Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Kris Kool

Πολύχρωμη 70's pop art comics ψυχεδέλεια !

Ο Caza (Philippe Cazaumayou) είναι ένας φανταστικός και πολύ ιδιαίτερος γάλλος δημιουργός που καθ'όλη τη διάρκεια της καριέρας του έχει αναπτύξει ένα δικό του σύμπαν μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι ιστορίες του. Εμπνεόμενος από τη φύση, τη μυθολογία και τον κόσμο των ξωτικών και των πνευμάτων, ο Caza έχει παραδόσει πλήθος εξαιρετικών δουλειών, με τις πιο αξιόλογες να είναι οι συλλογές σύντομων ιστοριών που απαρτίζουν την ενότητα L'Âge d'Ombre (Les Habitants du crépuscule, Les Remparts de la nuit).

Ο πειραματισμός και η πρωτοπορία κυλούσαν πάντα στο αίμα του ανήσυχου γάλλου καλλιτέχνη, οδηγώντας τον να αλλάζει συχνά εικονογραφικά στύλ και τεχνικές. Προτού όμως αναπτύξει το πολύ απαιτητικό πρώιμο καλλιτεχνικό του στύλ που παρέπεμπε στον ποϊντιλισμό (λευκές κουκκίδες σε μαύρο φόντο - δείτε για παράδειγμα το Hydrogenesis), και το μετέπειτα πολύχρωμο, χαρακτηριστικό του ύφος (δείτε τα Mandragora και Equinox), ο Caza ξεκίνησε τη μαγική του πορεία στο σύμπαν της 9ης τέχνης με το Kris Kool, και ίσως την πιο πειραματική εικονογράφηση που έχει κάνει ποτέ.

Το Kris Kool λοιπόν είναι η πρώτη δουλειά του Caza στο χώρο των comics, ένα ξεχωριστό graphic novel που εκδόθηκε το 1970 στη Γαλλία από την εταιρεία Eric Losfeld. Ένα ονειρικό, ερωτικό, σουρρεαλιστικό, "ξεφεύγα" τελείως ταξίδι σε ένα εκτυφλωτικά πολύχρωμο, ψυχεδελικό σύμπαν γεμάτο με φιλήδονες γυναίκες, ναρκωτικά (εννοείται) και γεωμετρικά τοπία που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει μέσα από καλειδοσκόπιο. Η υπόθεση...

Η υπόθεση, όπως ίσως μάντεψε κάποιος από τη μέχρι τώρα περιγραφή μου, δεν είναι ακριβώς σαφής, η αφήγηση είναι τελείως μη γραμμική, με τις παράξενες καταστάσεις που εκτυλίσσονται να μην επιδέχονται "παραδοσιακών" ερμηνειών. Ο κεντρικός μας ήρωας, ο Kris Kool, είναι ένας διαστημικός τυχοδιώκτης, μία αρσενική και χίπικη εκδοχή της Barbarella, έργο από το οποίο είναι εμφανώς επηρρεασμένο το ύφος του βιβλίου. Ο Kool λοιπόν, ενώ αράζει όπως συνήθως σε ένα κακόφημο μπαράκι, δέχεται να αναλάβει μία δουλειά για λογαριασμό του Gwine, ενός αδίστακτου αρειανού. Αποστολή του είναι να βρει και να φέρει πίσω την Corolle, μία όμορφη γυναίκα-λουλούδι από τον πλανήτη Αφροδίτη. Έτσι, ξεκινάει μία διαστημική περιπλάνηση στην Αφροδίτη, τον Άρη και τον Κρόνο, με διάφορους πολύχρωμους χαρακτήρες αλλά και εχθρούς να μπλέκονται στο δρόμο του. Όταν τελικά θα εντοπίσει την Corolle θα την ερωτευτεί με την πρώτη ματιά, και θα αποφασίσει να διαφύγει μαζί της, αψηφώντας τις εντολές του. Όμως θα καταλήξει εξόριστος σε ένα παράλληλο κόσμο, περιτριγυρισμένος από όμορφες γυναίκες και παράξενα φυτά, προσπαθώντας να πολεμήσει ένα... σαρκοφάγο βουνό από βυζιά !!!!!!!!

Νομίζω δε χρειάζεται να πω άλλα για την ώρα. Ας αφήσουμε το πολύχρωμο, ψυχεδελικό πανδαιμόνιο του Caza να πεί τα υπόλοιπα. Πάρτε LSD, τριπάκια, μανιτάρια, peyote, αψέντια, mezcal, μανδραγόρες και μπάφους, και πάμε ...








...
Η ανάγνωση του Kris Kool, έστω και με τα κουτσά γαλλικά που θυμάμαι (δεν υπάρχει αγγλική μετάφραση) είναι μία πολύ ξεχωριστή και ολίγον τί... παραισθησιογόνα εμπειρία. Έτσι κι αλλιώς, το κείμενο έχει σαφώς ήσσονα ρόλο, με το υπέροχο, πολύχρωμο χάος της εικονογράφησης να αιχμαλωτίζει το μάτι και το μυαλό, παρασύροντάς μας πίσω στις δεκαετίες του 60 και του 70, καβάλα στο Yellow Submarine των Beatles παρέα με τα παιδιά των λουλουδιών. Επηρρεασμένος από τα... ψυχεδελικά διαμάντια των comics που είχαν προηγηθεί, όπως τη Barbarella του Jean-Claude Forest και τις Jodelle, Pravda του Guy Peellaert, αλλά και τον εξαιρετικό αμερικανο-γερμανό ζωγράφο και εικονογράφο Peter Max, ο Caza δημιουργεί τη δική του, φαντασμαγορική εκδοχή της pop art πρωτοπορίας της εποχής.

Μία ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι οτι το ντελιριακό αυτό, φουτουριστικό ταξίδι παραλίγο να μην επιζήσει μέχρι τις μέρες μας, μιας και η εταιρεία Eric Losfeld που το κυκλοφόρησε αναγκάστηκε να διακόψει πολύ σύντομα το τύπωμά του λόγω νομικών προβλημάτων (τα οποία αντιμετώπιζε αρκετά συχνά). Και θα είχε χαθεί για πάντα αν δεν ανακαλύπτονταν κάποιες ξεχασμένες κούτες σε κάποια αποθήκη μετά απο δεκαετίες. Και αυτό θα ήταν μεγάλο κρίμα επειδή, όπως και να το κάνουμε, δε βρίσκεις συχνά comics με πολύχρωμα, σαρκοφάγα βουνά από βυζιά ! (προτελευταία εικόνα).







Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Τα εντελώς "καμμένα" comic strips του Joan Cornellà

Καφρίλα, σαπίλα και ποδαρίλα !






...
Οκ, η ποδαρίλα δεν κολλάει, αλλά δεν έβρισκα άλλη λέξη για ομοιοκαταληξία. Ο Joan Cornellà λοιπόν είναι ένας τρίκαφρος ισπανός κομίστας και εικονογράφος που ειδικεύεται σε μονοσέλιδα στριπάκια με λίγο... ιδιαίτερη θεματολογία. Λίγο αναίσθητα, λίγο αιματοβαμμένα, λίγο σουρρεαλιστικά, λίγο αηδιαστικά, λίγο κυνικά, λίγο κάφρικα, λίγο politically incorrect, λίγο σκατόψυχα και πολύ "καμμένα". Μιλάμε για πολύ "ό,τι να'ναι". Μα πάρα πολύ! Αν και ξεκίνησε την καριέρα του αρκετά πιο "παραδοσιακά", με κανονικά στριπάκια που δημοσίευε σε διάφορα ισπανικά fanzines, κάπου από το 2012 και μετά άλλαξε τροπάρι, άλλαξε εικονογραφικό στύλ, και κυρίως άλλαξε θεματολογία, καταλήγοντας σε αυτά τα χαρούμενα που ανέφερα πιο πάνω. Ακρωτηριασμοί, δολοφονίες, βασανισμοί των πιο αδύναμων, και άλλες πιο "βρώμικες" καταστάσεις, παρουσιάζονται με πολύ ευχάριστο και χαλαρό τρόπο, κάτι για το οποίο ευθύνεται κυρίως το εντελώς παιδικό, πολύχρωμο εικονογραφικό στυλ του δημιουργού, στοχεύοντας σε ακριβώς αυτή την αντίθεση για να μεγιστοποιήσει τον αντίκτυπο.

Συνδυάζοντας τη σκατοψυχία του Ivan Brunetti, την κυνικότητα του Douglas Paszkiewicz (Δηλητηριώδες Νανούρισμα) και την αιματοβαμμένη χαρά των Happy Tree Friends, o Cornellà έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μίγμα που δεν το λες ευχάριστο, σίγουρα όμως το λες ενδιαφέρον! Πάντως, όλοι οι χαρακτήρες του γελάνε στο τελευταίο καρέ των ιστοριών του. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω.












Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Bambi and Her Pink Gun

Μία "πολύχρωμη", punk, ultra-violent, pop art manga σειρά




...

Η σειρά Bambi and Her Pink Gun του ταλαντούχου ιάπωνα δημιουργού Atsushi Kaneko - γνωστού περισσότερο για την πολύ καλή σειρά μυστηρίου Soil - είναι μία από τις πιο υποτιμημένες αλλά ταυτόχρονα πιο ιδιαίτερες, διασκεδαστικές και πρωτότυπες του θαυμαστού κόσμου των manga. Πρωτο-δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Comic Beam της εταιρείας Enterbrain από τον Ιούλιο του 1998 έως το Σεπτέμβριο του 2001, και συλλέχθηκε σε 6 tankōbon (τόμους) από την ίδια εταιρεία το διάστημα 2000-2001. Το 2005 η Digital Manga Publishing μετέφρασε τη σειρά στα αγγλικά, εκδίδοντας όμως μόνο τους 2 πρώτους τόμους, αφήνοντάς μας μέχρι και σήμερα με το παράπονο.

Θυμίζοντας πολύ περισσότερο κάποιο αμερικάνικο indie comic παρά manga, η μικρή αλλά θαυματουργή αυτή σειρά έχει ως ηρωίδα την ομώνυμη Bambi, με τα ροζ κοτσιδάκια, το ροζ πιστόλι και τον εκρηκτικό όσο και αναπάντεχο χαρακτήρα, κάτι δηλαδή σαν μία punk manga εκδοχή της Tank Girl. Η Bambi είναι μία 16-χρονη κυνηγός κεφαλών που έχει απαγάγει ένα κακομαθημένο πιτσιρίκι ονόματι Pampi, το κρατάει δεμένο με λουρί (!) και προσπαθεί να το παραδώσει στους αινιγματικούς εργοδότες της που είναι γνωστοί απλά ως Old Men. Έχει όμως ένα μικρό προβληματάκι: Ο σκοτεινός τύπος από τον οποίο απήγαγε το μικρό σκασμένο την έχει επικηρύξει με 500.000.000 yen (5.000.000 δολάρια), καθιστώντας την το νο.1 στόχο των απανταχού τυχοδιωκτών, μισθοφόρων και ρεμαλιών. Μία πολύ απλή υπόθεση που με τον κατάλληλο χειρισμό από το δημιουργό της μετουσιώθηκε σε μία πολύ cool, διασκεδαστική και στυλάτη σειρά καταιγιστικής δράσης, γεμάτη βρισίδι, πιστολίδι και κλωτσομπουνίδι !

Ο τίτλος της σειράς, καθώς και η έντονη punk αισθητική της εμπνεύστηκαν από το τραγούδι Who Killed Bambi? των Sex Pistols, με τον ίδιο το δημιουργό μάλιστα να δηλώνει σε μία συνέντευξή του "Punk manga is not dead !", παραφράζοντας την περίφημη φράση του πάνκ κινήματος των 80's.






Τα δυνατά χαρτιά της σειράς είναι δύο, και είναι πολύ δυνατά. Το ένα είναι η εξαιρετική, υπερκινητική, retro pop art εικονογράφηση που αλλάζει βασικό χρώμα όσο εξελίσσεται η ιστορία (χωρίς να υπάρχει κάποια εμφανής σημειολογία από πίσω), συνδυάζοντας πολλές επιρροές αλλά καταλήγοντας σε κάτι εντελώς πρωτότυπο. Θυμίζοντας άλλοτε το Sin City του Frank Miller, και άλλοτε Paup Pope με μία πρέζα Daniel Clowes, η καλλιτεχνική δουλειά του Kaneko είναι μίλια μακριά από ό,τι έχουμε παραδοσιακά συνηθίσει από τα manga, κάτι που την καθιστά πολύ φρέσκια και "αναζωογονητική" για το είδος.

Το άλλο είναι οι ευφάνταστοι, απίστευτα cool και μοναδικοί μέσα στην τρέλα τους χαρακτήρες, που μοιάζουν σαν να έχουν ξεπηδήσει μέσα από ταινία του Tarantino που παίζει στο fast forward !!! Πρώτη και καλύτερη είναι φυσικά η ηρωίδα Bambi, που συστήνεται πάντα με τη φράση "Me Bambi" λες και είναι νεάντερταλ, φέρεται σα ζώο, σκοτώνει 2 στρατιές "κακών" χωρίς δυσκολία ή δισταγμό, είναι μανιακή με την καθαριότητα και την υγιεινή διατροφή, αλλά πάνω απ'όλα είναι μία αθώα 16-χρονη και επίσης... παρθένα ! Ό,τι να'ναι δηλαδή! Οι κακοί είναι ομοίως θεότρελοι και παρδαλοί, με τον αρχι-τραμπούκο της σειράς να είναι... ένας χοντρός και απίστευτα βίαιος σωσίας του Elvis με χρυσό δόντι, που είναι επίσης βαμπίρ (φυσικά)! Υπάρχει επίσης ο δάσκαλος το πρωί - νίντζα το βράδυ δολοφόνος με τους συρμάτινους σπάγγους, η συμμορία των καουμπόηδων με τον αρχηγό με το ξύλινο πόδι που αποκαλείται "Mama", η άλλη συμμορία των νταλικιέρηδων με τα μούσια και τα μεταλλικά καπέλα, και ο (αγαπημένος μου) παλαιστής με τη μεξικάνικη μάσκα και τα ρομποτικά μέλη που δεν ψοφάει με τίποτα! Δηλαδή... πάλι ό,τι να'ναι!






Η σειρά είναι άκρως διασκεδαστική και κυλάει πολύ ευχάριστα (αν φυσικά δεν κωλώνεις μπροστά σε λίιιιιγο αιματάκι), με την αποτελεσματικότητά της να έγκειται ακριβώς στο οτι η υπόθεση είναι τόσο απλή και in your face, χωρίς να χρειάζεται δικαιολογίες ή να παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά. Ο ρυθμός είναι εξαιρετικός, με τη δράση να διακόπτεται ανά διαστήματα από subplots (δευτερεύουσες υποθέσεις) και flashback που μας μεταφέρουν σε προηγούμενα σημεία της ιστορίας, διαρκώντας πάντα όσο χρειάζεται για να μην αποσπώμαστε από την κεντρική υπόθεση.

Το Bambi and Her Pink Gun είναι λοιπόν μία αναπάντεχη, γοητευτική μίξη των Lone Wolf and Cub, Love and Rockets και Sin City με καλοφτιαγμένους χαρακτήρες, πολύ γρήγορο ρυθμό και εξαιρετικές σκηνές δράσης. Πολλή βία, πολύ αίμα αλλά καθόλου sex, με την έλλειψη ενδιαφέροντος της Bambi για το αντίθετο φύλο να αποτελεί μία ακόμη παράξενη, αλλά συγχρόνως πολύ ενδιαφέρουσα σεναριακή επιλογή. Υπάρχουν βεβαίως γενναίες ποσότητες γυμνού, αλλά περνάνε απαρατήρητες μπροστά στο χάος που προκαλείται όπου πηγαίνει η μικρή μας πρωταγωνίστρια, η οποία τελικά μας πείθει οτι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το συνονόματο, γλυκούτσικο ελαφάκι της Disney.