για το θάνατο ... δηλαδή για τη ζωή
Ο Fábio Moon και ο Gabriel Bá είναι μία πολύ καλή δημιουργική ομάδα από τη Βραζιλία αλλά και από... την ίδια οικογένεια. Δεν είναι η μόνη περίπτωση αδερφών που ενώνουν τις δυνάμεις τους στο χώρο των comics, είναι όμως σίγουρα η πιο επιτυχημένη περίπτωση μετά τους Los bros Hernandez του εμβληματικού Love and Rockets.
Οι δίδυμοι Moon και Bá λοιπόν (τα οποία αποτελούν ψευδώνυμα όπως καταλαβαίνετε) έχουν γνωρίσει μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στη διάρκεια της κοινής καριέρας τους, και μάλιστα έχουν μοιραστεί και το ακριβοθώρητο βραβείο Eisner με τον δικό μας Βασίλη Λώλο για την ανθολογία "5". Άλλες σημαντικές κοινές δουλειές τους (έχουν και μερικές ξεχωριστά ο καθένας) είναι η ανθολογία PIXU πάλι με τον Λώλο, το De:TALES και το Casanova.
Όμως με διαφορά το καλύτερο έργο της μέχρι τώρα, σχετικά σύντομης καριέρας τους που ξεκίνησε το 2006 είναι το υπέροχο Daytripper, το οποίο κυκλοφόρησε το 2011 απο την εταιρεία Vertigo.
SPOILER ALERT
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο βραζιλιάνος Brás de Oliva Domingos, γιος ενός διάσημου συγγραφέα, ο οποίος γράφει τους επικήδειους σε μία μικρή εφημερίδα και ονειρεύεται μία μέρα να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του. Τον ακολουθούμε σε 10 σημαδιακές ημέρες της ζωής του, από τα 11 όταν δίνει το πρώτο του φιλί, τα 21 όταν γνωρίζει την πρώτη του αγάπη, μέχρι τη γέννηση του γιου του, τα πρώτα βήματά του ως συγγραφέα και τη διάγνωσή του με καρκίνο σε μεγάλη ηλικία, με κάθε ένα από τα 10 αυτά επεισόδια να τελειώνει με το θάνατό του. Κάθε κεφάλαιο ολοκληρώνεται με τον ίδιο του τον επικήδειο, συνοψίζοντας τη ζωή του σε λίγα λόγια και προκαλώντας μας να αναρωτηθούμε ποιά είναι τελικά τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής μας. Θα τα καταλάβουμε τη στιγμή που συμβαίνουν ? Μήπως δεν έχουμε δώσει την πρέπουσα σημασία στα πιο σημαντικά πράγματα ? Και τί συνθέτει τελικά μία ζωή ?
Σίγουρα το θέμα είναι μεγάλο και "επικίνδυνο", μιας και τα δύσκολα αυτά ερωτήματα είναι πολύ πιθανό να καταλήξουν σε ρηχές απαντήσεις, υπεροπτικές ρητορείες ή δακρύβρεχτα δράματα που κυνηγούν την εύκολη συγκίνηση. Ευτυχώς οι δύο δημιουργοί δείχνουν την απαιτούμενη σοβαρότητα και ικανότητα, διαχειρίζοντας πολύ πετυχημένα και απλά την ιστορία τους, χωρίς φανφάρες και κηρύγματα. Και το αποτέλεσμα είναι λυρικό μέσα στην καθημερινότητά του, ειλικρινά συγκινητικό, και απλά υπέροχο!
Το Daytripper έχει ένα πολύ ταιριαστό τίτλο που περιγράφει απλά και όμορφα το περιεχόμενό του, κάτι που φυσικά γίνεται πλήρως κατανοητό μόνο αφού έχει ολοκληρώσει κανείς την ανάγνωση του βιβλίου. Κάθε κεφάλαιο είναι ένα ταξίδι, μία ημέρα στη ζωή ενός ανθρώπου η οποία ξεκινάει απολύτως φυσιολογικά, συνεχίζεται με διάφορα γεγονότα που χαρακτηρίζουν και καθορίζουν αυτή τη ζωή, και τελειώνει με το θάνατό του, κάτι που δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην, εν αγνοία του, τελευταία αυτή ημέρα της ζωής του. Το μήνυμα είναι απλό και ασφαλώς χιλιο-ειπωμένο, όμως είναι ακριβώς αυτά τα απλά μηνύματα που περιέχουν την περισσότερη σοφία, και που συνηθίζουμε να ξεχνάμε.
Το "ζήσε την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία" ακούγεται κοινότυπο και δεδομένο, όσο δεδομένο θεωρεί ο καθένας οτι η μέρα που διανύει δεν θα είναι η τελευταία του. Κι όμως, η ζωή δεν φέρνει πάντα τα πράγματα όπως τα υπολογίζουμε. Γι'αυτό και πρέπει να απολαμβάνουμε και να εκτιμούμε αυτό το πολύτιμο δώρο της ζωής που τόσο υποτιμούμε και θεωρούμε αυτονόητο. Και το πιο σημαντικό επίτευγμα των δύο ταλαντούχων αδερφιών από τη Βραζιλία είναι οτι στο πολύ όμορφο αυτό έργο τους δεν περνάνε αυτό το σημαντικό μήνυμα όσο γραφικά και τετριμμένα το έθεσα εγώ, και όσο τετριμμένες ακούγονται συνήθως αυτές οι "απλές" σοφίες. Το περνάνε πολύ νηφάλια και αβίαστα, χωρίς κηρύγματα και νουθεσίες, δίνοντας σημασία στα απλά πράγματα που θεωρούμε συνηθισμένα, και όμως είναι αυτά που συνθέτουν μία ανάμνηση, ένα ταξίδι, μια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου