Ο Alejandro Jodorowsky είναι θεός. Καθ'όλη τη σπουδαία καριέρα του, βιβλίο με το βιβλίο, έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο παράλληλο σουρρεαλιστικό σύμπαν, που κατοικείται από κάθε λογής πολύχρωμα, τρομακτικά, εξωπραγματικά πλάσματα. Το σύμπαν αυτό, το οποίο άλλοι έχουν ονομάσει Jodoverse, διέπεται από τελείως διαφορετικούς νόμους και κανόνες από αυτούς που έχουμε μάθει από τον Newton και τον Einstein.
Η ιστορία του που παρουσιάζουμε σήμερα, με αυθεντικό, γαλλικό τίτλο Le dieu jaloux, δηλαδή Ο ζηλιάρης θεός (θεϊκός τίτλος), δεν υπάγεται στο Jodoverse (τότε προς τί όλη αυτή η εισαγωγή ρε παλικάρι ?), κι όμως κατά τη συγγραφή της ο χιλιανός μάγος έπλασε ακόμη ένα κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτόν του Incal και των Metabarons, ή του Alef Thau, ή του Anibal 5, ή, ή ... Ένας ακόμη κόσμος για την πλούσια συλλογή του δημιουργού των γαλαξιών και των συμπάντων της 9ης τέχνης !
Το Le dieu jaloux πρωτοδημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο θρυλικό γαλλικό περιοδικό Métal Hurlant, στα τεύχη #95-99 (Ιανουάριος-Μάιος 1984), και αργότερα μεταφράστηκε και στα αγγλικά στο αμερικάνικο alter ego του περιοδικού, Heavy Metal, στα τεύχη #103-105 (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1985). To 1984 η γαλλική εταιρεία Les Humanoïdes Associés εξέδοσε τη δουλειά συλλεγμένη σε ένα τόμο, με τη συνέχεια της ιστορίας να ακολουθεί το 1986 με τίτλο L'ange carnivore (Ο σαρκοβόρος άγγελος - άλλος θεϊκός τίτλος). Οι δύο τόμοι συγκεντρώθηκαν το 1991 στο La saga d'Alandor, όμως η ιστορία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Είχε ανακοινωθεί και ένας τρίτος, τελευταίος τόμος με τίτλο Les Grands Transparents (Οι μεγάλοι Διάφανοι) στον οποίο θα μαθαίναμε το φινάλε της υπόθεσης, όμως τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Εεε, έτσι πάει συνήθως - η δημιουργική τρέλα που επιτρέπει στον Jodorowsky να πλάθει διαστάσεις έχει και κάποιες ... παρενέργειες !
Το έπος του Alandor λοιπόν, του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, λαμβάνει χώρα σε ένα κατεστραμμένο και κατακερματισμένο σύμπαν. Η φυλή που το είχε κληρονομήσει έχει πλέον εκλείψει, αφήνοντας διάφορους φιλόδοξους μικρο-ηγεμόνες να παλεύουν για την πολιτική και τη θρησκευτική εξουσία. Όλοι προσπαθούν να αποκτήσουν το σώμα ενός αρχαίου θεού, το οποίο οι θρύλοι λένε οτι χαρίζει απεριόριστη δύναμη. Ο Alandor, ένας νεαρός ευγενής σε ένα μικρό βασίλειο έχει κάθε λόγο να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία, έχοντας λάβει υποσχέσεις για μελλοντική δόξα και δύναμη. Όμως, όλα αλλάζουν όταν κολλάει μία παράξενη πανούκλα που προκαλεί διάφορα σαπισμένα μέλη σώματος να εμφανιστούν σε αταίριαστα σημεία πάνω στο δικό του σώμα (π.χ ένα σαπισμένο χέρι αρχίζει να ξεπροβάλλει από την πλάτη του - μόνο στον Jodorowsky υπάρχουν αυτά)!
Αμέσως, οι υπόλοιποι κάτοικοι του βασιλείου, που μέχρι πρίν λίγο τον δόξαζαν, τώρα τον αντιμετωπίζουν σα λεπρό, τον εξευτελίζουν και τον εξορίζουν. Ο μισητός του αντίζηλος κερδίζει τα δικαιώματά του και τη γυναίκα του, και ο Alandor ξεκινάει μια περίοδο περιπλάνησης και περιπετειών, με μόνη συντροφιά τον μικρό Tiril, του οποίου έσωσε τη ζωή. Η πρώτη τους περιπέτεια τους οδηγεί σε ένα κάστρο όπου ζούν και άλλοι απόκληροι της πανούκλας, φιλοδοξώντας να εκδικηθούν τον κόσμο που τους απέκλεισε. Ο ήρωάς μας θα γίνει αρχηγός τους, και θα προσπαθήσει να γιατρέψει τον εαυτό του μέσω διαλογισμού (κλασικός Jodorowsky). Έπειτα, όλο το αρρωστιάρικο τσούρμο θα συμμετάσχει με τη σειρά του στον αγώνα για την απόκτηση του θεού που χαρίζει δύναμη. Και φυσικά, θα γίνει χαμός !
To Le dieu jaloux είναι μία από τις λιγότερο γνωστές δουλειές του Jodorowsky, και σε αυτό δε φταίει μόνο το οτι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η υπόθεση έχει προοπτικές, όμως η αναρχία και το χάος που χαρακτηρίζουν όλα τα έργα του μεγάλου συγγραφέα εδώ μοιάζουν λίγο αναίτια. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το οτι δεν ολοκλήρωσε την ιστορία, αφού σε μερικά σημεία μοιάζει σαν να μην έχει αποφασίσει πώς να τη συνεχίσει.
Όμως, αν το σενάριο έχει τα θεματάκια του, η εικονογράφηση του Silvio Cadelo είναι απλά ε-ξαι-ρε-τι-κή ! Με πιο αναγνωρισμένη δουλειά το πολύ καλό Mark of the dog, o κατά τα άλλα δυστυχώς άγνωστος ιταλός καλλιτέχνης πήρε το - ως συνήθως ανεκδιήγητο (με την καλή έννοια) υλικό του χιλιανού συγγραφέα και το μετέτρεψε σε ένα πολύχρωμο, ψυχεδελικό γαϊτανάκι ! Τα χρώματα και το έντονο κοντράστ είναι υπέροχα, οι χαρακτήρες ολοζώντανοι μέσα στη σουρρεαλιστική τους τρέλα, και γενικά ολόκληρος ο κόσμος του Alandor μοιάζει βγαλμένος μέσα από acid trip της δεκαετίας του 70. Στο δεύτερο τόμο, L'ange Carnivore, η εικονογράφηση παραμένει κορυφαία, όμως δεν αφήνει την ίδια εντύπωση με την πρώτη φορά που ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με τη σουρρεαλιστική έκρηξη χρωμάτων του Cadelo.
* Δεν υπάρχει καμία σχέση με το ομότιτλο μυθιστόρημα του John Braine (1964).
Η συνέχεια της ιστορίας, L'Ange Carnivore, και ο συγκεντρωτικός τόμος La Saga d'Alandor
Τα τεύχη Métal Hurlant #95 και Heavy Metal #103, στα οποία ξεκίνησε να δημοσιεύεται η ιστορία μας σε συνέχειες, αντίστοιχα στα γαλλικά και στα αγγλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου