Μετά από 14 χρόνια, ένα νέο, σκοτεινό και συμβολικό παραμύθι από τον εξαιρετικό ιταλό μαέστρο και τον συχνό συνεργάτη του, Jerry Kramsky
Στους ευρύτερους καλλιτεχνικούς κύκλους, ο Lorenzo Mattotti είναι περισσότερο γνωστός ως ζωγράφος και εικονογράφος παρά ως δημιουργός comics, με τα υπέροχα σχέδιά του να έχουν δημοσιευθεί σε μερικά από τα μεγαλύτερα έντυπα του κόσμου, όπως τα Le Monde, Vanity Fair και The New Yorker.
Παράλληλα όμως, από τις αρχές της δεκαετίας του 80 όταν και ξεκινούσε τη λαμπρή καριέρα του, φροντίζει να μας θυμίζει κατά καιρούς και την απίστευτη ικανότητά του στην 9η τέχνη, όπως μαρτυρούν τα μνημειώδη graphic novels του Fires (1986), Stigmata (1998) και Dr.Jekyll and Mr.Hyde (2003).
Μάλιστα, το Jekyll και Hyde, σε σενάριο πάλι του φίλου του, Jerry Kramsky, ήταν η τελευταία δουλειά που έκανε ο Mattotti στο χώρο των comics, πρίν το φετινό Guirlanda.
"Κάτω από τους στεναγμούς των συννέφων, ανάμεσα στους ορίζοντες του λυκόφωτος απλώνεται η γη της Guirlanda. Η κουρτίνα ανεβαίνει σε μια φανταστική χώρα γεμάτη από περίεργους, εύθυμους χαρακτήρες. Κοινωνική και εύθυμη, η φυλή των Guir ζει σε αρμονία με τις εποχές και τα προγονικά τελετουργικά. Ο Ιππόλυτος, ο γιος του σαμάνου του χωριού, περιμένει την επιστροφή της συζύγου του και ανησυχεί για μία πιθανή καταστροφή".
Με αυτόν τον υπέροχο πρόλογο ξεκινάει η ιστορία μας, ανοίγοντάς μας την όρεξη για μία επική αναζήτηση, ένα παραμυθένιο ταξίδι μύησης που αντλεί τον πλούτο του από τη μυθολογία και τις ομηρικές αφηγήσεις. Μία απλή ιστορία ενός ανθρώπου (περίπου) που προσπαθεί να ξαναβρεί τη γυναίκα του και το παιδί του κατά τη διάρκεια ενός κατακλυσμού, μεταμορφώνεται σε μία περιπέτεια με φιλοσοφικές προεκτάσεις και συμβολισμούς για το νόημα της αγάπης, την ανεκτικότητα και τη διαφορετικότητα, την ελπίδα και την ομορφιά.
Η ιδέα του Guirlanda προέρχεται από τα σημειωματάρια του Mattotti. Άρχισε να σχεδιάζει περίεργους, γενειοφόρους χαρακτήρες και, σκεφτόμενος πώς θα τους αναπτύξει, του ήρθαν στο μυαλό τα Moomins, τα γνωστά, μικρά ιπποποταμο-trolls (φυσικά και υπάρχει αυτή η λέξη) της φινλανδής καλλιτέχνιδος Tove Jansson. Τα Moomins αποτελούν μεγάλη αγάπη και του φίλου και συνεργάτη του, Jerry Kramsky, οπότε οι δυό τους αποφάσισαν να εμπνευστούν από την απλότητα, ξενοιασιά και αφέλεια των υπέροχων ιστοριών της Jansson για την περιπέτειά τους.
Το Guirlanda λοιπόν αποτελεί μία ανάλαφρη όσο και σκοτεινή, ξένοιαστη όσο και φιλοσοφημένη, αστεία όσο και σοβαρή ιστορία που συνδυάζει την Οδύσσεια του Ομήρου με τα Moomins (!), αφηγημένη με την άφθαστη δεξιοτεχνία των κυματιστών, "τρεμάμενων" γραμμών του Mattotti, που σε αυτό το έργο της ώριμης καριέρας του δείχνουν πιο ελεύθερες από ποτέ !
Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί και ως πολιτικό έργο, επειδή μιλά για την πόλη, τη ζωή στην κοινότητα και τα ελαττώματά της. Η απόρριψη της διαφορετικότητας, οι δεισιδαιμονίες και οι βιαστικές κρίσεις οδηγούν συχνά τους ανθρώπους να ενεργούν εναντίον των ίδιων τους των εαυτών. Και η φαντασία, η μαγεία, οι εξωτικοί κόσμοι και η αναζήτησή τους αποτελούν όλα αντίδοτα στο σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία.
Μα όχι, διαβάστε πόσο όμορφα περιγράφει ο Mattotti τη δημιουργική διαδικασία που ακολούθησαν με τον Kramsky, και πόσο απλή και φυσική μπορεί να είναι η τέχνη (όταν βεβαίως μπορείς να σχεδιάζεις τόσο καλά).
"Εμπνευστήκαμε από ένα ελεύθερο σχέδιο που έκανα για μία σκηνή. Σχεδίασα ένα πρόσωπο που έγινε καπνός. Αυτή η ιδέα μου επέτρεψε να αναπτύξω με πολύ ελεύθερο, πολύ αυτοσχεδιαστικό τρόπο, τη δημιουργία νέων μορφών. Τα comics είναι ένα σύνολο χαρακτηριστικών που προκαλούν μία κίνηση, έναν κόσμο. Είναι πάντα μία γλώσσα σύνθεσης. Σε αυτή τη σκηνή, μεταφέρουμε τους χαρακτήρες σε καταστάσεις, δέντρα, φύλλα, ψάρια και τον κύκλο της γονιμοποίησης. Είναι σαν μουσική. Το σενάριο αναπτύσσεται μόνο του, όπως-όπως. Αρχίζουμε την κατάσταση, την αναπτύσσουμε, και κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης δοκιμάζουμε ιδέες. Το σενάριο είναι έργο σε εξέλιξη, μέχρι την τελευταία σελίδα. Με τον Kramsky γνωρίζαμε το τέλος, αλλά δεν γνωρίζαμε το ταξίδι για να φτάσουμε εκεί. Θα μπορούσαμε να έχουμε γράψει χίλιες σελίδες, ή διακόσιες." (αντί για τις μόλις... 384 του βιβλίου)
Στους ευρύτερους καλλιτεχνικούς κύκλους, ο Lorenzo Mattotti είναι περισσότερο γνωστός ως ζωγράφος και εικονογράφος παρά ως δημιουργός comics, με τα υπέροχα σχέδιά του να έχουν δημοσιευθεί σε μερικά από τα μεγαλύτερα έντυπα του κόσμου, όπως τα Le Monde, Vanity Fair και The New Yorker.
Παράλληλα όμως, από τις αρχές της δεκαετίας του 80 όταν και ξεκινούσε τη λαμπρή καριέρα του, φροντίζει να μας θυμίζει κατά καιρούς και την απίστευτη ικανότητά του στην 9η τέχνη, όπως μαρτυρούν τα μνημειώδη graphic novels του Fires (1986), Stigmata (1998) και Dr.Jekyll and Mr.Hyde (2003).
Μάλιστα, το Jekyll και Hyde, σε σενάριο πάλι του φίλου του, Jerry Kramsky, ήταν η τελευταία δουλειά που έκανε ο Mattotti στο χώρο των comics, πρίν το φετινό Guirlanda.
"Κάτω από τους στεναγμούς των συννέφων, ανάμεσα στους ορίζοντες του λυκόφωτος απλώνεται η γη της Guirlanda. Η κουρτίνα ανεβαίνει σε μια φανταστική χώρα γεμάτη από περίεργους, εύθυμους χαρακτήρες. Κοινωνική και εύθυμη, η φυλή των Guir ζει σε αρμονία με τις εποχές και τα προγονικά τελετουργικά. Ο Ιππόλυτος, ο γιος του σαμάνου του χωριού, περιμένει την επιστροφή της συζύγου του και ανησυχεί για μία πιθανή καταστροφή".
Με αυτόν τον υπέροχο πρόλογο ξεκινάει η ιστορία μας, ανοίγοντάς μας την όρεξη για μία επική αναζήτηση, ένα παραμυθένιο ταξίδι μύησης που αντλεί τον πλούτο του από τη μυθολογία και τις ομηρικές αφηγήσεις. Μία απλή ιστορία ενός ανθρώπου (περίπου) που προσπαθεί να ξαναβρεί τη γυναίκα του και το παιδί του κατά τη διάρκεια ενός κατακλυσμού, μεταμορφώνεται σε μία περιπέτεια με φιλοσοφικές προεκτάσεις και συμβολισμούς για το νόημα της αγάπης, την ανεκτικότητα και τη διαφορετικότητα, την ελπίδα και την ομορφιά.
Η ιδέα του Guirlanda προέρχεται από τα σημειωματάρια του Mattotti. Άρχισε να σχεδιάζει περίεργους, γενειοφόρους χαρακτήρες και, σκεφτόμενος πώς θα τους αναπτύξει, του ήρθαν στο μυαλό τα Moomins, τα γνωστά, μικρά ιπποποταμο-trolls (φυσικά και υπάρχει αυτή η λέξη) της φινλανδής καλλιτέχνιδος Tove Jansson. Τα Moomins αποτελούν μεγάλη αγάπη και του φίλου και συνεργάτη του, Jerry Kramsky, οπότε οι δυό τους αποφάσισαν να εμπνευστούν από την απλότητα, ξενοιασιά και αφέλεια των υπέροχων ιστοριών της Jansson για την περιπέτειά τους.
Το Guirlanda λοιπόν αποτελεί μία ανάλαφρη όσο και σκοτεινή, ξένοιαστη όσο και φιλοσοφημένη, αστεία όσο και σοβαρή ιστορία που συνδυάζει την Οδύσσεια του Ομήρου με τα Moomins (!), αφηγημένη με την άφθαστη δεξιοτεχνία των κυματιστών, "τρεμάμενων" γραμμών του Mattotti, που σε αυτό το έργο της ώριμης καριέρας του δείχνουν πιο ελεύθερες από ποτέ !
Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί και ως πολιτικό έργο, επειδή μιλά για την πόλη, τη ζωή στην κοινότητα και τα ελαττώματά της. Η απόρριψη της διαφορετικότητας, οι δεισιδαιμονίες και οι βιαστικές κρίσεις οδηγούν συχνά τους ανθρώπους να ενεργούν εναντίον των ίδιων τους των εαυτών. Και η φαντασία, η μαγεία, οι εξωτικοί κόσμοι και η αναζήτησή τους αποτελούν όλα αντίδοτα στο σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία.
Μα όχι, διαβάστε πόσο όμορφα περιγράφει ο Mattotti τη δημιουργική διαδικασία που ακολούθησαν με τον Kramsky, και πόσο απλή και φυσική μπορεί να είναι η τέχνη (όταν βεβαίως μπορείς να σχεδιάζεις τόσο καλά).
"Εμπνευστήκαμε από ένα ελεύθερο σχέδιο που έκανα για μία σκηνή. Σχεδίασα ένα πρόσωπο που έγινε καπνός. Αυτή η ιδέα μου επέτρεψε να αναπτύξω με πολύ ελεύθερο, πολύ αυτοσχεδιαστικό τρόπο, τη δημιουργία νέων μορφών. Τα comics είναι ένα σύνολο χαρακτηριστικών που προκαλούν μία κίνηση, έναν κόσμο. Είναι πάντα μία γλώσσα σύνθεσης. Σε αυτή τη σκηνή, μεταφέρουμε τους χαρακτήρες σε καταστάσεις, δέντρα, φύλλα, ψάρια και τον κύκλο της γονιμοποίησης. Είναι σαν μουσική. Το σενάριο αναπτύσσεται μόνο του, όπως-όπως. Αρχίζουμε την κατάσταση, την αναπτύσσουμε, και κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης δοκιμάζουμε ιδέες. Το σενάριο είναι έργο σε εξέλιξη, μέχρι την τελευταία σελίδα. Με τον Kramsky γνωρίζαμε το τέλος, αλλά δεν γνωρίζαμε το ταξίδι για να φτάσουμε εκεί. Θα μπορούσαμε να έχουμε γράψει χίλιες σελίδες, ή διακόσιες." (αντί για τις μόλις... 384 του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου