Η άνοιξη των ελληνίδων δημιουργών comics συνεχίζεται δυναμικά
...
Αρχικά, ξεκαθαρίζω οτι ο τίτλος της ανάρτησης δεν παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε αηδίες περί μάχης των φύλων, ούτε στο χώρο των comics ούτε πουθενά, καθώς θεωρώ αυτές τις κουβέντες εξαιρετικά μίζερες και αναχρονιστικές. Οι καραμέλες του τύπου "Πώς νιώθει μια γυναίκα μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο" μας πηγαίνουν πολλά χρόνια πίσω και πρέπει κάποτε να σταματήσουν. Η αντεπίθεση που αναφέρω είναι απλά η πολύ ευχάριστη έκρηξη δημιουργικότητας από γυναίκες καλλιτέχνες που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην ήδη ακμάζουσα και διαρκώς επεκτεινόμενη ελληνική σκηνή comics. Το γιατί παρατηρούσαμε λιγοστές γυναικείες παρουσίες στην 9η τέχνη μέχρι πρίν 10 χρόνια αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο για μένα, όμως χαίρομαι που σιγά-σιγά αυτή η κατάσταση αλλάζει, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στον ταλαίπωρο βράχο που ονομάζουμε χώρα μας. Η αύξηση του αριθμού των γυναικών που ασχολούνται γενικά με την 9η τέχνη είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή τα τελευταία χρόνια, είτε από το "πόστο" της δημιουργού, είτε της δημοσιογράφου των comics, είτε από το - όχι λιγότερο σημαντικό - της αναγνώστριας.
Ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι, η εποχή που διανύουμε μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως χρυσή, με αμέτρητες νέες εκδόσεις και πολλά, πολύ δυναμικά νέα ταλέντα να ξεπετιούνται από παντού. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση, τουλάχιστον για τον γράφοντα, αποτελεί αυτή της πολλά υποσχόμενης Δανάης Κηλαηδόνη, a.k.a DaNi. H νεαρή Θεσσαλονικιά (γεννημένη το 1992 παρακαλώ) έχει προλάβει να δουλέψει για αμερικάνικες εταιρείες όπως η IDW, να δεί τη δουλειά της να εκτίθεται σε σημαντικές γκαλερί όπως η Orbital στο Λονδίνο, και να αποτελεί πλέον την πρώτη γυναίκα που συνεργάζεται ποτέ με τη θρυλική αγγλική ανθολογία 2000AD (ναι, αυτή του Judge Dredd). Επίσης, το προσωπικό της, self-published fanzine "Tales from the strips", που έφτασε στο 4ο τεύχος, είναι απλά υπέροχο. Τα πολύ σημαντικά αυτά επιτεύγματα προϊδεάζουν για μία λαμπρή καριέρα στην παγκόσμια σκηνή των comics, και της ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία !
Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε επίσης η εικονογραφική δουλειά της Αυγής Κανάκη στο - δυστυχώς αρκετά αδύναμο σεναριακά - "Γριμόριο της Γκρέτα". Η δημιουργός από την Ελευσίνα δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη στο χώρο, όμως έχει εξελιχθεί αξιοθαύμαστα, και νομίζω οτι η συγκεκριμένη δουλειά της μας επιτρέπει να περιμένουμε σημαντικά πράγματα από αυτήν στο μέλλον. Η Σιαδώρα Παπαθεοδώρου με το "Πυρ-Νυξ-Αλώπηξ" συνεχίζει στον ίδιο δρόμο που είχε χαράξει με το πολύ όμορφο "Η Δανάη στο στόμα του λύκου", με την ονειρική διάθεση και τα υπέροχα χρώματά της να πρωταγωνιστούν και πάλι. Η Αγγελική Σαλαμαλίκη κατάφερε μέσω του indiegogo να εξασφαλίσει το τύπωμα του πολύ καλού web comic της Monsieur Charlatan, με το ολόφρεσκο "Η Μητρόπολη Του Χρυσού: Ο Σκλάβος" να μας επιβεβαιώνει το μεγάλο ταλέντο της, τόσο σεναριακά όσο και εικονογραφικά. Στις πολλές και σημαντικές εκδόσεις που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στο πρόσφατο Comicdom con συγκαταλέγονται επίσης οι "Ιστορίες που κρύβονταν σε προφανή μέρη", που συλλέγει τα web comics της πολύ καλής και ήδη καταξιωμένης Αλέξιας Οθωναίου, και το "Hubris" της επίσης γνωστής Ευγενίας Κουμάκη. Μου άρεσε πολύ επίσης το Breakfast Visions, το δεύτερο φανζινάκι της Ευγενίας Βερελή, της οποίας το όνομα είμαι σίγουρος οτι θα ξανακούσω σύντομα.
Ο Σταύρος Κουτσιούκης απέδειξε οτι διαθέτει ικανότητες κυνηγού ταλέντων, αφού έγραψε το σενάριο του Pizza peperoni και ανέθεσε την εικονογράφηση σε 6 από τις πλέον ταλαντούχες και ανερχόμενες καλλιτέχνιδες της ελληνικής σκηνής. Τα παραλλαγμένα παραμύθια του ανέλαβαν λοιπόν οι Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Σοφία Σπυρλιάδου, Αλεξία Λουγιάκη, Στέλλα Στεργίου, Χριστίνα Ανθηροπούλου και Έφη Θεοδωροπούλου, με πολύ όμορφα και διαφορετικά μεταξύ τους αποτελέσματα. Μου άρεσε ιδιαίτερα η δουλειά της Αλεξίας Λουγιάκη και της Στέλλας Στεργίου, με την τελευταία μάλιστα να κυκλοφορεί και το πρώτο της graphic novel, την εκδοχή της πάνω στην πολυαγαπημένη ιστορία του μικρού πρίγκιπα.
Είναι πραγματικά ένας πολύ ευχάριστος "μπελάς" να πρέπει να συγκρατήσεις τα πλέον πάρα πολλά ονόματα των ανερχόμενων αλλά και ήδη καταξιωμένων ελληνίδων δημιουργών. Ορίστε μερικά :
Αλέξια Οθωναίου, Βάλια Καπάδαη, Αυγή Κανάκη, Δανάη Κηλαηδόνη, Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Ευγενία Κουμάκη, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Σοφία Σπυρλιάδου, Αλεξία Λουγιάκη, Στέλλα Στεργίου, Χριστίνα Ανθηροπούλου, Σταυρούλα Ανθηροπούλου, Έφη Θεοδωροπούλου, Δήμητρα Αδαμοπούλου, Κατερίνα Σταμάτη, Σμαρ, Ευγενία Βερελή, Διονυσία Δεδούση, Λουκία Τζωρτζοπούλου, Παναγιώτα Τσιμπαλίδη, Έλενα Γώγου, Κατερίνα Παππού ... και φυσικά υπάρχουν κι άλλες !
Και το πιο ευχάριστο από όλα είναι οτι οι περισσότερες καλλιτέχνιδες είναι ιδιαίτερα ενεργές τον τελευταίο καιρό, κυκλοφορώντας μία ή περισσότερες δουλειές στο πρόσφατο φεστιβάλ του Comicdom, τον Απρίλιο του 2017. Καλή συνέχεια σε όλες τις κυρίες λοιπόν, και είμαι σίγουρος οτι πολύ σύντομα θα ασχοληθώ και πάλι με την εξαιρετική αυτή φουρνιά ταλέντων.
...
Αρχικά, ξεκαθαρίζω οτι ο τίτλος της ανάρτησης δεν παραπέμπει σε καμία περίπτωση σε αηδίες περί μάχης των φύλων, ούτε στο χώρο των comics ούτε πουθενά, καθώς θεωρώ αυτές τις κουβέντες εξαιρετικά μίζερες και αναχρονιστικές. Οι καραμέλες του τύπου "Πώς νιώθει μια γυναίκα μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο" μας πηγαίνουν πολλά χρόνια πίσω και πρέπει κάποτε να σταματήσουν. Η αντεπίθεση που αναφέρω είναι απλά η πολύ ευχάριστη έκρηξη δημιουργικότητας από γυναίκες καλλιτέχνες που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην ήδη ακμάζουσα και διαρκώς επεκτεινόμενη ελληνική σκηνή comics. Το γιατί παρατηρούσαμε λιγοστές γυναικείες παρουσίες στην 9η τέχνη μέχρι πρίν 10 χρόνια αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο για μένα, όμως χαίρομαι που σιγά-σιγά αυτή η κατάσταση αλλάζει, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στον ταλαίπωρο βράχο που ονομάζουμε χώρα μας. Η αύξηση του αριθμού των γυναικών που ασχολούνται γενικά με την 9η τέχνη είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή τα τελευταία χρόνια, είτε από το "πόστο" της δημιουργού, είτε της δημοσιογράφου των comics, είτε από το - όχι λιγότερο σημαντικό - της αναγνώστριας.
Ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι, η εποχή που διανύουμε μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως χρυσή, με αμέτρητες νέες εκδόσεις και πολλά, πολύ δυναμικά νέα ταλέντα να ξεπετιούνται από παντού. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση, τουλάχιστον για τον γράφοντα, αποτελεί αυτή της πολλά υποσχόμενης Δανάης Κηλαηδόνη, a.k.a DaNi. H νεαρή Θεσσαλονικιά (γεννημένη το 1992 παρακαλώ) έχει προλάβει να δουλέψει για αμερικάνικες εταιρείες όπως η IDW, να δεί τη δουλειά της να εκτίθεται σε σημαντικές γκαλερί όπως η Orbital στο Λονδίνο, και να αποτελεί πλέον την πρώτη γυναίκα που συνεργάζεται ποτέ με τη θρυλική αγγλική ανθολογία 2000AD (ναι, αυτή του Judge Dredd). Επίσης, το προσωπικό της, self-published fanzine "Tales from the strips", που έφτασε στο 4ο τεύχος, είναι απλά υπέροχο. Τα πολύ σημαντικά αυτά επιτεύγματα προϊδεάζουν για μία λαμπρή καριέρα στην παγκόσμια σκηνή των comics, και της ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία !
Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε επίσης η εικονογραφική δουλειά της Αυγής Κανάκη στο - δυστυχώς αρκετά αδύναμο σεναριακά - "Γριμόριο της Γκρέτα". Η δημιουργός από την Ελευσίνα δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη στο χώρο, όμως έχει εξελιχθεί αξιοθαύμαστα, και νομίζω οτι η συγκεκριμένη δουλειά της μας επιτρέπει να περιμένουμε σημαντικά πράγματα από αυτήν στο μέλλον. Η Σιαδώρα Παπαθεοδώρου με το "Πυρ-Νυξ-Αλώπηξ" συνεχίζει στον ίδιο δρόμο που είχε χαράξει με το πολύ όμορφο "Η Δανάη στο στόμα του λύκου", με την ονειρική διάθεση και τα υπέροχα χρώματά της να πρωταγωνιστούν και πάλι. Η Αγγελική Σαλαμαλίκη κατάφερε μέσω του indiegogo να εξασφαλίσει το τύπωμα του πολύ καλού web comic της Monsieur Charlatan, με το ολόφρεσκο "Η Μητρόπολη Του Χρυσού: Ο Σκλάβος" να μας επιβεβαιώνει το μεγάλο ταλέντο της, τόσο σεναριακά όσο και εικονογραφικά. Στις πολλές και σημαντικές εκδόσεις που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στο πρόσφατο Comicdom con συγκαταλέγονται επίσης οι "Ιστορίες που κρύβονταν σε προφανή μέρη", που συλλέγει τα web comics της πολύ καλής και ήδη καταξιωμένης Αλέξιας Οθωναίου, και το "Hubris" της επίσης γνωστής Ευγενίας Κουμάκη. Μου άρεσε πολύ επίσης το Breakfast Visions, το δεύτερο φανζινάκι της Ευγενίας Βερελή, της οποίας το όνομα είμαι σίγουρος οτι θα ξανακούσω σύντομα.
Ο Σταύρος Κουτσιούκης απέδειξε οτι διαθέτει ικανότητες κυνηγού ταλέντων, αφού έγραψε το σενάριο του Pizza peperoni και ανέθεσε την εικονογράφηση σε 6 από τις πλέον ταλαντούχες και ανερχόμενες καλλιτέχνιδες της ελληνικής σκηνής. Τα παραλλαγμένα παραμύθια του ανέλαβαν λοιπόν οι Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Σοφία Σπυρλιάδου, Αλεξία Λουγιάκη, Στέλλα Στεργίου, Χριστίνα Ανθηροπούλου και Έφη Θεοδωροπούλου, με πολύ όμορφα και διαφορετικά μεταξύ τους αποτελέσματα. Μου άρεσε ιδιαίτερα η δουλειά της Αλεξίας Λουγιάκη και της Στέλλας Στεργίου, με την τελευταία μάλιστα να κυκλοφορεί και το πρώτο της graphic novel, την εκδοχή της πάνω στην πολυαγαπημένη ιστορία του μικρού πρίγκιπα.
Είναι πραγματικά ένας πολύ ευχάριστος "μπελάς" να πρέπει να συγκρατήσεις τα πλέον πάρα πολλά ονόματα των ανερχόμενων αλλά και ήδη καταξιωμένων ελληνίδων δημιουργών. Ορίστε μερικά :
Αλέξια Οθωναίου, Βάλια Καπάδαη, Αυγή Κανάκη, Δανάη Κηλαηδόνη, Σιαδώρα Παπαθεοδώρου, Ευγενία Κουμάκη, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Σοφία Σπυρλιάδου, Αλεξία Λουγιάκη, Στέλλα Στεργίου, Χριστίνα Ανθηροπούλου, Σταυρούλα Ανθηροπούλου, Έφη Θεοδωροπούλου, Δήμητρα Αδαμοπούλου, Κατερίνα Σταμάτη, Σμαρ, Ευγενία Βερελή, Διονυσία Δεδούση, Λουκία Τζωρτζοπούλου, Παναγιώτα Τσιμπαλίδη, Έλενα Γώγου, Κατερίνα Παππού ... και φυσικά υπάρχουν κι άλλες !
Και το πιο ευχάριστο από όλα είναι οτι οι περισσότερες καλλιτέχνιδες είναι ιδιαίτερα ενεργές τον τελευταίο καιρό, κυκλοφορώντας μία ή περισσότερες δουλειές στο πρόσφατο φεστιβάλ του Comicdom, τον Απρίλιο του 2017. Καλή συνέχεια σε όλες τις κυρίες λοιπόν, και είμαι σίγουρος οτι πολύ σύντομα θα ασχοληθώ και πάλι με την εξαιρετική αυτή φουρνιά ταλέντων.
Καιρός ήταν να σπάσει κι αυτό το ταμπού, για το οποίο όμως τολμώ να πω ότι φταίνε οι ίδιες οι γυναίκες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία εξακολουθούν να αψηφούν και να υποτιμούν -ως αναγνώστριες- την ένατη τέχνη. Αλεξία και DaNi είναι οι δύο αδυναμίες μου, αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω το θαυμασμό μου και για τα υπόλοιπα κορίτσια. Εκπληκτικές δουλειές διεθνών (ναι) προδιαγραφών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧελόου ντόκτορ !
ΔιαγραφήΆσε τώρα το ποιός φταίει, στο Ελλάντα ζούμε, έχουμε μάθει να τα προσπερνάμε αυτά (κακώς σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά ...). Το θέμα είναι να σπάνε τα ταμπού, να ξεπερνάμε χαζο-κομπλεξάκια και παγιωμένες, αναχρονιστικές καταστάσεις.
Χαίρομαι που τα ξέρεις τα ονόματα, γιατί πλέον υπάρχουν όντως αρκετές ελληνίδες καλλιτέχνιδες διεθνών (ναι) προδιαγραφών. Αλέξια και DaNi είναι πολύ καλές και οι δύο, με προοπτικές για το μέλλον και αρκετά διαφορετικό στυλάκι μεταξύ τους. Εμένα μου αρέσει πολύ επίσης το στυλ της Σιαδώρας, με επιρροές από manga και ειδικά τον λατρεμένο μου Miyazaki.