Atagoul - Το καλύτερο αμετάφραστο manga

Γιατί δεν έχει μεταφραστεί ακόμη στα αγγλικά αυτό το υπέροχο, ονειρικό manga ?

Τα τελευταία χρόνια οι εκδοτικές εταιρείες του αγγλόφωνου κόσμου έχουν αυξήσει κατά πολύ τον αριθμό των τίτλων manga που μεταφράζουν στα αγγλικά. Αυτό φυσικά είναι πολύ ευχάριστο, όμως υπάρχουν πολυάριθμες αξιόλογες και ποιοτικές σειρές που παραμένουν αμετάφραστες. Από τη μία πλευρά κάτι τέτοιο φαντάζει λογικό, αν αναλογιστούμε την τεράστια παραγωγή της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, από την άλλη όμως δείχνει παράλογο, όταν διαπιστώνει κανείς οτι η μεγάλη πλειοψηφία των τίτλων που μεταφράζονται αποτελεί παραλλαγές του ίδιου θέματος - μάχες μεταξύ ανθρώπων ή πλασμάτων με υπερφυσικές δυνάμεις.

Υπάρχουν όμως και σειρές που ξεφεύγουν από αυτό το μοτίβο, και που πιστεύω οτι αξίζουν την προσοχή του δυτικού κοινού. Μία από αυτές λοιπόν είναι και το Atagoul του Hiroshi Masumura. Το manga ξεκίνησε να εκδίδεται το 1976, και μετράει μέχρι στιγμής τέσσερις αυτόνομες σειρές, με την τελευταία, Atagoul in Cat’s Forest, να κυκλοφορεί το 1999 και να αποτελείται από 18 τόμους.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό κόσμο που κατοικείται τόσο από ανθρώπους όσο και από ανθρωπόμορφες γάτες, με τις δύο "φυλές" να μοιράζονται μάλιστα την ίδια γλώσσα. Κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι ο χοντρός, κίτρινος γάτος Hideyoshi, ο οποίος μπλέκει συνέχεια με την παρέα του σε σουρρεαλιστικές αλλά και αστείες περιπέτειες, ανάμεσα σε ένα περιβάλλον γιγαντιαίων φυτών και φρούτων, καταπράσινων λειβαδιών και μαγευτικών λιμνών. Πάντα χαμογελαστός και ανέμελος, ο Hideyoshi περνάει την ώρα του πίνοντας sake και τρώγοντας ό,τι βρεθεί μπροστά του (αυτό φαίνεται), παίζοντας μουσική με περίεργα, αυτοσχέδια όργανα και χορεύοντας με τους φίλους του στα κλαδιά των τεράστιων δέντρων που αποτελούν το σπίτι τους. Ο καλύτερός του φίλος είναι ο άνθρωπος Tempura, ο οποίος ντύνεται σαν έποικος των νεαρών Η.Π.Α του 18ου αιώνα, σε αντίθεση με τα φαρδιά, πολύχρωμα, χίπικα ρούχα του χοντρόγατου με τα ζωγραφισμένα χταπόδια, που αποτελεί και το αγαπημένο του φαγητό.

.
Οι περιπέτειες που ζούν οι κάτοικοι του γατο-χωριού (σε αντιστοιχία με το στρουμφο-χωριό, που έχει και αρκετές ομοιότητες) ξεκινούν συνήθως με κάποιο γλέντι, όπου όλοι τρώνε, μπεκροπίνουν και χορεύουν. Ξαφνικά, αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα, π.χ εμφανίζονται κρύσταλλοι στο δέρμα κάποιου από τους χαρακτήρες, κάποιος συρρικνώνεται ή αλλάζει σχήμα, ή ακτίνες φωτός ξεπηδάνε από το σώμα του. Αιτία είναι συνήθως κάποιο κακό πνεύμα που αργά ή γρήγορα εμφανίζεται και απειλεί τους ήρωές μας. Φυσικά, το καλό (και το sake) πάντα θριαμβεύει ! Σε άλλες ιστορίες πάλι, πιο ξεκούραστες, τα υπερμεγέθη γατιά απλά ξαπλάρουν όπου βρούν, ντύνονται με κάθε λογής ευφάνταστα κουστούμια ή κάνουν jacuzzi !!!

Σε μία από αυτές π.χ, την οποία φυσικά διάβασα με επεξηγήσεις στα αγγλικά που είχε γράψει ένας Ιάπωνας, αφούν δεν ξέρω γιαπωνέζικα, ο Hideyoshi και ο Tempura πηγαίνουν σε ένα κουρείο που μόλις έχει ανοίξει, μαζί με τις ασημένιες άρπες τους. Εκεί, ο κουρέας τους προσφέρει να πιούν "ονειρόσουπα". Με το που την πίνουν, τους παίρνει ο ύπνος (ποιός να το περίμενε). Ο κουρέας τότε αρχίζει να παίζει βιολί, και αμέσως εμφανίζονται μικρά καβουράκια που κόβουν με τις δαγκάνες τους τα μαλλιά των ηρώων μας υπό τον ήχο της μουσικής. Όταν φεύγουν από το μαγαζί, ο κουρέας ζωγραφίζει πάνω στις άρπες τους το μαγικό σύμβολο της ονειρόσουπας. Όταν λοιπόν οι δυό τους παίζουν τις άρπες τους, ξεπηδούν ουράνια τόξα μέσα από τις πλάτες τους (σίγουρα κάποια "ονειρόσουπα" έπινε και ο Masumura όταν έγραφε το σενάριο).

Πάντως, ίσως τελικά να στενοχωρηθώ λιγάκι αν μεταφραστεί το Atagoul και διαπιστώσω τί ακριβώς λένε οι χαρακτήρες μεταξύ τους. Μια χαρά περνάω φτιάχνοντας τους διαλόγους με τη φαντασία μου και προσπαθώντας να καταλάβω τί συμβαίνει μέσα στο σουρρεαλιστικό, κεφάτο μπάχαλο που επικρατεί σε κάθε σελίδα.

Στην Ιαπωνία ο Masumura είναι γνωστός τόσο για το Atagoul όσο και για τις μεταφορές του σε manga των δημοφιλέστατων παιδικών βιβλίων του Kenji Miyazawa, συγγραφέα του Night on the Galactic Railroad. Μάλιστα, η πολύ όμορφη μεταφορά του συγκεκριμένου βιβλίου σε ταινία anime το 1985 βασίστηκε στην προηγούμενη μεταφορά του σε manga από τον Masumura. Γι'αυτό και όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας είναι γάτες, ενώ στο βιβλίο είναι άνθρωποι. Οι κακιές γλώσσες λένε μάλιστα οτι ο δημιουργός επιλέγει οι χαρακτήρες των έργων του να είναι στην πλειοψηφία τους ανθρωπόμορφες γάτες επειδή δεν είναι τόσο καλός στο σχεδιασμό ανθρώπων - κάτι που επιβεβαιώνουν και οι εικόνες που έχω παραθέσει. Στο σχεδιασμό ονειρικών, σουρρεαλιστικών τοπίων και χαρούμενων, χοντρών, μευθυσμένων γατιών τα πηγαίνει μια χαρά πάντως οπότε ... χαλάλι του !

Μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι οτι ο δημιουργός πλησιάστηκε από το εξαιρετικό Studio Ghibli του Hayao Miyazaki, τον πρώτο καιρό της λειτουργίας του, με σκοπό τη μεταφορά του Atagoul σε ταινία anime. Δε γνωρίζω για ποιό λόγο δεν προχώρησε η συγκεκριμένη συνεργασία (και είναι μεγάλο κρίμα), όμως μέρος της χαρούμενης ατμόσφαιρας και του περιβάλλοντος της σειράς του Masumura πέρασε (ή "δανείστηκε", δεν ξέρω) σε μία από τις πρώτες ταινίες του πασίγνωστου studio, το εξαιρετικό My Neighbor Totoro του Miyazaki. Μάλιστα ο Totoro, ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας έχει πολλές ομοιότητες με τον Hideyoshi (χμμμμ, κάτι παίζει εδώ). Και το Atagoul έχει μεταφερθεί σε anime, με όχι και τόσο πετυχημένα αποτελέσματα δυστυχώς.

Atagoul @ The Comics Journal
Top 5 Untranslated Manga @ comixology