Μία πειραματική σύντομη sci-fi ιστορία
Ο εξαιρετικός βέλγος εικονογράφος François Schuiten είναι γνωστός στους φίλους της 9ης τέχνης ως ο αρχιτέκτονας των comics. Προερχόμενος από οικογένεια αρχιτεκτόνων και γεννημένος στις Βρυξέλλες, μία πόλη που χρησιμοποιείται ως παράδειγμα μη λειτουργικής αρχιτεκτονικής, ο μεγάλος αυτός δημιουργός σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του εξύψωσε την αγαπημένη του τέχνη σε ύψη που μόνο οι ουρανοξύστες μπορούν να φτάσουν.
Πρίν από όλα αυτά όμως, και ιδιαίτερα πρίν την κυκλοφορία του πρώτου τόμου της μνημειώδους του σειράς Les Cités Obscures (The Obscure Cities), o Schuiten μόλις ξεκινούσε τη μεγάλη καριέρα του στα comics με μία σύντομη, 8-σέλιδη ιστορία που στην πρωτότυπη, γαλλική έκδοσή της δεν είχε τίτλο, και απέκτησε τον τίτλο Shells στη μετέπειτα αγγλική της μετάφραση. Σε σενάριο του αδελφού του καλλιτέχνη, Luc, η ιστορία δημοσιεύθηκε στο πρωτοπόρο γαλλικό περιοδικό comics Métal Hurlant to 1977, όταν ο François ήταν μόλις 21 χρονών, και πολύ σύντομα μεταπήδησε και στο αμερικάνικο ξαδερφάκι του, το περιοδικό Heavy Metal.
Χωρίς να εκδηλώνει τη μεγάλη αγάπη του δημιουργού για την αρχιτεκτονική, αλλά φανερώνοντας μία παιχνιδιάρικη, πειραματική εικονογραφική διάθεση, η ιστοριούλα συμπεριελήφθη το 1980 στην υπέροχη συλλογή σύντομων ιστοριών των δύο αφελφιών με τίτλο Carapaces. Ένα αστέρι του κόσμου των comics είχε γεννηθεί !
Ο εξαιρετικός βέλγος εικονογράφος François Schuiten είναι γνωστός στους φίλους της 9ης τέχνης ως ο αρχιτέκτονας των comics. Προερχόμενος από οικογένεια αρχιτεκτόνων και γεννημένος στις Βρυξέλλες, μία πόλη που χρησιμοποιείται ως παράδειγμα μη λειτουργικής αρχιτεκτονικής, ο μεγάλος αυτός δημιουργός σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του εξύψωσε την αγαπημένη του τέχνη σε ύψη που μόνο οι ουρανοξύστες μπορούν να φτάσουν.
Πρίν από όλα αυτά όμως, και ιδιαίτερα πρίν την κυκλοφορία του πρώτου τόμου της μνημειώδους του σειράς Les Cités Obscures (The Obscure Cities), o Schuiten μόλις ξεκινούσε τη μεγάλη καριέρα του στα comics με μία σύντομη, 8-σέλιδη ιστορία που στην πρωτότυπη, γαλλική έκδοσή της δεν είχε τίτλο, και απέκτησε τον τίτλο Shells στη μετέπειτα αγγλική της μετάφραση. Σε σενάριο του αδελφού του καλλιτέχνη, Luc, η ιστορία δημοσιεύθηκε στο πρωτοπόρο γαλλικό περιοδικό comics Métal Hurlant to 1977, όταν ο François ήταν μόλις 21 χρονών, και πολύ σύντομα μεταπήδησε και στο αμερικάνικο ξαδερφάκι του, το περιοδικό Heavy Metal.
Χωρίς να εκδηλώνει τη μεγάλη αγάπη του δημιουργού για την αρχιτεκτονική, αλλά φανερώνοντας μία παιχνιδιάρικη, πειραματική εικονογραφική διάθεση, η ιστοριούλα συμπεριελήφθη το 1980 στην υπέροχη συλλογή σύντομων ιστοριών των δύο αφελφιών με τίτλο Carapaces. Ένα αστέρι του κόσμου των comics είχε γεννηθεί !
Εκπληκτική δουλειά! Λατρεύω το ελεύθερο σχέδιο (στο οποίο έχω εντρυφήσει στα σχολικά μου χρόνια) και εντυπωσιάστηκα από τη μεταπήδηση από αυτή την τεχνοτροπία στο έγχρωμο (ας γίνω λίγο παράτολμος και να το χαρακτηρίσω) αναγεννησιακό. Εύγε στον Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ (η άλλη μου επιλογή ήταν Ντιτρού, αλλά δεν...) της ένατης τέχνης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης με εντυπωσίασε το γεγονός ότι αυτή τη φορά διάλεξες Βέλγο, διότι την Πέμπτη αγαπητέ μου, μεταβαίνω εις την πανέμορφη Μπρυζ για διακοπούλες. Κατάφερα να βάλω στο περιορισμένο μου πρόγραμμα και επίσκεψη σε ένα Comic Cafe, καθώς και στο μουσείο των κόμικς στις Βρυξέλλες. Το αεροπλάνο θα προσγειωθεί στο Σαρλερουά, αλλά εκεί δε θα προλάβω να επισκεφτώ τίποτα. (Next time).
Την καλημέρα μου!
Χαίρε φίλε ντόκτορ ! Εξαιρετική δουλειά όντως, και αυτός ο συνδυασμός του ασπρόμαυρου με το έγχρωμο είναι απλά μεγαλοφυής (και από άποψη εικονογράφησης, και ως σεναριακό "εργαλείο").
ΔιαγραφήΠολλά από τα comics που θεωρούμε γαλλικά είναι βελγικά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Tintin του Herge. Να περάσεις τέλεια στο Βέλγιο (που είμαι σίγουρος οτι θα περάσεις), και πιστεύω οτι όταν θα πάω κι εγώ μετά από πολλά χρόνια στο μουσείο των comics (τώρα, πού λεφτά) θα πετύχω και πρωτότυπες σελίδες του μεγαλειώδους έπους Μπάτμαν - Ρίτα !
φοβερη ιστορια και πολυ ενδιαφερον το σχεδιο! δεν τον ειχα ματαδει τον κυριο
ΑπάντησηΔιαγραφήκατι τετοιες ιστοριες σας μοιραζαν στο κατηχητικο για να μην παραδιδεστε στις ηδονες της σαρκας; :P
Χαχ α χα χα χ αχ α, τί λες βρε Βάσω μου, κατηχητικό, ε ? Πλάκα-πλάκα, είχα πάει 2-3 φορές στο κατηχητικό μικρός (οι γονείς μου είναι της εκκλησίας - μεγάλη ιστορία) ... τί μου θύμισες τώρα, την είχα διαγράψει την ανάμνηση. Καλά, αν έβλεπε η κατηχητικού τις εικόνες αυτές, θα ανατρίχιαζε ακόμα και το μουστάκι της (μιλάμε, τσιγκελωτό, ε !) Μιλάμε η τύπισσα δεν υπήρχε, πιστεύω οτι δε θα είχε σηκώσει ποτέ τη φούστα της να δεί τί έχει από κάτω.
ΔιαγραφήΓια να επανέλθω στο θέμα, ο Schuiten είναι φοβερός εικονογράφος, από τους αγαπημένους μου ευρωπαίους. Αν και τα 2 τελευταία posts μου για αυτόν δεν ήταν από τα πλέον αντιπροσωπευτικά του, παραμένουν κορυφαίες δουλειές.
Βασικά από Βέλγιο όσον αφορά τα κόμικς, μόνο τον Αστερίξ ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό το σχέδιο, αλλά και το σενάριο της ιστορίας. Μου άρεσε και το τέλος, πάνω στο καλύτερο. ;)
Ασ'τα Έφη μου ! Για να το πω γλαφυρά ... πάνω στα μπούνια, τους φάγαν τα μαμούνια ! Από πού βγήκαν δεν ξέρω, και ούτε θέλω να μάθω.
ΔιαγραφήΜεγάλη σχολή η βελγική πάντως. Όπως έγραψα και σε πιο πάνω σχόλιο, πολλά από τα comics που θεωρούμε γαλλικά είναι βελγικά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Tintin του Herge. Α, και τα στρουμφάκια είναι από το Βέλγιο, αλλά αυτά είναι κομμουνιστική προπαγάνδα (υπάρχει όντως αυτή η "ευφυέστατη" θεωρία).