Μία άτιτλη, πειραματική μικρή ιστορία από έναν αδικοχαμένο μεγάλο δημιουργό
Ο Yves Chaland (1957-1990) σίγουρα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός έξω από την πατρίδα του τη Γαλλία, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή η λαμπρή, όπως διαφαινόταν, καριέρα του διακόπηκε πρόωρα από τον τραγικό θάνατό του σε τροχαίο δυστύχημα το 1990. Ο Chaland είχε δείξει δείγματα του ταλέντου του στην εικονογράφηση ήδη από τη φοίτησή του στη σχολή καλών τεχνών του Saint-Etienne, σε ένα fanzine που εξέδιδε μαζί με το συμφοιτητή του, σεναριογράφο Luc Cornillon.
Τότε, το 1978, ήταν που τους "ανακάλυψε" ο μεγάλος γάλλος δημιουργός Jean-Pierre Dionnet, ο οποίος τους έφερε στο περιοδικό που είχε ιδρύσει πρίν λίγα χρόνια με διάφορους καταξιωμένους συναδέλφους του, το ... Métal Hurlant ! Σε αυτές τις σύντομες ιστορίες-παρωδίες που έφτιαξαν οι δύο νεαροί για το περιοδικό ήταν που άνθισε το εικονογραφικό ταλέντο του Chaland, μία ρετρό εκδοχή της ligne claire (clear line) του μεγάλου Hergé, που θα εξελισσόταν στο προσωπικό του ύφος.
To 1977 όμως, πρίν καταλήξει στο καρτουνίστικο, Τεν-Τεν-οειδές στύλ που θα τον χαρακτήριζε στην υπόλοιπη καριέρα του, ο Chaland είχε φιλοτεχνήσει μία πειραματική μικρή ιστορία με έντονο σουρρεαλιστικό στοιχείο και εικονογραφικές επιρροές από κορυφαίους ευρωπαίους δημιουργούς της εποχής όπως οι Moebius, Bilal και Caza. Η 6-σέλιδη ιστορία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Métal Hurlant #29 (01/05/1978), και ακολουθεί παρακάτω.
Ο Yves Chaland (1957-1990) σίγουρα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός έξω από την πατρίδα του τη Γαλλία, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή η λαμπρή, όπως διαφαινόταν, καριέρα του διακόπηκε πρόωρα από τον τραγικό θάνατό του σε τροχαίο δυστύχημα το 1990. Ο Chaland είχε δείξει δείγματα του ταλέντου του στην εικονογράφηση ήδη από τη φοίτησή του στη σχολή καλών τεχνών του Saint-Etienne, σε ένα fanzine που εξέδιδε μαζί με το συμφοιτητή του, σεναριογράφο Luc Cornillon.
Τότε, το 1978, ήταν που τους "ανακάλυψε" ο μεγάλος γάλλος δημιουργός Jean-Pierre Dionnet, ο οποίος τους έφερε στο περιοδικό που είχε ιδρύσει πρίν λίγα χρόνια με διάφορους καταξιωμένους συναδέλφους του, το ... Métal Hurlant ! Σε αυτές τις σύντομες ιστορίες-παρωδίες που έφτιαξαν οι δύο νεαροί για το περιοδικό ήταν που άνθισε το εικονογραφικό ταλέντο του Chaland, μία ρετρό εκδοχή της ligne claire (clear line) του μεγάλου Hergé, που θα εξελισσόταν στο προσωπικό του ύφος.
To 1977 όμως, πρίν καταλήξει στο καρτουνίστικο, Τεν-Τεν-οειδές στύλ που θα τον χαρακτήριζε στην υπόλοιπη καριέρα του, ο Chaland είχε φιλοτεχνήσει μία πειραματική μικρή ιστορία με έντονο σουρρεαλιστικό στοιχείο και εικονογραφικές επιρροές από κορυφαίους ευρωπαίους δημιουργούς της εποχής όπως οι Moebius, Bilal και Caza. Η 6-σέλιδη ιστορία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Métal Hurlant #29 (01/05/1978), και ακολουθεί παρακάτω.
Είναι πάντα τραγικός ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου, αλλά ειδικά όταν πρόκειται για δημιουργό και μάλιστα τόσο ταλαντούχο που επρόκειτο να αφήσει σπουδαίο έργο, είναι ακόμα πιο άδικο. Κρίμα που τα κόμικς έχασαν σπουδαίες δουλειές, γιατί σίγουρα θα έκανε πολλές τέτοιες. Το σχέδιό του Ντράζεν Πέτροβιτς της Ένατης Τέχνης (ο Πέτροβιτς ήταν μεν Κροάτης, αλλά χάθηκε εξίσου νέος από το ίδιο αίτιο) είναι πανέμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι ντόκτορ μου, είναι πραγματικό κρίμα. Ειδικά, όπως λες, αν σκεφτείς τί πράγματα θα μπορούσε να είχε κάνει, εκτός φυσικά από το προφανές κρίμα για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου. Και δυστυχώς, υπάρχει και πιο ταιριαστό παράδειγμα από τον Petrovic για αδικοχαμένο κομίστα, και μάλιστα στην ελληνική σκηνή. Ο λόγος για τη Μαρία - Ηλέκτρα Ζογλοπίτου (1970-1997). Υπάρχει και το παράδειγμα του ιταλού Andrea Pazienza (1956-1988), αλλά η περίπτωσή του δεν ήταν ατύχημα.
Διαγραφή