Yukiko’s Spinach

Μία αυτοβιογραφική, γλυκόπικρη 
ερωτική περιπέτεια

Ο Frédéric Boilet είναι ένας πολύ καλός γάλλος δημιουργός comics που έζησε για πολλά χρόνια στην Ιαπωνία, και ήταν εκεί που δημιούργησε τις πιο γνωστές και αξιόλογες δουλειές του. Ως "πρεσβευτής" της Γαλλίας στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, και ως ο άνθρωπος που ενώνει τις δύο από τις τρείς μεγαλύτερες σχολές και κουλτούρες comics του κόσμου, υπήρξε ο εμπνευστής και ιθύνων νους της εξαιρετικής ανθολογίας Japan as Viewed by 17 Creators (2006).

Ο Boilet "ειδικεύεται" στα comics ημερολόγια από τα ταξίδια του στην Ιαπωνία, αλλά κυρίως στις αυτοβιογραφικές, ερωτικές περιπέτειες (εν ολίγοις, μας κοκορεύεται για τις επιτυχίες του), με σήματα κατατεθέντα των δουλειών του την ευαισθησία, το θαυμασμό για τη γυναικεία ομορφιά και το υπέροχο, φωτο-ρεαλιστικό καλλιτεχνικό του στύλ. Η πιο γνωστή από όλες τις έντονα επηρρεασμένες από την τέχνη των manga δουλειές του είναι αναμφίβολα το Yukiko’s Spinach, με το Mariko's Parade να ακολουθεί.

Το Yukiko’s Spinach δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά την περίοδο 2000-2001 σε συνέχειες, στο μηνιαίο περιοδικό Furansugo Kaiwa. Το 2001 εκδόθηκε και σε graphic novel ταυτόχρονα στην Ιαπωνία και τη Γαλλία, γνωρίζοντας πρωτοφανή επιτυχία. Τότε ήταν που ο Boilet ξεκίνησε και το κίνημα των Nouvelle Manga στο Tokyo, μία πρωτοβουλία που είχε ως σκοπό να συνδυάσει τα "ενήλικα", εναλλακτικά manga που μιλούσαν για την καθημερινή ζωή με το καλλιτεχνικό στύλ των παραδοσιακών γαλλο-βελγικών comics.

Το Yukiko’s Spinach μας εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια τη σύντομη αλλά πολύ συναισθηματικά έντονη ερωτική περιπέτεια του Boilet με την όμορφη Yukiko Hashimoto. Είναι πιο πολύ μία συρραφή αποσπασμάτων και αναμνήσεων από τις ώρες που το ζευγάρι πέρασε μαζί, παρά μία γραμμική αφήγηση της ιστορίας τους. Ο δικός μας γοητεύεται από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους, όπως αποδεικνύει και η σελίδα του ημερολογίου που μας παραθέτει, στην οποία γράφει για το περιστατικό. Του χαμογέλασε και του έδωσε το τηλέφωνό της. Ξανασυναντιούνται, φιλιούνται, και αρχίζουν να περνούν αρκετό χρόνο μαζί. Βγαίνουν πολύ έξω, κάνουν έρωτα, μιλάνε, και ο Frédéric αρχίζει να την ερωτεύεται. Εκείνη όμως, ενώ δείχνει να περνάει καλά, φαίνεται σαν να έχει και κάπου αλλού το μυαλό της.

Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από ένα κωμικό λάθος του Boilet στη χρήση της ιαπωνικής γλώσσας, την οποία δεν κατείχε ακόμη καλά. Χαϊδεύοντας και παίζοντας με τα σημεία του σώματος της αγαπημένης του (αυτιά, λαιμό, ώμους, στήθος, κτλ), φτάνει κάποια στιγμή και στον αφαλό της. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε οτι για ένα γάλλο, και ιδιαίτερα για έναν που δε μιλάει πολύ καλά ιαπωνικά, οι λέξεις αφαλός και σπανάκι ακούγονται σχεδόν το ίδιο. Έτσι λοιπόν ο αφαλός έγινε σπανάκι, η Yukiko γέλασε με την ψυχή της και ο Frédéric έφτιαξε αυτό το υπέροχο comic.

Στα χέρια του Boilet η Yukiko είναι η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου, θυμίζοντάς μας τον τρόπο που ο Jean-Luc Godard απαθανάτισε την Anna Karina στις ταινίες του, ή ο D.W. Griffith τη Lillian Gish. Και σίγουρα, το φωτο-ρεαλιστικό καλλιτεχνικό του στύλ ενισχύει αυτή την αίσθηση, όπως και την αίσθηση της αυθεντικής, γλυκιάς ανάμνησης που κυριαρχεί στο βιβλίο. Η τεχνική του αποτελείται από τη φωτογράφιση ανθρώπων και τοπίων, την ψηφιακή επεξεργασία των φωτογραφιών ώστε να μοιάζουν σα σχεδιασμένες, και τέλος την προσθήκη μελανιών. Το αποτέλεσμα είναι απλά εξαιρετικό.

Ειπωμένο σε πρώτο πρόσωπο, πολλές φορές μάλιστα μέσα από τα μάτια του Frédéric, το Yukiko’s Spinach είναι ένα έργο αγάπης και ευγνωμοσύνης του καλλιτέχνη προς τη μούσα του, έστω κι αν αυτός είναι ερωτευμένος αλλά αυτή δεν ανταποδίδει 100% τα συναισθήματά του. Στις προσωπικές συζητήσεις του ζευγαριού στις οποίες ο καλλιτέχνης μας εισάγει σαν μάρτυρες - ηδονοβλεψίες, φαίνεται να μοιράζονται και οι δύο την αίσθηση οτι η σχέση τους έχει ημερομηνία λήξεως, και μάλιστα πολύ κοντινή. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να απολαύσουν το χρόνο που τους απομένει, και μαζί τους απολαμβάνουμε και εμείς, με το μυαλό μας να ανατρέχει σε αυτές τις φευγαλέες αλλά τόσο έντονες στιγμές ευτυχίας που μας προσφέρει πότε-πότε η ζωή, έστω κι αν τις παίρνει πίσω μετά από λίγο. Δεν πειράζει όμως, εμείς πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που τις ζήσαμε, όσο σύντομες και αν ήταν.

Τα εξώφυλλα - οπισθόφυλλα 2 εκδόσεων του Yukiko’s Spinach