Hommeless #1

Η πρώτη "επίσημη" δουλειά του "φαντομά" των ελληνικών comics

Ο Κώστας Μανιατόπουλος είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη, και μάλλον και ανθρώπου. Γεννημένος στην Αθήνα και ξεκινώντας να δημοσιεύει comics και ζωγραφιές του σε διάφορα περιοδικά όπως η θρυλική βαβέλ από το 1989, ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς του αποτελείται από αυτο-εκδόσεις ή fanzines (αν και δεν είναι απολύτως ακριβής ο ορισμός), τα οποία τυπώνει σε ελάχιστα αντίτυπα και διαμοιράζει από δω κι από κεί. Κι όταν λέμε "ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς του" εννοούμε πάνω από 200 αυτο-εκδόσεις (δικός του υπολογισμός), κι όταν λέμε "σε ελάχιστα αντίτυπα" εννοούμε συνήθως γύρω στα 20-30 κομμάτια, συχνά με συνοδεία μουσικών CD. Μερικά από τα πιο γνωστά έντυπά του είναι τα Braz-ill, Το μουνί μου μέσα, Negro, Τα παραμύθια της Πιτσιρδέλας, η Χεσουλίτα, η Ντεθίτα, το πρόσφατο Sukiko Haa και πολλάαααα άλλα.

Εκτός από τις αυτο-εκδόσεις, ο πολύ δραστήριος και... underground μέχρι αηδίας αυτός καλλιτέχνης έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά έχει κάνει και πολλές ατομικές, όπως την πρόσφατη στο Dudu Loft (22 Μαϊου - 6 Ιουνίου 2015) και την εξαιρετική Hommeless στο 14ο Διεθνές φεστιβάλ κόμικς Αθήνας (πρώην φεστιβάλ βαβέλ) το 2012.

Οι δουλειές της έκθεσης του Hommeless, επιλεγμένα έγχρωμα έργα του ανήσυχου δημιουργού από την περίοδο 1999-2009, συνέθεσαν μάλιστα το πρώτο "επίσημα" εκδομένο έργο του, τo Hommeless #1, το οποίο κυκλοφόρησε το 2013 από τις "Εκδόσεις στο Περιθώριο". Το 2014 κυκλοφόρησε και το Hommeless #2 και αναμένεται και #3, μιας και εξ'αρχής το project ήταν προσχεδιασμένο για τριλογία, αλλά για αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Αν προσέξατε, ο τίτλος γράφεται με δύο m, οπότε δε σημαίνει άστεγος αλλά απάνθρωπος, ή στην κυριολεξία "χωρίς άνθρωπο" (από το γαλλικό homme). Αυτή η απανθρωπιά ή "απουσία ανθρώπου" είναι μία έννοια που επανέρχεται τακτικά στη θεματολογία του ΚΜ (έτσι υπογράφει τα έργα του), με το φασισμό, το ρατσισμό, το θάνατο, την ανθρώπινη βλακεία αλλά και... τα σκατά να αποτελούν επίσης αγαπημένα θέματά του. Και φυσικά τα εύστοχα λογοπαίγνια, όπως αυτό του τίτλου.

Αναρχικο-γοτθο-punk αισθητική, underground με την πραγματική έννοια του όρου, μαύρα πέτσινα ρούχα, μαύρα "σκληρά" πινέλα, αλλοιωμένες φάτσες, αλλοιωμένες προσωπικότητες, μουντά ροζ, "άρρωστα" κίτρινα και καφετιά, αιχμηρές, θανατερές ατάκες ... αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν το Hommeless #1 του Κώστα Μανιατόπουλου.

Οι δουλειές του βιβλίου είναι μονοσέλιδες και αυτοτελείς, εννοώντας οτι δε συγκροτούν μία μεγάλη αφήγηση, διατηρώντας όμως απόλυτη συνοχή μεταξύ τους. Θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε comic strips, αφού μας χαρίζουν μικρές, κοφτές, έξυπνες πινελιές (ή πιτσιλιές) κοινωνικο-πολιτικού μαύρου χιούμορ και... θανατοφορεμένου πεσιμισμού, που όμως σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει παραίτηση. Οι ηρωίδες του Μανιατόπουλου, τις οποίες προτιμάει από τους ήρωες, είναι απαισιόδοξες αλλά επαναστάτριες, αναγνωρίζουν τη μαυρίλα που υπάρχει γύρω τους αλλά δεν την αφήνουν να τις κυριεύσει. Περιφέρονται σε γυμνά, σκοτεινά, αφιλόξενα αστικά τοπία που κατοικούνται από γκροτέσκες φιγούρες που μοιάζουν με ανθρώπους αλλά δεν είναι, αρνούμενες να συμβιβαστούν με τη θέληση των ισχυρών αυτού του κόσμου που νομίζουν οτι εξουσιάζουν τη ζωή τους (μας).

"Kανένα αποκούμπι την εποχή του φερμουάρ…"
"Φόβος is a faux boss" (Ο φόβος είναι ψεύτικος αφέντης)

---------------

Περισσότερους τίτλους από τις αυτο-εκδόσεις του Κώστα Μανιατόπουλου μπορείτε να βρείτε στην πολύ ενημερωμένη βάση δεδομένων του φοβερού site fanzines.gr και στο επίσης φοβερό blog Small Press comics, πολύτιμες πηγές πληροφόρησης για τις ελληνικές αυτο-εκδόσεις, και σε πολλές περιπτώσεις (όπως αυτή) οι μοναδικές πηγές.

Η μόνη συνέντευξη του Κώστα Μανιατόπουλου στον Μέλανδρο Γκανά