Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Η Ιθάκη του Καβάφη σε web comic

Γιατί ρε παιδιάαααα ?

Το πολύ καλό comic blog Zen Pencils και ο ιθύνων νούς του, Gavin Aung Than, ειδικεύεται στην εικονογράφηση ρητών, ατακών και φιλοσοφικών αποφθευγμάτων που έχουν ξεστομίσει κατά καιρούς επιφανείς προσωπικότητες της παγκόσμιας διανόησης, αλλά και των παγκοσμίων γραμμάτων και τεχνών (και όχι μόνο). Από το Βούδα, τον Λάο Τσε και τον Γκάντι μέχρι τον Μαρκ Τουέιν, τον Ισαάκ Ασίμοφ και τον Τέντυ Ρούζβελτ (!), ο Than έχει ασχοληθεί με μερικά από τα πιο φωτισμένα μυαλά που έχουν εμφανιστεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, παραδίδοντας μερικές πραγματικά υπέροχες δουλειές.

Αλλάααα ... (πάντα υπάρχει ένα αλλά), κάποιες επιλογές του δεν είναι και τόσο έξυπνες και πετυχημένες. Και δε μιλάω για την επιλογή του να εικονοποιήσει το εξαιρετικό ποίημα Ιθάκη ενός από τους μεγαλύτερους έλληνες ποιητές, του Κωνσταντίνου Καβάφη, αλλά για την επιλογή του να του αλλάξει τα φώτα ! Με υλικό τους γεμάτους υπέροχα, βαθιά νοήματα και συμβολισμούς για τη ζωή στίχους του μεγάλου ποιητή, ο κύριος Than επιλέγει να φτιάξει κάτι σαν αυτό το σιχαμένο που λένε στο Hollywood "based on a true story". Και γιατί based κύριέ μου, όταν έχεις μία τόσο καλή ιστορία ? Ο δημιουργός βεβαίως φρόντισε να αναφέρει στο σημείωμα που συνόδευε το comic, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2013 όταν και το δημοσίευσε στο internet, ότι ο πρωταγωνιστής του έργου του δεν είναι ο Οδυσσέας (τότε γιατί το έβγαλε Ιθάκη ?), και ότι ήθελε να πεί μία διαφορετική ιστορία από τον Όμηρο και τον Καβάφη (ε ναι τώρα, τί ξέρουν αυτοί οι άχρηστοι ?). Και μας αποτελειώνει αναφέροντας ξεδιάντροπα οτι εμπνεύστηκε από τη δουλειά του Ray Harryhausen, ενός παλιού καλλιτέχνη οπτικών εφφέ που έγινε γνωστός από ταινίες "ιστορικού" περιεχομένου, διαβόητες για τις ιστορικές τους ανακρίβειες (Jason and the Argonauts, και άλλα τέτοια βατόμουρα).

Δε θα πιάσω μία-μία τις ξεφλουδισμένες πατάτες που έχει πετάξει μέσα στο καζάνι της Ithaka του ο κύριος Than, γιατί είναι εξόφθαλμες (ήδη από το πρώτο panel), και γιατί θα συγχυστώ παραπάνω. Οπότε, βουρ !

(H επιμέλεια στα ελληνικά του κόμικ έγινε από τη φιλόλογο Κατερίνα Προκοπίου και αναρτήθηκε στο Blog της http://3gymnasio-toumpas-thessalonikis.blogspot.gr/ Πηγή: www.lifo.gr)




Εεεεε, ναι λοιπόν ! Βλέπουμε λοιπόν κυρίες και κύριοι οτι το τελικό νόημα του ταξιδιού ("οι Ιθάκες τί σημαίνουν") είναι... να ξαναγυρίζεις από κεί που'ρθες (Τροία). Αααααααυτά είναι !

Δείτε και το αυθεντικό comic με το αγγλικό κείμενο - Zen Pencils: Cavafy - Ithaka
(Η μετάφραση είναι χάλια, αλλά τί να κάνουμε, η ποίηση δε μεταφράζεται - τουλάχιστον σωστά)

Ο ασιατικής καταγωγής Gavin Aung Than γεννήθηκε στο Perth της Αυστραλίας, αλλά κατοικεί και δουλεύει στη Μελβούρνη. Μετά από χρόνια δουλειάς στον τομέα του graphic design, το 2012 έφτιαξε το Zen Pencils, εκπληρώνοντας το παιδικό του όνειρο να ζωγραφίζει comics. To Zen Pencils έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, και φιγουράρει σε πολύ γνωστές εφημερίδες όπως οι The Washington Post και The Huffington Post, μεταξύ αρκετών άλλων.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Γιώργος Τραγάκης short stories

4 σύντομες ιστορίες του εξαιρετικού θεσσαλονικιού δημιουργού

Ο Γιώργος Τραγάκης είναι ένας πολύ καλός και ιδιαίτερος έλληνας δημιουργός, εξίσου ικανός στα comics και τις εικονογραφήσεις (διά του λόγου το αληθές, κοιτάξτε την ανάρτηση Γιώργος Τραγάκης illustrations), με μία αρκετά ασυνήθιστη στάση και πορεία στο χώρο. Ποτέ δεν επεδίωξε την καριέρα ή τη διασημότητα, όσο κι αν η καλλιτεχνική του αξία θα του επέτρεπε άνετα να ζεί από τη δουλειά του στα comics και την εικονογράφηση. Με λίγες μόνο εκδομένες δουλειές (Astro Boy and the Skylegs, Astro Boy 2, Ιφιγένεια στην Αυλίδα), το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Τραγάκη αποτελείται από σύντομες ιστορίες, πολλές φορές 2-6 σελίδων, τις οποίες έχει επιλέξει να δημοσιεύει σε περιοδικά όπως το πολύ καλό Red DoT comix της φίλης του Zenia. Έχουν κυκλοφορήσει επίσης αρκετές μικρές ιστορίες του στα πολύ σημαντικά και επιδραστικά περιοδικά "9" της Ελευθεροτυπίας και βαβέλ.

Πάμε λοιπόν να δούμε μερικές από τις μικρές αυτές, υπέροχες ιστορίες.

Το Καύκαλο 
του Κώστα Καρυωτάκη. Δημοσιεύθηκε στο "9" της Ελευθεροτυπίας  #411 (2008)






Κύκλοι





Το Γυαλένιο Μάτι
του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη. Δημοσιεύθηκε στο "9" της Ελευθεροτυπίας  #483





Το Κέλυφος 
από το δωρεάν τεύχος Red DoT comix #16 (2012)








Γιώργος Τραγάκης @ bibliotheque.gr


Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Katsuhiro Otomo - Memories

Μία σύντομη, υπέροχη sci-fi ιστορία 
από το δημιουργό του AKIRA

Ο Katsuhiro Otomo, ο οποίος πρόσφατα τιμήθηκε και με το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ της Angoulême, είναι ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς manga των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και συνολικά της ιστορίας των ιαπωνικών και των παγκόσμιων comics.

Έχοντας ως κορυφαία δουλειά το επικό αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας AKIRA, το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία των manga αλλά και των anime, πολλές φορές ξεχνάμε οτι ο Otomo έχει και άλλα αξιόλογα έργα στο ενεργητικό του. Εκτός από την εξαιρετική sci-fi σειρά Domu, που θεωρείται (δικαίως) η δεύτερη καλύτερη δουλειά του, έχει και πολλές σύντομες ιστορίες.

Την 29-σέλιδη ιστορία Kanojo no Omoide (Memories of her) τη δημιούργησε ο Otomo το 1980, και συμπεριελήφθη και στην ομώνυμη συλλογή σύντομων ιστοριών του καλλιτέχνη που εκδόθηκε το 1990. Το 1992 κυκλοφόρησε και στα αγγλικά σε ένα one-shot τεύχος από τη θυγατρική της Marvel, Epic Comics, και μάλιστα με όμορφα χρώματα από τον Steve Oliff.

Η ιστορία μας ξεκινάει όταν τρείς πιλότοι ενός μικρού διαστημικού σκάφους αναλαμβάνουν την επικίνδυνη δουλειά να καθαρίσουν ένα τμήμα μίας αχανούς περιοχής με διαστημικά σκουπίδια που έχει καταλλήλως ονομαστεί Sargasso από τη γεμάτη μυστήριο και σκουπίδια (φύκια) θάλασσα των Σαργασσών στον Ατλαντικό ωκεανό. Εισερχόμενοι στην περιοχή που έχει ένα ισχυρότατο και πολύ επικίνδυνο για τα συστήματα του σκάφους μαγνητικό πεδίο, οι πιλότοι λαμβάνουν ένα μυστηριώδες ηχητικό σήμα. Δεν είναι SOS, αλλά... μουσική! Και συγκεκριμένα είναι η μπαλάντα Moonlight Serenade του Glenn Miller, την οποία (παραδόξως) αναγνωρίζουν αμέσως. Πλησιάζοντας την πηγή του σήματος ανακαλύπτουν έκπληκτοι οτι προέρχεται...

SPOILER ALERT ! 
Η συνέχεια της περιγραφής της ιστορίας περιέχει spoilers. Σκεφτείτε καλά αν θέλετε να τη διαβάσετε εδώ, ή αν θέλετε να διαβάσετε την κανονική ιστορία. Εγώ θα πρότεινα το δεύτερο.

Πλησιάζοντας την πηγή του σήματος ανακαλύπτουν έκπληκτοι οτι προέρχεται από έναν τεράστιο σχηματισμό ενωμένων διαστημικών κομματιών σε σχήμα τριαντάφυλλου (!!!) που ταξιδεύει φαινομενικά ακυβέρνητος στο διάστημα. Οι δύο από τους τρείς πιλότους εισέρχονται στο μυστηριώδες σκάφος, όπου τους περιμένει μία ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Το εσωτερικό του σκάφους είναι διακοσμημένο σαν πολυτελής έπαυλη της βικτωριανής εποχής (1837-1901), με επίσημη αίθουσα για τσάι και μία τεράστια βιβλιοθήκη. Όλα όμως δείχνουν ψεύτικα, απλώς τοποθετημένα εκεί για να θυμίζουν κάτι. Στο σκάφος υπάρχουν επίσης πολλά ρομπότ υπηρεσίας που λειτουργούν ακόμη, και πληροφορούν επανειλημμένως τους αποσβολωμένους πιλότους οτι "η κυρία κοιμάται και δεν πρέπει να ενοχληθεί". Ερευνώντας το σκάφος και μην έχοντας ακόμη συναντήσει κάποιο ζωντανό ον, οι δύο άνδρες πλησιάζουν ένα κλειστό δωμάτιο που μοιάζει να είναι η κρεβατοκάμαρα της μυστηριώδους κυρίας. Εξουδετερώνοντας το όχι και τόσο φιλικό ρομπότ που έστεκε φύλακας, εισέρχονται με προσοχή στο δωμάτιο.... Εεεε, εδώ στοπ!


















Η υπέροχη αυτή ιστορία περιβάλλεται από μία απίστευτη αίσθηση μυστηρίου και αγωνίας. Όσο οι πιλότοι περιπλανιώνται μέσα στο μυστηριώδες σκάφος αναρωτιέσαι τί ή ποιόν θα συναντήσουν μπροστά τους την επόμενη στιγμή. Ποιά είναι η προέλευση του τόσο παράξενου αυτού δημιουργήματος και, ακόμη σημαντικότερο, ποιός είναι ο σκοπός του ? Ο Otomo, σαν εξαιρετικός storyteller που είναι, δίνει στον αναγνώστη λιγοστές ενδείξεις ως προς τί κρύβεται μέσα στο γιγαντίαιο σκάφος, κλιμακώνει βασανιστικά την αγωνία σαν άλλος Hitchcock, και αφήνει το τέλος της ιστορίας του ηθελημένα ανοιχτό σε ερμηνείες, μία σεναριακή πρακτική που προσωπικά λατρεύω, τόσο στα comics όσο και στον κινηματογράφο. Εκτός όμως από την επιρροή του μεγάλου άγγλου σκηνοθέτη, το Memories είναι εμφανώς επηρρεασμένο και από ένα μεγάλο αμερικανό σκηνοθέτη, τον τεράστιο Stanley Kubrick. Οι ομοιότητες με το αριστουργηματικό 2001: A Space Odyssey του Kubrick είναι πολλές, τόσο στο σεναριακό όσο και στο εικαστικό κομμάτι, με το εσωτερικό της έπαυλης να θυμίζει αρκετά το αντίστοιχο σκηνικό από την Οδύσσεια, και με την ίδια απόκοσμη αύρα να πλανιέται στον αέρα.

Το 1995, ο Katsuhiro Otomo μετέφερε την ιστορία και στη μεγάλη οθόνη, ως το πρώτο από τα τρία μέρη της animated ταινίας με τίτλο... Memories !  Όπως και στο Akira, το anime παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από το manga στο σενάριο, κατορθώνοντας όμως να διατηρήσει αυτή την υπέροχη αύρα μυστηρίου που έχω λυσσάξει τόση ώρα να αναφέρω. To επεισόδιο είναι σκηνοθετημένο από τον συν-ιδρυτή της φοβερής εταιρείας animation Studio 4°C και πολύ καλό σκηνοθέτη Kōji Morimoto, με τον Otomo να σκηνοθετεί το τρίτο και τελευταίο επεισόδιο.

Ακολουθεί ένα μεγάλο trailer διάρκειας 6 λεπτών του πρώτου μέρους της ταινίας Memories.



Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Katsuhiro Otomo wins 2015 Angoulême

Ο δημιουργός του Akira κέρδισε το Grand Prix (Μεγάλο βραβείο) στο διασημότερο φεστιβάλ comics του κόσμου για τη συνολική προσφορά του στην 9η τέχνη

Στα τέλη Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους έλαβε χώρα το 42o ετήσιο διεθνές φεστιβάλ comics της Angoulême (Angoulême International Comics Festival), το μεγαλύτερο και πλέον περίβλεπτο φεστιβάλ του κόσμου των comics. Με εξέχουσες παρουσίες και εντυπωσιακές εκθέσεις, η Angoulême κάθε χρόνο συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των απανταχού κομιξόφιλων, είτε αυτοί είναι απλοί αναγνώστες, είτε εκδότες, είτε δημιουργοί.

Η σημαντικότερη και πλέον αναμενόμενη στιγμή του κάθε φεστιβάλ είναι η απονομή του πολυπόθητου μεγάλου βραβείου (Grand Prix), το οποίο δίνεται σε έναν εν ζωή δημιουργό για τη συνολική προσφορά του στην 9η τέχνη. Και μάλιστα, αυτοί που ψηφίζουν είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, κάτι που προσδίδει επιπλέον κύρος στον νικητή.

Φέτος λοιπόν, όπως spoiler-ιασα στον τίτλο (ε, τί να κάνουμε, τίτλος είναι αυτός, δε μπορούμε να αφήνουμε μυστήριο), μεγάλος νικητής από την ψηφοφορία των συμμετεχόντων καλλιτεχνών του φεστιβάλ αναδείχθηκε ο μεγάλος ιάπωνας Katsuhiro Otomo, δημιουργός ενός από τα αδιαμφισβήτητα αριστουργήματα του σύμπαντος των 2 διαστάσεων, του sci-fi cyberpunk έπους Akira.






...

Ο Otomo κέρδισε τον μεγάλο Alan Moore, o οποίος δε νομίζω να στενοχωρήθηκε πολύ μιας και είναι χορτασμένος από βραβεία, και το βέλγο Hermann, δημιουργό των πολύ καλών σειρών Bernard Prince και Jeremiah. Ο ιάπωνας έγινε έτσι μόλις ο πέμπτος μη ευρωπαίος δημιουργός που κερδίζει το βραβείο, κάτι που αποδεικνύει οτι δεν έχουν άδικο όσοι κατηγορούν τους γάλλους για σωβινισμό. Μάλιστα, ήταν η τρίτη συνεχόμενη φορά που έμπαινε στους φιναλίστ για τη μεγάλη διάκριση, οπότε νομίζω οτι δικαίως ήταν και η "φαρμακερή". Πέρυσι νικητής ήταν ο αμερικανός Bill Watterson, δημιουργός της εξαιρετικής σειράς strips Calvin & Hobbes, με τους Otomo και Moore να φτάνουν στην πηγή αλλά να κορακιάζουν.

Και πρόπερσι, το 2013, για να κάνουμε και λίγο κουτσομπολιό, αναφέρω οτι είχε προκληθεί ένας μίνι σάλος όταν με φιναλίστ για το μεγάλο βραβείο τους Alan Moore, Katsuhiro Otomo, Akira Toriyama, Chris Ware και Willem, κέρδισε ... ο τελευταίος ! Και φυσικά, πρώτη ερώτηση όλων ήταν ... Ποιός ?
(ορίστε και το link: williem-wins-grand-prix-at-angouleme-amongst-some-muttering/)