Τα Comic Book Comics, η μίνι-σειρά 6 τευχών των Fred Van Lente και Ryan Dunlavey συλλέχθηκε πρόσφατα σε ένα τόμο από την εταιρεία IDW, με την ονομασία "The Comic Book History of Comics: The Inspiring, Infuriating, and Utterly Insane Story of the American Comic Book History". Η πολύ καλή αυτή σειρά, όπως προδίδει και ο τίτλος της, επιχειρεί μία σύντομη αναδρομή στα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας της αμερικάνικης βιομηχανίας comics.
Στο 4ο τεύχος όμως της σειράς, ασχολείται και λίγο με τα γαλλόφωνα comics, ή bandes dessineés (όπως στο 6ο τεύχος ασχολείται με τα manga), και μας γυρίζει πίσω στις ημέρες όταν τα πρώτα strips άρχισαν να κυκλοφορούν στη Γαλλία. Μεταξύ των πρώτων ηρώων που εμφανίστηκαν και ξεχώρισαν, ήταν και ένας νεαρός ρεπόρτερ ονόματι Tintin ...
Τα πρώτα strips λοιπόν που κυκλοφόρησαν στη Γαλλία, στις αρχές του 1930, ήταν κυρίως αμερικάνικα. Αυτό όμως άλλαξε με την κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης από το 3ο ράιχ. Οι γερμανοί απαγόρευσαν τις εισαγωγές από την Αμερική, και έτσι τα ευρωπαϊκά comics έπρεπε πλέον να αρχίσουν να βασίζονται στα ντόπια ταλέντα (να και κάτι για το οποίο θα πρέπει να ευχαριστούμε τον Χίτλερ). Ο Tintin του βέλγου Hergé (Georges Remi) είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του από το 1929, στην καθολική εφημερίδα Le vingtième siècle, με τεράστια επιτυχία. Έτσι, οι γερμανοί αποφάσισαν να τον "επιτάξουν" και να τον χρησιμοποιήσουν στο όργανo προπαγάνδας τους, την εφημερίδα Le Soir. Μετά το τέλος του πολέμου λοιπόν, ο συμπαθής δημοσιογράφος έμεινε με τη ρετσινιά του συνεργάτη των ναζί, μέχρι που ένας εκδότης φίλος του Hergé αποκατέστησε την καλή φήμη του ρεπόρτερ με το τσουλούφι, και του εμπιστεύτηκε το δικό του, ομώνυμο περιοδικό. Η τακτική της ευρωπαϊκής αγοράς όπου μία ιστορία comics δημοσιεύεται πρώτα σε συνέχειες σε κάποιο περιοδικό, και μετά κυκλοφορεί ολοκληρωμένη σε τόμο ξεκίνησε τότε, το 1946 στο περιοδικό Tintin, και ακολουθείται ακόμη και σήμερα.
Μαθαίνουμε επίσης πώς κάποιοι πρωτοπόροι δημιουργοί, όπως οι Moebius και Philippe Druillet εγκατέλειψαν τα mainstream περιοδικά όπως το Pilote, για να ξεκινήσουν το κίνημα των "ενήλικων" ευρωπαϊκών comics, επηρρεασμένοι εν μέρει από το αμερικάνικο underground με πατριάρχη τον Robert Crumb. Το "παιδί" τους, το θρυλικό περιοδικό Metal Hurlant, σηματοδοτεί τη στροφή της ευρωπαϊκής σχολής προς πιό σκοτεινά, εναλλακτικά μονοπάτια, μακριά από την παράλογη λογοκρισία που βασάνιζε (και εξακολουθεί να βασανίζει) την αμερικάνικη αγορά. Κι εδώ έγκειται η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα ευρωπαϊκά και στα αμερικάνικα comics. Ενώ στις ΗΠΑ η λογοκρισία απέτρεπε τους δημιουργούς να απευθυνθούν σε ενήλικο κοινό για παραπάνω από 30 χρόνια, στη γηραιά ήπειρο οι καλλιτέχνες ήταν ελεύθεροι να αναπτύξουν ένα πιό εκλεπτυσμένο, ποιοτικό και βαθύ στύλ, κερδίζοντας νέα αναγνωστικά κοινά και διαμορφώνοντας μία πιο "καλλιτεχνική" comic κουλτούρα, η οποία έχει πλέον γίνει συνώνυμη της ευρωπαϊκής σχολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου