Η θρυλική Moto Hagio θεωρείται, δικαίως, η καλλιτέχνις που ανέβασε στα μάτια του κόσμου των comics τα shōjo, δηλαδή τα manga με κύριο αναγνωστικό κοινό τα νεαρά κορίτσια. Οι mangaka που ασχολήθηκαν με την κατηγορία αυτή πριν την έλευση της Hagio το 1969 (κυρίως άντρες) δεν είχαν καταφέρει να αφήσουν κάποιο αξιοσημείωτο έργο, που θα ωθούσε και κάποιον άλλο πέραν των έφηβων γιαπωνέζων κοριτσιών να διαβάσει shōjo.
Αυτό άλλαξε λοιπόν στις αρχές της δεκαετίας του 70, με ένα νέο κύμα ταλαντούχων, όσο και καινοτόμων γυναικών mangaka, από τις οποίες γρήγορα ξεχώρισαν η Hagio, η Keiko Takamiya και η Yumiko Oshima. Επιλέγοντας πιο ώριμα θέματα από τα συνήθη, υπερβολικά ανάλαφρα και αφελή, και μη φοβούμενες να πειραματιστούν με τις δυνατότητες του μέσου, οι καλλιτέχνιδες του λεγόμενου Year 24 Group προσέδωσαν στο είδος το συναισθηματικό βάθος που του έλειπε, και μία νέα ποιότητα και καλλιτεχνική αξία.
Η συλλογή A Drunken Dream and other stories συγκεντρώνει 10 από τις καλύτερες μικρές ιστορίες της Moto Hagio, καλύπτοντας την εκπληκτική καριέρα αυτής της εκπληκτικής καλλιτέχνιδας, που εκτείνεται σε περισσότερα από 40 χρόνια, από τη "Bianca" του 1971 έως το "The Willow Tree" του 2007. Η έκδοση της Fantagraphics (2010) είναι, για άλλη μία φορά, ιδιαίτερα προσεγμένη και καλαίσθητη, περιέχοντας μάλιστα πληροφορίες για το Year 24 Group, καθώς και μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της δημιουργού.
Η θεματολογία του A Drunken Dream δεν έχει ιδιαίτερη ποικιλία, με τις περισσότερες ιστορίες να έχουν ως κεντρικό άξονα τις κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων, και κυρίως τις οικογενειακές. Σε μία από τις καλύτερες ιστορίες της συλλογής π.χ, το φημισμένο, ανατριχιαστικό και ημι-αυτοβιογραφικό Iguana girl (1991), η καλλιτέχνις συμβολίζει το διαφορετικό τρόπο με τον οποίο μία μητέρα αντιμετωπίζει τις δύο της κόρες, σχεδιάζοντας το παραμελημένο παιδί ως ανθρωπόμορφη ιγκουάνα. Στη Bianca (1971), ένα μικρό κορίτσι αποξενώνεται από τη θλιβερή της καθημερινότητα και αντιδρά στον "ενήλικο" τρόπο ζωής, για να ανακαλύψει και να γευτεί την αθωότητα και τις χαρές της παιδικής της ηλικίας, ενώ στο μελαγχολικό Marié, Ten Years Later (1977), ένας καλλιτέχνης ανακαλύπτει τους λόγους που οδήγησαν στη διάλυση της πιο τρυφερής φιλικής σχέσης της ζωής του. Το ομώνυμο A Drunken Dream (1980) είναι μία ιστορία επιστημονικής φαντασίας, που περιγράφει έναν αθάνατο, όσο και καταδικασμένο έρωτα μεταξύ δύο αντρών, μία θεματική (ομοερωτική αγάπη) την οποία η Hagio υπήρξε από τους πρώτους καλλιτέχνες που τόλμησαν να παρουσιάσουν. Η προσωπικά αγαπημένη μου ιστορία είναι το συγκλονιστικό Hanshin: Half-God (1984), που παρουσιάζει την πολύπλοκη σχέση μεταξύ δύο μικρών σιαμαίων αδελφών που είναι ενωμένες στο γοφό. Η Yucy είναι αγγελικά όμορφη, έχοντας πάρει όλα τα εξωτερικά χαρίσματα, αλλά ένα απλοϊκό μυαλό, ενώ η αφηγήτρια Yudy είναι άσχημη, μα υπερβολικά έξυπνη. Τί θα συμβεί στην ψυχοσύνθεση της Yudy όταν θα αποχωριστεί το δυσβάσταχτο βάρος της αδελφής της ?
Απομόνωση, απόρριψη, χαμένες ευκαιρίες και αγάπες. Αναμνήσεις που στοιχειώνουν, βαθιές οικογενειακές κρίσεις και τραύματα που αρνούνται να γιατρευτούν όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αυτά είναι μερικά από τα συνήθη θέματα που απασχόλησαν την ευαίσθητη αυτή καλλιτέχνιδα στη διάρκεια της καριέρας της, και φυσικά είναι διάχυτα και σε αυτή την όμορφη συλλογή της δουλειάς της. Με τη σχετικά πρόσφατη μετάφραση του έργου της στα αγγλικά, πολλοί δυτικοί κριτικοί βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν τη Moto Hagio ως υπερτιμημένη, πρώτον λόγω της απλότητας του σχεδιαστικού της στύλ, και δεύτερον λόγω της συχνά χαλαρής και ασύνδετης αφηγηματικής της γραμμής. Μπορεί να έχουν δίκιο και στις δύο "κατηγορίες" που της προσάπτουν, αλλά μάλλον δεν κατάφεραν να πιάσουν την ουσία της δουλειάς της, που είναι η ατμόσφαιρα, το συναίσθημα, η εντύπωση που αφήνει στους χαρακτήρες της μία κατάσταση, και όχι η παρουσίαση της ίδιας της κατάστασης. Τα περισσότερα "γεγονότα" στις ιστορίες της Hagio συμβαίνουν "σιωπηλά" ανάμεσα στα panels, χωρίς ακραίες εκφράσεις των προσώπων ή εντυπωσιακές συνθέσεις σελίδας, κάτι που ο γνωστός θεωρητικός των comics Scott McCloud έχει περιγράψει ως μοντέλο επιτυχημένου storytelling. Ο αναγνώστης ταυτίζεται πολύ εύκολα με τους χαρακτήρες και τις αντιδράσεις τους, οι καταστάσεις είναι απολύτως ρεαλιστικές μέσα στη συναισθηματική τους φόρτιση, και σίγουρα κάπου εκεί, ανάμεσα στις ιστορίες θα βρείς κάτι που έχεις ζήσει, ή κάτι που σου θυμίζει κάτι...
A Drunken Dream @ Anime News Network
A Drunken Dream @ Hooded Utilitarian
A Drunken Dream @ Fantagraphics
A Drunken Dream @ Comics Review
A Drunken Dream @ About.com
A Drunken Dream @ wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου