Το manga που ενέπνευσε την εκπληκτική ταινία του Chan-wook Park
Στην περίπτωση του OLD BOY - βάζω μαζί τη σειρά manga και την εξαιρετική κορεάτικη ταινία του Chan-wook Park (Oldboy, 2003) - μου συνέβη κάτι που δεν είχε ξανατύχει ποτέ. Αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο comic έχω διαβάσει που έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, προτιμώ τη μεταφορά από το πρωτότυπο manga. Ασφαλώς κατανοώ οτι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα όπως ένα έργο γραφικής τέχνης με μία κινηματογραφική ταινία, ή ένα έργο γραφικής τέχνης με ένα βιβλίο, μιας και μιλάμε για τελείως διαφορετικές εμπειρίες και τελείως διαφορετικά ερεθίσματα και συναισθήματα που επικοινωνούνται στο θεατή ή αναγνώστη. Γι'αυτό όταν λέω οτι προτιμώ τη μεταφορά εννοώ οτι μου άρεσε περισσότερο η εξέλιξη της υπόθεσης (υπάρχουν σημαντικές διαφορές) και το γενικό ύφος (π.χ σκοτεινό, ελαφρύ, κτλ). Ούτε φυσικά εννοώ οτι το manga δεν είναι καλό.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για το manga. To Old Boy είναι μία πολύ καλή σειρά των Garon Tsuchiya (σενάριο) και Nobuaki Minegishi (εικονογράφηση) που συνδυάζει αστυνομική περιπέτεια, θρίλερ μυστηρίου και ψυχολογικό δράμα. Με μία πολύ δυνατή ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον και το σασπένς αμείωτο, ο αναγνώστης δε μπορεί ποτέ να προβλέψει τί θα συμβεί στην επόμενη σελίδα. Δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό magazine Weekly Manga Action από το 1996 έως το 1998, και έπειτα συλλεγμένο σε 8 tankōbon (τόμους). Το 2006 η Dark Horse το κυκλοφόρησε και στα αγγλικά. Το 2003 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη όπως προείπα, με μία ακόμη αμερικάνικη ταινία να έχει ανακοινωθεί για το 2013, και μάλιστα με σκηνοθέτη το Spike Lee (ας ελπίσουμε οτι δε θα πρωταγωνιστήσει ο Will Smith, όπως ακούγεται).
Η Υπόθεση (περιέχει spoilers στη δεύτερη παράγραφο)
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο Shinichi Gotō, ένας άνθρωπος που απήχθη όταν ήταν 25 ετών και κρατήθηκε αιχμάλωτος σε ένα μικρό δωμάτιο για 10 ολόκληρα χρόνια (!). 10 ολόκληρα χρόνια με μοναδική παρέα μία τηλεόραση, και με μοναδική τροφή το κινέζικο delivery που του έδιναν οι άγνωστοι δεσμοφύλακές του. Δε γνωρίζει ποιός του το έκανε αυτό, και ούτε το γιατί. Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσε μόνο να διατηρήσει την πνευματική του υγεία, και να περάσει τον ατελείωτο ελεύθερο χρόνο του γυμνάζοντας το κορμί του. Και φυσικά να αναρωτιέται... Ποιός ? Και γιατί ? Μετά από 10 χρόνια λοιπόν, όσο ξαφνικά βρέθηκε στη φυλακή του, τόσο ξαφνικά του ανακοινώνεται οτι είναι ελεύθερος. Τον υπνωτίζουν και τον παρατάνε αναίσθητο σε ένα πάρκο, με ένα καινούριο κοστούμι και ελάχιστα χρήματα στις τσέπες του. Και όταν ξυπνάει, είναι πλέον ελεύθερος. Ελεύθερος όμως να κάνει τί ? Η παλιά του ζωή δεν υπάρχει πιά. Το μόνο που του έχει μείνει είναι να βρεί απαντήσεις για τα ερωτήματα που του καίνε το μυαλό. Και φυσικά, να εκδικηθεί.
Ξεκινώντας τη δεύτερή του ζωή, ο Gotō γνωρίζει τη νεαρή σερβιτόρα Eri, η οποία θα γίνει η πρώτη του σύμμαχος στην προσπάθειά του να ανακαλύψει ποιός τον φυλάκισε. Συγκεντρώνοντας τα στοιχεία που έχει, αλλά και ακολουθώντας κάποια καινούρια, ο αποφασισμένος σύγχρονος "Μοντε Χρήστος" μας θα οδηγηθεί στο επί 10 χρόνια "σπίτι" του, όπου θα αποσπάσει κάποιες απαντήσεις από τους πρώην δεσμοφύλακές του. Θα ανακαλύψει όμως επίσης οτι ο σκοτεινός του αντίπαλος δεν έχει τελειώσει ακόμα μαζί του, και θέλει να "παίξει" κι άλλο. Και μάλιστα, δε θα διστάσει μπροστά σε τίποτα, ακόμα και σε συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, προκειμένου να βασανίσει περισσότερο τον ήδη ταλαιπωρημένο ήρωά μας. Όσο όμως θα απαντιούνται κάποια ερωτήματα, τόσο θα προκύπτουν καινούρια, και τόσο θα βαθαίνει το μεγαλύτερο αίνιγμα από όλα - το γιατί. Και όπως θα αρχίσει να διαφαίνεται, οι απαντήσεις βρίσκονται κρυμμένες στην παιδική ηλικία του Gotō. Και πρέπει πάση θυσία να τις θυμηθεί ...
Το OLD BOY λοιπόν είναι μία πολύ καλή σειρά manga, με μεγάλο της όπλο την άκρως ενδιαφέρουσα και "κολλητική" υπόθεση, τους πολύ όμορφα σκιαγραφημένους και πειστικούς χαρακτήρες και την υπέροχη εικονογράφηση του Nobuaki Minegishi (μόνο αυτό το κόλλημά του με τις χοντρομύτες δεν κατάλαβα). Η εξέλιξη και κλιμάκωση της ιστορίας είναι γενικά καλή, με το σασπένς να κυκλοφορεί ελεύθερο σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, όμως στην τελική ευθεία... κάτι στραβώνει. Δε θα πώ περισσότερα (αν το έχετε διαβάσει, ή τρώγεστε να spoiler-ιαστείτε, μπορείτε να δείτε εδώ ή εδώ), όμως κρίνω την απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα που αποτελεί την ουσία της ιστορίας λίγο απογοητευτική - ειδικά μετά από διάφορες προηγούμενες αναφορές που προδιέθεταν τον αναγνώστη για ένα "επικό" φινάλε. Και αυτό το τελευταίο είναι κάτι που γενικά με εκνευρίζει πολύ.
Ο Neil Gaiman έχει πει οτι "Μία καλή ιστορία είναι αυτή που, αφού ολοκληρωθεί, ο αναγνώστης δε νιώθει οτι τον έχουν κοροϊδέψει", δήλωση που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Κι εδώ το σενάριο του κυρίου Tsuchiya μας κοροϊδεύει λιγάκι, τόσο με το κεντρικό ερώτημα όπως προείπα, όσο και με την τελευταία σελίδα της σειράς, που εγείρει νέα ερωτήματα αντί να απαντάει κάποια από τα αρκετά που είχαν μείνει ξεκρέμαστα. Και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Είναι σαν να μας λέει "To be continued", αλλά όμως δεν continued. Τέλος πάντων, ακόμα και με αυτή τη σχετική απογοήτευση, η σειρά στο σύνολό της αξίζει τον κόπο.
Στα σημεία πάντως που υστερεί η σειρά, η ταινία του του Chan-wook Park τσακίζει κόκαλα ! Τόσο στο φινάλε, που παραδίδει στ'αλήθεια τη συγκλονιστική κατάληξη που υπόσχεται (αλλά δεν κάνει) το manga, όσο και στο ύφος, περιέχοντας πολλαπλάσιες ποσότητες βίας, αίματος και δράσης, όπως πιστεύω οτι αρμόζει σε μία ιστορία εκδίκησης. Το "γιατί" είναι επίσης τελείως διαφορετικό, αλλά σε αυτό δε μπορώ να πώ οτι προτιμώ κάποια από τις δύο εκδοχές - μου αρέσουν πολύ και οι δύο, και ίσως να κλίνω λίγο προς την πιο ψυχολογική προσέγγιση του manga. Γενικά λοιπόν, η σειρά των Tsuchiya - Minegishi είναι πολύ καλή μεν, αλλά ...
Old Boy @ Dark Horse
Old Boy @ wikipedia
Read Old Boy online
Στην περίπτωση του OLD BOY - βάζω μαζί τη σειρά manga και την εξαιρετική κορεάτικη ταινία του Chan-wook Park (Oldboy, 2003) - μου συνέβη κάτι που δεν είχε ξανατύχει ποτέ. Αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο comic έχω διαβάσει που έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, προτιμώ τη μεταφορά από το πρωτότυπο manga. Ασφαλώς κατανοώ οτι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα όπως ένα έργο γραφικής τέχνης με μία κινηματογραφική ταινία, ή ένα έργο γραφικής τέχνης με ένα βιβλίο, μιας και μιλάμε για τελείως διαφορετικές εμπειρίες και τελείως διαφορετικά ερεθίσματα και συναισθήματα που επικοινωνούνται στο θεατή ή αναγνώστη. Γι'αυτό όταν λέω οτι προτιμώ τη μεταφορά εννοώ οτι μου άρεσε περισσότερο η εξέλιξη της υπόθεσης (υπάρχουν σημαντικές διαφορές) και το γενικό ύφος (π.χ σκοτεινό, ελαφρύ, κτλ). Ούτε φυσικά εννοώ οτι το manga δεν είναι καλό.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για το manga. To Old Boy είναι μία πολύ καλή σειρά των Garon Tsuchiya (σενάριο) και Nobuaki Minegishi (εικονογράφηση) που συνδυάζει αστυνομική περιπέτεια, θρίλερ μυστηρίου και ψυχολογικό δράμα. Με μία πολύ δυνατή ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον και το σασπένς αμείωτο, ο αναγνώστης δε μπορεί ποτέ να προβλέψει τί θα συμβεί στην επόμενη σελίδα. Δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό magazine Weekly Manga Action από το 1996 έως το 1998, και έπειτα συλλεγμένο σε 8 tankōbon (τόμους). Το 2006 η Dark Horse το κυκλοφόρησε και στα αγγλικά. Το 2003 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη όπως προείπα, με μία ακόμη αμερικάνικη ταινία να έχει ανακοινωθεί για το 2013, και μάλιστα με σκηνοθέτη το Spike Lee (ας ελπίσουμε οτι δε θα πρωταγωνιστήσει ο Will Smith, όπως ακούγεται).
Η Υπόθεση (περιέχει spoilers στη δεύτερη παράγραφο)
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο Shinichi Gotō, ένας άνθρωπος που απήχθη όταν ήταν 25 ετών και κρατήθηκε αιχμάλωτος σε ένα μικρό δωμάτιο για 10 ολόκληρα χρόνια (!). 10 ολόκληρα χρόνια με μοναδική παρέα μία τηλεόραση, και με μοναδική τροφή το κινέζικο delivery που του έδιναν οι άγνωστοι δεσμοφύλακές του. Δε γνωρίζει ποιός του το έκανε αυτό, και ούτε το γιατί. Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσε μόνο να διατηρήσει την πνευματική του υγεία, και να περάσει τον ατελείωτο ελεύθερο χρόνο του γυμνάζοντας το κορμί του. Και φυσικά να αναρωτιέται... Ποιός ? Και γιατί ? Μετά από 10 χρόνια λοιπόν, όσο ξαφνικά βρέθηκε στη φυλακή του, τόσο ξαφνικά του ανακοινώνεται οτι είναι ελεύθερος. Τον υπνωτίζουν και τον παρατάνε αναίσθητο σε ένα πάρκο, με ένα καινούριο κοστούμι και ελάχιστα χρήματα στις τσέπες του. Και όταν ξυπνάει, είναι πλέον ελεύθερος. Ελεύθερος όμως να κάνει τί ? Η παλιά του ζωή δεν υπάρχει πιά. Το μόνο που του έχει μείνει είναι να βρεί απαντήσεις για τα ερωτήματα που του καίνε το μυαλό. Και φυσικά, να εκδικηθεί.
Ξεκινώντας τη δεύτερή του ζωή, ο Gotō γνωρίζει τη νεαρή σερβιτόρα Eri, η οποία θα γίνει η πρώτη του σύμμαχος στην προσπάθειά του να ανακαλύψει ποιός τον φυλάκισε. Συγκεντρώνοντας τα στοιχεία που έχει, αλλά και ακολουθώντας κάποια καινούρια, ο αποφασισμένος σύγχρονος "Μοντε Χρήστος" μας θα οδηγηθεί στο επί 10 χρόνια "σπίτι" του, όπου θα αποσπάσει κάποιες απαντήσεις από τους πρώην δεσμοφύλακές του. Θα ανακαλύψει όμως επίσης οτι ο σκοτεινός του αντίπαλος δεν έχει τελειώσει ακόμα μαζί του, και θέλει να "παίξει" κι άλλο. Και μάλιστα, δε θα διστάσει μπροστά σε τίποτα, ακόμα και σε συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, προκειμένου να βασανίσει περισσότερο τον ήδη ταλαιπωρημένο ήρωά μας. Όσο όμως θα απαντιούνται κάποια ερωτήματα, τόσο θα προκύπτουν καινούρια, και τόσο θα βαθαίνει το μεγαλύτερο αίνιγμα από όλα - το γιατί. Και όπως θα αρχίσει να διαφαίνεται, οι απαντήσεις βρίσκονται κρυμμένες στην παιδική ηλικία του Gotō. Και πρέπει πάση θυσία να τις θυμηθεί ...
Το OLD BOY λοιπόν είναι μία πολύ καλή σειρά manga, με μεγάλο της όπλο την άκρως ενδιαφέρουσα και "κολλητική" υπόθεση, τους πολύ όμορφα σκιαγραφημένους και πειστικούς χαρακτήρες και την υπέροχη εικονογράφηση του Nobuaki Minegishi (μόνο αυτό το κόλλημά του με τις χοντρομύτες δεν κατάλαβα). Η εξέλιξη και κλιμάκωση της ιστορίας είναι γενικά καλή, με το σασπένς να κυκλοφορεί ελεύθερο σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, όμως στην τελική ευθεία... κάτι στραβώνει. Δε θα πώ περισσότερα (αν το έχετε διαβάσει, ή τρώγεστε να spoiler-ιαστείτε, μπορείτε να δείτε εδώ ή εδώ), όμως κρίνω την απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα που αποτελεί την ουσία της ιστορίας λίγο απογοητευτική - ειδικά μετά από διάφορες προηγούμενες αναφορές που προδιέθεταν τον αναγνώστη για ένα "επικό" φινάλε. Και αυτό το τελευταίο είναι κάτι που γενικά με εκνευρίζει πολύ.
Ο Neil Gaiman έχει πει οτι "Μία καλή ιστορία είναι αυτή που, αφού ολοκληρωθεί, ο αναγνώστης δε νιώθει οτι τον έχουν κοροϊδέψει", δήλωση που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Κι εδώ το σενάριο του κυρίου Tsuchiya μας κοροϊδεύει λιγάκι, τόσο με το κεντρικό ερώτημα όπως προείπα, όσο και με την τελευταία σελίδα της σειράς, που εγείρει νέα ερωτήματα αντί να απαντάει κάποια από τα αρκετά που είχαν μείνει ξεκρέμαστα. Και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Είναι σαν να μας λέει "To be continued", αλλά όμως δεν continued. Τέλος πάντων, ακόμα και με αυτή τη σχετική απογοήτευση, η σειρά στο σύνολό της αξίζει τον κόπο.
Στα σημεία πάντως που υστερεί η σειρά, η ταινία του του Chan-wook Park τσακίζει κόκαλα ! Τόσο στο φινάλε, που παραδίδει στ'αλήθεια τη συγκλονιστική κατάληξη που υπόσχεται (αλλά δεν κάνει) το manga, όσο και στο ύφος, περιέχοντας πολλαπλάσιες ποσότητες βίας, αίματος και δράσης, όπως πιστεύω οτι αρμόζει σε μία ιστορία εκδίκησης. Το "γιατί" είναι επίσης τελείως διαφορετικό, αλλά σε αυτό δε μπορώ να πώ οτι προτιμώ κάποια από τις δύο εκδοχές - μου αρέσουν πολύ και οι δύο, και ίσως να κλίνω λίγο προς την πιο ψυχολογική προσέγγιση του manga. Γενικά λοιπόν, η σειρά των Tsuchiya - Minegishi είναι πολύ καλή μεν, αλλά ...
Old Boy @ wikipedia
Read Old Boy online
Ακόμα μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση σ' αυτό το blog!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ταινία την έχω δει και ήταν εξαιρετική, αλλά δεν ήξερα καθόλου πως σεναριακά βασίζεται σε manga.
Επειδή (ίσως και άτυπα) το Oldboy θεωρείται πως ανήκει στην τριλογία ταινιών The Vengeance Trilogy, οι άλλες δύο ταινίες (Sympathy for Mr. Vengeance και Sympathy for Lady Vengeance) σχετίζονται επίσης με κάποιο manga?
Έχω πάντως μια εντύπωση πως πρέπει να είναι αρκετές οι ταινίες που έχουν βασιστεί σε διάφορα manga και anime!
Καλησπέρα Σκοτεινή Σεφ !
ΔιαγραφήΤο Oldboy είναι η μόνη ταινία από την τριλογία The Vengeance Trilogy που βασίζεται σε manga. Μάλλον ο σκηνοθέτης διάλεξε την ιστορία αυτή επειδή τα θέματά της είναι κοινά (βία, εκδίκηση) με το Sympathy for Mr. Vengeance, που είναι η πρώτη ταινία της τριλογίας (πολύ καλή επίσης). Το τρίτο μέρος, Sympathy for Lady Vengeance δεν μου άρεσε.
Οι live-action ταινίες (με ηθοποιούς) που βασίζονται σε manga είναι άπειρες, αλλά ελάχιστες είναι αυτές που στέκονται καλά με κινηματογραφικά κριτήρια, όπως το Oldboy. Οι περισσότερες γίνονται απλά για να ικανοποιήσουν / εκμεταλλευτούν τους fans του manga - κοινώς, αρπαχτές.
Πολύ καλύτερες ποιοτικά είναι στην πλειοψηφία τους οι animated σειρές και ταινίες που βασίζονται σε manga (π.χ Akira - που είχες και στο αφιέρωμά σου, ή Ghost in the Shell).