Μία παιχνιδιάρικη ερωτική παρωδία του Little Nemo in Slumberland
Ο Vittorio Giardino είναι ένας πολύ καλός ιταλός κομίστας της παλιάς σχολής, γνωστός περισσότερο για τις κατασκοπικές περιπέτειες του πιο δημοφιλούς χαρακτήρα που δημιούργησε ποτέ, του Max Fridman. Φυσικά, όπως κάθε καλλιτέχνης, τον ενδιαφέρει έντονα και το ερωτικό στοιχείο, κάτι που επιβεβαιώνει και η πολύ όμορφη σειρά comic strips του Little Ego, το πρώτο επεισόδιο της οποίας κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1984 στο περιοδικό Glamour International #12.
Μετά το πολύ επιτυχημένο ντεμπούτο της, η σειρά δημοσιευόταν τακτικά σε διάφορα περιοδικά, comics θεματολογίας ή και όχι, όπως το ιταλικό Comic Art (1985-1989), το Epix (1986-1990), το αμερικάνικο Heavy Metal (1993-1994) και το Penthouse (εννοείται).
Η κεντρική ηρωίδα Ego είναι μία όμορφη και αισθησιακή εικοσάρα που πρωταγωνιστεί σε σύντομες, συνήθως 2-σέλιδες, ονειρικές ερωτικές περιπέτειες, σε αντιστοιχία με το strip που ενέπνευσε το Giardino, το εξαιρετικό Little Nemo in Slumberland του αμερικανού Winsor McCay.
Η σειρά είναι στην ουσία μία παρωδία ερωτικού περιεχομένου του Little Nemo. Σε κάθε ιστορία η Ego βλέπει ένα όνειρο, με το τελευταίο panel να τη δείχνει να ξυπνάει στο κρεβάτι της. Από επισκέψεις υδρόβιων ζώων με πονηρούς σκοπούς στη μπανιέρα της και περιπτύξεις με πολλές εκδοχές του εαυτού της που βγαίνουν από τον καθρέφτη (!), μέχρι ακροβατικά σε αεροπλάνα εν πτήσει και περιπλανήσεις σε εξωτικές αραβικές χώρες, η πρωταγωνίστρια ζεί κάθε βράδυ έντονες συγκινήσεις, πρίν ξυπνήσει απότομα και συνειδητοποιήσει οτι όλα αυτά ήταν ένα όνειρο. Κι ενώ ο αθώος μικρός Nemo μιλούσε στη μητέρα του αφού ξυπνούσε, η Ego σκέφτεται πώς θα εξηγήσει την πικάντικη, νυχτερινή της περιπέτεια στον ψυχαναλυτή της.
Επιλέγοντας τον κόσμο των ονείρων ως σκηνικό για τις περιπέτειες της ηρωίδας του, ο Giardino απελευθερώνεται από τις "συνταγές" της συμβατικής αφήγησης, χρησιμοποιώντας μία πιο σουρρεαλιστική, ανάλαφρη και λίγο άναρχη φόρμα, απαλλαγμένη από κάθε είδους λογικούς αλλά και ηθικούς φραγμούς. Όταν όλα είναι ένα όνειρο, υπάρχει μία κάποια "δικαιολογία" για μία γυναίκα που το κάνει στη μπανιέρα της με ένα κροκόδειλο, σωστά ? Προς υπεράσπισή της πάντως, αυτός της όρμησε ! Και γενικότερα όμως, η Ego δεν είναι η κλασική, ασυγκράτητη γυναίκα ελευθέρων ηθών (κοινώς λυσσάρα) που συναντάμε σε άλλα ερωτικά comics και που ψάχνει απλά να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της, αλλά πιο πολύ βρίσκεται παγιδευμένη στις παιχνιδιάρικες καταστάσεις που την εμπλέκει έξυπνα ο δημιουργός της. Και αφού έμπλεξε που έμπλεξε, τί να κάνει η κακομοίρα ? Ας το απολαύσει !
Μετά το πολύ επιτυχημένο ντεμπούτο της, η σειρά δημοσιευόταν τακτικά σε διάφορα περιοδικά, comics θεματολογίας ή και όχι, όπως το ιταλικό Comic Art (1985-1989), το Epix (1986-1990), το αμερικάνικο Heavy Metal (1993-1994) και το Penthouse (εννοείται).
Η κεντρική ηρωίδα Ego είναι μία όμορφη και αισθησιακή εικοσάρα που πρωταγωνιστεί σε σύντομες, συνήθως 2-σέλιδες, ονειρικές ερωτικές περιπέτειες, σε αντιστοιχία με το strip που ενέπνευσε το Giardino, το εξαιρετικό Little Nemo in Slumberland του αμερικανού Winsor McCay.
Η σειρά είναι στην ουσία μία παρωδία ερωτικού περιεχομένου του Little Nemo. Σε κάθε ιστορία η Ego βλέπει ένα όνειρο, με το τελευταίο panel να τη δείχνει να ξυπνάει στο κρεβάτι της. Από επισκέψεις υδρόβιων ζώων με πονηρούς σκοπούς στη μπανιέρα της και περιπτύξεις με πολλές εκδοχές του εαυτού της που βγαίνουν από τον καθρέφτη (!), μέχρι ακροβατικά σε αεροπλάνα εν πτήσει και περιπλανήσεις σε εξωτικές αραβικές χώρες, η πρωταγωνίστρια ζεί κάθε βράδυ έντονες συγκινήσεις, πρίν ξυπνήσει απότομα και συνειδητοποιήσει οτι όλα αυτά ήταν ένα όνειρο. Κι ενώ ο αθώος μικρός Nemo μιλούσε στη μητέρα του αφού ξυπνούσε, η Ego σκέφτεται πώς θα εξηγήσει την πικάντικη, νυχτερινή της περιπέτεια στον ψυχαναλυτή της.
Επιλέγοντας τον κόσμο των ονείρων ως σκηνικό για τις περιπέτειες της ηρωίδας του, ο Giardino απελευθερώνεται από τις "συνταγές" της συμβατικής αφήγησης, χρησιμοποιώντας μία πιο σουρρεαλιστική, ανάλαφρη και λίγο άναρχη φόρμα, απαλλαγμένη από κάθε είδους λογικούς αλλά και ηθικούς φραγμούς. Όταν όλα είναι ένα όνειρο, υπάρχει μία κάποια "δικαιολογία" για μία γυναίκα που το κάνει στη μπανιέρα της με ένα κροκόδειλο, σωστά ? Προς υπεράσπισή της πάντως, αυτός της όρμησε ! Και γενικότερα όμως, η Ego δεν είναι η κλασική, ασυγκράτητη γυναίκα ελευθέρων ηθών (κοινώς λυσσάρα) που συναντάμε σε άλλα ερωτικά comics και που ψάχνει απλά να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της, αλλά πιο πολύ βρίσκεται παγιδευμένη στις παιχνιδιάρικες καταστάσεις που την εμπλέκει έξυπνα ο δημιουργός της. Και αφού έμπλεξε που έμπλεξε, τί να κάνει η κακομοίρα ? Ας το απολαύσει !
Δε νομίζω πάντως να έχω ξαναδεί ποτέ το κροκοδειλάκι του Lacoste τόσο ενθουσιασμένο !
Ακολουθούν δύο απ'ευθείας παραπομπές του Giardino στον Little Nemo του Winsor McCay
(Τα strips χρονολογούνται από το 1908 παρακαλώ !)
εχει την πλακα του! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι την έχει, την έχει. Και είναι και πολύ καλαίσθητο, πολύ "καλλιτεχνικό". Δεν είναι καμία τσόντα της σειράς.
ΔιαγραφήΒάσω, να σε ενημερώσω κιόλας οτι η Έφη (ναι βρε, η Dark Chef του αποκάτω σχολίου) σε έχει προσκαλέσει να συμμετάσχεις σε ένα blog-οπαίχνιδο. Τσέκαρε, αν δεν το έχεις δει
http://chefkang.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9089.html
ωχ δεν εχω δει κατι...παω!
ΔιαγραφήGo Go Gooo ! Μπορεί να σε κεράσει και κανένα καλούδι από τη σκοτεινή κουζίνα της.
ΔιαγραφήΕνθουσιασμένο αλλά και αρκετά ικανό το βλέπω το Lacoste ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ερωτικά με τέτοιο σουρεαλιστικό χιούμορ μου αρέσουν αρκετά. Και το απλό, παλιάς σχολής σχέδιο νομίζω πως τους πάει καλύτερα.
Εεεεεεμ, το Lacoste τόσα χρόνια καρφιτσωμένο πάνω σε μπλούζες, είπε να ξεμουδιάσει λιγάκι.
ΔιαγραφήΕίναι πολύ ωραία δουλειά, πολύ πρωτότυπη για το είδος της, και έχει και ένα concept. Όχι -"έφερα τα ψάρια" - "ποιά ψάρια ?" - "Εεεε, θα σε..." (cult classic). Έχει υπόθεση, έχει και χιούμορ. Να φανταστείς, εγώ ούτε είχα προσέξει οτι έχει γυμνές γυναίκες μέσα !