του "ερευνητή των εφιαλτών"
Η σειρά ιταλικών comics τρόμου Dylan Dog, η οποία παίρνει το όνομά της από τον ομώνυμο, άγγλο ντετέκτιβ του παραφυσικού πρωταγωνιστή της, ο οποίος με τη σειρά του παίρνει το όνομά του από τον ουαλό συγγραφέα και ποιητή Dylan Thomas, είναι μία από τις πιο δημοφιλείς και εμπορικά επιτυχημένες σειρές comics της γειτονικής μας χώρας. Δημιούργημα του συγγραφέα Tiziano Sclavi, το πρώτο τεύχος, L'alba dei morti viventi (Dawn of the Living Dead - μία εμφανής αναφορά στο σκηνοθέτη ταινιών τρόμου George Romero), κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1986 από τη μεγαλύτερη ιταλική εκδοτική εταιρεία fumetti (όπως ονομάζουν τα comics στην Ιταλία), τη θρυλική Bonelli comics.
Ακολούθησαν 100άδες τεύχη με συντελεστές, εκτός του Sclavi, πολλούς ακόμη συγγραφείς και μία πραγματική πλειάδα εικονογράφων. Ένας εκ των κορυφαίων είναι και ο Angelo Stano, ο εικονογράφος του τεύχους #1 της κύριας σειράς, αλλά επίσης και του υπέροχου τεύχους #25, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1988 στην Ιταλία με τίτλο Morgana.
Η σειρά Dylan Dog οφείλει τη μεγάλη επιτυχία της στην αναβίωση του ενδιαφέροντος για τις ταινίες τρόμου που κατέκλυσε την Ιταλία στη δεκαετία του '80, περιέχοντας έντονες επιρροές από την εξαιρετική ιταλική σχολή ταινιών τρόμου των δεκαετιών του '60 και του '70, με σκηνοθέτες όπως ο μεγάλος George Romero, ο Lucio Fulci και ο Mario Bava. Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Τα σενάρια είναι πολύ ενδιαφέροντα και καλοστημένα, η ατμόσφαιρα αρκούντως μυστηριώδης και ανατριχιαστική, η εικονογράφηση στην πλειοωηφία των τευχών ικανοποιητική και οι χαρακτήρες πειστικοί και ανθρώπινοι (εξαιρούνται τα τέρατα φυσικά), με πρώτο και καλύτερο τον χαρακτήρα που δανείζει το όνομά του στη σειρά. Σπορτίφ ντύσιμο των 80s (τραγικά ντεμοντέ σήμερα, μην το επιχειρήσετε), έξυπνο, ατακαδόρικο χιούμορ, παίζει κλαρινέτο, με αγαπημένο κομμάτι το "Η τρίλια του διαβόλου" του Giuseppe Tartini, δεν κουβαλάει ποτέ όπλο αν και ντετέκτιβ, κατασκευάζει μοντέλα γαλέρες, και έχει έναν ανεκδιήγητο βοηθό.
Η σειρά, που συνεχίζεται με αρκετές αναβιώσεις αλλά και επιτυχία μέχρι και σήμερα (το 2011 ξεπέρασε τα 300 τεύχη), επικεντρώνεται καθαρά στα είδη του τρόμου και του παραφυσικού, στην παράδοση των κλασικών αμερικάνικων σειρών comics Creepy και Eerie. Ζόμπια, βαμπίρια, λυκανθρώπια και άλλα χαριτωμένα πλάσματα του θεού ξεπηδούν από τους εφιάλτες μας και παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε επεισόδιο. Υπάρχουν όμως και κάποιες ξεχωριστές ιστορίες που προχωρούν λίγο (ή πολύ) παραπέρα, και εμπλουτίζουν την παραδοσιακή θεματολογία της σειράς με στοιχεία πειραματικά, ονειρικά (φυσικά εννοώ εφιαλτικά) και σουρρεαλιστικά. Μία από αυτές τις ιστορίες, αν και επίσης έχει να κάνει με zombies, είναι και η εξαιρετική Morgana, με τον τίτλο να αποτελεί άλλη μία εμφανή αναφορά στη μάγισσα των μύθων του βασιλιά Αρθούρου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε οτι συγκαταλέχθηκε στις λιγοστές επιλεγμένες ιστορίες που εκδόθηκαν από τη Dark Horse στις Η.Π.Α το 1999, αλλά και στις επίσης λιγοστές που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα η ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ την ίδια χρονιά (τεύχος #7, τόμος #4).
Για αρχή, παραθέτω μερικές εικόνες από την πολύ όμορφη και χαρακτηριστική εισαγωγή της ιστορίας (μία ακόμη αναφορά στο Night of the Living Dead του George Romero), και συνεχίζουμε.
Ήρθε η ώρα βεβαίως να πούμε κα κάτι για την υπόθεση, γιατί ως τώρα μόνο με αναφορές ασχολούμασταν (έχουμε κι άλλες βεβαίως, δεν τελειώσαμε).
Η υπόθεση ... η υπόθεση ξεκινάει με την κοπέλα των πάνω εικόνων να βλέπει ένα όνειρο οτι την θάβουν ζωντανή, για να ξυπνήσει μέσα σε ένα τρένο και σε μία πραγματικότητα (?) στην οποία τα zombies έχουν κερδίσει τον πόλεμο με την ανθρωπότητα, κατακλύζοντας τον κόσμο. Η κοπέλα είναι ασφαλώς η Morgana, που μας εισάγει με τον καλύτερο τρόπο σε αυτή την παράξενη ιστορία όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται - κυρίως η πραγματικότητα. Το τρένο πηγαίνει την ηρωίδα μας στο Λονδίνο, την πόλη όπου μένει ο Dylan Dog, και μία ανεξήγητη δύναμη την οδηγεί στο σπίτι του, στην οδό Craven, στον αριθμό 7. Δεν τον βρίσκει εκεί, και συνεχίζει την άσκοπη περιπλάνησή της, μη μπορώντας να θυμηθεί ποιά είναι και τί αναζητεί. Ο Dylan παρουσιάζει επίσης μία παράξενη συμπεριφορά, σαν να είναι ερωτευμένος με κάποια, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια στη ζωή του. Το σουρρεαλιστικό αυτό γεγονός, όπως σχολιάζει ο βοηθός του, ένας σωσίας του ηθοποιού Groucho Marx, περνάει σε δεύτερη μοίρα όταν τους επισκέπτεται η μαντάμ Τρελκόφσκι, το πιο διάσημο μέντιουμ της Αγγλίας, και τους προαναγγέλλει τον ερχομό μιας απροσδιόριστης φρίκης. Καλεί τον ντετέκτιβ μας σε μία από τις συνεδρίες της όπου θα γνωρίσει τον Reed, το δημιουργό ενός comic που παρουσιάζει μία επικείμενη (?) πραγματικότητα στην οποία τα zombies έχουν κερδίσει τον πόλεμο με την ανθρωπότητα, κατακλύζοντας τον κόσμο.
Ο κομίστας που καθοδηγεί τη συνεδρία θα βυθιστεί σε ύπνωση και, ξυπνώντας βίαια, θα ορμήσει στον Dylan για να τον σκοτώσει. Ο ερευνητής μας θα τον κατατροπώσει και ο μισοτρελαμένος καλλιτέχνης θα διαφύγει μισοπεθαμένος. Η κανονική (?) ζωή θα συνεχίσει να μπερδεύεται με το δυσοίωνο comic του Reed, και κάπου ανάμεσα στις πραγματικότητες ο Dylan θα συναντήσει τη Morgana, τη γυναίκα που αναζητούσε χωρίς να το ξέρει. Οι δυο τους θα αρχίσουν να ξετυλίγουν το κουβάρι των παράξενων γεγονότων που τους έφεραν σε επαφή, όμως όσο βυθίζονται μέσα σε αυτή την αλλόκοτη υπόθεση τόσο πιο μπερδεμένοι θα νιώθουν. Τελικά θα οδηγηθούν σε ένα γνώριμο και στους δύο μέρος, με την εμφάνιση ενός παλιού εχθρού από το παρελθόν του Dylan να λύνει το μυστήριο. Ή μήπως όχι ?
Το Morgana συνδυάζει πολύ πετυχημένα δύο αταίριαστα είδη - το χιούμορ με τον τρόμο, με το πρώτο συστατικό του παράξενου αυτού μίγματος να το παίρνει στους ώμους του ο απίστευτος Groucho, ένας σωσίας όπως είπαμε του ΘΕ-ΟΥ κωμικού ηθοποιού Groucho Marx, κυρίαρχο μέλος του θεότρελου θιάσου των αδελφών Marx, ο οποίος έπαθε αμνησία (ο σωσίας) και του έμεινε κολλημένη η προσωπικότητα του μεγάλου κωμικού. Εκτός από τη σαγηνευτική πλοκή της, η ιστορία έχει ιδιαίτερη σημασία ανάμεσα στην τεράστια βιβλιογραφία του Dylan Dog, καθώς αποτελεί την πρώτη εμφάνιση της ομώνυμης ηρωίδας, μίας εκ των ελάχιστων χαρακτήρων που εμφανίζονται επανειλημμένα καθ'όλη τη διάρκεια της σειράς. Oι έταιροι "τακτικοί θαμώνες", εκτός φυσικά του αταίριαστου διδύμου Dylan και Groucho, είναι ο σατανικός δόκτωρ Xabaras, του οποίου το όνομα αποτελεί έναν προφανή αναγραμματισμό του Abraxas, ενός εκ των ονομάτων του διαβόλου, και ο επιθεωρητής Bloch (αναφορά στον αμερικανό συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Robert Bloch), πρώην προϊστάμενος του Dylan Dog στη Scotland Yard και συχνός συνεργάτης του στην επίλυση πολλών υποθέσεων.
Το Morgana χαρακτηρίζεται από έντονη πειραματική διάθεση, τόσο στο σενάριο, με τις αλλεπάλληλες εναλλαγές της πραγματικότητας να δημιουργούν μία ηθελημένη από το συγγραφέα, συναρπαστική σύγχυση στον αναγνώστη, όσο και στην εικονογράφηση, με την "οπτική γωνία" να εναλλάσσεται επίσης διαρκώς, μπλέκοντας την ιστορία του comic και την ιστορία του δημιουργού που το φτιάχνει με τέτοιο τρόπο που η διάκριση δεν είναι πάντα εμφανής. Με τα σημερινά κριτήρια, σίγουρα η "σκηνοθετική" αυτή άποψη που κάνει πολύ καλή χρήση της τεχνικής του "σπασίματος του 4ου τοίχου" * είναι πολυφορεμένη και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη ή πειραματική, το 1986 όμως ήταν. Πάντως, και με τα σημερινά και με τα 80s κριτήρια, το Morgana είναι μία υπέροχη, καθηλωτική ιστορία που σε βυθίζει με ευκολία στη μυστηριακή ατμόσφαιρά της.
* (έχω λυσσάξει με δαύτη τον τελευταίο καιρό, το ξέρω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου