Μία όμορφη μικρή ιστορία που απομυθοποιεί την
"ηρωική εποχή" της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
Ο Γιάννης Καλαϊτζής (1945-2016) ήταν ένας πολύ καλός κομίστας και πολιτικός γελοιογράφος που θα μείνει για πάντα στην ιστορία των ελληνικών comics ως ο δημιουργός των δύο πρώτων graphic novels της χώρας μας ( Τσιγγάνικη Ορχήστρα - 1984, Το Μαύρο Είδωλο της Αφροδίτης - 1990 ). Ξεκινώντας την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1961 από την εφημερίδα Αυγή, και συνεισφέροντας γελοιογραφίες στην εφημερίδα των Συντακτών έως και το 2016, όταν και έφυγε πρόωρα από κοντά μας μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο, ο Καλαϊτζής συνεργάστηκε με αμέτρητα έντυπα αριστερού προσανατολισμού, δημιουργώντας μικρές και μεγάλες ιστορίες με έντονο χιούμορ και κοινωνικο-πολιτικό σχόλιο.
Η υπόθεση της ιστορίας Τυρόπιτες για την Εστία διαδραματίζεται ακριβώς μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου (περίπου 1.200 π.Χ) αλλά πρίν την επιστροφή των περισσότερων Αχαιών στις πατρίδες τους, και δίνει απάντηση σε ένα μεγάλο ιστορικό μυστήριο - Πώς την πάλευαν οι γυναίκες των πολεμιστών 10 χρόνια που έλειπαν οι άντρες τους ? Παρακολουθούμε λοιπόν τί συμβαίνει ανάμεσα σε έναν από τους πρώτους πολεμιστές που γύρισαν (θεονήστικοι), μίας γυναίκας που ακόμα περιμένει τον άντρα της και ενός δούλου που ψάχνει για καινούριο αφέντη, με καταλύτη της όλης υπόθεσης ... δύο καμένες τυρόπιτες ! Δεν ξέρω αν προτιμάτε την εκδοχή της πιστής Πηνελόπης που έπλεκε αργαλειό και έμεινε πιστή για 20 χρόνια, ενώ μέσα στο σπίτι της κυκλοφορούσαν 50 μαντραχαλάδες, αλλά εγώ προσωπικά θεωρώ οτι, είτε το "εργόχειρο" που έπλεκε κάτι άλλο συμβολίζει, είτε οτι τον Οδυσσέα τον είχε κάνει... αντιλόπη η Πηνελόπη !
Η 10σέλιδη ιστορία, την οποία ο δημιουργός στο site του κατατάσσει στην ενότητα Άτακτα Κόμικς, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αυγή, αλλά παρ'όλες τις προσπάθειές μου δεν κατάφερα να βρω την ημερομηνία και το φύλλο. Οπότε, επιχειρώντας μία τελείως μπακαλίστικη προσέγγιση, αναφέρω οτι η πολύ λεπτομερής εικονογράφηση μου θυμίζει τη δουλειά του της περιόδου της Τσιγγάνικης Ορχήστρας, δηλαδή της δεκαετίας του '80, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να κάνω κάποια πιο συγκεκριμένη υπόθεση.
Με όχημα λοιπόν την πολύ καλή εικονογράφηση, φανερά επηρρεασμένη από τη γαλλο-βελγική σχολή και ιδιαίτερα το Asterix, ο Καλαϊτζής αποδομεί ολόκληρη την κλασική, ηρωική εποχή, παραδίδοντας μία καθημερινή ιστορία καθημερινών ανθρώπων, μακριά από τα κατορθώματα και τις θεϊκές παρεμβάσεις των επικών ποιημάτων του Ομήρου. Χρησιμοποιώντας τη δυναμική του διδύμου αφέντη-δούλου που χαρακτηρίζει τις μεγαλύτερες δουλειές του (π.χ Γκογκόσης-Καπετάν Γκρέκο στο Τυφών, Καράμπαμπας-Αλέκος Τράκας στο Μαύρο Είδωλο) ο δημιουργός εξερευνά τις πολύπλοκες σχέσεις των ανθρώπων με τους θεούς αλλά και μεταξύ τους, παρουσιάζοντάς μας μία εικόνα της κοινωνίας της εποχής που είναι πολύ πιο ρεαλιστική και ανθρώπινη από τις απαγγελίες των ραψωδών.
Και μόνο το γεγονός οτι στον τίτλο φιγουράρει το όνομα μίας θεάς του Ολύμπου δίπλα σε... τυρόπιτες είναι χαρακτηριστικό της κανιβαλιστικής διάθεσης αλλά και της απλότητας που διέκρινε πάντα τον πολύ σημαντικό αυτό έλληνα δημιουργό.
"ηρωική εποχή" της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
Ο Γιάννης Καλαϊτζής (1945-2016) ήταν ένας πολύ καλός κομίστας και πολιτικός γελοιογράφος που θα μείνει για πάντα στην ιστορία των ελληνικών comics ως ο δημιουργός των δύο πρώτων graphic novels της χώρας μας ( Τσιγγάνικη Ορχήστρα - 1984, Το Μαύρο Είδωλο της Αφροδίτης - 1990 ). Ξεκινώντας την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1961 από την εφημερίδα Αυγή, και συνεισφέροντας γελοιογραφίες στην εφημερίδα των Συντακτών έως και το 2016, όταν και έφυγε πρόωρα από κοντά μας μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο, ο Καλαϊτζής συνεργάστηκε με αμέτρητα έντυπα αριστερού προσανατολισμού, δημιουργώντας μικρές και μεγάλες ιστορίες με έντονο χιούμορ και κοινωνικο-πολιτικό σχόλιο.
Η υπόθεση της ιστορίας Τυρόπιτες για την Εστία διαδραματίζεται ακριβώς μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου (περίπου 1.200 π.Χ) αλλά πρίν την επιστροφή των περισσότερων Αχαιών στις πατρίδες τους, και δίνει απάντηση σε ένα μεγάλο ιστορικό μυστήριο - Πώς την πάλευαν οι γυναίκες των πολεμιστών 10 χρόνια που έλειπαν οι άντρες τους ? Παρακολουθούμε λοιπόν τί συμβαίνει ανάμεσα σε έναν από τους πρώτους πολεμιστές που γύρισαν (θεονήστικοι), μίας γυναίκας που ακόμα περιμένει τον άντρα της και ενός δούλου που ψάχνει για καινούριο αφέντη, με καταλύτη της όλης υπόθεσης ... δύο καμένες τυρόπιτες ! Δεν ξέρω αν προτιμάτε την εκδοχή της πιστής Πηνελόπης που έπλεκε αργαλειό και έμεινε πιστή για 20 χρόνια, ενώ μέσα στο σπίτι της κυκλοφορούσαν 50 μαντραχαλάδες, αλλά εγώ προσωπικά θεωρώ οτι, είτε το "εργόχειρο" που έπλεκε κάτι άλλο συμβολίζει, είτε οτι τον Οδυσσέα τον είχε κάνει... αντιλόπη η Πηνελόπη !
Η 10σέλιδη ιστορία, την οποία ο δημιουργός στο site του κατατάσσει στην ενότητα Άτακτα Κόμικς, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αυγή, αλλά παρ'όλες τις προσπάθειές μου δεν κατάφερα να βρω την ημερομηνία και το φύλλο. Οπότε, επιχειρώντας μία τελείως μπακαλίστικη προσέγγιση, αναφέρω οτι η πολύ λεπτομερής εικονογράφηση μου θυμίζει τη δουλειά του της περιόδου της Τσιγγάνικης Ορχήστρας, δηλαδή της δεκαετίας του '80, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να κάνω κάποια πιο συγκεκριμένη υπόθεση.
Με όχημα λοιπόν την πολύ καλή εικονογράφηση, φανερά επηρρεασμένη από τη γαλλο-βελγική σχολή και ιδιαίτερα το Asterix, ο Καλαϊτζής αποδομεί ολόκληρη την κλασική, ηρωική εποχή, παραδίδοντας μία καθημερινή ιστορία καθημερινών ανθρώπων, μακριά από τα κατορθώματα και τις θεϊκές παρεμβάσεις των επικών ποιημάτων του Ομήρου. Χρησιμοποιώντας τη δυναμική του διδύμου αφέντη-δούλου που χαρακτηρίζει τις μεγαλύτερες δουλειές του (π.χ Γκογκόσης-Καπετάν Γκρέκο στο Τυφών, Καράμπαμπας-Αλέκος Τράκας στο Μαύρο Είδωλο) ο δημιουργός εξερευνά τις πολύπλοκες σχέσεις των ανθρώπων με τους θεούς αλλά και μεταξύ τους, παρουσιάζοντάς μας μία εικόνα της κοινωνίας της εποχής που είναι πολύ πιο ρεαλιστική και ανθρώπινη από τις απαγγελίες των ραψωδών.
Και μόνο το γεγονός οτι στον τίτλο φιγουράρει το όνομα μίας θεάς του Ολύμπου δίπλα σε... τυρόπιτες είναι χαρακτηριστικό της κανιβαλιστικής διάθεσης αλλά και της απλότητας που διέκρινε πάντα τον πολύ σημαντικό αυτό έλληνα δημιουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου