Katsuhiro Otomo - Memories

Μία σύντομη, υπέροχη sci-fi ιστορία 
από το δημιουργό του AKIRA

Ο Katsuhiro Otomo, ο οποίος πρόσφατα τιμήθηκε και με το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ της Angoulême, είναι ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς manga των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και συνολικά της ιστορίας των ιαπωνικών και των παγκόσμιων comics.

Έχοντας ως κορυφαία δουλειά το επικό αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας AKIRA, το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία των manga αλλά και των anime, πολλές φορές ξεχνάμε οτι ο Otomo έχει και άλλα αξιόλογα έργα στο ενεργητικό του. Εκτός από την εξαιρετική sci-fi σειρά Domu, που θεωρείται (δικαίως) η δεύτερη καλύτερη δουλειά του, έχει και πολλές σύντομες ιστορίες.

Την 29-σέλιδη ιστορία Kanojo no Omoide (Memories of her) τη δημιούργησε ο Otomo το 1980, και συμπεριελήφθη και στην ομώνυμη συλλογή σύντομων ιστοριών του καλλιτέχνη που εκδόθηκε το 1990. Το 1992 κυκλοφόρησε και στα αγγλικά σε ένα one-shot τεύχος από τη θυγατρική της Marvel, Epic Comics, και μάλιστα με όμορφα χρώματα από τον Steve Oliff.

Η ιστορία μας ξεκινάει όταν τρείς πιλότοι ενός μικρού διαστημικού σκάφους αναλαμβάνουν την επικίνδυνη δουλειά να καθαρίσουν ένα τμήμα μίας αχανούς περιοχής με διαστημικά σκουπίδια που έχει καταλλήλως ονομαστεί Sargasso από τη γεμάτη μυστήριο και σκουπίδια (φύκια) θάλασσα των Σαργασσών στον Ατλαντικό ωκεανό. Εισερχόμενοι στην περιοχή που έχει ένα ισχυρότατο και πολύ επικίνδυνο για τα συστήματα του σκάφους μαγνητικό πεδίο, οι πιλότοι λαμβάνουν ένα μυστηριώδες ηχητικό σήμα. Δεν είναι SOS, αλλά... μουσική! Και συγκεκριμένα είναι η μπαλάντα Moonlight Serenade του Glenn Miller, την οποία (παραδόξως) αναγνωρίζουν αμέσως. Πλησιάζοντας την πηγή του σήματος ανακαλύπτουν έκπληκτοι οτι προέρχεται...

SPOILER ALERT ! 
Η συνέχεια της περιγραφής της ιστορίας περιέχει spoilers. Σκεφτείτε καλά αν θέλετε να τη διαβάσετε εδώ, ή αν θέλετε να διαβάσετε την κανονική ιστορία. Εγώ θα πρότεινα το δεύτερο.

Πλησιάζοντας την πηγή του σήματος ανακαλύπτουν έκπληκτοι οτι προέρχεται από έναν τεράστιο σχηματισμό ενωμένων διαστημικών κομματιών σε σχήμα τριαντάφυλλου (!!!) που ταξιδεύει φαινομενικά ακυβέρνητος στο διάστημα. Οι δύο από τους τρείς πιλότους εισέρχονται στο μυστηριώδες σκάφος, όπου τους περιμένει μία ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. Το εσωτερικό του σκάφους είναι διακοσμημένο σαν πολυτελής έπαυλη της βικτωριανής εποχής (1837-1901), με επίσημη αίθουσα για τσάι και μία τεράστια βιβλιοθήκη. Όλα όμως δείχνουν ψεύτικα, απλώς τοποθετημένα εκεί για να θυμίζουν κάτι. Στο σκάφος υπάρχουν επίσης πολλά ρομπότ υπηρεσίας που λειτουργούν ακόμη, και πληροφορούν επανειλημμένως τους αποσβολωμένους πιλότους οτι "η κυρία κοιμάται και δεν πρέπει να ενοχληθεί". Ερευνώντας το σκάφος και μην έχοντας ακόμη συναντήσει κάποιο ζωντανό ον, οι δύο άνδρες πλησιάζουν ένα κλειστό δωμάτιο που μοιάζει να είναι η κρεβατοκάμαρα της μυστηριώδους κυρίας. Εξουδετερώνοντας το όχι και τόσο φιλικό ρομπότ που έστεκε φύλακας, εισέρχονται με προσοχή στο δωμάτιο.... Εεεε, εδώ στοπ!

Η υπέροχη αυτή ιστορία περιβάλλεται από μία απίστευτη αίσθηση μυστηρίου και αγωνίας. Όσο οι πιλότοι περιπλανιώνται μέσα στο μυστηριώδες σκάφος αναρωτιέσαι τί ή ποιόν θα συναντήσουν μπροστά τους την επόμενη στιγμή. Ποιά είναι η προέλευση του τόσο παράξενου αυτού δημιουργήματος και, ακόμη σημαντικότερο, ποιός είναι ο σκοπός του ? Ο Otomo, σαν εξαιρετικός storyteller που είναι, δίνει στον αναγνώστη λιγοστές ενδείξεις ως προς τί κρύβεται μέσα στο γιγαντίαιο σκάφος, κλιμακώνει βασανιστικά την αγωνία σαν άλλος Hitchcock, και αφήνει το τέλος της ιστορίας του ηθελημένα ανοιχτό σε ερμηνείες, μία σεναριακή πρακτική που προσωπικά λατρεύω, τόσο στα comics όσο και στον κινηματογράφο. Εκτός όμως από την επιρροή του μεγάλου άγγλου σκηνοθέτη, το Memories είναι εμφανώς επηρρεασμένο και από ένα μεγάλο αμερικανό σκηνοθέτη, τον τεράστιο Stanley Kubrick. Οι ομοιότητες με το αριστουργηματικό 2001: A Space Odyssey του Kubrick είναι πολλές, τόσο στο σεναριακό όσο και στο εικαστικό κομμάτι, με το εσωτερικό της έπαυλης να θυμίζει αρκετά το αντίστοιχο σκηνικό από την Οδύσσεια, και με την ίδια απόκοσμη αύρα να πλανιέται στον αέρα.

Το 1995, ο Katsuhiro Otomo μετέφερε την ιστορία και στη μεγάλη οθόνη, ως το πρώτο από τα τρία μέρη της animated ταινίας με τίτλο... Memories !  Όπως και στο Akira, το anime παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από το manga στο σενάριο, κατορθώνοντας όμως να διατηρήσει αυτή την υπέροχη αύρα μυστηρίου που έχω λυσσάξει τόση ώρα να αναφέρω. To επεισόδιο είναι σκηνοθετημένο από τον συν-ιδρυτή της φοβερής εταιρείας animation Studio 4°C και πολύ καλό σκηνοθέτη Kōji Morimoto, με τον Otomo να σκηνοθετεί το τρίτο και τελευταίο επεισόδιο.

Ακολουθεί ένα μεγάλο trailer διάρκειας 6 λεπτών του πρώτου μέρους της ταινίας Memories.