Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Peter Kuper - Dream Machine

Μία ευφυέστατη αποδόμηση του αμερικάνικου ονείρου σε ρίμα !

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση το μίνι αφιέρωμα στον εξαιρετικό Peter Kuper, τον πιό αντιδραστικό και "αντιρρησία" δημιουργό της "mainstream" αμερικάνικης βιομηχανίας comics, θα μεταφερθούμε πίσω στο Δεκέμβριο του 2004 και στο 15ο τεύχος της ανθολογίας BLAB, που παραδοσιακά φιλοξενεί εικονογραφήσεις και comics των πιό πρωτοποριακών, underground και "περιθωριακών" καλλιτεχνών.

Ο Kuper λοιπόν συμβάλλει στο BLAB #15 με την 4-σέλιδη, πολιτικού περιεχομένου (εννοείται) ιστοριούλα Dream Machine, μία σύντομη μα περιεκτικότατη αναδρομή στην ιστορία των Η.ΠΑ μέσω 3 αντιπροσωπευτικών προέδρων τους. Το κείμενο είναι ένα ποίημα, που ξεκινάει εξιστορώντας τη συγγραφή του συντάγματος των Η.Π.Α, επί της διακυβέρνησης του 1ου προέδρου της ιστορίας τους, του George Washington. Σκοπός του συντάγματος ήταν φυσικά η εξυπηρέτηση, η προστασία και η θέσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη. Όμως, κάπου στην πορεία, συνεχίζει το ποίημα, έγινε μια "στραβοτιμονιά" από τον σωφέρ του οχήματος των Η.Π.Α (ο Kuper απεικονίζει συγκεκριμένα τον πρόεδρο Richard Nixon), και οι πολιτικοί κατέληξαν αντί να υπηρετούν τους πολίτες, να υπηρετούν τα δικά τους, προσωπικά συμφέροντα, καθώς και τα ύποπτα συμφέροντα τεράστιων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Η δηκτική ρίμα καταλήγει ότι, αν οι επιβάτες του οχήματος δεν ξαναπάρουν το τιμόνι, και το αφήσουν στα χέρια του ζωγραφισμένου ως λυσσασμένου σκύλου προέδρου George W. Bush, η αμερικάνικη κοινωνία θα συνεχίσει να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το γκρεμό, με μοναδική λογική κατάληξη την πτώση.






Η εικονογράφηση του Kuper είναι ως συνήθως υπέροχη, με έντονα χρώματα και τη γνώριμη τεχνική του που θυμίζει stencil να εμπλουτίζεται με στοιχεία κολλάζ, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον σύνολο. Ως διακοσμητικά μοτίβα ο καλλιτέχνης έχει χρησιμοποιήσει χαρτονομίσματα, λογότυπα εταιρειών και αρκετά μασονικά σύμβολα, για να μεγιστοποιήσει το συμβολισμό της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος και της αδιάκοπης αναζήτησης του κέρδους. Πανέξυπνες πινελιές στην τελευταία και πιό δυνατή σελίδα είναι οι επιβάτες του οχήματος, που έχουν τη μορφή της φιγούρας από το γνωστό πίνακα "Η Κραυγή" του Edvard Munch, καθώς και το πρόσωπο του προέδρου Washington που βασιλεύει σαν ήλιος στον ορίζοντα, υπονοώντας ότι μαζί του χάνεται και το πραγματικό νόημα των εννοιών του συντάγματος και της δημοκρατίας.

Ολόκληρο το ποιηματάκι στα αγγλικά (Σόρι, αλλά η ποίηση δε μεταφράζεται - τουλάχιστον σωστά)

Through sweat and toil, with clever scheme,
we built ourselves a dream machine.
Its constitution steely sure,
designed to serve, protect, endure...

But somehow driven path did turn
and chauffeurs hands bent wheel to wills
of enterprise self-serving yearn
to race towards greener stacks of bills...

Now can this cur be brought to heel
and passengers retake the wheel ?

Well if we don't our course is clear,
with cash to blind they'll swerve and veer,
then down a road they'll drag towards fall,
that leads to crash for one and all.


4 σχόλια:

  1. πολυ ενδιαφερον, και το ποιημα και φυσικα οι εικονες.
    θα εφαγε μυνησεις με το τσουβαλι λες αυτος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, είναι πολύ καλός ο τύπος. Είναι από τους λίγους τόσο στρατευμένους κομίστες, που ξέρουν ακριβώς τί θέλουν να πούν, και "βαράνε κέντρο" με το κοινωνικό-πολιτικό τους σχόλιο.

    Μηνύσεις δε νομίζω, αλλιώς θα έπρεπε να έχουν κλείσει μέσα και όλους τους πολιτικούς γελοιογράφους π.χ. Ευτυχώς δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μυνησεις εννοω κυριως για τις εταιριες που χρησιμοποιει λογοτυπα τους κτλ

      Διαγραφή
  3. Ααααα, σωστή η σκέψη σου !
    Οι εταιρείες τώρα, ή δε θα το έχουν πάρει χαμπάρι, ή δε θα θέλουν να δώσουν μεγαλύτερη έκταση στην υπόθεση. Αν κάνουν μήνυση, αυτομάτως θα δοθεί μεγαλύτερη δημοσιότητα στο θέμα, θα το δεί το έργο περισσότερος κόσμος, και θα βγούν και "κακοί". Εικασίες βεβαίως κάνω, αλλά μου φαίνεται πιθανό το σενάριο που αναφέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή