Ο καταπληκτικός βέλγος κομίστας François Schuiten είναι γνωστός στο χώρο ως "Ο αρχιτέκτονας των comics". Αυτός ο χαρακτηρισμός τον ακολουθεί καθ'όλη τη διάρκεια της πολύ πλούσιας καριέρας του λόγω της μεγάλης του αγάπης για την τέχνη της αρχιτεκτονικής, η οποία του μεταλαμπαδεύτηκε από την οικογένειά του, και η οποία είναι εμφανής σε όλες ανεξαιρέτως τις υπέροχες δουλειές του.
Έργο ζωής του, σε συνεργασία με τον καλό του φίλο και συγγραφέα Benoît Peeters, είναι η μνημειώδης σειρά Les Cités Obscures (The Obscure Cities ή Cities of the Fantastic), την οποία ξεκίνησαν οι δυό τους το μακρινό 1983 με τον πρώτο τόμο Les Murailles de Samaris (Τα τείχη της Σαμάρις).
Πέρυσι (2012), 29 χρόνια και 10 albums μετά τη Samaris, ο Schuiten παρουσίασε το 12ο τόμο της σειράς με τίτλο 12 La Douce, για πρώτη φορά υπογράφοντας ο ίδιος και το σενάριο.
Ο τίτλος του βιβλίου (12 La Douce - Η γλυκιά 12) είναι το χαϊδευτικό όνομα με το οποίο ένας μηχανοδηγός που πλησιάζει στη σύνταξη αποκαλεί την αγαπημένη του ατμομηχανή. Ο Leon Van Bel λοιπόν, ο ήρωας της ιστορίας μας, δουλεύει όλη του τη ζωή στους σιδηρόδρομους, και συγκεκριμένα στη μηχανή 12.004, με την οποία έχει κάνει το γύρο του κόσμου 4 φορές. Όμως, ο κόσμος αλλάζει, και τα τρένα πολύ σύντομα θα αντικατασταθούν από εναέριες μεταφορές. Συνειδητοποιώντας οτι το μέλλον του είναι κάτι περισσότερο από αβέβαιο, ο Leon θα προσπαθήσει να "απαγάγει" την 12.004, όμως χωρίς επιτυχία. Έτσι, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για να σώσει την αγαπημένη του ατμομηχανή, παρέα με ένα μυστηριώδες κωφάλαλο κορίτσι.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο εξαιρετικός κύριος Schuiten ασχολείται με τον κόσμο των σιδηροδρόμων. Το 1981 είχε συνεργαστεί με το σεναριογράφο Claude Renard στο The Rail, και μάλιστα έχει σχεδιάσει το νέο Σιδηροδρομικό Μουσείο Train World στις Βρυξέλλες, το οποίο θα ξεκινήσει τη λειτουργία του μέσα στο 2014.
Μία ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι οτι η ατμομηχανή που... πρωταγωνιστεί στο 12 La Douce είναι εμπνευσμένη από ένα πραγματικό τρένο - την ατμομηχανή Atlantic type 12, η οποία σχεδιάστηκε ειδικά για τους βελγικούς σιδηρόδρομους στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Φτάνοντας την εντυπωσιακή για την εποχή ταχύτητα των 165 χιλιομέτρων την ώρα, τα μόλις 6 κομμάτια που παράχθηκαν λειτούργησαν για μόλις λίγα χρόνια, προτού ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος τερματίσει την καριέρα τους.
Το album 12 La Douce έχει και ένα πολύ ενδιαφέρον επιπλέον χαρακτηριστικό - τη λεγόμενη "επαυξημένη" πραγματικότητα (augmented reality). Αρκεί ο αναγνώστης να κρατήσει τη webcam του υπολογιστή του μπροστά από μία συγκεκριμένη σελίδα, και μέσω ενός ειδικού 3D λογισμικού η ατμομηχανή θα αρχίσει να κινείται ανάλογα με την κίνησή του, ξερνώντας μαύρο καπνό καθώς ξεφεύγει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, υπερνικώντας έτσι τα όρια των 2 διαστάσεων που παραδοσιακά "φυλακίζουν" τα comics.
Δείτε εδώ το εντυπωσιακό αποτέλεσμα της augmented reality
Ανυπομονώ με ανυπόμονη ανυπομονησία για μία αγγλική έκδοση, η οποία ευελπιστώ κάποια στιγμή να βρεί το δρόμο της και προς την Ελλαδίτσα μας.
Links
12 La Douce official site
12 La Douce @ casterman
12 La Douce @ altaplana (fan page)
Πόσο όμορφη δουλειά. Γενικά οτιδήποτε καταπιάνεται με τραίνα, θυμίζει λίγο γουέστερν, λίγο ξεχασμένες αγάπες, λίγο απουσίες προσώπων, λίγο τα εκπληκτικά τοπία των αγγελοπουλικών ταινιών. Το σχέδιο είναι πανέμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την επαυξημένη πραγματικότητα έπαθα πλάκα.
Ααααααχ, φίλε μου, βλέπω οτι το φθινόπωρο έφερε σε όλους μας μια ελαφριά μελαγχολία και μία ποιητική διάθεση (το σιχαμένο !).
ΔιαγραφήΤο ταξίδι με τρένο όντως αναδύει κάτι το ρομαντικό, το χαμένο. Ίσως να φταίει ο μαύρος καπνός που σκαρφαλώνει φιδογυριστά προς τον ουρανό, ίσως τα τοπία που περνάνε μπροστά από τα μάτια μας "καδραρισμένα" σα μέσα από ταινία, δεν ξέρω... Αν προλαβαίναμε κιόλας αυτές τις πανέμορφες παλιές ατμομηχανές, θα βιώναμε την πραγματική μαγεία του ταξιδιού.
Αν σου άρεσε το σχέδιο του Schuiten, κοίταξε και πιο παλιές δουλειές του, ιδιαίτερα τις έγχρωμες της σειράς Les Cités Obscures. Ο 1ος τόμος, Τα τείχη της Σαμάρις, υπάρχει και στα ελληνικά, και βρίσκεται εύκολα. Πιο δύσκολα βρίσκεται ο 2ος, Ο πυρετός της Ουρμπικάνδης (πάλι στα ελληνικά), που είναι ασπρόμαυρος.
Είδες τα comics ? Eπαυξημένη πραγματικότητα σου λέει. Καλά, κι εγώ τα έχασα όταν το είδα. Μου φαίνεται σε λίγο καιρό θα πρέπει να μετονομάσω το blog σε 3D-Domain !
πολυ καλο αυτο με την καμερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι φαινεται ενδιαφερουσα και σαν ιστορια,για το σχεδιο δεν σχολιαζω ;)
μου φαινεται θα εμπιστευτω για αλλη μια φορα το γουστο σου :P
Καλημέρα Βάσω !
ΔιαγραφήΑυτό με την κάμερα νομίζω θα το ξαναδούμε πολύ σύντομα. Έχουν αλλάξει οι εποχές. Σε λίγο θα έχουμε comics που τα panel τους θα είναι οθόνες LCD, και θα παίζουν animation (Δε γκρινιάζω, απλά παρατηρώ τις αλλαγές)
Αν θέλεις να κοιτάξεις πάντως για Les Cités Obscures στα ελληνικά, Ο πυρετός της Ουρμπικάνδης είναι καλύτερος από Τα τείχη της Σαμάρις (αν και η Σαμάρις έχει τα υπέροχα χρώματα του Schuiten), αλλά έχω πολύ καιρό να το δω κάπου (τον πυρετό). Μόνο αυτά τα 2 υπάρχουν στα ελληνικά.
Στα αγγλικά, θα σου πρότεινα τα The Road to Armilia, Brussels και The invisible frontier (κάποια στιγμή θα το κάνω παρουσίαση), αλλά άντε βρες τα (αν βρείς τα πρώτα 2, ρίξε ένα σφύριγμα)
θα τα ψαξω και θα σου πω ΑΝ βρω κατι
Διαγραφήελπιζω να υπαρχει και σαν δευτερη επιλογη απο τις οθονες το κλασσικο-αγαπημενο αλμπουμακι. ισως δε 3πλασια τιμη, ειδομεν...
Ψάξε, ψάξε. Καλό κυνήγι !
ΔιαγραφήΘυμάμαι (παράξενο) την έχουμε ξανακάνει την κουβέντα για το μέλλον των comics, και συγκεκριμένα για το format που θα επικρατεί. Προσωπικά, πιστεύω οτι το χαρτί δε θα πεθάνει ποτέ - εκτός αν έχουμε κόψει όλα τα δέντρα του πλανήτη (που προς τα εκεί πάει το πράγμα). Όντως, θα δείξει...