Ο Muammar Qaddafi είναι μία ιδιαίτερη και άκρως αμφιλεγόμενη περίπτωση ηγέτη. Αγαπητός και αποδεκτός απο τον μουσουλμανικό κόσμο (τουλάχιστον μέχρι τα πρόσφατα, θλιβερά γεγονότα), και μισητός στη δύση (ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες), έχει απασχολήσει πολλές φορές την παγκόσμια κοινότητα με την εκκεντρικότητα, τη σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους πολίτες της χώρας του, και τις διασυνδέσεις του με τη διεθνή τρομοκρατία (αν και το τελευταίο το αναφέρω με επιφύλαξη, καθώς όλες οι σχετικές πληροφορίες προέρχονται εξ Αμερικής, και άρα είναι προκατειλημμένες και αμφιβόλου αξιοπιστίας).
Το μίσος που τρέφουν οι αμερικανοί προς τον ηγέτη της Λιβύης έπιασε κόκκινο κατά την κρίση μεταξύ των δύο χωρών το 1986, και οδήγησε στην κυκλοφορία αυτού του one-shot τεύχους comics, με σκοπό τη γελοιοποίησή του.
Το τεύχος κυκλοφόρησε το 1986 στις ΗΠΑ, κατά την προεδρία του Ronald Reagan, περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις Λιβύης-Αμερικής ήταν ιδιαίτερα τεταμένες, με αποκορύφωμα το βομβαρδισμό της πρωτεύουσας της Λιβύης, Τρίπολης, απο την αμερικάνικη αεροπορία. Με τον δηκτικό τίτλο "Malice in Wonderland", το σατιρικό αυτό comic έχει ως πρωταγωνιστή τον Muammar Qaddafi, με τον γνωστό, θεότρελο ήρωα της Warner Bros Daffy Duck να εισβάλλει στα όνειρα του Λίβυου ηγέτη για να τον "στοιχειώσει" (προφανώς η τρελή μαύρη πάπια προτιμήθηκε για λόγους ομοιοκαταληξίας με το επώνυμο του Λίβυου). Ο Daffy παρουσιάζεται ως η φωνή της λογικής και της "πολιτικής ορθότητας" (η γνωστή καραμέλα που χρησιμοποιούν οι αμερικανοί ως πρόσχημα για την ιμπεριαλιστική τους "σταυροφορία"), και κατακρίνει την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του Qaddafi, και γενικά την πολιτική του ιδεολογία, έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται στο περίφημο Πράσινο βιβλίο.
Ιστορικά σωστό στα γεγονότα που οδήγησαν στην κρίση του 1986, αν και έντονα προπαγανδιστικό, το Daffy Qaddafi εκφράζει τον μεγάλο πόθο των αμερικανών να δούν το καθεστώς του Qaddafi να πέφτει (ασφαλώς δεν τους έπιασε ο καημός για τον πολύπαθο λαό της Λιβύης, άλλες επιδιώξεις έχουν, if you know what I mean). Στο comic παρακολουθούμε ακριβώς αυτό - τον Qaddafi να ηττάται απο τους ίδιους τους πολίτες της χώρας του, αλλά και τον αμερικανό πρόεδρο Reagan, και να παρουσιάζει το πραγματικό του πρόσωπο (πάντα σύμφωνα με τους αμερικάνους), αυτό του φανατισμένου, ανόητου, θρασύδειλου και θερμοκέφαλου τρομοκράτη. Κλασική περίπτωση προπαγάνδας δηλαδή, αλλά τουλάχιστον καλοφτιαγμένης και έξυπνης, κάτι που φυσικά την κάνει πιο αποτελεσματική, και άρα πιο επικίνδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου