Viaggio a Tulum

Συνάντηση ιερών τεράτων - 
Milo Manara, Federico Fellini

Όταν μιλάμε για ένα σενάριο του μεγάλου ιταλού σκηνοθέτη Federico Fellini, αμέσως γίνεται αντιληπτό οτι πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό project. Όταν σε αυτό προσθέσουμε τη μεγαλοφυή φαντασία και σχεδιαστική ικανότητα του μεγάλου ιταλού κομίστα Milo Manara, τότε το project αποκτά διαστάσεις μυθικές, και δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες, τις οποίες δεν αποτυγχάνει ούτε στο ελάχιστο να εκπληρώσει μετά το τέλος της ανάγνωσης.

Η υπέροχη περιπέτεια που διηγείται το "Ταξίδι στην Τουλούμ" κρύβει πίσω της μία, εξίσου απίστευτη και μαγική, αληθινή (?) ιστορία. Όλα ξεκίνησαν με το θαυμασμό που έτρεφε ο Fellini για το βιβλίο "The Teachings of Don Juan: A Yaqui Way of Knowledge" του περουβιανού συγγραφέα  Carlos Castaneda. Το βιβλίο καταγράφει τα γεγονότα που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της μαθητείας του συγγραφέα δίπλα σε ένα ινδιάνο μάγο της φυλής Yaqui, με το όνομα don Juan Matus, τις χρονιές 1960-1965.

Ο Juan Matus ήταν σαμάνος, και ισχυριζόταν οτι μπορούσε να διδάξει τον εναρμονισμό του ανθρώπου με την ενέργεια της Γης, με τη χρήση διάφορων ψυχοτρόπων φυτών της ερήμου του Μεξικού, κυρίως datura και peyote, τα οποία καλλιεργούσε ο ίδιος. Το βιβλίο του Castaneda και η ύπαρξη του Juan Matus έχουν αμφισβητηθεί εντονότατα, ενώ ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας έχει δώσει επαρκή στοιχεία για την αυθεντικότητα των γεγονότων που περιγράφει. Ο Fellini ταξίδεψε στη χερσόνησο του Yucatán, στο Μεξικό, για να συζητήσει με το συγγραφέα τη μεταφορά του έργου του στη μεγάλη οθόνη. Έπειτα, το 1984, ο Castaneda μετέβη στη Ρώμη, όπου έγιναν οι τελικές διατυπώσεις και ξεκίνησε η παραγωγή της ταινίας. Τον Οκτώβριο του 1985, ο παραγωγός Alberto Grimaldi, με δικά του έξοδα, πήγε το σκηνοθέτη και το επιτελείο του στο Los Angeles, και απο εκεί στη ζούγκλα του Μεξικού, για να αντλήσουν έμπνευση για την ταινία. Ο Castaneda όμως εξαφανίστηκε μυστηριωδώς (!), και η παραγωγή ματαιώθηκε. Η μυστικιστική περιπέτεια που έζησε ο Fellini και το συνεργείο του στο Μεξικό καταγράφηκε απο τον ίδιο και τον συνεργάτη του Pinelli, και εκδόθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Corriere della Sera το Μάιο του 1986. Και το 1989, ο Milo Manara το μετέφερε σε αυτό το φανταστικό graphic novel.

Ο Manara σχεδίασε το μαγικό αυτό ταξίδι σαν να ήταν πραγματική ταινία. Και, αφού πρόκειται για μια ταινία του Fellini, ως πρωταγωνιστής της περιπέτειας επιλέχθηκε ο αγαπημένος ηθοποιός και alter ego του μεγάλου σκηνοθέτη σε πολλές ταινίες του, Marcello Mastroianni. Ως σκηνοθέτης με το όνομα Snaporaz (σας θυμίζει κάτι ?), ο Mastroianni ξεκινάει για το Los Angeles συνοδευόμενος απο τον δημοσιογράφο Vincenzo. Εκεί, θα συναντήσει τον παραγωγό της ταινίας Maurizio κα τη μνηστή του Sivylla. Οι 4 τους, μετά απο μια συνέντευξη τύπου όπου μεταξύ άλλων θα μιλήσουν και οι Moebius και Alejandro Jodorowsky υποδυόμενοι τους σκηνοθέτες, θα ξεκινήσουν για το Μεξικό για να κάνουν αναγνώριση του τόπου, να έρθουν σε επαφή με τους σαμάνους μάγους, και να συναντήσουν έναν ανθρωπολόγο που θα τους βοηθήσει. Την αποστολή όμως, δείχνει να περιβάλλει μια μυστήρια ατμόσφαιρα, όπως αποδεικνύουν και τα ανώνυμα μηνύματα που αρχίζει να λαμβάνει ο σκηνοθέτης, συμβουλεύοντάς τον να εγκαταλείψει την ταινία. Φτάνοντας στο Cancun, μία άγνωστη ξένη, η Helen, θα τους οδηγήσει στον πύργο της Βαβέλ, όπου κατευθύνεται και η ίδια. Εκεί, ένας μελετητής του αρχαίου πολιτισμού των Τολτέκων θα τους παραδώσει ένα παράξενο μήνυμα, και τελικά θα εισχωρήσει στην παρέα. Επίσης, θα γνωρίσουν ένα σαμάνο, τον Hernandez, ο οποίος θα τους μιλήσει για τη χαμένη γνώση των προγόνων του, τη μαγεία και την ενέργεια της φύσης, και θα τους προσκαλέσει σε ένα μαγικό, αστρικό ταξίδι, που θα σηματοδοτήσει τη λήξη της φανταστικής αυτής ιστορίας (ή μήπως την αρχή της ?).

Ειδική αναφορά θα πρέπει να κάνω στον υπέροχο τρόπο με τον οποίο ξεκινάει η μυστηριακή αυτή περιπέτεια. Ο δημοσιογράφος Vincenzo και η Helen αναζητούν τον Fellini μέσα στην Cinecitta. Αφού περιπλανηθούν μέσα απο δαιδαλώδη σκηνικά που μοιάζουν να έχουν τη δική τους ζωή, τελικά τον βρίσκουν να κοιμάται δίπλα σε μια λίμνη. Όταν ο αέρας παρασύρει το καπέλο του σκηνοθέτη μέσα στη λίμνη, η Helen βουτάει για να το πιάσει, και το καπέλο την οδηγεί σε ένα μέρος όπου "αναπαύονται" οι ταινίες που δεν έχουν ακόμη γυριστεί, με τη μορφή βυθισμένων και σκουριασμένων αεροπλάνων. Απλά μαγευτικό...

Υ.Γ : Φαντάζεστε να είχε γυρίσει ο Fellini αυτή την ταινία ?