Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Suehiro Maruo

Ο Μαρκήσιος De Sade των manga !

Κάτι τρέχει με τους ιάπωνες ! Αυτό είναι γνωστό. Κάτι συμβαίνει με την κουλτούρα και την ψυχοσύνθεσή τους που εμείς οι δυτικοί δε μπορούμε να κατανοήσουμε. Δεν είναι τυχαίο οτι απο την Ιαπωνία έχουν ξεπηδήσει οι πιο ακραίοι καλλιτέχνες του κόσμου των comics (τόσο θεματολογικά όσο και αισθητικά), ούτε είναι συμπτωματική η εμμονή τους με τη διαστροφή και τη γραφική της απεικόνιση. Με ιδιαίτερη προτίμηση στις σεξουαλικές ακρότητες και τo σαδισμό, η όχι και τόσο μικρή αυτή μερίδα καλλιτεχνών απο τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου έχει να επιδείξει μία τεράστια παραγωγή στο καθαρά δικό τους, "ασυνήθιστο" αυτό είδος που έχει ονομαστεί ero guro (erotic grotesque). Ηγετική μορφή της σύγχρονης γενιάς του κινήματος, οι απαρχές του οποίου χρονολογούνται κάπου στα 1920, αποτελεί ο cult mangaka, εικονογράφος και ζωγράφος Suehiro Maruo. Πριν ξεκινήσω όμως την παρουσίαση αυτού του πολύ σημαντικού καλλιτέχνη, δεδομένου του ύφους της δουλειάς του, ...


Ο Suehiro Maruo λοιπόν, γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1956 στο Nagasaki της Ιαπωνίας, ο νεαρότερος ανάμεσα σε εφτά αδέλφια. Ήταν ένα εξαιρετικά μοναχικό παιδί, και αναφέρει οτι σε όλη του τη νεότητα δεν αντάλλαξε με τους γονείς του περισσότερες απο 2-3 κουβέντες (οκ, υπερβάλλει λίγο). Ζωγράφιζε όλη την ώρα, προσπαθώντας να αντιγράψει γνωστά manga, όπως το "Eightman". Το 1971 τελείωσε το αντίστοιχο γυμνάσιο, αλλά παράτησε το λύκειο. Ανήσυχο πνεύμα ακόμη και απο την τρυφερή ηλικία των 15, μετακόμισε στο Tokyo και άρχισε να δουλεύει σε ένα βιβλιοδετείο. Παράλληλα, "εργαζόταν" και ως κλέφτης μαγαζιών. Ως αποτέλεσμα, πέρασε 2 εβδομάδες στη φυλακή, όταν συνελλήφθη να κλέβει δίσκους του Santana και των Pink Floyd απο το δισκοπωλείο της γειτονιάς του (ωραίο γούστο στη μουσική πάντως). Στα 17 του σχεδίασε την πρώτη του ιστορία manga, την οποία έστειλε αμέσως στο "αγορίστικο" περιοδικό Weekly Shōnen Jump. Οι εκδότες όμως την απέρριψαν ως "υπερβολικά γραφική και βίαιη".

Απογοητευμένος, δεν ξανασχεδίασε για 8 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το Νοέμβριο του 1980, οπότε και κυκλοφόρησε η πρώτη του δουλειά Ribon no Kishi (リボンの騎士). 24 χρονών πλέον, ο αντισυμβατικός αυτός καλλιτέχνης δεν δεχόταν καμία "έκπτωση" στο καλλιτεχνικό του όραμα, απλώς περίμενε μέχρι ο κόσμος των manga να είναι έτοιμος να δεχτεί την ακραία, είναι αλήθεια, πρότασή του. Το 1982 κυκλοφόρησε η πρώτη του συλλογή μικρών ιστοριών Barairo no Kaibutsu (薔薇色の怪物 - Rose Colored Monster), σηματοδοτώντας και επίσημα πλέον την αρχή της καριέρας του στα comics.



Ο Maruo ασχολείται πάντα με σκοτεινά θέματα, πνιγμένα σε μία εφιαλτική, σουρρεαλιστική ατμόσφαιρα. Το sex και η βία παίζουν βασικό ρόλο στις ιστορίες του, με ιδιαίτερη έμφαση στην όσο το δυνατόν πιστότερη και λεπτομερέστερη απεικόνισή τους. Συνηθισμένα θέματά του αποτελούν οι δολοφονίες με τσεκούρια, και γενικά με αιχμηρά αντικείμενα, οι εκτρώσεις, οι βιασμοί, οι γενετικές ανωμαλίες, και άλλα τέτοια ευχάριστα. Επηρρεασμένος απο την ιαπωνική παράδοση του τυπώματος σε ξύλο του 19ου αιώνα, γνωστή ως ukiyo-e, και πιο συγκεκριμένα απο το παρακλάδι muzan-e, που ασχολείται με τη βία, ο αμφιλεγόμενος ήδη απο τα πρώτα χρόνια της καριέρας του αυτός καλλιτέχνης άρχισε να γίνεται γνωστός ως ο σύγχρονος συνεχιστής του είδους του ero-guro (エログロ), επηρρεάζοντας και άλλους νεαρούς δημιουργούς manga. Πολλές ιστορίες του εμφανίζονταν στο underground manga περιοδικό Garo (ガロ), καλλιεργώντας μια cult φήμη γύρω απο το όνομά του, η οποία τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Οι cameo εμφανίσεις του στις ιστορίες του, και τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά που φορούσε σχεδόν σε όλες τις (λιγοστές) φωτογραφίες του που δημοσιεύονταν στον τύπο της εποχής, ολοένα και γιγάντωναν αυτή τη φήμη.







Το 1984 κυκλοφόρησε η πιο γνωστή στο δυτικό κόσμο δουλειά του, Shōjo Tsubaki (Mr. Arashi's Amazing Freak Show), στην οποία ένα μικρό κορίτσι, η Midori, απάγεται απο το θίασο τεράτων του Mr. Arashi και αναγκάζεται να συμμετάσχει στις παραστάσεις του περιπλανώμενου τσίρκου του. Η ιστορία είναι παλιά, ανήκοντας στην παραδοσιακή αφήγηση παραμυθιών kamishibai, και η κυριολεκτική του μετάφραση είναι "Το κορίτσι με τις καμέλιες", αλλά φυσικά η εκδοχή του Maruo είναι προσαρμοσμένη στο δικό του, βίαιο και σαδιστικό στύλ. Το 1992 μεταφέρθηκε σε ταινία animation με τον τίτλο Midori απο τον Hiroshi Harada. Μία άλλη πολύ γνωστή δουλειά του είναι το βιβλίο Bloody Ukiyo-e μαζί με τον Kazuichi Hanawa (τον οποίο παραδέχεται ως μεγάλη επιρροή του), μία συλλογή πινάκων με φρικιαστικά θέματα όπως αποκεφαλισμούς και ξεκοιλιάσματα που κυκλοφόρησε το 1988. Το 1996 κυκλοφόρησε στην Αμερική μία συλλογή alternative manga, με τίτλο Comics Underground Japan. Απο τη συλλογή ξεχώρισε η ιστορία του Maruo "Planet of the Jap", στην οποία αφηγείται τί θα συνέβαινε αν η Ιαπωνία είχε κερδίσει στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, και έριχνε αυτή ατομικές βόμβες σε αμερικάνικες πόλεις όπως το Los Angeles και το San Francisco. Το "Planet of the Jap", επηρρεασμένο απο τη νουβέλα του Philip K. Dick "The Man in the High Castle" έγινε αυτομάτως cult στην Αμερική, και το όνομα του Suehiro Maruo άρχισε να αναφέρεται σε συζητήσεις για "εναλλακτικά" και "ψαγμένα" comics.

Ο πολύ σημαντικός γάλλος κριτικός τέχνης Thierry Groensteen τον έχει χαρακτηρίσει ως τον "Marquis de Sade των manga" - ένας τίτλος που ομολογουμένως του ταιριάζει πολύ. Όμως η δουλειά του Maruo δεν περιορίζεται στη γραφική απεικόνιση του sex και της βίας σε μορφή manga. Σήμερα, είναι ένας περιζήτητος εικονογράφος και ζωγράφος, με περίτεχνο στύλ και μία σπάνια λυρικότητα και ευαισθησία. Τα βιβλία Maruograph Ι και ΙΙ του 1996, και τα Maruo Gahō EX 1 και 2 του 2005 φανερώνουν τις εκπληκτικές ικανότητές του στη ζωγραφική, αποτελώντας συλλογές πινάκων επηρρεασμένων απο τη δυτική κουλτούρα, και ιδιαίτερα το δυτικό κινηματογράφο, με προτίμηση στο γερμανικό εξπρεσσιονισμό. Έχοντας απομακρυνθεί απο τη γνωστή του θεματολογία, επεκτείνοντας το σχετικά περιορισμένο κοινό στο οποίο απευθυνόταν παλαιότερα, έχει εικονογραφήσει αρκετά εξώφυλλα μουσικών CD (με πιο γνωστά αυτά για τη μπάντα Naked City του συνθέτη John Zorn), περιοδικών και βιβλίων, ενώ έχει κάνει και αρκετές προσωπικές εκθέσεις, όπου οι πρωτότυπες λιθογραφίες του γίνονται ανάρπαστες στους συλλέκτες. Η τελευταία του δουλειά, ακολουθώντας το υπερβολικά "φυσιολογικό" για τα δεδομένα του "The Strange Tale of Panorama Island" του 2008,  προορίζεται για πιο mainstream κοινό, και εκδίδεται στο πολύ γνωστό στην Ιαπωνία manga περιοδικό Young Champion.






Βιβλιογραφία
(πηγή : wikipedia.org)

  • Barairo no Kaibutsu - 1982
  • Yume no Q-SAKU  - 1982
  • DDT - 1983
  • Maruo Jigoku - 1983
  • Shōjo Tsubaki - 1984
  • Kinrandonsu - 1985
  • ONLY YOU - 1985
  • Paranoia Star - 1986
  • Edo Shōwa Kyōsaku Muzan-e Eimei Nijūhasshūku  (Bloody Ukiyo-e in 1866 & 1988) - 1988
  • Kokuritsu Shōnen (National Kid) - 1989
  • Inugami Hakase - 1994
  • Kaze no Matenrō - 1995
  • Maruo Jigoku 2 - 1995
  • Maruo Gahō 1 (Maruograph 1) - 1996
  • Maruo Gahō 2 (Maruograph 2) - 1996
  • Gichigichi-kun - 1996
  • LUNATIC LOVERS - 1997
  • Maruograph - 1999
  • Shin National Kid (NEW NATIONAL KID) - 1999
  • Warau Kyūketsuki (Laughing Vampire) - 2000
  • Maruo Box - 2000
  • Shinseiki SM Gahō - 2000
  • Paraiso: Warau Kyūketsuki 2 - 2004
  • Maruo Gahō EX 1 (Maruograph EX 1) - 2005
  • Maruo Gahō EX 2 (Maruograph EX 2) - 2005
  • Panorama-tō Kidan - 2008
Εκδόσεις εκτός Ιαπωνίας

Αγγλικά :
Γαλλικά :
  • La Jeune Fille aux Camelias (少女椿)
  • Yume no Q-Saku (Le Lézard Noir)
  • Lunatic Lover's (Le Lézard Noir)
  • Vampyre 1 (笑う吸血鬼 - Le Lézard Noir)
  • Vampyre 2 (ハライソ 笑う吸血鬼2 - Le Lézard Noir)
  • Exercices d'Automne: Ou l'Art de Ramasser les Feuilles Mortes (Le Lézard Noir)
  • L'art du Bain Japonais (Le Lézard Noir)
Ισπανικά :
  • El Monstruo de Color de Rosa (薔薇色ノ怪物 - Glénat)
  • Midori: La Niña de las Camelias (少女椿 - Glénat)
  • Dr. Inugami (犬神博士 - Glénat)
  • Gichi Gichi Kid (ギチギチくん - Glénat)
  • Lunatic Lover's published by Glénat.
  • La Sonrisa del Vampiro (笑う吸血鬼 - Glénat)
  • La Sonrisa del Vampiro 2: Paraíso (ハライソ 笑う吸血鬼2 - Glénat)
  • DDT (Ediciones Otaku Manga, 2004)
  • New National Kid (Ediciones Otaku Manga, 2004)
  • La Extraña Historia de la Isla Panorama (パノラマ島綺譚 - Glénat)




Links  

Suehiro Maruo official site
Suehiro Maruo @ wikipedia
Suehiro Maruo @ lambiek
Suehiro Maruo @ beautifuldecay.com
Suehiro Maruo @ mindlessones
Suehiro Maruo gallery @ minitokyo.net
Suehiro Maruo gallery @ tumblr
Sexual Horror in the 1980s and the Manga of Suehiro Maruo
list of Suehiro Maruo works

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου