Καφρίλα, σαπίλα και ποδαρίλα !
...
Οκ, η ποδαρίλα δεν κολλάει, αλλά δεν έβρισκα άλλη λέξη για ομοιοκαταληξία. Ο Joan Cornellà λοιπόν είναι ένας τρίκαφρος ισπανός κομίστας και εικονογράφος που ειδικεύεται σε μονοσέλιδα στριπάκια με λίγο... ιδιαίτερη θεματολογία. Λίγο αναίσθητα, λίγο αιματοβαμμένα, λίγο σουρρεαλιστικά, λίγο αηδιαστικά, λίγο κυνικά, λίγο κάφρικα, λίγο politically incorrect, λίγο σκατόψυχα και πολύ "καμμένα". Μιλάμε για πολύ "ό,τι να'ναι". Μα πάρα πολύ! Αν και ξεκίνησε την καριέρα του αρκετά πιο "παραδοσιακά", με κανονικά στριπάκια που δημοσίευε σε διάφορα ισπανικά fanzines, κάπου από το 2012 και μετά άλλαξε τροπάρι, άλλαξε εικονογραφικό στύλ, και κυρίως άλλαξε θεματολογία, καταλήγοντας σε αυτά τα χαρούμενα που ανέφερα πιο πάνω. Ακρωτηριασμοί, δολοφονίες, βασανισμοί των πιο αδύναμων, και άλλες πιο "βρώμικες" καταστάσεις, παρουσιάζονται με πολύ ευχάριστο και χαλαρό τρόπο, κάτι για το οποίο ευθύνεται κυρίως το εντελώς παιδικό, πολύχρωμο εικονογραφικό στυλ του δημιουργού, στοχεύοντας σε ακριβώς αυτή την αντίθεση για να μεγιστοποιήσει τον αντίκτυπο.
Συνδυάζοντας τη σκατοψυχία του Ivan Brunetti, την κυνικότητα του Douglas Paszkiewicz (Δηλητηριώδες Νανούρισμα) και την αιματοβαμμένη χαρά των Happy Tree Friends, o Cornellà έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μίγμα που δεν το λες ευχάριστο, σίγουρα όμως το λες ενδιαφέρον! Πάντως, όλοι οι χαρακτήρες του γελάνε στο τελευταίο καρέ των ιστοριών του. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω.
...
Οκ, η ποδαρίλα δεν κολλάει, αλλά δεν έβρισκα άλλη λέξη για ομοιοκαταληξία. Ο Joan Cornellà λοιπόν είναι ένας τρίκαφρος ισπανός κομίστας και εικονογράφος που ειδικεύεται σε μονοσέλιδα στριπάκια με λίγο... ιδιαίτερη θεματολογία. Λίγο αναίσθητα, λίγο αιματοβαμμένα, λίγο σουρρεαλιστικά, λίγο αηδιαστικά, λίγο κυνικά, λίγο κάφρικα, λίγο politically incorrect, λίγο σκατόψυχα και πολύ "καμμένα". Μιλάμε για πολύ "ό,τι να'ναι". Μα πάρα πολύ! Αν και ξεκίνησε την καριέρα του αρκετά πιο "παραδοσιακά", με κανονικά στριπάκια που δημοσίευε σε διάφορα ισπανικά fanzines, κάπου από το 2012 και μετά άλλαξε τροπάρι, άλλαξε εικονογραφικό στύλ, και κυρίως άλλαξε θεματολογία, καταλήγοντας σε αυτά τα χαρούμενα που ανέφερα πιο πάνω. Ακρωτηριασμοί, δολοφονίες, βασανισμοί των πιο αδύναμων, και άλλες πιο "βρώμικες" καταστάσεις, παρουσιάζονται με πολύ ευχάριστο και χαλαρό τρόπο, κάτι για το οποίο ευθύνεται κυρίως το εντελώς παιδικό, πολύχρωμο εικονογραφικό στυλ του δημιουργού, στοχεύοντας σε ακριβώς αυτή την αντίθεση για να μεγιστοποιήσει τον αντίκτυπο.
Συνδυάζοντας τη σκατοψυχία του Ivan Brunetti, την κυνικότητα του Douglas Paszkiewicz (Δηλητηριώδες Νανούρισμα) και την αιματοβαμμένη χαρά των Happy Tree Friends, o Cornellà έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μίγμα που δεν το λες ευχάριστο, σίγουρα όμως το λες ενδιαφέρον! Πάντως, όλοι οι χαρακτήρες του γελάνε στο τελευταίο καρέ των ιστοριών του. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω.
Ααααχαχαχαχαχαχα είναι τέλειος, τέλειος, τέλειος! Ο Τσάβι της Ένατης Τέχνης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσάβι, Ινιέστα κι όλη η Μπάρτσα μαζί ! Καλημέρες doctor μου. Πιο καμμένος... καίγεσαι !
Διαγραφή