Ο παραπάνω τίτλος είναι σίγουρα λίγο αινιγματικός (πώς γίνεται το διεστραμμένο να είναι αξιολάτρευτο ?), όμως ο υπέροχος κόσμος των manga μας έχει αποδείξει πολλές φορές οτι καμία μίξη δεν είναι αδύνατη, όσο δύσκολη ή αταίριαστη κι αν ακούγεται. Είναι γεγονός οτι από την Ιαπωνία βγαίνουν τα πιο παράξενα, εξωφρενικά, διεστραμμένα και "ενοχλητικά" έργα του κόσμου των comics, αλλά συγχρόνως και τα πιο τολμηρά (καλλιτεχνικώς μιλώντας) και ενδιαφέροντα.
Το Pure Trance της πολύ καλής mangaka και εικονογράφου Junko Mizuno εφάπτεται και στις δύο κατηγορίες, και το κάνει με μεγάλο καλλιτεχνικό θάρρος (και θράσος), χωρίς να λογαριάζει τα "πρέπει" και τους "κανόνες", να ζητάει την άδεια κανενός, ή να φοβάται οποιαδήποτε κριτική ή "σταμπάρισμα". Η ίδια η δημιουργός έχει αποκαλύψει με παράπονο οτι η δουλειά της συχνά τη "στοχοποιεί" ως ανώμαλη, φετιχίστρια και περιθωριακή, αλλά αυτό τελικά δεν έχει να κάνει με την ίδια, αλλά με τα κόμπλεξ και τις προκαταλήψεις των άλλων.
Το Pure Trance λοιπόν, η πρώτη μεγάλη δουλειά της Mizuno στον κόσμο των manga, ξεκίνησε, όπως προδίδει και ο τίτλος του, ως συνοδευτικό σε μία σειρά συλλογών trance / techno μουσικής. Στο booklet του κάθε CD της συλλογής, υπήρχε και μία ολιγοσέλιδη συνέχεια της ιστορίας - γι'αυτό και το σχήμα των σελίδων είναι τετράγωνο. Όταν ολοκληρώθηκε η συλλογή το 1998, η Mizuno έκανε κάποιες μετατροπές (π.χ προσέθεσε κάποιες πληροφορίες - trivia - στο κάτω μέρος των σελίδων για να γίνουν πιο παραλληλόγραμμες) και εξέδοσε τη δουλειά της σε μορφή graphic novel, με μεγάλη επιτυχία αλλά και ανάμικτες κριτικές. Το 2005, η Last Gasp κυκλοφόρησε το έργο και στα αγγλικά.
Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα δυστοπικό μέλλον, μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η επιφάνεια της γης έχει μολυνθεί τόσο ώστε να μην είναι πλέον κατοικήσιμη. Έτσι, οι επιζήσαντες έφτιαξαν ένα καινούριο κόσμο υπογείως. Στο υπόγειο αυτό καινούριο σπίτι τους όμως, υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη τροφής, αφού όλα τα φυτά και τα ζώα έχουν εξαφανιστεί, και υπάρχουν μόνο δημιουργημένα σε εργαστήριο κακέκτυπά τους. Η βασική τροφή του πληθυσμού είναι ένα διατροφικό συμπλήρωμα σε μορφή χαπιού που ονομάζεται Pure Trance. Οι γυναικείες διατροφικές διαταραχές από την υπερκατανάλωση του χαπιού είναι πολύ συχνό φαινόμενο, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ειδικών κλινικών για τις ιδιότυπες αυτές βουλιμικές. Η ιστορία μας λοιπόν εκτυλίσσεται μέσα σε ένα από αυτά τα κέντρα, του Over Eaters Treatment Center 102, με πρωταγωνίστριες τα αποκλειστικώς θηλυκά στελέχη του.
Η Keiko Yamazaki, η διευθύντρια, είναι μία άκαρδη, σαδίστρια, υπερβολικά βίαιη και εκδικητική ναρκομανής (κορίτσι για σπίτι δηλαδή), που τρέφεται μόνο με ζωικό κρέας από τη μαύρη αγορά, και αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους και τους ασθενείς του κέντρου 102 σαν σκλάβους της. Έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με την έμπιστη και υπεύθυνη νοσοκόμα Kaori Suzuki, η οποία είναι αντιστοίχως το "καλό κορίτσι" και υπερασπίζεται τους ασθενείς απέναντι στην εκδικητική μανία της διευθύντριας, πληρώνοντας αυτή το τίμημα. Όταν όμως η τρέλα και τα βίαια ξεσπάσματα της διευθύντριας και των σατανικών λακέδων της θα ξεπεράσουν κάθε όριο, η Kaori θα πάρει τα παιδιά που έχουν γεννηθεί στο κέντρο και θα δραπετεύσει στη μολυσμένη επιφάνεια όπου, ενάντια σε κάθε προσμονή, θα συναντήσει διάφορες μορφές ζωής και θα χτίσει ένα βιώσιμο περιβάλλον για τους πρόσφυγες. Η διευθύντρια όμως δεν έχει πεί την τελευταία της λέξη και στέλνει ένα απόσπασμα για να τους κυνηγήσει, δίνοντας στην υπόθεση μια εντελώς απρόβλεπτη τροπή.
Το Pure Trance είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της υπέροχης διαφορετικότητας των manga, τόσο σε επίπεδο σεναρίου και storytelling, όσο και εικονογράφησης. Βεβαίως, η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί παράδειγμα πειραματισμού και πρωτοπορίας ακόμα και για τα δεδομένα της ιαπωνίας, και ιδιαίτερα για το είδος των Shōjo (κοριτσίστικων) manga, που συνήθως είναι απλοϊκά στο σενάριο, με αυστηρά καθορισμένη θεματολογία και "χαριτωμένα" μέχρι αηδίας ! Το Pure Trance όμως ξεπερνά τις φόρμες και τους κανόνες των Shōjo, διαμορφώνοντας ένα ιδιότυπο horror gothic lolita στύλ, το οποίο επιζεί μέχρι σήμερα. Μία μίξη sci-fi, horror και διαστροφής με την αθωότητα, γλυκύτητα αλλά και εξόφθαλμη σεξουαλικότητα των χαρακτήρων, που συντελεί σε ένα άκρως ενδιαφέρον, γοητευτικό και δυνατό αποτέλεσμα.
Η Junko Mizuno έχει δημιουργήσει μία πολύ ιδιαίτερη 70's / pop art / sexy / exploitation / παραισθησιογόνα αισθητική που χαρακτηρίζει το σύνολο της δουλειάς της, είτε αυτή είναι η δημιουργία manga και animation, είτε ο σχεδιασμός ρούχων, είτε το πλάσιμο φιγούρων βινυλίου που αναπαριστούν τις ηρωίδες των comics της. Και αυτό είναι το έργο που έφερε για πρώτη φορά το ευρύ ιαπωνικό και αμερικάνικο κοινό σε επαφή με τον τόσο προσωπικό, γλυκό αλλά και τρομακτικό κόσμο της.
Δύο σελίδες απο το Pure Trance στην αυθεντική, τετράγωνη μορφή του
Pure Trance @ Baka Updates
Pure Trance @ wikipedia
Pure Trance mini figures
Read Pure Trance online
Junko Mizuno @ House of 1000 Manga
Δεν είμαι φαν των Μάνγκα, αλλά επειδή είναι η πιο πρόσφατη ανάρτησή σου, θέλω από δω να παραθέσω ένα άσχετο σχόλιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μέρα που σε ανακάλυψα (όταν και σχολίασα στο αφιέρωμά σου για τον Dave McKean), ξεψάχνισα, χτένισα ολοκληρωτικά όλο το blog σου και επιβεβαιώθηκε η άποψή μου πως συντηρείς το πιο υπέροχο, άρτιο και ολοκληρωμένο site για την αγαπημένη μας τέχνη.
Δε σου κρύβω μάλιστα πως σκοπεύω να δημιουργήσω μια δική μου ιστορία, και θα χρειαστώ τις απαραίτητες γνώσεις σου και συμβουλές σου.
ΥΓ1. Το email μου είναι drseeng@gmail.com Επειδή δε βρίσκω το δικό σου, κάνε μου μια... "αναπάντητη" για να σε βρω.
ΥΓ2. Γιατί στο graphic novel του Pure Trance συμπληρώθηκε κάτω; Υπάρχει κάποιος "εκδοτικός άγραφος νόμος" που απαγορεύει τις τετράγωνες σελίδες;
Καλημέρα φίλε dr.SeenG (Κώστα, αν κατάλαβα καλά από το blog σου - Χρήστος εδώ).
ΔιαγραφήΜην ανησυχείς καθόλου, μου αρέσουν πολύ τα άσχετα !
Κώστα, μ'ευχαρίστησε πολύ αυτό που λες οτι έψαξες το blog μου, και ακόμα περισσότερο οτι σου άρεσε και το βρήκες ενδιαφέρον. Να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια.
Αν σκοπεύεις να δημιουργήσεις μια δική σου ιστορία, και μπορώ να βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο, θα χαρώ πολύ να συνεισφέρω. Κι εγώ έχω διάφορα σχέδια για ιστορίες, αλλά ως γνήσιος ελληνάρας, έχω την αναβλητικότητα στο αίμα μου.
ΥΓ1. Σου έστειλα email, και ανυπομονώ να μιλήσουμε, είτε για τα σχέδιά σου, είτε για ο,τιδήποτε άλλο.
ΥΓ2. Σωστή η παρατήρησή σου. Θα ήταν πιο ενδιαφέρον να το εκδόσει σε τετράγωνη μορφή. Κι εμένα μου κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον τα διαφορετικά φορμά (και υπάρχουν αρκετά παραδείγματα).
Πάντως, η ίδια η δημιουργός αναφέρει οτι ήθελε να προσθέσει αυτά τα trivia, για να βοηθήσει τους αναγνώστες να "μπούν" περισσότερο μέσα στην ιστορία, η οποία είναι αλήθεια οτι σε μερικά σημεία είναι λίγο δύσκολη στην παρακολούθηση.
(Βεβαίως, τώρα συνειδητοποιώ οτι αυτό θα έπρεπε να το αναφέρω στην ανάρτηση, αλλά χαίρομαι που μου έδωσες την ευκαιρία να το πώ εδώ)
ποτε δε μου αρεσαν ιδιαιτερα τα manga,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα αναγνωριζω πως εχουν ιδιαιτερο στυλ, τις περισσοτερες φορες χαζη ιστορια ομως, τουλαχιστον αυτα που μου εχουν δωσει να διαβασω...
αυτο τουλαχιστον εχει υποθεση
Καλημέρα Βάσω !
ΔιαγραφήΟ κόσμος των manga είναι, εκτός από απέραντος, πάρα πολύ ενδιαφέρων και διαφορετικός. Την αισθητική και τη "φιλοσοφία" που έχουν τα manga δεν τη βρίσκεις πουθενά αλλού. Είναι πραγματικά ιδιαίτερα, μοναδικά. Και μάλιστα, υπάρχουν πάρα πολλές αξιόλογες δουλειές που δεν έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, οπότε δεν είναι προσβάσιμες στους μη γνωρίζοντες ιαπωνικά (καταραμένη γλώσσα, κάποτε θα σε μάθω !)
Φυσικά, δεν προσπαθώ να το παίξω "ειδικός", αφού είναι ελάχιστα τα manga που έχω διαβάσει, σε σύγκριση με το πόσα πολλά υπάρχουν.
Επίσης, κάτι που αποθαρρύνει πολλούς "δυτικούς" από το να ασχοληθούν με τα manga είναι το "μέγεθός" τους. Οι περισσότερες δουλειές είναι μακροσκελείς σειρές, πολλές φορές άνω των 30 (200σέλιδων συνήθως) τόμων. Οπότε ... άντε ξεκίνα σου λέει ο άλλος !
Αν πάντως έχεις διάθεση να διαβάσεις αξιόλογα manga, νομίζω οτι το καλύτερο σημείο να ξεκινήσεις είναι οι "ενήλικες" δουλειές του Osamu Tezuka, τον οποίο αποκαλούν "παππού των manga". Θα πρότεινα συγκεκριμένα τα Apollo's song, MW και Ode to Kirihito, τα οποία είναι και τα πιο "προσιτά" από άποψη μεγέθους.
Επίσης, προσωπικά για εσένα, που αν έχω καταλάβει καλά σου αρέσει η fantasy θεματολογία (αν δεν έχω καταλάβει καλά, με συγχωρείς), θα πρότεινα το φανταστικό Nausicaa of the valley of the wind του Hayao Miyazaki (7 τόμοι των 200+ σελίδων), το οποίο έχει γυρίσει ο ίδιος ο δημιουργός και σε animated ταινία. Τί ταινία δηλαδή, ταινιάρα !
Επίσης, καταλαβαίνω ότι δε με ρώτησες να σου προτείνω κάτι, απλά βρήκα την ευκαιρία να το παίξω ξερόλας (που δεν είμαι μωρέ ο κακομοίρης, απλά κολλημένος με τα comics είμαι).
Sorry αν σε κούρασα. Καλή σου μέρα !
χαχα καλα με εχεις καταλαβει, και εννοειται χαιρομαι να γνωριζω καινουρια πραγματα, οποτε καλα εκανες και μου το προτεινες.:)
Διαγραφήως αισθητικη δε μου αρεσουν τα manga, ως εικονογραφηση αν θες. η ιστορια δεν παιζει κανενα ρολο σε αυτο, αν ειναι καλη δε θα τη σνομπαρω απλα γιατι εχω διαφορετικο γουστο εικονογραφικως. και γενικως,ποτε δε σκεφτομαι το μεγεθος ενος κομικ για να αρχισω να το διαβαζω.
Είναι πολύς κόσμος που δεν του αρέσουν ιδιαίτερα τα manga, και το βρίσκω πολύ λογικό. Επίσης, δεν το συζητάμε καν οτι το γούστο του καθενός είναι εντελώς προσωπικό, και φυσικά απολύτως σεβαστό. Ούτε υπάρχει η κλασική καραμέλα "must read" ή "essential for every comic fan" που χρησιμοποιούν σε διάφορες κριτικές και μου σπάνε τα νεύρα. Ο καθένας (και η καθεμία) ξέρει καλύτερα τί του αρέσει, και τί ταιριάζει στα γούστα του.
Διαγραφή