τα μεγαλύτερα κομιξάδικα της Ευρώπης, με έντονο cult status και δυναμική παρουσία και στο internet - το Forbidden Planet. Έχοντας επισκεφθεί το site και το blog του αμέτρητες φορές, και γνωρίζοντας τη φήμη του, ένιωσα δέος καθώς το πλησίαζα. Ρίχνοντας απλώς μια ματιά στο ισόγειο, γεμάτο με action figures, μάσκες και μπλούζες, κατέβηκα στο υπόγειο, όπου βρίσκεται ο πραγματικός θησαυρός. Ένας τεράστιος χώρος, αφιερωμένος στα (mainstream κυρίως) comics, τα manga και τα dvd ταινιών με comics θεματολογία. Το αντίστοιχο Solaris του Λονδίνου, σε πενταπλάσιο μέγεθος. Όποιος αγαπάει τους υπερήρωες, εδώ είναι ο παράδεισός του. Λίγο θα δυσκολευτεί με την αλφαβητική, και όχι ανά δημιουργό ή σειρά ταξινόμηση, αλλά έτσι κι αλλιώς το ψάξιμο είναι η μισή χαρά. Φυσικά, το Forbidden Planet δεν ασχολείται μόνο με υπερήρωες, και έτσι βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα πραγματάκια. Δεν περίμενα όμως και να βρώ ολοκληρωμένο το "Heartbreak Soup" του Gilbert Hernandez, το οποίο ψάχνω χρόνια τώρα στην Αθήνα, και μάλιστα στην τιμή προσφορά (ξεφτίλα) των 5 λιρών (= 6 ευρώ). Πρίν φύγω, έβγαλα και φωτογραφία με την ταμπέλα του μαγαζιού (πόσο geek είσαι ?).

Gosh ! - Το "εναλλακτικό"


39 Great Russell Street, Bloomsbury, London
www.goshlondon.com
πλησιέστερος σταθμός μετρό : Tottenham Court Road (γραμμές Central, Northern)

Η ταμπέλα "Editor's Choice" που φιγουράρει πάνω στη φωτογραφία του Gosh ! δεν είναι διόλου τυχαία (έγινα και editor, τρομάρα μου). Το πιο ψαγμένο και "εναλλακτικό" κομιξάδικο της πόλης, δηλαδή το αντίστοιχο Tilt του Λονδίνου, βρίσκεται αρκετά κεντρικά, ακριβώς απέναντι απο το Βρετανικό Μουσείο (ξέρετε, αυτό που έχει ως βασικό του έκθεμα τα μάρμαρα του Παρθενώνα που μας έχουν κλέψει). Οπότε, αν "πατριωτικοί" λόγοι δε σας εμποδίσουν να επισκεφθείτε το (εκπληκτικό, είναι αλήθεια) μουσείο, μπορείτε να πεταχτείτε στην απέναντι πλευρά του δρόμου, για να ανακαλύψετε ένα άλλο εκπληκτικό "μουσείο" των comics. Σίγουρα, η πραμάτεια του μαγαζιού δεν είναι για όλα τα γούστα, αλλά τα προσωπικά μου γούστα τα κάλυψε 100%. Λίγοι υπερήρωες στα πρώτα ράφια, και μετά ... το χάος. Εκεί βρήκα τίτλους τους οποίους έψαχνα αρκετό καιρό, και άλλους τους οποίους έβρισκα μεν, αλλά ήταν οικονομικά δυσπρόσιτοι. Όπως και να το κάνουμε, αλλιώς είναι να δίνεις 28 ευρώ για το "Quimby the Mouse" του Chris Ware, και αλλιώς 17 λίρες (= 20 ευρώ). Και αν η διαφορά δε φαντάζει μεγάλη, όταν συγκέντρωσα όλα τα comics που πήρα απο το Gosh ! και έκανα τη σύγκριση με τις ελληνικές τιμές, η διαφορά ήταν πάνω απο 50 ευρώ (ναι, πήρα πολύ πράμα). Τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα ήταν πάντως τα "Amphigorey" του Edward Gorey και "Curses" του Kevin Huizenga. Άξιο ! Άξιο !

Mega City Comics - Το "μεγάλο"


18 Inverness Street, Camden Town, London
www.megacitycomics.co.uk
πλησιέστερος σταθμός μετρό : Camden Town (γραμμή Northern)

Ίσως το πιο ενημερωμένο και με τη μεγαλύτερη ποικιλία μαγαζί comics του Λονδίνου, το Mega City Comics αποπνέει την αύρα του "αυθεντικού" κομιξάδικου. Τοποθετημένο σε ένα σχετικά απόμερο σημείο της τεράστιας και δαιδαλώδους αγοράς του Camden (και δεν υπερβάλλω καθόλου), δεν προσελκύει περαστικούς που ξεστράτισαν απο τα τουριστικά μαγαζιά, αλλά αφοσιωμένους φίλους της 9ης τέχνης. Μεγάλο και χορταστικό, καλύπτει όλα τα γούστα των απανταχού κομιξάδων, και μάλιστα σε αρκετά καλές τιμές. Απο Marvel και DC, μέχρι ανεξάρτητα αμερικάνικα, ευρωπαϊκά και γιαπωνέζικα comics, το Mega City Comics τα έχει όλα. Όρεξη (και χρόνο) να έχετε να ψάχνετε. Μοναδικό μου παράπονο το οτι όποιον ψιλο-δυσεύρετο τίτλο βρήκα, τον είχα ήδη (φυσικά δε φταίει το μαγαζί για αυτό, η ρημάδα η τύχη μου τα φταίει).

Book & Comic Exchange - Το "τζάμπα"



14 Pembridge Road, Notting Hill Gate, London
πλησιέστερος σταθμός μετρό : Notting Hill Gate (γραμμές Central, Circle, District)
(Η εξωτερική φωτογραφία είναι απο το αντίστοιχο μαγαζί του Soho)

Μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση κομιξάδικου, το Book & Comic Exchange βρίσκεται στην αριστοκρατική συνοικία του Notting Hill, στην αρχή της περίφημης αγοράς του Portobello, όπου μπορεί κανείς να βρεί αντίκες, ξεχωριστά αντικείμενα και αναμνηστικά, σε όχι και τόσο καλές τιμές, είναι αλήθεια. Σκεφτείτε κάτι σαν την πλατεία Αβυσσηνίας στην Ηφαίστου, στο Μοναστηράκι, στο εικοσαπλάσιό του όμως (και ίσως να λέω και λίγο). Το μαγαζί μας πάντως, έχει εξαιρετικές (έως εξευτελιστικές) τιμές, διατηρώντας παράλληλα τον όμορφο χαρακτήρα του κομιξάδικου-αντικερί, ένας τύπος μαγαζιού που θυμίζει τα αντίστοιχα δισκάδικα που πουλάνε μόνο βινύλια, και που δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα (για comics εννοώ, για δίσκους υπάρχει). Εκεί θα βρείτε μόνο τεύχη comics (δηλαδή καθόλου graphic novels ή ολοκληρωμένους τόμους), παλιά και καινούρια, μεταχειρισμένα (κυρίως) και καινούρια, σπάνια και όχι τόσο σπάνια. Φανταστείτε οτι βρήκα (και φυσικά άρπαξα) το πρώτο τεύχος του "Preludes and Nocturnes", του πρώτου τόμου της σειράς The Sandman. Τιμή ? 2 λίρες (= 2,5 ευρώ). Απίστευτο ?


View London Comic Shops in a larger map

Απο τα μαγαζιά που είχα σκοπό να επισκεφθώ, δεν κατάφερα να πάω στο Orbital και το Animetal, και το Magma, το οποίο πέτυχα τυχαία (βεβαίως ήταν στη λίστα μου), δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κομιξάδικο, αν και παρουσιάζει  πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ειδικά για τους φίλους των γραφικών τεχνών. Επίσης, πήγα και στο Comicana, το οποίο είναι στο ίδιο στύλ με το Book & Comic Exchange, αλλά επειδή το δεύτερο μου άρεσε περισσότερο, επέλεξα να παρουσιάσω αυτό. Πάντως τα τέσσερα παραπάνω μαγαζιά πιστεύω οτι αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα των comic shops του Λονδίνου, καταδεικνύοντας την ποικιλία και τα διαφορετικά γούστα που καλύπτει η αγορά comics της αγγλικής πρωτεύουσας. Κωλόφαρδοι άγγλοι !

London comic shops @ yelp

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

MW

Ένα συγκλονιστικό thriller από τον Osamu Tezuka

Το MW είναι ένα απο τα λεγόμενα ενήλικα manga του τεράστιου ιάπωνα δημιουργού Osamu Tezuka. Ένα σφιχτοδεμένο κοινωνικο-πολιτικό θρίλερ με άφθονη δράση και σασπένς, που ασχολείται με δύσκολα και ταμπού θέματα όπως η πολιτική διαφθορά, η θρησκεία και η ομοφυλοφιλία.

Ίσως το πιο σκοτεινό έργο ανάμεσα στην τεράστια παραγωγή του πολυσχιδούς αυτού καλλιτέχνη, απομακρύνεται αισθητά απο το παιδικό και παιχνιδιάρικο ύφος των σειρών που τον έκαναν διάσημο, όπως π.χ το Astro Boy, το Princess Knight ή το Phoenix, και απευθύνεται σε πιο ώριμο κοινό.

Πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Big Comic τις χρονιές 1976-78, και μόλις το 2007 μεταφράστηκε στα αγγλικά και κυκλοφόρησε σε μορφή graphic novel απο τη Vertical. To 2009 μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη, σε μία live action ταινία (δηλαδή με κανονικούς ηθοποιούς, όχι animation), με πολύ μέτρια όμως αποτελέσματα.

Κεντρικός χαρακτήρας της υπόθεσης είναι ο χαρισματικός, όσο και ύπουλος και δολοπλόκος τραπεζίτης Yuki Michio. Μην έχοντας κανέναν ηθικό ενδοιασμό, οργανώνει με εκπληκτική ευφυία και ακρίβεια ποικίλες εγκληματικές ενέργειες, όπως ληστείες, εκβιασμούς και απαγωγές, και δε διστάζει ούτε στιγμή να σκοτώσει όποιον σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά του. Εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την ομορφιά και την αμφισεξουαλικότητά του, αποπλανεί γυναίκες και άντρες, χρησιμοποιώντας τους ως πιόνια στις καταχθόνιες δουλειές που σχεδιάζει. Και φυσικά, όταν δεν του είναι πλέον χρήσιμοι, τους ξεφορτώνεται με χαρακτηριστική άνεση και αδιαφορία. Ο δεύτερος πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένας καθολικός ιερέας, ο πατέρας Garai, με τον οποίο ο Yuki διατηρεί μία σχέση αγάπης-μίσους. Οι μεταξύ τους ρόλοι εναλάσσονται απο εραστές σε αντίζηλους, και απο συνεργούς στο έγκλημα σε κυνηγό-κυνηγημένο. Ο Garai γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τις εγκληματικές δραστηριότητες του Yuki, και βασανίζεται απο ενοχές για την ανικανότητά του να τον σταματήσει ή να τον καταδώσει στην αστυνομία. Νιώθοντας συγχρόνως ερωτική έλξη, λύπηση και αποστροφή για τον άσπονδο φίλο του, ψάχνει τη λύτρωση στην εκκλησία και το θεό, χωρίς όμως να καταφέρνει να βρεί εξιλέωση για τις αμαρτίες του.


Ο Yuki και ο πατέρας Garai μοιράζονται ένα σκοτεινό μυστικό. Πρίν απο 15 χρόνια, σε ένα απομακρυσμένο νησί του αρχιπελάγους της Okinawa, οι δυο τους υπήρξαν οι μοναδικοί επιζώντες ενός φρικιαστικού ατυχήματος. Στο νησί, σε μία μυστική αμερικανική βάση, υπήρχαν αποθηκευμένες μεγάλες ποσότητες ενός εξαιρετικά δηλητηριώδους αερίου, απομεινάρι του πολέμου του Βιετνάμ. Το αέριο απελευθερώθηκε απο άγνωστη αιτία, εξολοθρεύοντας ολόκληρο τον τοπικό πληθυσμό, εκτός απο τους δύο ήρωές μας, οι οποίοι ήταν ασφαλείς σε μια σπηλιά πάνω σε ένα ψηλό βουνό. Εκείνη τη νύχτα, οι δυο τους έκαναν έρωτα για πρώτη φορά. Το επόμενο πρωί όμως, αντίκρυσαν το αποκρουστικό θέαμα των νεκρών χωρικών - μια εικόνα που θα τους έμενε χαραγμένη στο μυαλό για την υπόλοιπη ζωή τους. Οι αρχές συγκάλυψαν το γεγονός, αγνοώντας ωστόσο την ύπαρξη των δύο επιζώντων. Το αέριο ονομαζόταν MW !

Σήμερα, ο Yuki ανελίσσεται γρήγορα στους τραπεζικούς και πολιτικούς κύκλους, συνεχίζοντας τα σαδιστικά του εγκλήματα με αμείωτη ένταση. Η έκθεση προ 15ετίας στο φονικό αέριο του έχει στερήσει τη συνείδησή του, μετατρέποντάς τον σε ένα διαβολικό πλάσμα που ευχαριστιέται μόνο όταν προσφέρει πόνο στους συνανθρώπους του. Ο μεγάλος στόχος του είναι να αποκτήσει το MW, και να το χρησιμοποιήσει ως όπλο μαζικής καταστροφής. Και δεν θα διστάσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πραγματοποιήσει το σκότεινό όνειρό του. Οι μόνοι που έχουν κάποια ελπίδα να τον σταματήσουν είναι ένας δαιμόνιος επιθεωρητής της αστυνομίας, ο οποίος ακολουθεί τα ίχνη των εγκλημάτων του, και ο βασανισμένος απο τις τύψεις πατέρας Garai. Στο παιχνίδι που παίζεται γύρω απο το αέριο θα μπλεχτούν ακόμη πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, μέχρι και ο στρατός, και η υπόθεση θα λάβει τρομακτικές και ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Το MW είναι λοιπόν ένα τολμηρό, καθηλωτικό thriller, από ένα τεράστιο καλλιτέχνη του κόσμου των manga, στα χνάρια προηγούμενων δουλειών του όπως τα Ode to Kirihito και Black Jack. Δεν είναι τόσο καλό όσο το έταιρο απο τα "ενήλικα" έργα του Tezuka που εκδόθηκε απο τη Vertical το 2007 (φυσικά μιλάω για το εκπληκτικό Apollo's song), και κάνει μια μικρή κοιλιά απο τη μέση και μετά (έτσι κι αλλιώς, πρόκειται για 580 σελίδες), αλλά αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση οτι το αποτέλεσμα δεν είναι συγκλονιστικό. Κερασάκι στην τούρτα το εντυπωσιακό, ανατρεπτικό φινάλε που ολοκληρώνει ιδανικά αυτό το υπέροχο έργο, φέροντας βαριά την υπογραφή του μεγάλου δημιουργού του.


MW @ Vertical
MW @ wikipedia
MW @ Tezuka in english

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Suehiro Maruo

Ο Μαρκήσιος De Sade των manga !

Κάτι τρέχει με τους ιάπωνες ! Αυτό είναι γνωστό. Κάτι συμβαίνει με την κουλτούρα και την ψυχοσύνθεσή τους που εμείς οι δυτικοί δε μπορούμε να κατανοήσουμε. Δεν είναι τυχαίο οτι απο την Ιαπωνία έχουν ξεπηδήσει οι πιο ακραίοι καλλιτέχνες του κόσμου των comics (τόσο θεματολογικά όσο και αισθητικά), ούτε είναι συμπτωματική η εμμονή τους με τη διαστροφή και τη γραφική της απεικόνιση. Με ιδιαίτερη προτίμηση στις σεξουαλικές ακρότητες και τo σαδισμό, η όχι και τόσο μικρή αυτή μερίδα καλλιτεχνών απο τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου έχει να επιδείξει μία τεράστια παραγωγή στο καθαρά δικό τους, "ασυνήθιστο" αυτό είδος που έχει ονομαστεί ero guro (erotic grotesque). Ηγετική μορφή της σύγχρονης γενιάς του κινήματος, οι απαρχές του οποίου χρονολογούνται κάπου στα 1920, αποτελεί ο cult mangaka, εικονογράφος και ζωγράφος Suehiro Maruo. Πριν ξεκινήσω όμως την παρουσίαση αυτού του πολύ σημαντικού καλλιτέχνη, δεδομένου του ύφους της δουλειάς του, ...


Ο Suehiro Maruo λοιπόν, γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1956 στο Nagasaki της Ιαπωνίας, ο νεαρότερος ανάμεσα σε εφτά αδέλφια. Ήταν ένα εξαιρετικά μοναχικό παιδί, και αναφέρει οτι σε όλη του τη νεότητα δεν αντάλλαξε με τους γονείς του περισσότερες απο 2-3 κουβέντες (οκ, υπερβάλλει λίγο). Ζωγράφιζε όλη την ώρα, προσπαθώντας να αντιγράψει γνωστά manga, όπως το "Eightman". Το 1971 τελείωσε το αντίστοιχο γυμνάσιο, αλλά παράτησε το λύκειο. Ανήσυχο πνεύμα ακόμη και απο την τρυφερή ηλικία των 15, μετακόμισε στο Tokyo και άρχισε να δουλεύει σε ένα βιβλιοδετείο. Παράλληλα, "εργαζόταν" και ως κλέφτης μαγαζιών. Ως αποτέλεσμα, πέρασε 2 εβδομάδες στη φυλακή, όταν συνελλήφθη να κλέβει δίσκους του Santana και των Pink Floyd απο το δισκοπωλείο της γειτονιάς του (ωραίο γούστο στη μουσική πάντως). Στα 17 του σχεδίασε την πρώτη του ιστορία manga, την οποία έστειλε αμέσως στο "αγορίστικο" περιοδικό Weekly Shōnen Jump. Οι εκδότες όμως την απέρριψαν ως "υπερβολικά γραφική και βίαιη".

Απογοητευμένος, δεν ξανασχεδίασε για 8 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το Νοέμβριο του 1980, οπότε και κυκλοφόρησε η πρώτη του δουλειά Ribon no Kishi (リボンの騎士). 24 χρονών πλέον, ο αντισυμβατικός αυτός καλλιτέχνης δεν δεχόταν καμία "έκπτωση" στο καλλιτεχνικό του όραμα, απλώς περίμενε μέχρι ο κόσμος των manga να είναι έτοιμος να δεχτεί την ακραία, είναι αλήθεια, πρότασή του. Το 1982 κυκλοφόρησε η πρώτη του συλλογή μικρών ιστοριών Barairo no Kaibutsu (薔薇色の怪物 - Rose Colored Monster), σηματοδοτώντας και επίσημα πλέον την αρχή της καριέρας του στα comics.



Ο Maruo ασχολείται πάντα με σκοτεινά θέματα, πνιγμένα σε μία εφιαλτική, σουρρεαλιστική ατμόσφαιρα. Το sex και η βία παίζουν βασικό ρόλο στις ιστορίες του, με ιδιαίτερη έμφαση στην όσο το δυνατόν πιστότερη και λεπτομερέστερη απεικόνισή τους. Συνηθισμένα θέματά του αποτελούν οι δολοφονίες με τσεκούρια, και γενικά με αιχμηρά αντικείμενα, οι εκτρώσεις, οι βιασμοί, οι γενετικές ανωμαλίες, και άλλα τέτοια ευχάριστα. Επηρρεασμένος απο την ιαπωνική παράδοση του τυπώματος σε ξύλο του 19ου αιώνα, γνωστή ως ukiyo-e, και πιο συγκεκριμένα απο το παρακλάδι muzan-e, που ασχολείται με τη βία, ο αμφιλεγόμενος ήδη απο τα πρώτα χρόνια της καριέρας του αυτός καλλιτέχνης άρχισε να γίνεται γνωστός ως ο σύγχρονος συνεχιστής του είδους του ero-guro (エログロ), επηρρεάζοντας και άλλους νεαρούς δημιουργούς manga. Πολλές ιστορίες του εμφανίζονταν στο underground manga περιοδικό Garo (ガロ), καλλιεργώντας μια cult φήμη γύρω απο το όνομά του, η οποία τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Οι cameo εμφανίσεις του στις ιστορίες του, και τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά που φορούσε σχεδόν σε όλες τις (λιγοστές) φωτογραφίες του που δημοσιεύονταν στον τύπο της εποχής, ολοένα και γιγάντωναν αυτή τη φήμη.







Το 1984 κυκλοφόρησε η πιο γνωστή στο δυτικό κόσμο δουλειά του, Shōjo Tsubaki (Mr. Arashi's Amazing Freak Show), στην οποία ένα μικρό κορίτσι, η Midori, απάγεται απο το θίασο τεράτων του Mr. Arashi και αναγκάζεται να συμμετάσχει στις παραστάσεις του περιπλανώμενου τσίρκου του. Η ιστορία είναι παλιά, ανήκοντας στην παραδοσιακή αφήγηση παραμυθιών kamishibai, και η κυριολεκτική του μετάφραση είναι "Το κορίτσι με τις καμέλιες", αλλά φυσικά η εκδοχή του Maruo είναι προσαρμοσμένη στο δικό του, βίαιο και σαδιστικό στύλ. Το 1992 μεταφέρθηκε σε ταινία animation με τον τίτλο Midori απο τον Hiroshi Harada. Μία άλλη πολύ γνωστή δουλειά του είναι το βιβλίο Bloody Ukiyo-e μαζί με τον Kazuichi Hanawa (τον οποίο παραδέχεται ως μεγάλη επιρροή του), μία συλλογή πινάκων με φρικιαστικά θέματα όπως αποκεφαλισμούς και ξεκοιλιάσματα που κυκλοφόρησε το 1988. Το 1996 κυκλοφόρησε στην Αμερική μία συλλογή alternative manga, με τίτλο Comics Underground Japan. Απο τη συλλογή ξεχώρισε η ιστορία του Maruo "Planet of the Jap", στην οποία αφηγείται τί θα συνέβαινε αν η Ιαπωνία είχε κερδίσει στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, και έριχνε αυτή ατομικές βόμβες σε αμερικάνικες πόλεις όπως το Los Angeles και το San Francisco. Το "Planet of the Jap", επηρρεασμένο απο τη νουβέλα του Philip K. Dick "The Man in the High Castle" έγινε αυτομάτως cult στην Αμερική, και το όνομα του Suehiro Maruo άρχισε να αναφέρεται σε συζητήσεις για "εναλλακτικά" και "ψαγμένα" comics.

Ο πολύ σημαντικός γάλλος κριτικός τέχνης Thierry Groensteen τον έχει χαρακτηρίσει ως τον "Marquis de Sade των manga" - ένας τίτλος που ομολογουμένως του ταιριάζει πολύ. Όμως η δουλειά του Maruo δεν περιορίζεται στη γραφική απεικόνιση του sex και της βίας σε μορφή manga. Σήμερα, είναι ένας περιζήτητος εικονογράφος και ζωγράφος, με περίτεχνο στύλ και μία σπάνια λυρικότητα και ευαισθησία. Τα βιβλία Maruograph Ι και ΙΙ του 1996, και τα Maruo Gahō EX 1 και 2 του 2005 φανερώνουν τις εκπληκτικές ικανότητές του στη ζωγραφική, αποτελώντας συλλογές πινάκων επηρρεασμένων απο τη δυτική κουλτούρα, και ιδιαίτερα το δυτικό κινηματογράφο, με προτίμηση στο γερμανικό εξπρεσσιονισμό. Έχοντας απομακρυνθεί απο τη γνωστή του θεματολογία, επεκτείνοντας το σχετικά περιορισμένο κοινό στο οποίο απευθυνόταν παλαιότερα, έχει εικονογραφήσει αρκετά εξώφυλλα μουσικών CD (με πιο γνωστά αυτά για τη μπάντα Naked City του συνθέτη John Zorn), περιοδικών και βιβλίων, ενώ έχει κάνει και αρκετές προσωπικές εκθέσεις, όπου οι πρωτότυπες λιθογραφίες του γίνονται ανάρπαστες στους συλλέκτες. Η τελευταία του δουλειά, ακολουθώντας το υπερβολικά "φυσιολογικό" για τα δεδομένα του "The Strange Tale of Panorama Island" του 2008,  προορίζεται για πιο mainstream κοινό, και εκδίδεται στο πολύ γνωστό στην Ιαπωνία manga περιοδικό Young Champion.






Βιβλιογραφία
(πηγή : wikipedia.org)

  • Barairo no Kaibutsu - 1982
  • Yume no Q-SAKU  - 1982
  • DDT - 1983
  • Maruo Jigoku - 1983
  • Shōjo Tsubaki - 1984
  • Kinrandonsu - 1985
  • ONLY YOU - 1985
  • Paranoia Star - 1986
  • Edo Shōwa Kyōsaku Muzan-e Eimei Nijūhasshūku  (Bloody Ukiyo-e in 1866 & 1988) - 1988
  • Kokuritsu Shōnen (National Kid) - 1989
  • Inugami Hakase - 1994
  • Kaze no Matenrō - 1995
  • Maruo Jigoku 2 - 1995
  • Maruo Gahō 1 (Maruograph 1) - 1996
  • Maruo Gahō 2 (Maruograph 2) - 1996
  • Gichigichi-kun - 1996
  • LUNATIC LOVERS - 1997
  • Maruograph - 1999
  • Shin National Kid (NEW NATIONAL KID) - 1999
  • Warau Kyūketsuki (Laughing Vampire) - 2000
  • Maruo Box - 2000
  • Shinseiki SM Gahō - 2000
  • Paraiso: Warau Kyūketsuki 2 - 2004
  • Maruo Gahō EX 1 (Maruograph EX 1) - 2005
  • Maruo Gahō EX 2 (Maruograph EX 2) - 2005
  • Panorama-tō Kidan - 2008
Εκδόσεις εκτός Ιαπωνίας

Αγγλικά :
Γαλλικά :
  • La Jeune Fille aux Camelias (少女椿)
  • Yume no Q-Saku (Le Lézard Noir)
  • Lunatic Lover's (Le Lézard Noir)
  • Vampyre 1 (笑う吸血鬼 - Le Lézard Noir)
  • Vampyre 2 (ハライソ 笑う吸血鬼2 - Le Lézard Noir)
  • Exercices d'Automne: Ou l'Art de Ramasser les Feuilles Mortes (Le Lézard Noir)
  • L'art du Bain Japonais (Le Lézard Noir)
Ισπανικά :
  • El Monstruo de Color de Rosa (薔薇色ノ怪物 - Glénat)
  • Midori: La Niña de las Camelias (少女椿 - Glénat)
  • Dr. Inugami (犬神博士 - Glénat)
  • Gichi Gichi Kid (ギチギチくん - Glénat)
  • Lunatic Lover's published by Glénat.
  • La Sonrisa del Vampiro (笑う吸血鬼 - Glénat)
  • La Sonrisa del Vampiro 2: Paraíso (ハライソ 笑う吸血鬼2 - Glénat)
  • DDT (Ediciones Otaku Manga, 2004)
  • New National Kid (Ediciones Otaku Manga, 2004)
  • La Extraña Historia de la Isla Panorama (パノラマ島綺譚 - Glénat)




Links  

Suehiro Maruo official site
Suehiro Maruo @ wikipedia
Suehiro Maruo @ lambiek
Suehiro Maruo @ beautifuldecay.com
Suehiro Maruo @ mindlessones
Suehiro Maruo gallery @ minitokyo.net
Suehiro Maruo gallery @ tumblr
Sexual Horror in the 1980s and the Manga of Suehiro Maruo
list of Suehiro Maruo works