Μία σουρρεαλιστική, "ποιητική" καταγγελία για τη σεξουαλική κακοποίηση
Η Yuko Tsuno γεννήθηκε το 1966 στην Ιαπωνία, και έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο των manga το 1986, μόλις σε ηλικία 20 ετών δηλαδή, με τη σύντομη ιστορία Reizôko (Refrigerator) που
δημοσιεύθηκε στο θρυλικό, εναλλακτικό περιοδικό Garo. Έκανε ζωηρή εντύπωση στην ιαπωνική σκηνή comics της εποχής, με αποτέλεσμα πολλά μεγάλα περιοδικά να της προτείνουν σταθερή δουλειά σε κάποια συνεχιζόμενη σειρά, κάτι που αποτελεί το διακαές όνειρο κάθε πρωτο-εμφανιζόμενου mangaka. Κι όμως, εκείνη αρνήθηκε, προτιμώντας να δουλεύει στο δικό της τέμπο και με απόλυτη ελευθερία. Εργάζεται σε ένα γραφιστικό γραφείο στη Fukuyama, μακριά από το Tokyo, το κέντρο των εκδόσεων manga, και δημιουργεί τις ιστορίες της στον ελεύθερό της χρόνο. Κι αυτό εξακολουθεί να κάνει μέχρι σήμερα (καλά, την έχω αγαπήσει ήδη).
Το θρυλικό Garo δυστυχώς έκλεισε το 2002, με τη Yuko Tsuno να έχει συνεισφέρει συνολικά περισσότερες από 70 σύντομες ιστορίες, πάντα στο γνωστό της σουρρεαλιστικό, ονειρικό, μελαγχολικό ύφος. Ο εκδοτικός οίκος Seirindo που εξέδιδε το Garo έχει συγκεντρώσει τις ιστορίες της σε 3 συλλογές, τις Delicious (1988), Ame Miya Yuki Kohri (Rain, Princess, Snow, Ice, 1994) και Rinpun Yaku (Powdered Fish Scale Medicine, 2000). Το 2000 ήταν και που συμπεριελήφθη στην πολύ καλή, αγγλόφωνη, underground manga συλλογή Secret Comics Japan η πιο γνωστή σύντομη ιστορία της, το Swing Shell. Έκτοτε, από όσο γνωρίζω τουλάχιστον, έχει συνεισφέρει μόνο μία ιστορία στην επίσης πολύ καλή και επίσης αγγλόφωνη συλλογή AX το 2008.
Το Swing Shell είναι ένα manga 10 μόλις σελίδων που, όπως όλες οι σουρρεαλιστικές δουλειές που σέβονται τον εαυτό τους, μπορεί να διαβαστεί και να εκληφθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Διάβασα π.χ μία - κατά τη γνώμη μου τελείως αποτυχημένη - κριτική που έλεγε οτι η ιστορία περιστρέφεται γύρω από το δεσμό που έχει ένας πατέρας με το παιδί του, και πώς το παρελθόν των γονιών μπορεί να επηρρεάσει τη σχέση τους με το παιδί. Σωστά μέχρι εδώ, όμως η κριτική παρέλειψε (ίσως σκόπιμα) να αναφερθεί στην ουσία της ιστορίας, τη σεξουαλική κακοποίηση που υφίσταται το κορίτσι από τον πατέρα του. Είναι σαν να λέμε οτι η Guernica του Picasso είναι ένας ωραίος πίνακας, χωρίς να αναφέρουμε οτι καταγγέλλει τη φρίκη του πολέμου.
Η πρωταγωνίστριά μας λοιπόν είναι πολύ μικρή όταν η μητέρα της ξαναπαντρεύεται. Μετά από λίγα χρόνια η μητέρα πεθαίνει, αφήνοντας την κόρη της να μένει με τον πατριό της. Η κακοποίηση που ασκεί ο πατέρας στο μικρό κορίτσι επικοινωνείται από την ίδια μέσα από την παιδική ματιά αλλά και το πρίσμα του σουρρεαλισμού, χωρίς ποτέ να δείχνεται ξεκάθαρα. Διαφεύγει στον κόσμο της φαντασίας της, όπου ο πατέρας της είναι μία τεράστια αρκούδα, και το μυαλό της θέλει να δραπετεύσει με μία βάρκα στην ανοιχτή θάλασσα. Κι όμως, ακόμη και στη φαινομενικά απέραντη θάλασσα, υπάρχει ένα αόρατο εμπόδιο που δεν την αφήνει να ξεφύγει. Με αυτή τη μελαγχολική εικόνα τελειώνει αυτή η στενόχωρη, μα πολύ όμορφη μικρή ιστορία που μας θυμίζει οτι τα comics δεν είναι μόνο διασκέδαση, αλλά μπορούν να αγγίξουν και μερικά πολύ σοβαρά, κοινωνικά ζητήματα.
Η Yuko Tsuno γεννήθηκε το 1966 στην Ιαπωνία, και έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο των manga το 1986, μόλις σε ηλικία 20 ετών δηλαδή, με τη σύντομη ιστορία Reizôko (Refrigerator) που
δημοσιεύθηκε στο θρυλικό, εναλλακτικό περιοδικό Garo. Έκανε ζωηρή εντύπωση στην ιαπωνική σκηνή comics της εποχής, με αποτέλεσμα πολλά μεγάλα περιοδικά να της προτείνουν σταθερή δουλειά σε κάποια συνεχιζόμενη σειρά, κάτι που αποτελεί το διακαές όνειρο κάθε πρωτο-εμφανιζόμενου mangaka. Κι όμως, εκείνη αρνήθηκε, προτιμώντας να δουλεύει στο δικό της τέμπο και με απόλυτη ελευθερία. Εργάζεται σε ένα γραφιστικό γραφείο στη Fukuyama, μακριά από το Tokyo, το κέντρο των εκδόσεων manga, και δημιουργεί τις ιστορίες της στον ελεύθερό της χρόνο. Κι αυτό εξακολουθεί να κάνει μέχρι σήμερα (καλά, την έχω αγαπήσει ήδη).
Το θρυλικό Garo δυστυχώς έκλεισε το 2002, με τη Yuko Tsuno να έχει συνεισφέρει συνολικά περισσότερες από 70 σύντομες ιστορίες, πάντα στο γνωστό της σουρρεαλιστικό, ονειρικό, μελαγχολικό ύφος. Ο εκδοτικός οίκος Seirindo που εξέδιδε το Garo έχει συγκεντρώσει τις ιστορίες της σε 3 συλλογές, τις Delicious (1988), Ame Miya Yuki Kohri (Rain, Princess, Snow, Ice, 1994) και Rinpun Yaku (Powdered Fish Scale Medicine, 2000). Το 2000 ήταν και που συμπεριελήφθη στην πολύ καλή, αγγλόφωνη, underground manga συλλογή Secret Comics Japan η πιο γνωστή σύντομη ιστορία της, το Swing Shell. Έκτοτε, από όσο γνωρίζω τουλάχιστον, έχει συνεισφέρει μόνο μία ιστορία στην επίσης πολύ καλή και επίσης αγγλόφωνη συλλογή AX το 2008.
Το Swing Shell είναι ένα manga 10 μόλις σελίδων που, όπως όλες οι σουρρεαλιστικές δουλειές που σέβονται τον εαυτό τους, μπορεί να διαβαστεί και να εκληφθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Διάβασα π.χ μία - κατά τη γνώμη μου τελείως αποτυχημένη - κριτική που έλεγε οτι η ιστορία περιστρέφεται γύρω από το δεσμό που έχει ένας πατέρας με το παιδί του, και πώς το παρελθόν των γονιών μπορεί να επηρρεάσει τη σχέση τους με το παιδί. Σωστά μέχρι εδώ, όμως η κριτική παρέλειψε (ίσως σκόπιμα) να αναφερθεί στην ουσία της ιστορίας, τη σεξουαλική κακοποίηση που υφίσταται το κορίτσι από τον πατέρα του. Είναι σαν να λέμε οτι η Guernica του Picasso είναι ένας ωραίος πίνακας, χωρίς να αναφέρουμε οτι καταγγέλλει τη φρίκη του πολέμου.
Η πρωταγωνίστριά μας λοιπόν είναι πολύ μικρή όταν η μητέρα της ξαναπαντρεύεται. Μετά από λίγα χρόνια η μητέρα πεθαίνει, αφήνοντας την κόρη της να μένει με τον πατριό της. Η κακοποίηση που ασκεί ο πατέρας στο μικρό κορίτσι επικοινωνείται από την ίδια μέσα από την παιδική ματιά αλλά και το πρίσμα του σουρρεαλισμού, χωρίς ποτέ να δείχνεται ξεκάθαρα. Διαφεύγει στον κόσμο της φαντασίας της, όπου ο πατέρας της είναι μία τεράστια αρκούδα, και το μυαλό της θέλει να δραπετεύσει με μία βάρκα στην ανοιχτή θάλασσα. Κι όμως, ακόμη και στη φαινομενικά απέραντη θάλασσα, υπάρχει ένα αόρατο εμπόδιο που δεν την αφήνει να ξεφύγει. Με αυτή τη μελαγχολική εικόνα τελειώνει αυτή η στενόχωρη, μα πολύ όμορφη μικρή ιστορία που μας θυμίζει οτι τα comics δεν είναι μόνο διασκέδαση, αλλά μπορούν να αγγίξουν και μερικά πολύ σοβαρά, κοινωνικά ζητήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου