Μία συγκινητική όσο και συμβολική ιστορία μιας μεγάλης δημιουργού
Η Moto Hagio είναι μία από τις πιο γνωστές και επιδραστικές γυναίκες mangaka της Ιαπωνίας, όντας μία εκ των καλλιτεχνιδών που βοήθησαν τα shōjo (κοριτσίστικα) manga να "ενηλικιωθούν" και να αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο κοινό από το περιορισμένο που υπήρχε για το είδος στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Γεννημένη το 1949 και μέλος της ανεπίσημης, αποκλειστικά γυναικείας κολλεκτίβας Year 24 Group που έδωσε νέα πνοή στο υποτιμημένο μέχρι τότε υπο-είδος, η Hagio μαζί με την Keiko Takamiya ήταν αυτές που ξεχώρισαν για την ποιότητα και την καινοτομία τους. Ασχολούμενες με σοβαρά, όχι μόνο γυναικεία κοινωνικά ζητήματα όπως η εφηβική εγκυμοσύνη και η ανδρική ομοφυλοφιλία, οι καλλιτέχνιδες του Year 24 Group προσέδωσαν στα shōjo manga κύρος και σοβαρότητα, με τον ίδιο τρόπο που ο Yoshihiro Tatsumi είχε "ενηλικιώσει" το σύνολο των manga, εισάγοντας το είδος gekiga.
Ξεκινώντας τη μεγάλη καριέρα της το 1969, η Hagio με την πιο γνωστή δουλειά της, τη σειρά The Heart of Thomas του 1974, ουσιαστικά δημιούργησε ένα νέο υπο-είδος των manga που ασχολείται με την ανδρική ομοφυλοφιλία και στοχεύει σε γυναικείο αναγνωστικό κοινό (???) . Το νέο είδος, που ονομάστηκε shōnen-ai ή yaoi, υπάρχει και σημειώνει επιτυχία μέχρι τις μέρες μας (είναι τρελοί αυτοί οι Ιάπωνες). Εκτός από τις μεγάλες σειρές όμως, η καλλιτέχνιδα καθ'όλη τη διάρκεια της καριέρας της δημιούργησε και πολλές σύντομες ιστορίες που ξεχωρίζουν για την καθαρή, εύστοχη ματιά τους, καθώς και για τη λυρικότητα και ευαισθησία τους. Μία από αυτές είναι και η συγκλονιστική 15-σέλιδη Hanshin: Half-God του 1984, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Petit Flower, και αργότερα συμπεριελήφθη στην πολύ καλή συλλογή σύντομων ιστοριών της Hagio A Drunken Dream and other stories που εξέδοσε το 2010 η Fantagraphics.
Ακολουθεί πρώτα η ιστορία και μετά η υπόθεση, για να μη spoiler-ιάσουμε κιόλας.
Υπόθεση (περιέχει spoilers στη δεύτερη παράγραφο)
Το Hanshin: Half-God (1984) παρουσιάζει την πολύπλοκη σχέση μεταξύ δύο μικρών σιαμαίων κοριτσιών που είναι ενωμένες στο γοφό. Η Yucy είναι αγγελικά όμορφη, έχοντας πάρει όλα τα εξωτερικά χαρίσματα αλλά ένα απλοϊκό μυαλό, ενώ η αφηγήτρια Yudy είναι άσχημη, χωρίς μαλλιά και ζαρωμένη, μα υπερβολικά έξυπνη (κανέναν δεν αφήνει ο θεούλης - λέμε τώρα). Η όμορφη Yucy ρουφάει όλα τα θρεπτικά συστατικά της αδερφής της και επίσης την προσοχή και την αγάπη των γονιών και των συγγενών τους, με τη Yudy να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε αισθήματα αγάπης και μίσους, ζήλειας αλλά και συμπόνιας προς το έταιρό της ήμισυ.
Κάποια στιγμή οι γιατροί θα αποφανθούν οτι δε μπορούν να επιζήσουν και οι δύο σιαμαίες, με μόνη λύση από ιατρικής πλευράς να τις χωρίσουν, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα η παρασιτική Yucy να πεθάνει. Η απόφαση είναι ασφαλώς δύσκολη, όμως αποτελεί μονόδρομο. Η εγχείριση θα πετύχει και, όπως είχαν προβλέψει οι γιατροί, το αποστεωμένο σώμα της Yudy θα αρχίσει να ανακτά τα χαρακτηριστικά ενός νεαρού και όμορφου κοριτσιού. Η καημένη η Yucy όμως θα περάσει την ακριβώς αντίστροφη διαδικασία, με την κατάστασή της να χειροτερεύει συνεχώς μέχρι τον αναπόφευκτο θάνατό της. Τα συναισθήματα της όμορφης πλέον, και έξυπνης Yudy προς την αβοήθητη αδελφή της θα αλλάξουν ριζικά, με το μυαλό της να περνάει μία επίπονη διαδικασία αποδοχής της απώλειας, αλλά και αναζήτησης της καινούριας της ταυτότητας.
Το Hanshin: Half-God, με τον τίτλο που σημαίνει πολλά, είναι μία συγκινητική, σχεδόν σπαρακτική "απογύμνωση" του ανθρώπινου ψυχισμού σε μία πολύ δύσκολη συναισθηματική κατάσταση. Μιλάει για ενοχικά αισθήματα που μας βαραίνουν, καθώς και για τη ριζική αλλαγή που μπορεί να επιφέρει η επίλυση του προβλήματος που μας απασχολεί. Και φυσικά, αν κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει το συμβολισμό πίσω από το προφανές, μιλάει για τις κρυφές, καταπιεσμένες πλευρές του εαυτού μας, και για την επιλογή μας να τις αποδεχτούμε ή να τις καταχωνιάσουμε σε μια απόμερη γωνιά του υποσυνείδητου. Ακόμη κι εκεί όμως, θα συνεχίσουν να υπάρχουν όπως (πιστεύω ότι) διαπιστώνει η επιζούσα της ιστορίας μας Yudy. Ακόμη κι αν "σκοτώσουμε" ένα κομμάτι του εαυτού μας που θεωρούμε άσχημο ή ντροπιαστικό, αυτό θα συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι μας. Γιατί τελικά, η Yudy και η Yucy είναι το ίδιο πρόσωπο (προσωπική θεώρηση οφ κούρς).
Η Moto Hagio είναι μία από τις πιο γνωστές και επιδραστικές γυναίκες mangaka της Ιαπωνίας, όντας μία εκ των καλλιτεχνιδών που βοήθησαν τα shōjo (κοριτσίστικα) manga να "ενηλικιωθούν" και να αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο κοινό από το περιορισμένο που υπήρχε για το είδος στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Γεννημένη το 1949 και μέλος της ανεπίσημης, αποκλειστικά γυναικείας κολλεκτίβας Year 24 Group που έδωσε νέα πνοή στο υποτιμημένο μέχρι τότε υπο-είδος, η Hagio μαζί με την Keiko Takamiya ήταν αυτές που ξεχώρισαν για την ποιότητα και την καινοτομία τους. Ασχολούμενες με σοβαρά, όχι μόνο γυναικεία κοινωνικά ζητήματα όπως η εφηβική εγκυμοσύνη και η ανδρική ομοφυλοφιλία, οι καλλιτέχνιδες του Year 24 Group προσέδωσαν στα shōjo manga κύρος και σοβαρότητα, με τον ίδιο τρόπο που ο Yoshihiro Tatsumi είχε "ενηλικιώσει" το σύνολο των manga, εισάγοντας το είδος gekiga.
Ξεκινώντας τη μεγάλη καριέρα της το 1969, η Hagio με την πιο γνωστή δουλειά της, τη σειρά The Heart of Thomas του 1974, ουσιαστικά δημιούργησε ένα νέο υπο-είδος των manga που ασχολείται με την ανδρική ομοφυλοφιλία και στοχεύει σε γυναικείο αναγνωστικό κοινό (???) . Το νέο είδος, που ονομάστηκε shōnen-ai ή yaoi, υπάρχει και σημειώνει επιτυχία μέχρι τις μέρες μας (είναι τρελοί αυτοί οι Ιάπωνες). Εκτός από τις μεγάλες σειρές όμως, η καλλιτέχνιδα καθ'όλη τη διάρκεια της καριέρας της δημιούργησε και πολλές σύντομες ιστορίες που ξεχωρίζουν για την καθαρή, εύστοχη ματιά τους, καθώς και για τη λυρικότητα και ευαισθησία τους. Μία από αυτές είναι και η συγκλονιστική 15-σέλιδη Hanshin: Half-God του 1984, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Petit Flower, και αργότερα συμπεριελήφθη στην πολύ καλή συλλογή σύντομων ιστοριών της Hagio A Drunken Dream and other stories που εξέδοσε το 2010 η Fantagraphics.
Ακολουθεί πρώτα η ιστορία και μετά η υπόθεση, για να μη spoiler-ιάσουμε κιόλας.
Υπόθεση (περιέχει spoilers στη δεύτερη παράγραφο)
Το Hanshin: Half-God (1984) παρουσιάζει την πολύπλοκη σχέση μεταξύ δύο μικρών σιαμαίων κοριτσιών που είναι ενωμένες στο γοφό. Η Yucy είναι αγγελικά όμορφη, έχοντας πάρει όλα τα εξωτερικά χαρίσματα αλλά ένα απλοϊκό μυαλό, ενώ η αφηγήτρια Yudy είναι άσχημη, χωρίς μαλλιά και ζαρωμένη, μα υπερβολικά έξυπνη (κανέναν δεν αφήνει ο θεούλης - λέμε τώρα). Η όμορφη Yucy ρουφάει όλα τα θρεπτικά συστατικά της αδερφής της και επίσης την προσοχή και την αγάπη των γονιών και των συγγενών τους, με τη Yudy να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε αισθήματα αγάπης και μίσους, ζήλειας αλλά και συμπόνιας προς το έταιρό της ήμισυ.
Κάποια στιγμή οι γιατροί θα αποφανθούν οτι δε μπορούν να επιζήσουν και οι δύο σιαμαίες, με μόνη λύση από ιατρικής πλευράς να τις χωρίσουν, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα η παρασιτική Yucy να πεθάνει. Η απόφαση είναι ασφαλώς δύσκολη, όμως αποτελεί μονόδρομο. Η εγχείριση θα πετύχει και, όπως είχαν προβλέψει οι γιατροί, το αποστεωμένο σώμα της Yudy θα αρχίσει να ανακτά τα χαρακτηριστικά ενός νεαρού και όμορφου κοριτσιού. Η καημένη η Yucy όμως θα περάσει την ακριβώς αντίστροφη διαδικασία, με την κατάστασή της να χειροτερεύει συνεχώς μέχρι τον αναπόφευκτο θάνατό της. Τα συναισθήματα της όμορφης πλέον, και έξυπνης Yudy προς την αβοήθητη αδελφή της θα αλλάξουν ριζικά, με το μυαλό της να περνάει μία επίπονη διαδικασία αποδοχής της απώλειας, αλλά και αναζήτησης της καινούριας της ταυτότητας.
Το Hanshin: Half-God, με τον τίτλο που σημαίνει πολλά, είναι μία συγκινητική, σχεδόν σπαρακτική "απογύμνωση" του ανθρώπινου ψυχισμού σε μία πολύ δύσκολη συναισθηματική κατάσταση. Μιλάει για ενοχικά αισθήματα που μας βαραίνουν, καθώς και για τη ριζική αλλαγή που μπορεί να επιφέρει η επίλυση του προβλήματος που μας απασχολεί. Και φυσικά, αν κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει το συμβολισμό πίσω από το προφανές, μιλάει για τις κρυφές, καταπιεσμένες πλευρές του εαυτού μας, και για την επιλογή μας να τις αποδεχτούμε ή να τις καταχωνιάσουμε σε μια απόμερη γωνιά του υποσυνείδητου. Ακόμη κι εκεί όμως, θα συνεχίσουν να υπάρχουν όπως (πιστεύω ότι) διαπιστώνει η επιζούσα της ιστορίας μας Yudy. Ακόμη κι αν "σκοτώσουμε" ένα κομμάτι του εαυτού μας που θεωρούμε άσχημο ή ντροπιαστικό, αυτό θα συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι μας. Γιατί τελικά, η Yudy και η Yucy είναι το ίδιο πρόσωπο (προσωπική θεώρηση οφ κούρς).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου