Η Angela Merkel συναντά τον Donald

Η γερμανίδα καγκελάριος θα γίνει η πρώτη πολιτικός που εμφανίζεται σε comics της Disney

Τα τελευταία, δύσκολα για την Ελλάδα χρόνια, η Angela Merkel εισβάλλει πολύ συχνά στην καθημερινότητά μας, είτε μέσω της τρομοκρατικής προπαγάνδας των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης (copyright ατάκας - Τζίμης Πανούσης) του στύλ "το ευρώ και τα μάτια μας", "σκύψτε κι άλλο το κεφάλι", κτλ, είτε στις ιδιωτικές μας συζητήσεις, σχεδόν πάντα με απαξιωτικά συνοδευτικά σχόλια, είτε με επισκέψεις-αστραπή στη χώρα μας που πυροδοτούν μαζικές κινητοποιήσεις (9 Οκτωβρίου 2012). Κι αν τα comics αποτελούν για τους περισσότερους ένα μέσο προσωρινής διαφυγής από την πραγματικότητα, η κυρία Merkel ετοιμάζεται να εισβάλλει και εκεί, μολύνοντας με την παρουσία της και το σύμπαν των 2 διαστάσεων. Αφήστε μας και κάτι κυρία μου ! Κάτι να ξεχνιόμαστε λιγάκι, έστω !

Στο τεύχος 35 λοιπόν του Mickey Mouse Magazine, που κυκλοφόρησε στις 24 Αυγούστου του 2012, ο Donald Duck, τα τρία ανιψάκια του και ο θείος Scrooge ταξίδεψαν στη Γερμανία για ένα κυνήγι θησαυρού που θα διαρκέσει 8 τεύχη/βδομάδες. Στην ιστορία, που ονομάζεται "Die Ducks in Deutschland", ο γνωστός φιλάργυρος θείος Scrooge αναζητά τον θησαυρό της κοντέσας του Thurn und Taxis, γυρίζοντας με τα ανίψια του όλη τη Γερμανία, κάνοντας φυσικά μία στάση και στο Βερολίνο. Εκεί, οι διάσημες πάπιες θα έχουν την τύχη (μπρρρρ ! μακριά από εμάς) να γνωρίσουν την καγκελάριο Merkel, αλλά και το δήμαρχο της πόλης, Klaus Wowereit. Σιγά μην έμενε στην απ'έξω ο δημαρχούκος ! Η αναπάντεχη συνάντηση θα λάβει χώρα στις 14 Νοεμβρίου του 2012, στο τελευταίο τεύχος της ιστορίας.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το όλο θέμα αποτελεί μέρος της εκστρατείας ανάτασης (ή καλύτερα ανάστασης) της δημοτικότητας της γερμανίδας πολιτικού, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει πέσει στο ναδίρ. Αλλά, αγαπητή μου κυρία (λέμε τώρα), με την πολιτική που ακολουθείτε, κάτι μου λέει οτι ούτε ο Captain America, ο προστάτης άγιος των πολιτικών δε σας σώζει !

Άρθρο στο "Βήμα" - Δείτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τα σχόλια, έχουν πολλή πλάκα.

Prosopopus

Ένα σφιχτοδεμένο noir, αστυνομικό thriller με ήρωα... ένα cartoon !

Το Prosopopus του καταπληκτικού γάλλου κομίστα Nicolas de Crécy είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση graphic novel. Πρόκειται για μία αναπάντεχη μίξη ειδών, και μάλιστα πολύ αταίριαστων μεταξύ τους ειδών - του αστυνομικού θρίλερ και των cartoons ! Και αν ο παραπάνω συνδυασμός σας φέρνει στο μυαλό το Who framed Roger Rabbit, σας πληροφορώ οτι δεν υπάρχει ουδεμία σχέση ανάμεσα στα δύο έργα, με την έννοια οτι το Prosopopus δεν είναι ευχάριστο. Το αντίθετο μάλιστα - θα το χαρακτήριζα μάλλον "ενοχλητικό". Και αν ακόμη αναρωτιέστε πώς μπορεί να πετύχει ένας τέτοιος συνδυασμός, η απάντηση είναι : μόνο με πολύ ταλέντο, το οποίο διαθέτει σε αφθονία ο τρομερός γάλλος.

Χωρίς διαλόγους, thought balloons, ούτε καν εφέ ήχων, ο de Crécy δημιουργεί ένα σιωπηλό, οργισμένο, "ενοχλητικό" όπως προείπα ψυχογράφημα, με διάσπαρτα χιουμοριστικά ψήγματα, το οποίο αντανακλά τη δική του τσακισμένη ψυχολογική κατάσταση στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο (2003 - θα επεκταθώ παρακάτω).

Η ιστορία ξεκινάει με τη δολοφονία ενός μαφιόζου από έναν ανώνυμο δολοφόνο. Αργότερα στο βιβλίο μαθαίνουμε το κίνητρο του φονιά, και την ιστορία εκδίκησης που κρύβεται από πίσω, η οποία έχει να κάνει με μία διάσημη ζωγράφο, με την οποία είχε ερωτική σχέση. Ο μαφιόζος ήθελε να πλαστογραφήσει πίνακές της, και γι'αυτό χρειαζόταν ένα πιστό αντίγραφο της μεθόδου που υπέγραφε τα έργα της, ο οποίος ήταν... το δακτυλικό της αποτύπωμα. Τη βρώμικη δουλειά του να προμηθεύσει στον απατεώνα το αντίγραφο αυτό την είχε αναλάβει (όπως ίσως μαντέψανε οι πιο υποψιασμένοι) ο εραστής της, και μετέπειτα δολοφόνος του μαφιόζου. Μάλλον ο αντιήρωάς μας είχε λίγη συνείδηση τελικά.

Πίσω στην αρχή της ιστορίας μας τώρα, το αίμα του σκοτωμένου μαφιόζου, μαζί με αυτό του τραυματισμένου δολοφόνου, συν τα σωματικά υγρά από τη συνεύρεση του τελευταίου με την ερωμένη του, ενοχές, αλλά και καπνός από τσιγάρα και βρώμικος αέρας της πόλης ενώθηκαν στην ατμόσφαιρα και γέννησαν τον αναπάντεχο ήρωα του τίτλου του βιβλίου, το αχαρακτήριστο cartoon Prosopopus. Αχαρακτήριστο από την άποψη ότι είναι τεράστιο, κίτρινο, με ένα γελοίο χαμόγελο στα πρησμένα χείλη του, μονίμως καπνίζοντας πούρο και φορώντας μόνο μία παιδική πάνα ! Σχεδιασμένο σαν μουντζούρα μικρού παιδιού και διαθέτοντας όλα τα χαρακτηριστικά των cartoons (π.χ έχει μονίμως καλή διάθεση, και δεν πεθαίνει με τίποτα), το φύλο του Prosopopus ποτέ δε γίνεται σαφές, ούτε το κίνητρό του (αν έχει), ούτε με ποιανού το μέρος είναι. Το μόνο σίγουρο είναι οτι αγαπάει τρελά τον αντιήρωά μας, αφού μετακομίζει με το έτσι θέλω στο σπίτι του, κάνοντας τη ζωή του κόλαση, και εκδηλώνοντας με πολύ ζωηρό τρόπο τα αισθήματά του, ακριβώς όπως θα έκανε π.χ και ο Pepé le pew από τα Looney Tunes. Και το μόνο που μπορεί να κάνει ο αξιολύπητος πλέον φίλος μας είναι να παρακολουθεί με τρόμο τον πελώριο και αγαπησιάρη εισβολέα να του καταστρέφει κομμάτι-κομμάτι τη ζωή και τα νεύρα, παίρνοντας τα πράγματα στα χέρια του και οδηγώντας την υπόθεση σε ένα τραγικό φινάλε.

Είναι εύκολο να αναλύσουμε το συμβολισμό του τίτλου του Prosopopus, μιας και η λέξη είναι ελληνική. Το τεράστιο cartoon δεν είναι τίποτα άλλο από την προσωποποίηση των ενοχών και των τύψεων του πρωταγωνιστή για αυτό που έκανε στη ζωγράφο ερωμένη του, και ο λόγος που τον αγαπάει τόσο είναι επειδή είναι, μεταφορικά, ο πατέρας του, αυτός που το γέννησε. Είναι λοιπόν οι προσωπικές του ερινύες, ο χειρότερός του εφιάλτης μετουσιωμένος, η νέμεση που ήρθε να τον τιμωρήσει για τις αμαρτίες του. Και η απίστευτα γελοία εμφάνισή του κάνει το όλο θέμα ακόμα πιο τρομακτικό και ενοχλητικό.

Και φυσικά, όπως προείπα, ο εξαιρετικός Nicolas de Crécy διαθέτει τη μαεστρία να διαχειριστεί ένα τόσο δύσκολο και επικίνδυνο να αποτύχει εγχείρημα, τόσο σεναριακά όσο και εικονογραφικά. Καλλιτέχνης με απίστευτη αντίληψη του χώρου και του ρυθμού μιας ιστορίας, ο de Crécy παίρνει στο Prosopopus πολλά ρίσκα (π.χ απουσία διαλόγων, μίξη ειδών) και τα καταφέρνει περίφημα σε όλα. Το cartoon ασφαλώς και δείχνει αφύσικο μέσα σε μία ιστορία noir, αλλά πάντα έχεις την αίσθηση οτι αυτό ακριβώς ήθελε ο δημιουργός, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε έχει ξεφύγει από τον έλεγχό του.  Το εικονογραφικό του στύλ είναι πανέμορφο, η χρήση των χρωμάτων υποδειγματική, τα καδραρίσματά του υπέροχα και η αλληλουχία των panels ανά σελίδα σχεδόν κινηματογραφική, με πολύ πετυχημένα "κοψίματα" των σκηνών, αλλά και γρήγορες εναλλαγές μεταξύ σκηνών (κοιτάξτε την πρώτη αριστερά από τις παρακάτω εικόνες για να δείτε ένα εκπληκτικό παράδειγμα).

Το υπέροχο αυτό graphic novel είναι μία ευφυέστατη αρχική ιδέα που μετουσιώθηκε σε ένα πολύ βαθύ, πολύ προσωπικό και πολύ έντονο έργο. Ένα έργο από αυτά που είναι αδύνατον να μη σε αγγίξουν, ειδικά αν γνωρίζεις και την ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του (ναι, ήρθε η ώρα να την αποκαλύψω). Στα μέσα της δεκαετίας του 80, ο Nicolas de Crécy φοίτησε στη σχολή καλών τεχνών της Angoulême. Εκεί, γνωρίστηκε με τον ταλαντούχο σεναριογράφο και μετέπειτα σκηνοθέτη Sylvain Chomet. Οι δύο νεαροί καλλιτέχνες έγιναν φίλοι και συνεργάστηκαν στη δημιουργία πολλών comics, πάντα σε σενάριο του Chomet και εικονογράφηση του de Crécy, και πάντα με πολύ αξιόλογα αποτελέσματα, όπως π.χ στην τριλογία Léon La Came (1995-1998). Επίσης, δημιούργησαν μαζί μία animated ταινία μικρού μήκους, την πολύ καλή La vieille dame et les pigeons (1998), σε σκηνοθεσία του Chomet και σχεδιασμό backgrounds του de Crécy.

Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, πήρε πολλά βραβεία και προτάθηκε μέχρι και για Oscar. Μέσω της επιτυχίας αυτής ήρθε η ευκαιρία του Chomet να σκηνοθετήσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, την φανταστική Les triplettes de Belleville (2003, την ίδια χρονιά που εκδόθηκε και το Prosopopus). Στο μεγάλο αυτό project, ο Chomet δεν συμπεριέλαβε τον de Crécy, για λόγους που δε γνωρίζω, δημιουργώντας του έτσι την πικρή αίσθηση οτι τον άφησε "πίσω". Έκρινε όμως θεμιτό να συμπεριλάβει έργα του, ή μάλλον ελάχιστα τροποποιημένες αντιγραφές έργων του, ιδιαίτερα από την τριλογία του Le Bibendum Celeste - 1994-2001 (δείτε το πολύ αποκαλυπτικό blog Triplettes de Crecy για να συγκρίνετε τις εικόνες και να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές). Ο de Crécy φυσικά κατηγόρησε τον πρώην συνεργάτη του για αυτή την ξεδιάντροπη αντιγραφή, και έτσι επήλθε οριστική ρήξη στις σχέσεις τους.

Με τα δεδομένα λοιπόν που έχουμε, μπορούμε πλέον εύκολα να καταλάβουμε οτι το Prosopopus περιέχει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, αρκετούς συμβολισμούς και αρκετό θυμό και πικρία για την προδοσία/αδικία που υπέστη ο δημιουργός από τον πρώην φίλο του. Καταλαβαίνουμε οτι η ζωγράφος που της κλέβουν την υπογραφή είναι ο ίδιος ο de Crécy, ο δολοφόνος είναι ο Sylvain Chomet, και το cartoon του τίτλου είναι η θεία δίκη που ο πληγωμένος καλλιτέχνης ελπίζει να έρθει από κάπου και να τιμωρήσει αυτόν που τον αδίκησε. Γι'αυτό λοιπόν το Prosopopus είναι τόσο ειλικρινές και τόσο δυνατό - επειδή η διαδικασία δημιουργίας του μοιάζει με τη δημιουργία του ίδιου του χοντρού κίτρινου cartoon. Επειδή δημιουργήθηκε από θυμό, αδικία, μελάνι, ιδρώτα και χολή !

Prosopopus @ paul gravett
Triplettes de Crecy - blog
500 dessins de Crecy - blog

Το Google τιμά τον Little Nemo του Winsor McCay

Little Nemo in Google-land

Το Google, κατά την προσφιλή του μέθοδο να αλλάζει το λογότυπό του ανάλογα με σημαντικές επετείους της παγκόσμιας ιστορίας (τα γνωστά πλέον Google doodles), αποφάσισε να τιμήσει σήμερα, 15 Οκτωβρίου του 2012, τα 107α γενέθλια ενός από τους γνωστότερους χαρακτήρες comics όλων των εποχών, του Little Nemo του Winsor McCay. Έτσι, δημιούργησε μία διαδραστική animated αλληλουχία εικόνων, που εμφανίζεται σιγά-σιγά στην οθόνη του χρήστη, σαν σελίδα comic. To αποτέλεσμα είναι απλά Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ !!!

Little Nemo in Google-land 

Η πανέμορφη σειρά comic strips Little Nemo in Slumberland δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 15 Οκτωβρίου 1905 στην εφημερίδα New York Herald, και σύστησε στον κόσμο τον μικρό Nemo, το αξιαγάπητο αγοράκι που ζεί τις πιο απίστευτες σουρρεαλιστικές περιπέτειες στη φανταστική χώρα Slumberland (η χώρα του ύπνου). Κάθε strip τελείωνε με τον ίδιο τρόπο, με το Nemo να πέφτει από το κρεβάτι του, και, ξυπνώντας, να αντιλαμβάνεται οτι όλα όσα έζησε ήταν (πάλι) ένα όνειρο.

 Αν και το strip δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία από το κοινό (ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή του), ο Winsor McCay αναγνωρίστηκε αμέσως από τους συναδέλφους του ως ένας εξαιρετικός όσο και πρωτοποριακός δημιουργός, τόσο στα comics όσο και στο animation, όπου δημιούργησε ένα απο τα πρώτα animated cartoons στην ιστορία, το θρυλικό Gertie the dinosaur. Σήμερα, το Little Nemo in Slumberland θεωρείται, εκτός από ένα σημαντικότατο μέρος της ιστορίας των comics, ένα από τα καλύτερα comic strips που έχουν δημιουργηθεί ποτέ.

Ακολουθούν τα αρχικά σχέδια των doodlers (έτσι αποκαλούν στο Google αυτούς που δημιουργούν τα doodles) για το comic, μία εικόνα της τελικής "ανοιγμένης" σελίδας, και ένα video της animated αλληλουχίας. Απολαύστε !

Naoki Urasawa - Beta!!

Το επαγγελματικό ντεμπούτο του εκπληκτικού δημιουργού των 20th Century Boys, Pluto και Monster

Ο Naoki Urasawa είναι κατά τη γνώμη μου ο κορυφαίος mangaka της Ιαπωνίας αυτή τη στιγμή, και ασφαλώς ο κορυφαίος της γενιάς του. Δημιουργός όχι μόνο μίας, αλλά αρκετών αριστουργηματικών σειρών manga που έχουν ήδη καταταχτεί στις κλασικές, όπως οι 20th Century Boys, Pluto και Monster, ο εξαιρετικά ταλαντούχος αυτός καλλιτέχνης έχει ήδη μία λαμπρή καριέρα πίσω του, αλλά και ένα (σίγουρα) λαμπρό μέλλον μπροστά του. Πολύ προτού γνωρίσει την επιτυχία όμως, το μακρινό 1983, ξεκινούσε δειλά την επαγγελματική του πορεία με μία 8-σέλιδη κωμική ιστορία ονόματι Beta!!

Το Beta!! δεν είναι η πρώτη ιστορία που σχεδίασε ο Urasawa, αλλά η πρώτη που δημοσιεύθηκε. Η πρώτη του ιστορία ονομάζεται Return, και κέρδισε το βραβείο κοινού Shogakukan Shinjin το 1981 για το καλύτερο έργο της χρονιάς. Το Beta!! έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή των πρώιμων μικρών ιστοριών του Urasawa NASA.

Το Beta!! λοιπόν (είναι προσφιλής συνήθεια του δημιουργού να χρησιμοποιεί θαυμαστικά στους τίτλους των έργων του) έχει ως πρωταγωνιστή ένα φοιτητή που ξυπνάει αργοπορημένος την ημέρα των εξετάσεών του στη σχολή. Λόγω της βιασύνης του να προλάβει τις εξετάσεις, δεν έχει χρόνο ούτε καν να κοιταχτεί στον καθρέφτη, αγνοώντας έτσι οτι στο πρόσωπό του έχει εμφανιστεί μία μαύρη λωρίδα που καλύπτει τα μάτια του, σαν τη μέθοδο που χρησιμοποιούν στις φωτογραφίες των περιοδικών για να κρύψουν την ταυτότητα κάποιου. Λόγω της λωρίδας αυτής, όλοι τον αντιμετωπίζουν σαν ύποπτο, από τον αστυνομικό στο σταθμό του μετρό, μέχρι τους καθηγητές του στη σχολή και τους φίλους του, με πολύ διασκεδαστικά αποτελέσματα για εμάς, αλλά σίγουρα όχι για εκείνον. Τελικά αποκαλύπτεται οτι η λωρίδα είναι ένας ιός, τον οποίο αφαιρούν από τα μάτια του, αλλά εξαπλώνεται ... αλλού !

Το Beta!! είναι μία ιστορία με αρκετά ανεπτυγμένο σχεδιαστικό στύλ για επαγγελματικό ντεμπούτο, αλλά και πολλή πλάκα, κάτι που αποδεικνύει οτι το χιούμορ είναι γνώρισμα των ευφυών ανθρώπων, όπως αναμφισβήτητα είναι ο μεγάλος δημιουργός Naoki Urasawa !!

Ακολουθεί ολόκληρη η 8-σέλιδη ιστορία (διαβάζεται από τα δεξιά προς τα αριστερά)

Τα εξώφυλλα του Chris Ware για το The New Yorker

Από τη μία έχουμε τον Chris Ware, τον ιδιοφυή κομίστα που μας έχει χαρίσει την πρωτοποριακή σειρά The Acme Novelty Library, και που είναι επίσης ένας εξαιρετικός γραφίστας και εικονογράφος εξωφύλλων (δείτε την υπέροχη δουλειά του στις επανεκδόσεις του κλασικού comic strip Krazy Kat). Από την άλλη έχουμε το γνωστό περιοδικό ποικίλης ύλης The New Yorker, που παραδοσιακά συνεργάζεται με τους κορυφαίους εικονογράφους του χάρτινου σύμπαντος, και όχι μόνο. Ενδεικτικά αναφέρω οτι κατά καιρούς, εξώφυλλα για το περιοδικό έχουν φιλοτεχνήσει οι : Art Spiegelman, Robert Crumb, Daniel Clowes, Adrian Tomine, Ivan Brunetti, Sempe, Seth, και πάρα πολλοί άλλοι. Ένας από τους καλλιτέχνες στους οποίους δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση τα τελευταία χρόνια είναι και ο Chris Ware. Και όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, πολύ καλά κάνουν.

Chris Ware's covers @ Daniel Gray
Chris Ware's covers @ Forbidden Planet
Chris Ware's covers @ comics frnch side blog
Chris Ware's drawings for The New Yorker @ MSLK

Ολοκληρώνεται το Blade of the Immortal

Μετά από 19 χρόνια, το έπος του Hiroaki Samura φτάνει στο τέλος του

Η εκπληκτική σειρά manga Blade of the Immortal (Mugen no Jūnin) είναι το έργο ζωής του ταλαντούχου δημιουργού Hiroaki Samura. Ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στο περιοδικό Afternoon της εταιρείας Kodansha το 1993, και συνέχισε στο ίδιο έντυπο για όλη τη διάρκεια της εκδοτικής του πορείας, η οποία πλησιάζει πλέον στο τέλος της.

Η αποκάλυψη έγινε στο τεύχος του νοεμβρίου του Afternoon, που κυκλοφόρησε το σεπτέμβριο του 2012 (μη ρωτάτε γιατί), το οποίο περιείχε το κεφάλαιο νο.216 της  δημοφιλούς σειράς. Το τελευταίο κεφάλαιο θα είναι το νο.219, που θα κυκλοφορήσει με το τεύχος του φεβρουαρίου του 2013, στις 25 δεκεμβρίου 2012 (προφανώς πάνε 2 μήνες μπροστά, δεν ξέρω).

Όταν ξεκινούσε η σειρά το 1993, ο δημιουργός της Hiroaki Samura σκόπευε να έχει "μήκος" μόλις 5 τόμων.
Όταν τον ξαναρώτησαν, κάπου στον 12ο τόμο, είπε ότι το πολύ σε 3 τόμους θα έχει τελειώσει.

Τελικά η σειρά κράτησε 19 χρόνια, και σχεδόν 30 τόμους, με τον τελευταίο (νο.29) να κυκλοφορεί στην Ιαπωνία το μάιο. Στα αγγλικά, η εταιρεία Dark Horse που κατέχει τα σχετικά δικαιώματα, εξέδοσε τον τόμο νο.25 τον αύγουστο. Και στην κατακαημένη μας Ελλάδα, η εταιρεία Anubis έχει κολλήσει στον 10ο τόμο εδώ και 2 χρόνια. Το ερώτημα για το πότε θα τελειώσει το Blade of the Immortal πάντως, απασχολούσε εδώ και αρκετό καιρό τους fans παγκοσμίως. Και τώρα που τελικά έχουν την απάντηση, οι αντιδράσεις είναι ανάμικτες.

Το αιματοβαμμένο έπος του Hiroaki Samura έχει πρωταγωνιστή τον Manji, έναν κυνικό και αδιάφορο για τα πάντα samurai που κουβαλάει την "κατάρα" της αθανασίας που του επέβαλε μία καλόγρια 800 ετών, επειδή σκότωσε 100 ενάρετους ανθρώπους, οι οποίοι προσπάθησαν να τον οδηγήσουν στη δικαιοσύνη. Τώρα πρέπει να σκοτώσει 1000 "κακούς" ανθρώπους, για να ξεφορτωθεί την κατάρα του. Κατά τις περιπλανήσεις του, συναντάει τη Rin Asano, μία νεαρή και αδύναμη κοπέλα που αναζητάει να εκδικηθεί τους δολοφόνους των γονιών της. Ο Manji υπόσχεται να τη βοηθήσει, και έτσι οι δυο τους γίνονται ένα αταίριαστο περιπλανώμενο ζευγάρι.

Το θέμα είναι οτι, με το ρυθμό που σκοτώνει ο καταραμένος ήρωάς μας τους αντιπάλους του, θα χρειάζονταν πάνω από 100 τόμοι για να φτάσει στους πολυπόθητους 1000. Οπότε, δεν υπάρχει περίπτωση να ολοκληρωθεί έτσι η ιστορία. Ίσως να τελειώσει με την Rin να εκδικείται το θάνατο των γονιών της. Ίδωμεν ...

News @ Anime News Network
News @ Comics Alliance
News @ Crunchyroll

To (τέως) Φεστιβάλ της Βαβέλ επιστρέφει

14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας

Τρία χρόνια μετά την τελευταία του διεξαγωγή στην "Τεχνόπολις" στο Γκάζι (22-25 Ιανουαρίου 2009), τo Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς (τέως Φεστιβάλ της Βαβέλ) επιστρέφει δριμύτερο, για 14η φορά.

Θα πραγματοποιηθεί από τις 2 έως τις 11 Νοεμβρίου του 2012 στη Διπλάρειο Σχολή, η οποία βρίσκεται στην πλατεία Θεάτρου πίσω από τη Βαρβάκειο αγορά.

Ο τίτλος του φεστιβάλ θα είναι ... Αντοχή Υλικών !

"Ποιο είναι το όριο αντοχής των υλικών ?
Τι θα συμβεί αν το φθάσουμε ή αν το ξεπεράσουμε ?
Μέσα σε ένα περιβάλλον δυσμενούς φόρτισης έχουμε
στρέψη ? κάμψη ? παραμόρφωση ? θλίψη ?
Μέσα σε ένα περιβάλλον ισχυρής πίεσης
ποιο είναι το όριο ελαστικότητας ?"

Επισκεφθείτε το site του φεστιβάλ για να μαθαίνετε περισσότερα νέα όσο πλησιάζουμε στην έναρξη.

14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας
ΑΝΤΟΧΗ ΥΛΙΚΩΝ
2-11 Νοεμβρίου 2012

Χώρος:
Διπλάρειος Σχολή - Πλατεία Θεάτρου 3, Ψυρρή
Μετρό: Μοναστηράκι & Ομόνοια

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Δευτέρα-Παρασκευή: 14:00-23:00
Σάββατο & Κυριακή: 12:00-00:00

Τιμή εισιτηρίου:
Ημερήσιο: 3 ευρώ
10ημέρου: 6 ευρώ

Η είσοδος για τους άνεργους είναι δωρεάν με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας.

Panorama of Hell

Ένας καταραμένος καλλιτέχνης ζωγραφίζει την προσωπική του κόλαση

Το Panorama of Hell είναι η δουλειά που έφερε για πρώτη φορά το δυτικό κοινό σε επαφή με τον εφιαλτικό, σουρρεαλιστικό κόσμο της cult φιγούρας των horror manga που ονομάζεται Hideshi Hino. Θεωρείται ένα από τα πιο τρομακτικά comics όλων των εποχών, συμπεριλαμβάνεται ανελλιπώς σχεδόν σε όλες τις σχετικές λίστες, και αναγνωρίζεται από τον δημιουργό του ως το αγαπημένο του έργο (δε μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά). Ανήκει στη σειρά manga Hideshi Hino's Shocking Theater, την οποία ξεκίνησε ο μεγάλος mangaka το 1971, και η οποία τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς horror θεματολογίας, μαζί με τους Kazuo Umezu και Junji Ito.

Το Panorama of Hell εκδόθηκε στην Ιαπωνία το 1982, και έπειτα στα αγγλικά το 1989 από την εταιρεία Blast Books, η οποία έχει επίσης εκδόσει το Hell Baby του ίδιου, το Mr. Arashi's Amazing Freak Show του Suehiro Maruo, αλλά και το βιβλίο Venus in Furs του Leopold von Sacher-Masoch, του συγγραφέα από τον οποίο ονομάστηκε ο μαζοχισμός (αρκετά "ιδιαίτερες" επιλογές για εκδοτική εταιρεία, δε νομίζετε ?).

Αφηγητής μας σε αυτή την κρουαζιέρα στον εφιάλτη είναι ένας ζωγράφος, του οποίου ποτέ δε μαθαίνουμε το όνομα. Μας απευθύνεται στο πρώτο πρόσωπο, κοιτώντας μας στα μάτια, και μας μιλάει για τη ζωή του, την οικογένειά του και τη δουλειά του. Ζωγραφίζει αποκλειστικά απεικονίσεις της κόλασης, χρησιμοποιώντας το ίδιο του το αίμα για χρώμα. Μάλιστα, μας αποκαλύπτει το γεμάτο χαρακιές σώμα του, και το δοχείο όπου συλλέγει την πολύτιμη πρώτη ύλη για τις διαβολικές ζωγραφιές του. Έργο ζωής του είναι ένας πίνακας τεραστίων διαστάσεων που απεικονίζει το τέλος των πάντων, τον οποίο έχει ονομάσει Panorama of Hell. Όσο καιρό δουλεύει πάνω σε αυτόν, μας φανερώνει τις πηγές έμπνευσής του για μερικά άλλα έργα του, όπως π.χ τη γκιλοτίνα που βρίσκεται κοντά στο σπίτι του, κόβοντας κεφάλια μέρα-νύχτα, το κρεματόριο όπου καίγονται τα αποκεφαλισμένα πτώματα, και το κοντινό νεκροταφείο.

Εξίσου "ευχάριστη" είναι και η οικογένεια του ζωγράφου, την οποία μας συστήνει με περισσή υπερηφάνεια. Η κόρη του, η Krazy Girl, έχει κληρονομήσει το ταλέντο (και την τρέλα) του, και ζωγραφίζει φρικιαστικές σκηνές δολοφονιών. Ο γιος του, ο Krazy Boy, βασανίζει και ακρωτηριάζει τα ζώα της γειτονιάς, και κλέβει υπολείμματα ψοφιμιών για να τα βάλει ο πατέρας του στην αποτρόπαια συλλογή του. Η όμορφη γυναίκα του διατηρεί την οικογενειακή ταβέρνα, με μοναδικούς πελάτες τα φαντάσματα του νεκροταφείου, και η μητέρα του είναι τρελή, κουβαλώντας παντού μία κομμένη γουρουνοκεφαλή. Έπειτα, ο ζωγράφος μας διηγείται την ιστορία της οικογένειάς του, μέσω τριών προσώπων : του παππού του, του πατέρα του και του μικρότερου αδελφού του, οι οποίοι είχαν ένα κοινό γνώρισμα - μία πλάτη καλυμμένη με τατουάζ. Μέσω της εξιστόρησης αυτής για το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, τη βόμβα της Hiroshima και το διωγμό των ιαπώνων από τη Μαντζουρία, μαθαίνουμε οτι η βία, το ποτό, η τρέλα και η διαστροφή κυλούν στο αίμα της οικογένειας για πολλές γενιές - το ίδιο αίμα που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης μας στους πίνακές του. Κάποια στιγμή όμως, αυτή η υφέρπουσα τρέλα θα κερδίσει τον ζωγράφο, και θα τον οδηγήσει σε ένα αποκαλυπτικό φινάλε !

Ο Hideshi Hino στην πλούσια καριέρα του έχει δημιουργήσει πολλά manga τρόμου για παιδιά (ναι, στην Ιαπωνία υπάρχει και αυτό το είδος). Το Panorama of Hell όμως δεν ανήκει σε καμία περίπτωση σε αυτή την κατηγορία, μιας και αποτελεί ίσως το πιο αιματηρό και διεστραμμένο έργο του. Αντλώντας έμπνευση από τις απεικονίσεις της κόλασης του Μεσαίωνα, περίοδο που το συγκεκριμένο θέμα ήταν πολύ κοινό, ο Hino δημιουργεί μία σύγχρονη κόλαση της βιομηχανικής εποχής, γεμάτη γκρίζα εργοστάσια, σκουπίδια και εξαθλιωμένους, αλλοτριωμένους ανθρώπους. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει δηλώσει οτι την εποχή που έγραψε και σχεδίασε το Panorama ήταν σε κατάσταση προχωρημένης κατάθλιψης, κάτι που, αναπόφευκτα, "πέρασε" μέσα στο έργο. Επίσης, έχει παραδεχτεί οτι χρησιμοποίησε αρκετά βιογραφικά του στοιχεία, κυρίως από τη δική του οικογενειακή ιστορία (ελπίζω πάντως η οικογένειά του να μην είναι όπως αυτή του βιβλίου). Και φυσικά, όπως σε κάθε δουλειά του μεγάλου αυτού mangaka, η μουντή, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί έρχεται σε αντίθεση με το καρτουνίστικο, σχεδόν παιδικό στύλ που σχεδιάζει τους χαρακτήρες του. Τα μεγάλα μάτια τους, που παραπέμπουν σε μωρά, και άρα στην έννοια της αθωότητας, κάνουν τις φρικιαστικές πράξεις τους να φαίνονται ακόμη πιο τρομακτικές, μετατρέποντας έτσι το Panorama of Hell σε ένα πολύ "ενοχλητικό" ανάγνωσμα. Έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι ένα manga τρόμου.

Links

Panorama of Hell @ Anime News Network
Panorama of Hell @ Comic Book Resources
Panorama of Hell @ Manga Updates
Read Panorama of Hell online