Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Good-Bye

Μία εξερεύνηση του σκοτεινού υποκόσμου, αλλά και του σκοταδιού της ανθρώπινης ψυχής

Ο Yoshihiro Tatsumi αποτελεί ένα θρύλο του κόσμου των manga, και αναφέρεται συχνά ως ο δεύτερος πιο σημαντικός δημιουργός μετά τον τεράστιο Osamu Tezuka. Και όχι άδικα. Όντας ο κύριος υπεύθυνος για την καθιέρωση και εξάπλωση των manga που απευθύνονται σε ενήλικο κοινό (gekiga) κατά τη δεκαετία του 50, η συνεισφορά του στα ιαπωνικά comics είναι αντίστοιχη με αυτή του μεγάλου Will Eisner στα αμερικάνικα, μιας και ο τελευταίος πιστώνεται τη "γέννηση" του είδους του graphic novel.

Ασφαλώς εδώ δε μιλάμε για μια απλή εισαγωγή ορισμών, αλλά για τη γενικότερη στροφή που επέφεραν αυτοί οι δύο πρωτοπόροι της 9ης τέχνης σε μία πιο "ενήλικη" και σοβαρή θεματολογία, κάνοντας τα πρώτα αποφασιστικά βήματα για την καθιέρωση των comics ως μορφή τέχνης. Και ενώ ο Eisner έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει, ο Tatsumi μόλις τα τελευταία χρόνια "ανακαλύφθηκε" (και εκτιμήθηκε αστραπιαία) από το δυτικό κόσμο, με μπροστάρη τον Adrian Tomine.

Αν και το σπουδαιότερο έργο του Tatsumi είναι το εξαιρετικό graphic novel-μαμούθ A Drifting Life των 840 σελίδων, ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης ειδικευόταν πάντα στις σύντομες ιστορίες μεγέθους 20-30 σελίδων, για μία ακόμα φορά πηγαίνοντας κόντρα στις επιταγές της εποχής που ζητούσε μεγάλες συνεχιζόμενες σειρές. Το Good-Bye είναι η 3η συλλογή μικρών ιστοριών του που δημοσιεύτηκε στα αγγλικά από την Drawn and Quarterly (2008), μετά τις The Push Man & Other Stories και Abandon The Old In Tokyo. Σχεδιασμένες την περίοδο 1971-2, και δημοσιευμένες στην πλειοψηφία τους στο θρυλικό εναλλακτικό περιοδικό Garo, οι ιστορίες αυτές τοποθετούνται στη μεταπολεμική Ιαπωνία των ετών 1945-60. Όπως και το σύνολο της δουλειάς του Tatsumi εξερευνούν εις βάθος την ανθρώπινη ψυχή, και ιδιαίτερα τις πιο απαγορευμένες και σκοτεινές επιθυμίες που κρύβει ο καθένας μέσα του - μία ακόμη καινοτομία, που τον τοποθετεί δεκαετίες μπροστά από την εποχή του. Οι ήρωές του, συνήθως από τα "κατώτερα" κοινωνικά στρώματα, ζούν έντονα τα πάθη και τις αδυναμίες τους, πληρώνοντας τελικά βαρύ τίμημα για τις λάθος επιλογές τους. Ή σε άλλες περιπτώσεις, είναι απλά άτυχοι.

Στην πρώτη ιστορία Hell, ένας φωτογράφος απαθανατίζει μία τρυφερή στιγμή μέσα στο ολοκαύτωμα του πυρηνικού ολέθρου στη Χιροσίμα. Μετά από χρόνια, η φωτογραφία αυτή θα γίνει σύμβολο του κινήματος ενάντια στα πυρηνικά όπλα. Όμως, όπως θα ανακαλύψει ο ήρωάς μας, ακόμα και οι φωτογραφίες δε λένε πάντα την αλήθεια. Οι ιστορίες Just a Man και The Rash εξερευνούν τη σεξουαλικότητα και τις καταπιεσμένες για χρόνια επιθυμίες ανδρών στα 60 τους χρόνια, ενώ το Woman in the Mirror περιγράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια τί μπορεί να συμβεί σε ένα μικρό αγόρι όταν όλοι γύρω του το πιέζουν να γίνει άντρας. Η ιστορία Life is so sad και η ομώνυμη Good-Bye μπαίνουν στην ψυχοσύνθεση γυναικών που υπομένουν καρτερικά για χάρη αντρών που δεν το αξίζουν, ενώ οι Night falls again και Click Click Click περιγράφουν τη μοναξιά και τη διεστραμμένη αναζήτηση της ηδονής που χαρακτηρίζουν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού της Ιαπωνίας. Τέλος, η ιστορία που ξεφεύγει λίγο από το ύφος του βιβλίου είναι η Sky Burial, η οποία μεταφέρει την ομώνυμη ταφική ιεροτελεστία μιας θιβετιανής φυλής στο αστικό τοπίο της Ιαπωνίας της δεκαετίας του 50.



Αυτό που κατατάσσει τον Yoshihiro Tatsumi ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς manga όλων των εποχών, εκτός από την αντισυμβατική του διάθεση για πρωτοπορία και ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση είναι αναμφισβήτητα η εκπληκτική του ικανότητα στην αφήγηση, κάτι που φυσικά γίνεται εύκολα αντιληπτό και στο Good-Bye. Χωρίς περίτεχνα αφηγηματικά κόλπα ή πολύπλοκα σενάρια, ο Tatsumi απογυμνώνει τις ιστορίες του από ο,τιδήποτε περιττό, προσφέροντάς μας μόνο την ουσία. Γι'αυτό και το τελικό "προϊόν" είναι τόσο απλό, ανθρώπινο, συγκινητικό και δυνατό, ανεξαρτήτως υπόθεσης. Από τη φρίκη του Hell, που θυμίζει κάτι από Barefoot Gen, μέχρι την κρίση μέσης ηλικίας του Just a Man και τη μεταφυσική διάθεση του Sky Burial, η αφηγηματική μαεστρία του μεγάλου αυτού δασκάλου φαίνεται στο πόσο άμεσα επικοινωνεί στον αναγνώστη τα συναισθήματα και την ψυχοσύνθεση των ηρώων του. Και η εικονογράφηση, που αναγκαστικά υποχωρεί σε δεύτερο πλάνο, συμπληρώνει με τη λιτότητα και "οικονομία" της στα panel τη γενικότερη αίσθηση ρεαλισμού και αμεσότητας.

Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να γνωρίσετε τον (υπό)κοσμο του μεγάλου Yoshihiro Tatsumi (αν δεν το έχετε κάνει ήδη φυσικά), για να δείτε μία άλλη όψη των manga, τελείως διαφορετική από την πληθώρα των ρομποτικών sci-fi περιπετειών και των κοριτσιών με τα μεγάλα μάτια και ... προσόντα (που ασφαλώς δεν εννοώ οτι δεν μου αρέσουν). Άλλωστε, ο Tatsumi είναι αυτός που πάλεψε για να ανεξαρτητοποιηθεί από τον όρο manga (ανεξέλεγκτες εικόνες, σε ελεύθερη μετάφραση), και εισήγαγε τον όρο gekika (δραματικές εικόνες). Και όντως, το ύφος του μπορεί να είναι δραματικό και σκληρό, κρύβει όμως ένα βαθύ ανθρωπισμό και μία κατανόηση για τον πλησίον, παρ'ολες τις αδυναμίες και ανασφάλειές του. Κι αυτό είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που μοιράζεται με τον μεγάλο Osamu Tezuka. Και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο.




Links

Good-Bye @ Comics Review
Good-Bye @ Bill Randall
Good-Bye @ Chamber four
Good-Bye @ Oregon live
Yoshihiro Tatsumi @ Drawn and Quarterly

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Pinocchio

Μία σκοτεινή, σουρρεαλιστική μεταφορά του γνωστού παραμυθιού

Πρωτοδημοσιευθείσα εν μέρει στο περιοδικό Ferraille Illustré (2003-2005), αυτή η μεταφορά του Pinocchio σε graphic novel διηγείται την ιστορία της διάσημης μαριονέτας, σε ένα πολύ πιο σκοτεινό και "ενήλικο" στύλ. Ο σκελετός είναι ίδιος με εκείνον του δημοφιλούς παραμυθιού του Carlo Collodi, όμως το ύφος έχει εκσυγχρονιστεί και μεταποιηθεί εκτενώς από τον Winshluss (ψευδώνυμο του Vincent Paronnaud), τον εκκεντρικό γάλλο κομίστα και σκηνοθέτη.

Τίποτα σε αυτό το υπέροχα μακάβριο βιβλίο δεν έχει σχέση με την εκδοχή της ταινίας του Walt Disney. Η ξύλινη μαριονέτα γίνεται εδώ ένα ρομπότ σχεδιασμένο για να σκοτώνει, ο αγαθός μαραγκός Geppetto ένας άπληστος εφευρέτης, ο γρύλος Jiminy Cricket μεταμορφώνεται σε κατσαρίδα, και γενικά οι περιπέτειες που ζεί ο Pinocchio δεν είναι ούτε παιδικές, ούτε αθώες.

Το graphic novel πήρε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ της Angouleme το 2009, και μεταφράστηκε στα αγγλικά από την Last Gasp το 2011.

Πολλές, φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες "τρέχουν" παράλληλα, με αλλεπάλληλες και απότομες μεταβάσεις από τη μία στην άλλη, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό "ανάγνωσμα" - Το ανάγνωσμα είναι σε εισαγωγικά επειδή το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι σιωπηλό, με εξαίρεση τις περιπέτειες του Jiminy. Έχουμε λοιπόν την κεντρική υπόθεση, με τον αδίστακτο μηχανικό Geppetto να δημιουργεί το πολεμικό ρομπότ Pinocchio με σκοπό να το πουλήσει στο στρατό, τον αποτυχημένο συγγραφέα-κατσαρίδα Jiminy που κατοικεί μέσα στο τενεκεδένιο κεφάλι του ρομπότ, τους εφτά διεστραμμένους νάνους που απαγάγουν κοπέλες για τη "διασκέδασή" τους, το τεράστιο μεταλλαγμένο ψάρι Dogzilla που καταπίνει ό,τι βρεθεί στο δρόμο του, τους δύο άστεγους αλήτες που θα κάνουν τα πάντα για λίγο φαγητό ή χρήματα, το μηχανικό μάτι από το εργοστάσιο που δούλεψε για λίγο ο Pinocchio που βρίσκει μία άδεια εσοχή για να χωθεί, τον αγέλαστο κλόουν που σχεδιάζει να ανατρέψει το μονάρχη του "Μαγεμένου Νησιού", τον σκληροτράχηλο ντετέκτιβ με το κεφάλι των αγαλμάτων του νησιού του Πάσχα (ω, ναι !) που προσπαθεί να λύσει μία σειρά φόνων ... ουφ ! Κουράστηκα.

Και το πιο φοβερό είναι ότι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες και όλες οι ιστορίες αλληλεπιδρούν ξανά και ξανά με ευφάνταστο τρόπο, συνήθως με μία κατάληξη ανάμεσα στην ατυχία και την τραγωδία και τελικά, με ένα μαγικό τρόπο συγκλίνουν προς το τέλος του βιβλίου και "κουμπώνουν" τέλεια μεταξύ τους. Φυσικά αυτό οφείλεται και στους ευφυέστατους αφηγηματικούς "συνδετήρες" που ο δημιουργός έχει διασκορπίσει ανάμεσα στις ιστορίες για να τους χρησιμοποιήσει αργότερα, εντείνοντας έτσι τη γενικότερη αίσθηση του αναπόφευκτου της μοίρας που κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο. Και μέσα σε όλο αυτό το χάος, ο ανέκφραστος και ασυγκίνητος από τη δυστυχία γύρω του Pinocchio (λογικό, αφού είναι ρομπότ), περιδιαβαίνει από περιπέτεια σε περιπέτεια ως απλός παρατηρητής, φεύγοντας τελικά για την επόμενη όσο σιωπηλά ήρθε.




Πριν την κυκλοφορία του αριστουργήματός του Pinocchio το 2008 ο Winshluss ήταν σχετικά άγνωστος εκτός Γαλλίας, και αναφερόταν συνήθως ως βοηθός της ιρανής Marjane Satrapi στη σκηνοθεσία της animated μεταφοράς του graphic novel της Persepolis στη μεγάλη οθόνη. Δημιουργώντας underground comics και ταινίες από το 1999, και συμμετέχοντας σε διάφορες εκθέσεις αλλά και στην καλλιτεχνική ομάδα Les Requins Marteaux (Σφυροκέφαλοι Καρχαρίες), αυτό είναι στην ουσία το επαγγελματικό ντεμπούτο του ταλαντούχου γάλλου κομίστα. Και τί ντεμπούτο !

Η υπόθεση θα μπορούσαμε να πούμε οτι είναι πιο κοντά στο ύφος του πρωτότυπου έργου του Collodi, από την άποψη οτι ο ιταλός παραμυθάς δεν τελειώνει την ιστορία του ευτυχισμένα, όπως ο Disney, αλλά με τον ήρωά του να κρεμιέται. Αυτό φυσικά παρατηρείται και σε αρκετά άλλα παραμύθια, όπως π.χ των αδερφών Grimm, τα αυθεντικά κείμενα των οποίων ήταν απείρως πιο σκοτεινά από τις σημερινές εκδοχές που όλοι γνωρίζουμε. Η εικονογράφηση είναι απλά εκπληκτική, με έναν έξοχο συνδυασμό διάφορων καλλιτεχνικών τεχνοτροπιών, από απλά σκίτσα μέχρι εντυπωσιακές ολοσέλιδες ζωγραφιές, πάντα με τη βοήθεια του Cizo στο χρώμα. Και μάλιστα ο Cizo έχει κάνει φανταστική δουλειά, με τους μουντούς τόνους που χρησιμοποιεί να θυμίζουν comics της δεκαετίας του 50. Αλλά και γενικότερα το ύφος του Winshluss θυμίζει παλιά comics, τόσο το σχεδιαστικό στύλ όσο και το αφηγηματικό, με την "παντομίμα" που χρησιμοποιεί λόγω της έλλειψης διαλόγων να συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτό.

Έτσι λοιπόν, ο εκκεντρικός κύριος Winshluss χρησιμοποίησε ένα κλασικό παραμύθι και δημιούργησε μία εκδοχή σύγχρονη, που λοξοκοιτάζει όμως και προς το παρελθόν, γεμάτη μαγεία, σουρρεαλισμό, νοσηρό χιούμορ αλλά και γνήσιο τρόμο.






Links

Pinocchio @ Paul Gravett
Pinocchio @ the guardian
Pinocchio @ benzilla
Pinocchio @ The Comics Grid
Pinocchio @ drawn
Pinocchio @ The Neon Hive

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

AKIRA

Η σειρά-σταθμός στην ιστορία των manga



Το AKIRA σίγουρα το γνωρίζουν οι περισσότεροι, κομιξόφιλοι και όχι, από την εκπληκτική μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη το 1988 (AKIRA), που θεωρείται δικαίως ένα από τα καλύτερα anime (ιαπωνική ταινία animation) όλων των εποχών - ίσως ΤΟ καλύτερο ! Σκηνοθέτης της ταινίας ήταν ο μεγάλος Katsuhiro Otomo, ο ίδιος mangaka που σχεδίασε το ομώνυμο manga αριστούργημα. Και, αν η animated ταινία συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του είδους της, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την πρωτότυπη, manga εκδοχή της ιστορίας του Otomo. Έχοντας επηρρεάσει γενιές και γενιές δημιουργών, και όλα ανεξαιρέτως τα manga και anime επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησαν μετά το 1982, όταν και δημοσιεύτηκε το πρώτο επεισόδιο της σειράς στο περιοδικό Young Magazine, το AKIRA έχει χαρακτηριστεί από πολλούς γνώστες του χώρου όχι μόνο ως το καλύτερο manga, αλλά και ως το καλύτερο έργο graphic fiction που έχει δημιουργηθεί ποτέ.

Με σύνολο μόλις 2.167 σελίδων (!), η περιγραφή της υπόθεσης του Akira πρέπει να είναι ... αρκετά περιγραφική. Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Νέο-Τόκυο το έτος 2030, 38 χρόνια μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος άφησε το παλαιό Τόκυο κατεστραμμένο ολοσχερώς. Η τάξη έχει πλέον αποκατασταθεί, ωστόσο οι πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί είναι αρκετά εύθραυστες. Η κυβέρνηση είναι ασταθής, ο στρατός έχει υπερβολικά μεγάλη επιρροή στα γεγονότα, και υπάρχουν διάφορες μυστικές οργανώσεις, άλλες παρακρατικές και άλλες παραθρησκευτικές, που δρούν η κάθε μία για τα δικά της συμφέροντα.

Μέσα σε όλη αυτή τη χαοτική κατάστατση, δύο μέλη μιας συμμορίας νεαρών μηχανόβιων, ο αρχηγός  της ομάδας Kaneda και ο καλύτερός του φίλος Tetsuo θα μπλεχτούν σε μία απίστευτη υπόθεση με απρόβλεπτες διαστάσεις και ανεξέλεγκτες συνέπειες ...







SPOILER ALERT ! - level 2/5 
(δηλαδή, αποκαλύπτω αρκετά στοιχεία της υπόθεσης, αλλά όχι την τελική της εξέλιξη)

Όλα θα ξεκινήσουν όταν ο Tetsuo θα συγκρουστεί με τη μηχανή του, για να αποφύγει ένα παιδί που πετάχτηκε ξαφνικά στη μέση του δρόμου. Το παιδί όμως αυτό απέχει πολύ από αυτό που αποκαλούμε συνηθισμένο, κάτι που αποδεικνύει και το αφύσικα γηρασμένο πρόσωπό του. Στο σημείο του ατυχήματος καταφθάνει αμέσως ο στρατός, και ο τραυματισμένος Tetsuo μεταφέρεται σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο, από το οποίο θα επιστρέψει αργότερα... αρκετά αλλαγμένος. Στο μεταξύ, ο Kaneda θα γνωρίσει τη νεαρή επαναστάτρια Kei, μέσω της οποίας θα ξανασυναντήσει το παράξενο παιδί που ονομάζεται Takashi, θα έχει μπλεξίματα με το στρατό και θα ακούσει για πρώτη φορά το όνομα Akira ! Όπως θα διαφανεί, όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από ένα άκρως απόρρητο στρατιωτικό πείραμα για την ανάπτυξη ψυχικών / πνευματικών δυνάμεων πέρα από κάθε φαντασία. Και το νεότερο πειραματόζωο που θα προστεθεί στην παρέα του Takashi και των άλλων γηρασμένων παιδιών του προγράμματος θα είναι... ο Tetsuo !

Νιώθοντας τις πνευματικές του δυνάμεις να μεγαλώνουν με ραγδαίο ρυθμό, ο νεαρός μηχανόβιος θα απελευθερώσει το καταπιεσμένο σύνδρομο κατωτερότητας που έκρυβε πάντα μέσα του, και θα χρησιμοποιήσει τις καινούριες του ικανότητες για να αποδείξει οτι είναι καλύτερος από το στόχο της ζήλειας και του κόμπλεξ του - τον Kaneda. Από τη στγμή αυτή, οι δυο τους θα μετατραπούν σε μισητούς εχθρούς, και η σχέση τους αυτή θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις μετέπειτα εξελίξεις. Ο Tetsuo θα δεχθεί να υποβληθεί σε πειράματα από το στρατό, και τελικά θα ακούσει και αυτός το όνομα που φυλασσόταν ως επτασφράγιστο μυστικό από την κυβέρνηση - το όνομα Akira ! Με τη φιλοδοξία και τη μεγαλομανία του να αυξάνονται με τους ίδιους ρυθμούς όπως η δύναμή του, θα βάλει σκοπό να ανακαλύψει τί ακριβώς είναι ο μυστηριώδης Akira, και να προσεταιριστεί την απίστευτη δύναμη που λέγεται οτι κρύβει. Τελικά θα καταφέρει να "ξυπνήσει" την ανεξερεύνητη αυτή πηγή ενέργειας, αλλά θα ανακαλύψει κάπως αργά οτι ο έλεγχος της είναι πέρα των δυνατοτήτων του. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για το Νέο-Τόκυο, αλλά περισσότερο απ'όλους για τον ίδιο του τον εαυτό...






Το AKIRA έσκασε σα βόμβα στην αγορά των manga το 1982, και λατρεύτηκε από το πρώτο κιόλας τεύχος τόσο από το κοινό, όσο και από τους κριτικούς και τους συναδέλφους mangaka του Otomo. Τα αποθεωτικά σχόλια διαδέχονταν το ένα το άλλο, και μάλιστα απολύτως δικαίως. Ήταν η πρώτη δουλειά με τόση λεπτομέρεια και πολυπλοκότητα, τόσο στην ανάπτυξη της υπόθεσης και των χαρακτήρων, όσο και στην εικονογράφηση. Οι πολύπλευροι, ρεαλιστικότατα αντιφατικοί ήρωες, τα άπειρα ενδιαφέροντα subplots, τα λεπτομερέστατα backgrounds που όμοιά τους δεν έχουμε δεί ούτε πρίν ούτε έκτοτε, οι σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα με τις απίστευτες "γραμμές κίνησης" ήταν όλα καινοτομίες για την εποχή και παραμένουν αν όχι πρωτότυπα, τουλάχιστον εκτελεσμένα στην εντέλεια ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα, 30 χρόνια μετά. Το cyberpunk έπος του Otomo έφερε ένα νέο αέρα ποιότητας και επαγγελματικότητας στο χώρο, και χρεώνεται μεγάλο μέρος της εξάπλωσης των ιαπωνικών comics, και γενικότερα της ανατολικής κουλτούρας προς τη δύση.

Ένα άλλο δείγμα της επαγγελματικότητας αλλά και της πρωτοπορίας του Otomo ήταν οτι οι τόμοι που συλλέγουν το AKIRA δεν κυκλοφόρησαν ούτε στο μέγεθος των tankōbon (A5 - 14.8 × 21.0 cm) που χρησιμοποιούν τα περισσότερα manga, ούτε στην έκτασή τους (220 σελίδες). Κυκλοφόρησαν 6 τόμοι των (περίπου) 400 σελίδων, σε μέγεθος δυτικών comics (A4 - 21.0 × 29.7 cm), κάτι που φυσικά ανέδειξε ακόμα περισσότερο την εκπληκτική εικονογράφηση. Ακόμα και ο τίτλος και το όνομα του δημιουργού ήταν στα αγγλικά, φανερώνοντας την επιθυμία για "άνοιγμα" προς τις αγορές της δύσης, κάτι που όπως ανέφερα επιτεύχθηκε με πρωτοφανή επιτυχία.




Το AKIRA, τόσο το manga όσο και το anime έγινε πραγματική μανία στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Αμέτρητα βραβεία, πωλημένα αντίτυπα τευχών, τόμων, βιντεοκασσετών και dvd, μπλουζάκια, κουκλάκια και κάθε λογής merchandize κατέκλυσαν τις αγορές της ανατολής, φτάνοντας σαν ωστικό κύμα στην Ευρώπη και την Αμερική. Ενδεικτικό είναι άλλωστε το ότι ανέβασε την κυκλοφορία του σχετικά νεοσύστατου περιοδικού Young Magazine στο οποίο δημοσιευόταν από μερικές χιλιάδες αντίτυπα σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, και το καθιέρωσε ως ένα από τα μεγαλύτερα manga περιοδικά, μία θέση που κρατάει μέχρι σήμερα.

Όπως προείπα πάντως, οι περισσότεροι fans, κυρίως οι δυτικοί, γνώρισαν πρώτα το εκπληκτικό anime, και έπειτα το manga. Ας ασχοληθούμε λοιπόν λίγο με την ταινία, πάντα σε σχέση με τα comics. Η ταινία λοιπόν παρουσιάζει αρκετές διαφορές με την πρωτότυπη ιστορία, κάτι που είναι απολύτως φυσικό όταν προσπαθείς να μεταφέρεις στη μεγάλη οθόνη ένα εικονογραφημένο έργο 2.000 σελίδων. Όμως, οι διαφορές δεν συνίστανται μόνο σε σύμπτυξη, περίληψη της ιστορίας, αλλά και σε σημαντική αλλαγή βασικών σημείων της εξέλιξης της υπόθεσης.

Διαφορές Manga και Anime - Πιο αναλυτικά (SPOILER ALERT ! - level 3/5) :
Η πιο σημαντική διαφορά είναι οτι στο manga ο χαρακτήρας του Akira συμμετέχει στην υπόθεση από τον 3ο τόμο και μετά, παίζοντας ενεργό ρόλο και επηρρεάζοντας τα γεγονότα, ενώ στην ταινία στην ουσία χρησιμοποιείται μόνο σαν όνομα, αλλά όχι σαν χαρακτήρας. Στο manga επίσης καταστρέφει για μία ακόμα φορά το Tokyo (το Neo Tokyo δηλαδή), και έτσι η μισή ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, όπου ο Tetsuo χρησιμοποιεί την απόγνωση του κόσμου για να το παίξει προφήτης, και να παρουσιάσει τον Akira σαν μεσσία. Φτιάχνει έτσι μία ψευδαίσθηση αυτοκρατορίας, την The Great Tokyo Empire, μία σημαντική παράμετρος που έχει αγνοηθεί εντελώς στην ταινία. Άλλη σημαντική διαφορά είναι η εξαφάνιση από την ταινία 2 βασικών γυναικείων χαρακτήρων που στο manga έχουν καταλυτική συμμετοχή - της δυναμικής επαναστάτριας Chiyoko, και της Lady Miyako, η οποία κατέχει τη δύναμη και προσπαθεί να καθοδηγήσει τους νεαρούς ήρωες. Γενικά όλοι οι χαρακτήρες είναι απλουστευμένοι στην ταινία, κάτι που κρίνεται απολύτως λογικό, όμως οι παραπάνω διαφορές είναι πολύ μεγάλες, διαχωρίζοντας εντελώς το ύφος των δύο έργων.



Το AKIRA λοιπόν είναι ένα πραγματικό "μνημείο" των manga, μία δουλειά που ξεχωρίζει άνετα ανάμεσα στο τεράστιο πλήθος της παραγωγής της Ιαπωνίας, και θα ξεχωρίζει για πάντα για την εξαιρετική του ποιότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια. Περιέχοντας μία εξαιρετική υπόθεση που σε κρατάει συνέχεια σε αγωνία, μερικούς από τους πιο πολύπλοκους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, και μερικές από τις πιο καλοσχεδιασμένες και εντυπωσιακές σκηνές δράσης στην ιστορία των comics, το απίστευτο cyberpunk thriller του Katsuhiro Otomo έχει θέσει τον πήχυ πάρα πολύ ψηλά, και απλά περιμένει κάποιον να το φτάσει !

Links

AKIRA2019.com
AKIRA @ comicdom.gr
AKIRA @ wikipedia
AKIRA @ wikia
AKIRA @ squidoo
AKIRA @ Baka Updates
AKIRA @ Anime News Network
Read AKIRA online
AKIRA anime vs. manga