Ivan Brunetti - Schizo #1

Ένα ακατάσχετο λογύδριο αυτο-λύπησης,
μισανθρωπίας, βλασφήμιας και μηδενισμού !

Η περίπτωση του Ivan Brunetti δεν υπάρχει ! Δεν υπάρχει πουθενά ! Ούτε στο χώρο των comics, ούτε γενικότερα της τέχνης, και ίσως και να μην υπάρχει καθόλου στο ανθρώπινο είδος (το ελπίζω) ! Ο αμερικανός με την ιταλική καταγωγή part-time κομίστας και full-time μίζερος, νιχιλιστής και ψευτο-αυτοκτονικός είναι η επιτομή αυτού που λέμε "μοναδικός στο είδος του", μιας και το είδος του είναι η μισανθρωπική, αυτο-βιογραφική και αυτο-ταπεινωτική κλάψα, πασπαλισμένη με δόσεις φιλοσοφικών και κοινωνικών προβληματισμών, ανίερης καφρίλας και σοδομιστικού, σκατολογικού μαύρου χιούμορ ! Επίσης, είναι φοβερός !

Η δουλειά που καθιέρωσε τον Brunetti στην αμερικάνικη σκηνή comics είναι η διαβόητη σειρά Schizo, το πρώτο τεύχος της οποίας κυκλοφόρησε το 1995 από τη Fantagraphics και σόκαρε ανεπανόρθωτα τον κόσμο της 9ης τέχνης (και όχι μόνο) με το επίπεδο της μαυρίλας, της ασέβειας απέναντι στα πάντα και του αυτο-εξευτελισμού στον οποίο ο δημιουργός ήταν πρόθυμος να εκθέσει τον εαυτό του.

Τα 3 πρώτα τεύχη του Schizo (1995-1998) έχουν κυκλοφορήσει και συλλεγμένα στον τόμο Misery Loves Comedy, ο οποίος μεταφράστηκε και στα ελληνικά το 2012 από την εταιρεία Inkpress. Ο πρόλογος είναι γραμμένος από την ψυχοθεραπεύτριά του (!). Το τέταρτο και τελευταίο μέχρι σήμερα τεύχος κυκλοφόρησε το 2006, και φανέρωσε σημάδια ανάκαμψης της πεσμένης στα Τάρταρα (κι ακόμα παρακάτω) ψυχολογικής κατάστασης του αμερικανού δημιουργού.

Η ακόλουθη ιστορία με τον τίτλο που τα λέει όλα είναι η πρώτη και μεγαλύτερη (20 σελίδες) από το 1ο τεύχος του Schizo. Την έχω παραθέσει στην ελληνική μετάφραση της Inkpress. Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικούς άλλους τίτλους από μικρά strips που περιέχονται στο ίδιο τεύχος, για να πιάσετε καλύτερα το νόημα. "My Bloody Anus", "Drink My P!ss, Motherfcker", "Her Vagina Had Teeth", "Grandpa Needs Dildos", "Please Hurt My Oversized Testicles", "Pontiff In My Pants", "Ms. Ann Thrope", "The Nun With Two D!cks", "Please Kill Me", "And I Have Elaborate Torture Plans For All Of Them" και άλλα τέτοια χαριτωμένα !

Εκτός όμως από το περιεχόμενο των comics του Brunetti, που διόλου παραδόξως είναι το πρώτο που κινεί το ενδιαφέρον και προκαλεί σχόλια, γεγονός είναι οτι ο αμερικανός καλλιτέχνης είναι ένας πολύ καλός κομίστας. Ικανότατος σχεδιαστικά, ευφυέστατος (όπως συνήθως είναι όλοι οι απαισιόδοξοι άνθρωποι), με ανεπτυγμένο πνευματικό επίπεδο και μεγάλη φαντασία, είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς τί θα είχαμε δεί από το πενάκι του αν κατάφερνε κάπως να βγεί από το ψυχολογικό του αδιέξοδο (ίσως απλά να μη θυμάται από πού μπήκε, όπως λέει κι ο Αρκάς).

Κοιτάξτε μόνο τί έχει κάνει στην κάτω δεξιά σελίδα, σε αυτή την κάπως... καφρίλικη μεταφορά της περίφημης σκηνής του Charlie Chaplin με την υδρόγειο σφαίρα από την ταινία The Great Dictator.

(Το "συνεχίζεται" στο τέλος παραπέμπει στην πρώτη ιστορία του δεύτερου τεύχους).

Για επίλογο άφησα το οπισθόφυλλο του Schizo #1, με έναν ακόμη πολύ γλαφυρό τίτλο, καθώς και τη σελίδα της αλληλογραφίας του Schizo #2, όπου η αφρόκρεμα (κυριολεκτικά) του χώρου των αμερικάνικων comics, στους οποίους ο Brunetti έστειλε μόνος του το πρώτο τεύχος, του απαντούν εκθέτοντάς του τη γνώμη τους για τη δουλειά του και για τον ίδιο ! Πολύ γέλιο (και κλάμα) ! Η σελίδα ξεκινάει με τον Robert Crumb να του συστήνει να δοκιμάσει τα Prozac, και συνεχίζει με φοβερά, άλλοτε συμπονετικά και άλλοτε σαρκαστικά σχόλια από τους Daniel Clowes, Peter Bagge, Julie Doucet, Adrian Tomine, Chris Ware, Joe Matt, Seth, Chester Brown, Bill Griffith, Art Spiegelman, KAZ, David Mazzucchelli και Jim Woodring ! Όλοι !

Όπως φαίνεται, καλύφθηκε και ο ίδιος ο καλλιτέχνης, αφού αναφέρει χαρακτηριστικά οτι "Δεν χρειάζεται" να του γράψει κάποιος άλλος.