2-Dimensional Domain: Ichi the Killer

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ichi the Killer

Ένας πολύ ασυνήθιστος επαγγελματίας δολοφόνος συναντάει ίσως τον υπέρτατο "κακό" των manga.

Το Ichi the Killer (殺し屋1 Koroshiya Ichi) είναι μία από τις πιο γνωστές σειρές manga της προηγούμενης δεκαετίας, και σίγουρα μία από τις πιο βίαιες, αιματηρές, διεστραμμένες και "ενοχλητικές", και τώρα δε μιλάω μόνο για την προηγούμενη δεκαετία, αλλά για all-time.

Δημιούργημα του mangaka Hideo Yamamoto (που πρόσφατα ολοκλήρωσε την πολύ καλή σειρά Homunculus, 2003 - 2011), το Ichi δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Weekly Young Sunday από το 1998 έως το 2001, και έπειτα κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο σε 10 τόμους (tankoubon).

To 2001, ο ψυχοπαθής (στην κυριολεξία) σκηνοθέτης Takashi Miike μετέφερε με μεγάλη επιτυχία την ιστορία στη μεγάλη οθόνη, με τον τίτλο Koroshiya 1 (Ichi σημαίνει πρώτος, και Koroshiya δολοφόνος). Έχει κυκλοφορήσει επίσης ένα OVA (original video animation) το 2002, και μία ακόμη ταινία μεγάλου μήκους το 2003, αλλά δεν αξίζουν τον κόπο.

Η Υπόθεση :
(περιέχει spoilers)

Στην κακόφημη συνοικία Kabuki-cho της περιοχής Shinjuku του Tokyo, ένας αινιγματικός γεράκος ονόματι Jiji-san έχει ένα φιλόδοξο σχέδιο. Θέλει να εισβάλει στην πολυκατοικία όπου συγκατοικούν εν ειρήνη αρκετές οικογένειες της yakuza (η ιαπωνική μαφία), να σκοτώσει τον αρχηγό (kumi) της ισχυρής οικογένειας Anjougumi, και να τον ληστέψει. Πώς όμως ένας αδύναμος γερο-ξεκούτης, όπως τον φωνάζουν συνήθως, με μία τριμελή ομάδα ασήμαντων μικροκακοποιών, θα μπορούσε ποτέ να καταφέρει κάτι τέτοιο ? Μόνος του, με τους εξοστρακισμένους από τη μαφία συντρόφους του, σίγουρα δε θα μπορούσε. Μπορεί όμως το μυστικό του όπλο, ένας εξαιρετικά ικανός και αποτελεσματικός επαγγελματίας δολοφόνος (αν και αρκετά ασυνήθιστος) γνωστός ως Ichi.

Ο Ichi λοιπόν, θα σκοτώσει με ευκολία τον αρχι-μαφιόζο, θέτοντας σε κίνηση τους μηχανισμούς εκδίκησης της yakuza. Ο υπαρχηγός της φαμίλιας, ο λάτρης του πόνου και σαδομαζοχιστής Kakihara, θα κινήσει γη και ουρανό προκειμένου να βρεί τον αγαπημένο του "πατέρα", πιστεύοντας οτι έχει πέσει θύμα απαγωγής. Ο μηχανορράφος Jiji όμως θα εκμεταλλευτεί τη δύσκολη κατάσταση του Kakihara, και θα του πλασάρει ψευδείς πληροφορίες, προκειμένου να σπείρει τη διχόνοια μεταξύ των διαφόρων φατριών, δημιουργώντας έτσι "ανοίγματα" για να αποκομίσει χρηματικά κέρδη. Το κόλπο του θα πετύχει, και ο Kakihara θα ξεκινήσει μία προσωπική βεντέτα εναντίον μίας οικογένειας με αντικρουόμενα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να ατιμαστεί, να εκδιωχθεί από τη yakuza και οι Anjougumi να κυρηχθούν απόκληροι.

Έτσι όμως, χωρίς να υπάγεται στον ιερό κώδικα τιμής των μαφιόζων, ο αρχηγός πλέον της φαμίλιας θα εξαπολύσει όλη την εκδικητική μανία και την ακραία βία που καταπίεζε μέσα του τόσο καιρό, ψάχνοντας τον Jiji και τους συντρόφους του, με τελικό σκοπό να φτάσει στον Ichi, τον άνθρωπο που σκότωσε τον προηγούμενο αρχηγό τους, και που έχει εντολές να εξολοθρεύσει και τους εναπομείναντες Kakiharagumi (κάθε φατρία δανείζεται το όνομα του αρχηγού της). Από εκεί και πέρα, κάθε κίνηση και από τις δύο πλευρές θα φέρνει τους δύο αντίπαλους όλο και πιό κοντά, σε μία τελική αναμέτρηση που μοιάζει αναπόφευκτη, και που παρόμοιά της (πιστέψτε με) δεν έχετε ξαναδεί ποτέ.

Το ισχυρό χαρτί της σειράς είναι αναμφίβολα οι εξαιρετικά βαθιοί και λεπτομερείς χαρακτήρες της. Τα πάθη, οι φαντασιώσεις και οι ψυχολογικές τους διαταραχές είναι αυτά που πυροδοτούν τις εκρήξεις βίας και συναισθημάτων που κάνουν το Ichi the Killer τόσο αρρωστημένα ενδιαφέρον.

Ο Ichi

Ο Ichi, το κανονικό όνομα του οποίου είναι Shiroishi, σίγουρα δε μοιάζει με κανέναν άλλο επαγγελματία του είδους που έχετε συναντήσει σε βιβλία, comics ή ταινίες. Μόλις 22 χρονών, κοντοκουρεμένος και με απολύτως "καθαρό" και αδιάφορο πρόσωπο, είναι ένα υπερβολικά ήσυχο και ντροπαλό παιδί, γεμάτο ανασφάλειες και φοβίες. 'Εχοντας πέσει θύμα αλλεπάλληλων πειραγμάτων και τραμπουκισμών όταν ήταν μικρότερος, έχει καταντήσει ένα δειλό πλάσμα με μηδενική αυτοπεποίθηση, το οποίο όλοι περιφρονούν και κοροϊδεύουν. Στην παραμικρή αντιπαράθεση, ο "ήρωάς" μας αποτραβιέται στη γωνιά του και βάζει τα κλάμματα, ζητώντας συγνώμη και φανερώνοντας ένα ηλίθιο, αμήχανο χαμόγελο. Ψυχολογικά και συναισθηματικά διαταραγμένος, ζεί στον κόσμο των φαντασιώσεών του, και ερεθίζεται σεξουαλικά μόνο μπροστά στη βία και το αίμα.

Στην "κανονική" του ζωή, ο Shiroishi δουλεύει σε ένα μηχανουργείο και πηγαίνει σε μία σχολή karate, μην έχοντας καταφέρει να κάνει ούτε ένα φίλο, λόγω της αδύναμης προσωπικότητάς του. Η μοναδική του συντροφιά είναι ένα μικρό αγόρι, ο Norio, ο οποίος του θυμίζει τον εαυτό του, μία πόρνη, η Sheila, η οποία πέφτει καθημερινά θύμα κακοποίησης από το βάναυσο άντρα της, και φυσικά ο Jiji, ο οποίος τον βοηθάει να μεταμορφωθεί από αυτό το αδύναμο πλάσμα στον Ichi the Killer, τη φονική μηχανή που σπέρνει τον τρόμο στον υπόκοσμο του Shinjuku. Ο Ichi σκοτώνει χρησιμοποιώντας τη φοβερή αριστερή του κλωτσιά, και τα ειδικά κατασκευασμένα παπούτσια του που κρύβουν μία λάμα σαν τσεκούρι στη φτέρνα.

Ο Kakihara

Ο Kakihara είναι μακράν ο πιό ενδιαφέρων χαρακτήρας της σειράς, και (κατά την ταπεινή μου γνώμη) ένας από τους πιο ενδιαφέροντες "κακούς" του manga σύμπαντος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Takashi Miike, ο σαλταρισμένος σκηνοθέτης της ταινίας επικεντρώνεται σε αυτόν. Το SM (Sado-Masochism) δεν είναι για αυτόν ένα παιχνίδι, αλλά τρόπος ζωής. Αντιμετωπίζει τον πόνο πολύ σοβαρά, ως μια απόλαυση για τον ίδιο, που είναι μαζοχιστής, και απαιτεί από αυτόν που του τον προσφέρει απόλυτη δέσμευση, και καμία αναστολή. Το πρόσωπο και το σώμα του είναι γεμάτα χαρακιές και piercing, με αποκορύφωμα το "ξεχειλωμένο" στόμα του, το οποίο συγκρατούν κλειστό δύο κρίκοι. Όταν τους αφαιρέσει, μπορεί να το ανοίξει σε απίστευτο βαθμό και να το χρησιμοποιήσει ως όπλο (!). Αντιπαθεί τα πιστόλια, και συνήθως κουβαλάει μαζί του μακριές βελόνες, τις οποίες χώνει σε στρατηγικά σημεία της ανθρώπινης ανατομίας, για να προκαλέσει το μέγιστο δυνατό πόνο.

Ο Kakihara, ως μαζοχιστής αποζητά ένα σαδιστή, κάποιον που θα του προσφέρει πόνο και απόγνωση χωρίς όρια και χωρίς τύψεις. Γι'αυτό εξαγριώνεται με τη δολοφονία του αρχηγού του Anjou, ο οποίος ήταν ο "σύντροφός" του στο SM. Γι'αυτό επίσης, παθιάζεται όταν βλέπει τα πρώτα δείγματα γραφής του Ichi, στον οποίο αναγνωρίζει τον απόλυτο σαδιστή, και την άγρια ομορφιά της βίας. Ανυπομονεί να τον γνωρίσει, και να νιώσει την ηδονή της υπέρτατης απόγνωσης, όταν όμως η επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί, δεν θα είναι καυόλου όπως το είχε φαντασιωθεί.

Ο Jiji

Ο Jiji εμφανίζεται στην αρχή της ιστορίας σαν ένας συμπαθητικός 60άρης με μεγάλες φιλοδοξίες. Το παρελθόν του δεν είναι γνωστό, όμως όλα δείχνουν οτι έχει προηγούμενα με την οικογένεια Anjougumi, για να βάλει σε εφαρμογή ένα τόσο επικίνδυνο και πολύπλοκο σχέδιο για να την καταστρέψει. Στην πορεία όμως, αποδεικνύεται οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα, και πως το κίνητρό του δεν είναι η εκδίκηση. Ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται ανθρώπους και πληροφορίες, σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να δημιουργήσει πολύ πιστευτές φήμες, και να οδηγήσει καταστάσεις όπως ακριβώς θέλει αυτός. Λειτουργεί στο παρασκήνιο, υπολογίζει πολύ προσεκτικά κάθε του κίνηση, και σίγουρα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Κάτω από το πρόσωπο του αγαθού γεράκου, κρύβονται πολύ περισσότερα, και πολύ σκοτεινότερα ...

Όπως αναφέρω και παραπάνω, το δυνατό σημείο της σειράς είναι οι εξαιρετικοί χαρακτήρες της. Αυτό βεβαίως, αν κάποιος μπορέσει να παραβλέψει το ντελίριο της βίας και του αίματος, και δεί πιό βαθιά. Όμως, το να παραβλέψεις τις γενναίες δόσεις βίας, μαρτυρίου και διαστροφής που μας προσφέρει απλόχερα το Ichi the Killer είναι λόγο δύσκολο, επειδή ... είναι ακριβώς μπροστά σου, μέσα στα μούτρα σου. Η βία και ο πόνος είναι σαν χαρακτήρες της σειράς, και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλα φιλτράρονται διά μέσου τους, και όλα εξηγούνται. Πολλούς σίγουρα τους ξενίζει η τόση εμμονή, και η τόσο γραφική αναπαράσταση της βίας. Σεβαστό, όμως η βία, ακόμη και η τόσο ακραία, υπάρχει ήδη στον κόσμο μας, οπότε γιατί να την αγνοήσουμε ή να μη μιλήσουμε για αυτήν ? Είναι σαν να καλύπτουμε τα μάτια μας, αρνούμενοι να την κοιτάξουμε. Αυτό δεν την εξαφανίζει όμως. Έτσι, ο Hideo Yamamoto διάλεξε την αντίθετη προσέγγιση : αντί να στρουθοκαμηλίσει, διάλεξε να κοιτάξει τη βία κατάματα, και να την παρουσιάσει ως κάτι μέσα στην ανθρώπινη φύση, και όχι ως κάτι τερατώδες. Και νομίζω οτι τα κατάφερε πάρα πολύ καλά.