Μία μικρή, "διαταραγμένη" ιστορία από το γκροτέσκο αριστούργημα Théo Tête de Mort
(Theodore Death Head, ή Θόδωρος ο Θανατοκέφαλος)
Ο Pascal Doury (1956-2001) ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος, ταλαντούχος, underground μέχρι αηδίας και άρα υποτιμημένος γάλλος καλλιτέχνης, που παρέμεινε καθ'όλη τη διάρκεια της καριέρας του στο περιθώριο της ακμάζουσας γαλλικής σκηνής ως αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της διαφορετικότητάς του. Κομίστας και εικονογράφος, εξαιρετικός τόσο στο ασπρόμαυρο όσο και στο έγχρωμο, ο Doury χρησιμοποιούσε συχνά την τεχνική του scratchboard που είχε εισάγει στα ευρωπαϊκά comics ο Marc Caro, και που θα επανέφερε στο προσκήνιο αρκετά χρόνια αργότερα ο ελβετός Thomas Ott.
Με μία αρκούντως σκοτεινή και "ενοχλητική" θεματολογία, που σίγουρα τρεφόταν και από τη χρόνια εξάρτηση του από την ηρωίνη, o αντισυμβατικός αυτός καλλιτέχνης συνδύαζε παιδικά θέματα και συμβολισμούς με καθαρά ενήλικες έννοιες όπως το σεξ, η βία, η παράνοια και ο τρόμος, πάντα μέσα από το πρίσμα του σουρρεαλισμού και του παραλόγου. Τα - σχεδόν αποκλειστικά - παιδιά που πρωταγωνιστούσαν στις ιστορίες του, περιφέρονταν σε ένα σκοτεινό, διαταραγμένο ενήλικο κόσμο, με μαύρα τρίγωνα αντί για μάτια (εκτός από τον Paul) και μονίμως με ένα τεράστιο, καυλωμένο παλαμάρι να εξέχει από το ανοιχτό φερμουάρ τους ! Και αυτό ισχύει και για τα αγόρια αλλά και για τα κορίτσια !!!
Η πιο γνωστή δουλειά του Doury, το Théo Tête de Mort εκδόθηκε στη Γαλλία το 1983 από τη θρυλική εταιρεία Les Humanoïdes associés. Παραδόξως, μία ιστορία από το Θόδωρο το Θανατοκέφαλο μεταφράστηκε και στα αγγλικά, από το μόνο άνθρωπο που θα μπορούσε ποτέ να επιχειρήσει κάτι τόσο καλλιτεχνικά ριψοκίνδυνο - τον τεράστιο αμερικανό πρωτοπόρο της 9ης τέχνης Art Spiegelman. Ο Spiegelman λοιπόν, δημιουργός του MAUS, συμπεριέλαβε την 28-σέλιδη ιστορία PAUL από το Théo Tête de Mort στη θρυλική ανθολογία εναλλακτικών comics που εξέδιδε με τη γυναίκα του, το RAW. Ο Παυλάκης δημοσιεύθηκε στο RAW Vol. 2 #1 το 1989, μία εποχή που τον Doury δεν τον γνώριζε το ευρύ κοινό ούτε στη Γαλλία, πόσο μάλλον στην Αμερική.
Με το χαρακτηριστικό, γκροτέσκο καλλιτεχνικό στυλ που θυμίζει χαρακτική αλλά και τις εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων της δεκαετίας του 1950, ο Pascal Doury κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ ιδιαίτερο οπτικό αποτέλεσμα, σκοτεινό και "διαταραγμένο", που μοιάζει βγαλμένο απ'ευθείας μέσα από τις μέρες που τον είχαν καταπιεί τα σκληρά ναρκωτικά και οι κάθε λογής καταχρήσεις. Με έντονες επιρροές από τα καλλιτεχνικά κινήματα του κονστρουκτιβισμού, του κυβισμού, του εξπρεσσιονισμού αλλά και του σουρρεαλισμού, ο ταλαντούχος γάλλος "τρομοκράτης" των comics πάτησε στα χνάρια του μεγάλου Marc Caro, δημιουργώντας το δικό του, προσωπικό όσο και εφιαλτικό όραμα.
Ο Doury πέθανε το 2001 από καρκίνο του πνεύμονα, ακριβώς 10 χρόνια μετά τη γυναίκα του, απώλεια η οποία τον είχε κινητοποιήσει να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη για χάρη της κόρης του.
Gallery εικονογραφήσεων του Pascal Doury
(Theodore Death Head, ή Θόδωρος ο Θανατοκέφαλος)
Ο Pascal Doury (1956-2001) ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος, ταλαντούχος, underground μέχρι αηδίας και άρα υποτιμημένος γάλλος καλλιτέχνης, που παρέμεινε καθ'όλη τη διάρκεια της καριέρας του στο περιθώριο της ακμάζουσας γαλλικής σκηνής ως αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της διαφορετικότητάς του. Κομίστας και εικονογράφος, εξαιρετικός τόσο στο ασπρόμαυρο όσο και στο έγχρωμο, ο Doury χρησιμοποιούσε συχνά την τεχνική του scratchboard που είχε εισάγει στα ευρωπαϊκά comics ο Marc Caro, και που θα επανέφερε στο προσκήνιο αρκετά χρόνια αργότερα ο ελβετός Thomas Ott.
Με μία αρκούντως σκοτεινή και "ενοχλητική" θεματολογία, που σίγουρα τρεφόταν και από τη χρόνια εξάρτηση του από την ηρωίνη, o αντισυμβατικός αυτός καλλιτέχνης συνδύαζε παιδικά θέματα και συμβολισμούς με καθαρά ενήλικες έννοιες όπως το σεξ, η βία, η παράνοια και ο τρόμος, πάντα μέσα από το πρίσμα του σουρρεαλισμού και του παραλόγου. Τα - σχεδόν αποκλειστικά - παιδιά που πρωταγωνιστούσαν στις ιστορίες του, περιφέρονταν σε ένα σκοτεινό, διαταραγμένο ενήλικο κόσμο, με μαύρα τρίγωνα αντί για μάτια (εκτός από τον Paul) και μονίμως με ένα τεράστιο, καυλωμένο παλαμάρι να εξέχει από το ανοιχτό φερμουάρ τους ! Και αυτό ισχύει και για τα αγόρια αλλά και για τα κορίτσια !!!
Η πιο γνωστή δουλειά του Doury, το Théo Tête de Mort εκδόθηκε στη Γαλλία το 1983 από τη θρυλική εταιρεία Les Humanoïdes associés. Παραδόξως, μία ιστορία από το Θόδωρο το Θανατοκέφαλο μεταφράστηκε και στα αγγλικά, από το μόνο άνθρωπο που θα μπορούσε ποτέ να επιχειρήσει κάτι τόσο καλλιτεχνικά ριψοκίνδυνο - τον τεράστιο αμερικανό πρωτοπόρο της 9ης τέχνης Art Spiegelman. Ο Spiegelman λοιπόν, δημιουργός του MAUS, συμπεριέλαβε την 28-σέλιδη ιστορία PAUL από το Théo Tête de Mort στη θρυλική ανθολογία εναλλακτικών comics που εξέδιδε με τη γυναίκα του, το RAW. Ο Παυλάκης δημοσιεύθηκε στο RAW Vol. 2 #1 το 1989, μία εποχή που τον Doury δεν τον γνώριζε το ευρύ κοινό ούτε στη Γαλλία, πόσο μάλλον στην Αμερική.
Με το χαρακτηριστικό, γκροτέσκο καλλιτεχνικό στυλ που θυμίζει χαρακτική αλλά και τις εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων της δεκαετίας του 1950, ο Pascal Doury κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ ιδιαίτερο οπτικό αποτέλεσμα, σκοτεινό και "διαταραγμένο", που μοιάζει βγαλμένο απ'ευθείας μέσα από τις μέρες που τον είχαν καταπιεί τα σκληρά ναρκωτικά και οι κάθε λογής καταχρήσεις. Με έντονες επιρροές από τα καλλιτεχνικά κινήματα του κονστρουκτιβισμού, του κυβισμού, του εξπρεσσιονισμού αλλά και του σουρρεαλισμού, ο ταλαντούχος γάλλος "τρομοκράτης" των comics πάτησε στα χνάρια του μεγάλου Marc Caro, δημιουργώντας το δικό του, προσωπικό όσο και εφιαλτικό όραμα.
Ο Doury πέθανε το 2001 από καρκίνο του πνεύμονα, ακριβώς 10 χρόνια μετά τη γυναίκα του, απώλεια η οποία τον είχε κινητοποιήσει να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη για χάρη της κόρης του.
Gallery εικονογραφήσεων του Pascal Doury
