Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Dead Moon

Νεκρή Σελήνη - Ένας απαγορευμένος έρωτας

Το Dead Moon είναι το πιο φιλόδοξο έργο (μέχρι στιγμής) του μεγάλου ισπανού καλλιτέχνη Luis Royo. Ένας απο τους σημαντικότερους εικονογράφους και ζωγράφους εξωφύλλων, ο Royo δεν είχε ξαναδοκιμάσει να γράψει σενάριο, ούτε να εκδόσει κάτι τόσο συγκροτημένο όσο ένα graphic novel. Η βιβλιογραφία του περιείχε σχεδόν αποκλειστικά τόμους με επιλεγμένους πίνακες απο την τόσο πλούσια σε μέγεθος και ποιότητα προσωπική του παραγωγή.
( διαβάστε το άρθρο για τον Luis Royo )

Το Dead Moon, όπως αναφέρει το οπισθόφυλλο του βιβλίου, είναι η εξιστόρηση ενός μύθου για ένα μεγαλειώδη και βίαιο έρωτα ανάμεσα στη Σελήνη και τον Άρη. Δύο αντίπαλες οικογένειες. Δύο κάστρα. Μια πόλη αγωνιά, διχασμένη απο το πάθος που πρέπει να υπομέινει. Βίαιο και ρομαντικό, το έπος του Luis Royo φέρνει ένα ανατολίτικο άρωμα και ένα γοτθικό ύφος σε τούτο τον τραγικό κόσμο.

"Υπάρχει ένας αρχαίος ασιατικός μύθος, ανολοκλήρωτος στις μέρες μας, που λέει για μια πόλη που εξαφανίστηκε απο μια πορφυρή σελήνη με ματωμένες φεγγαραχτίδες, αφού οι κάτοικοί της έχασαν τα λογικά τους και αποχαλινώθηκαν απο τα πάθη τους". Μερικοί συσχετίζουν αυτή την πόλη με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ενώ άλλοι μιλούν για την πόλη-φάντασμα Κοουλούν, κοντά στο σημερινό Χονγκ Κονγκ, την οποία οι κάτοικοί της εγκατέλειψαν βιαστικά, χωρίς καμία προφανή αιτία και εξήγηση. Το σκηνικό της ιστορίας μας είναι αυτή η καλυμμένη απο το μύθο πόλη, η ξακουστή Λουγιάνγκ, όπως την ονοματίζει ο συγγραφέας.




Στην ακμάζουσα Λουγιάνγκ λοιπόν, ζούσαν δύο μεγάλες και ονομαστές φατρίες τις οποίες χώριζε έντονο μίσος. Στο δυτικό τμήμα της πόλης δέσποζε ο πύργος των Γιού, με τους μαύρους πύργους του να ξεπροβάλλουν πάνω απο τη θάλασσα. Στο ανατολικό τμήμα έστεκε επιβλητικό το κάστρο των Τσαν, χτισμένο πάνω σε έναν τεράστιο κοκκινωπό βράχο. Οι Γιού αγαπούσαν τη μαγεία και τις απόκρυφες τέχνες, ενώ οι Τσάν ήταν ατρόμητοι πολεμιστές και φύλακες της πόλης. Στολίδι των Γιού ήταν η πριγκίπισσά τους, μια λεπτεπίλεπτη καλλονή με παγωμένο δέρμα και πρόσωπο λευκό σαν τη σελήνη, τόσο αιθέρια και απόμακρη που ο κόσμος έλεγε πως ήταν στην πραγματικότητα θυγατέρα της σελήνης. Το καμάρι των Τσάν ήταν ο ρωμαλέος πρίγκιπας Άρης, ο πιο ανδρειωμένος πολεμιστής της Λουγιάνγκ.  Η Σελήνη περιδιάβαινε τους πύργους των Γιού τις νύχτες με πανσέληνο, απορροφημένη στις σκέψεις της, ενώ ο Άρης κυκλοφορούσε τις ημέρες με τους στρατιώτες του, πάντα απασχολημένος με πολεμικές επιχειρήσεις.

Οι δύο τους δεν έιχαν ξανασυναντηθεί μετά απο εκείνη τη μέρα όταν ο Άρης, έφηβος ακόμα, όρμησε με τους στρατιώτες του στον πύργο των Γιού, κατασφάζοντας όλη την οικογένεια της Σελήνης, χωρίς όμως να ακουμπήσει την ίδια, μαγεμένος απο την απόκοσμη ομορφιά του κοριτσιού. Η ημέρα εκείνη ήταν που έτρεφε το βαθύ, συνεχιζόμενο μίσος των δύο οικογενειών. Κι όμως, οι δυο τους βασανίζονταν απο ένα έντονο πάθος ο ένας για τον άλλο. Συνεχώς οι σκέψεις τους πλανιόντουσαν στο πρόσωπο του εχθρού που τόσο πολύ μισούσαν, αλλά και τόσο πολύ επιθυμούσαν. Και θα είναι αυτό το πάθος που θα γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, ώσπου τελικά θα ξεχειλίσει, παρασύροντας ολόκληρη την πόλη σε ένα τραγικό φινάλε, αφού αποδείχθηκε πολύ μικρή για να χωρέσει ένα τόσο μεγαλειώδη και επικό έρωτα.



Με προφανείς επιρροές απο το Ρωμαίο κα την Ιουλιέττα του Σέξπηρ, και δανειζόμενο πολλά στοιχεία απο διάφορους ασιατικούς μύθους, το Dead Moon δεν έχει ούτε την πρωτοτυπία, ούτε την αφηγηματική τέχνη των μεγάλων συγγραφέων της 9ης τέχνης, και χαρακτηρίζεται μάλλον απλοϊκό ως ιστορία. Άλλωστε, είναι η πρώτη απόπειρα του Royo σε αυτόν τον τομέα. Είναι όμως μια πολύ καλή προσπάθεια που υπόσχεται ένα ακόμα καλύτερο συγγραφικό μέλλον. Αυτό που παραμένει εντυπωσιακό όμως, και μάλλον βελτιώνεται με τον καιρό, είναι το απίστευτο εικονογραφικό ταλέντο του Luis Royo. Οι χαρακτήρες της Σελήνης και του Άρη είναι εκπληκτικοί στη σύλληψη και την απεικόνισή τους, γεμίζοντας με πάθος και δύναμη αυτό το επικό παραμύθι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου