Ένα μικρό απόσπασμα από το αντι-δικτατορικό αριστούργημα
του Alberto Breccia και του Juan Sasturain
Το Perramus είναι αναμφισβήτητα μία από τις κορυφαίες δουλειές του τεράστιου αργεντινού δημιουργού Alberto Breccia (1919-1993), μία περήφανη και γενναία φωνή αντίδρασης στην καταπίεση της δικτατορίας που ταλάνιζε την Αργεντινή το 1982, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος από τους 4 τόμους της ιστορίας. Για να κατανοήσουμε το επίπεδο επικινδυνότητας της κυκλοφορίας ενός αντι-δικτατορικού έργου τις ταραγμένες εκείνες μέρες, αναφέρω οτι ο πρώην συνεργάτης του μεγάλου εικονογράφου, ο επίσης μεγάλος σεναριογράφος Héctor Germán Oesterheld είχε γίνει ένας από τους χιλιάδες "εξαφανισμένους" της στρατιωτικής χούντας το 1976, έχοντας στοχοποιηθεί για τις επαναστατικές και φιλελεύθερες ιδέες που πρέσβευε.
Το εξαιρετικό, ποιητικό και απροκάλυπτα επαναστατικό σενάριο του Juan Sasturain έγινε στα έμπειρα χέρια του Breccia ένα πραγματικό έπος, μία σύγχρονη μυθολογία της λατινικής Αμερικής με πλήθος χαρακτήρων και συμβολισμών - πολιτικών και μη. Μέσα από πολλές περιπέτειες και συναντήσεις με υπαρκτούς χαρακτήρες όπως οι Jorge Luis Borges, Gabriel Garcia Marquez, Carlos Gardel, Fidel Castro και... Frank Sinatra, ο κεντρικός ήρωας Perramus προσπαθεί να ξεχάσει, αλλά και να επανορθώσει για τη δειλία του όταν άφησε τους συντρόφους του στην επανάσταση να πεθάνουν στα χέρια των δικτατόρων.
Το μικρό απόσπασμα των 8 σελίδων που παραθέτω, φαινομενικά δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την κεντρική υπόθεση, ή με την πολιτική γενικότερα, παρουσιάζοντας ένα άκρως σουρρεαλιστικό "τηλεπαιχνίδι", στο οποίο ο διαγωνιζόμενος, ένας φυλακισμένος πρώην πορνοστάρ πρέπει να κάνει έρωτα με τουλάχιστον 6 γυναίκες σε διάστημα μισής ώρας. Για κάθε επιπλέον γυναίκα πάνω από τις 6, θα κερδίζει από ένα χρόνο μείωσης της ποινής του για τον ίδιο και τους συγκρατούμενούς του. Χμμμ, για να το ξανασκεφτώ ... μήπως τελικά το μικρό αυτό, αυτοτελές απόσπασμα της ιστορίας μας έχει κάποια σχέση με την πολιτική, και με τη δικτατορία πιο συγκεκριμένα ?
Το Perramus αποτελεί μία από τις τελευταίες δουλειές της σπουδαίας καριέρας του Breccia (μάλιστα ήταν ήδη πάνω από 60 χρονών όταν τη φιλοτεχνούσε), και λειτουργεί κάπως σαν "χωνευτήρι" των πολλών και αρκετά διαφορετικών εικονογραφικών τεχνικών με τις οποίες ο πρωτοπόρος αυτός καλλιτέχνης πειραματίστηκε καθ'όλη την πορεία του στον κόσμο της 9ης τέχνης. Από άκρως ρεαλιστικές εικόνες στον εξπρεσσιονισμό και από καρτουνίστικες καρικατούρες στο φωτογραφικό κολλάζ, ο πάντα ανήσυχος αυτός δημιουργός χοροπηδάει συνέχεια από την τάξη στην αναρχία με ένα τρόπο που ελάχιστοι έκτοτε έχουν καταφέρει να μιμηθούν με κάποια επιτυχία.
του Alberto Breccia και του Juan Sasturain
Το Perramus είναι αναμφισβήτητα μία από τις κορυφαίες δουλειές του τεράστιου αργεντινού δημιουργού Alberto Breccia (1919-1993), μία περήφανη και γενναία φωνή αντίδρασης στην καταπίεση της δικτατορίας που ταλάνιζε την Αργεντινή το 1982, όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος από τους 4 τόμους της ιστορίας. Για να κατανοήσουμε το επίπεδο επικινδυνότητας της κυκλοφορίας ενός αντι-δικτατορικού έργου τις ταραγμένες εκείνες μέρες, αναφέρω οτι ο πρώην συνεργάτης του μεγάλου εικονογράφου, ο επίσης μεγάλος σεναριογράφος Héctor Germán Oesterheld είχε γίνει ένας από τους χιλιάδες "εξαφανισμένους" της στρατιωτικής χούντας το 1976, έχοντας στοχοποιηθεί για τις επαναστατικές και φιλελεύθερες ιδέες που πρέσβευε.
Το εξαιρετικό, ποιητικό και απροκάλυπτα επαναστατικό σενάριο του Juan Sasturain έγινε στα έμπειρα χέρια του Breccia ένα πραγματικό έπος, μία σύγχρονη μυθολογία της λατινικής Αμερικής με πλήθος χαρακτήρων και συμβολισμών - πολιτικών και μη. Μέσα από πολλές περιπέτειες και συναντήσεις με υπαρκτούς χαρακτήρες όπως οι Jorge Luis Borges, Gabriel Garcia Marquez, Carlos Gardel, Fidel Castro και... Frank Sinatra, ο κεντρικός ήρωας Perramus προσπαθεί να ξεχάσει, αλλά και να επανορθώσει για τη δειλία του όταν άφησε τους συντρόφους του στην επανάσταση να πεθάνουν στα χέρια των δικτατόρων.
Το μικρό απόσπασμα των 8 σελίδων που παραθέτω, φαινομενικά δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την κεντρική υπόθεση, ή με την πολιτική γενικότερα, παρουσιάζοντας ένα άκρως σουρρεαλιστικό "τηλεπαιχνίδι", στο οποίο ο διαγωνιζόμενος, ένας φυλακισμένος πρώην πορνοστάρ πρέπει να κάνει έρωτα με τουλάχιστον 6 γυναίκες σε διάστημα μισής ώρας. Για κάθε επιπλέον γυναίκα πάνω από τις 6, θα κερδίζει από ένα χρόνο μείωσης της ποινής του για τον ίδιο και τους συγκρατούμενούς του. Χμμμ, για να το ξανασκεφτώ ... μήπως τελικά το μικρό αυτό, αυτοτελές απόσπασμα της ιστορίας μας έχει κάποια σχέση με την πολιτική, και με τη δικτατορία πιο συγκεκριμένα ?
Το Perramus αποτελεί μία από τις τελευταίες δουλειές της σπουδαίας καριέρας του Breccia (μάλιστα ήταν ήδη πάνω από 60 χρονών όταν τη φιλοτεχνούσε), και λειτουργεί κάπως σαν "χωνευτήρι" των πολλών και αρκετά διαφορετικών εικονογραφικών τεχνικών με τις οποίες ο πρωτοπόρος αυτός καλλιτέχνης πειραματίστηκε καθ'όλη την πορεία του στον κόσμο της 9ης τέχνης. Από άκρως ρεαλιστικές εικόνες στον εξπρεσσιονισμό και από καρτουνίστικες καρικατούρες στο φωτογραφικό κολλάζ, ο πάντα ανήσυχος αυτός δημιουργός χοροπηδάει συνέχεια από την τάξη στην αναρχία με ένα τρόπο που ελάχιστοι έκτοτε έχουν καταφέρει να μιμηθούν με κάποια επιτυχία.
Τον Brecia τον γνώρισα και τον αγάπησα στα αφιερώματα που είχες κάνει για το The Collector και το The shadow over Innsmouth (γι'αυτό θεωρώ θησαυρό το μπλογκ σου). Σε εκείνα τα posts είχαμε συζητήσει για την επιρροή του στον McKean και την αγάπη του για τον Lovecraft και τον Alan Poe, (εξίσου αγαπημένοι μου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστούργημα και αυτό. Α-ρι-στουρ-γη-μα!
ΥΓ. Και όπως έχω ξαναπεί για δαύτονε: Εύγε στον Μπατιστούτα της Ένατης Τέχνης.
Χελόου χελόου ντόκτορ !
ΔιαγραφήΣόρι που άργησα να απαντήσω, έλειπα το ΠΣΚ. Ευτυχώς φίλε μου που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σαν και σένα που εκτιμούν αυτούς τους παλιούς θησαυρούς, και δε θέλουν μόνο τα καινούρια, ανούσια κλωτσομπουνίδια με τα ψηφιακά χρώματα.
Και δυστυχώς υπάρχουν δουλειές του Breccia που δεν έχουν μεταφραστεί ακόμη στα αγγλικά. Δεν έχουμε καλύψει όλη την ποικιλία των εξαιρετικών εικονογραφικών του στυλ.
Υ.Γ: Εδώ σε βρίσκω λίγο φειδωλό. Όσο κι αν εκτιμώ τον Batistuta, για τα αργεντίνικα comics ο Breccia είναι ο ένας και μοναδικός Diego Armando Maradona !