Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Toys in the Basement

Το σκοτεινό αδερφάκι του Toy Story

Όλες οι κριτικές που διάβασα για το Toys in the Basement (πρωτότυπος γαλλικός τίτλος "Chocottes au sous-sol") του ταλαντούχου δημιουργού Stéphane Blanquet (που έχει συμμετάσχει σε ανθολογίες όπως οι Zero Zero, Blab! και Kramer's Ergot) είχαν τουλάχιστον μία αναφορά στη γνωστή σειρά animated ταινιών της Pixar "Toy Story". Και πράγματι, είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τη σύγκριση, αφού ο βασικός κορμός της ιστορίας του Blanquet έχει να κάνει με παιχνίδια που ζωντανεύουν όταν κανείς δεν κοιτάει.

Η μεγάλη διαφορά όμως είναι οτι τα παιχνίδια στο υπόγειο του γάλλου κομίστα είναι παραμορφωμένα, ακρωτηριασμένα, και δεν αγαπάνε καθόλου τα παιδιά που τα "κακοποίησαν". Αντιθέτως, έχουν πολύ μίσος μέσα τους, και δε χάνουν ευκαιρία να εκδικηθούν όποιο ανυποψίαστο πιτσιρίκι πατήσει το πόδι του στο σκοτεινό τους υπόγειο.

...Και φυσικά, όπως φαντάζεστε, αυτό ακριβώς κάνουν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.

Όλα ξεκίνησαν σε ένα παιδικό πάρτι, όπου ένα αγόρι με ένα ντροπιαστικό, ρόζ κουστούμι κουνελιού μελαγχολεί επειδή δεν κατάφερε να πείσει τη μητέρα του να του πάρει τη στολή του πειρατή. Και για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, μία ομάδα παιδιών ντυμένα σαν πειρατές έρχονται και τον ενοχλούν, αναγκάζοντάς τον να αποσυρθεί σε μία γωνιά του σπιτιού, όπου γνωρίζει ένα "σπασίκλα" με στολή κοτόπουλου και σπασμένο πόδι. Η φίλη του κοτόπουλου, που είναι ντυμένη γάτα, έχει κατέβει στο υπόγειο για να φέρει αναψυκτικά, αλλά έχει αργήσει υπερβολικά. Έτσι, το ρόζ κουνέλι, για να αποφύγει να τον δούν με ένα σπασίκλα, κατεβαίνει για να βρεί την καφέ γάτα (ο Blanquet δεν δίνει ονόματα στους ήρωές του, και νομίζω πως δε χρειάζονται).

Κάτω στο υπόγειο λοιπόν, το κουνέλι βρίσκει τη γάτα κατατρομαγμένη, λέγοντάς του παράξενα πράγματα για παιχνίδια που κινούνται. Και πράγματι, το μέρος είναι γεμάτο με χαλασμένα, εξαγριωμένα παιχνίδια που σχεδιάζουν την εκδίκησή τους απέναντι στα παιδιά που τα κακομεταχειρίστηκαν. Ευτυχώς, λόγω των χνουδωτών κοστουμιών τους, τα παιχνίδια περνούν τα παιδιά για ομοίους τους, και τα προσκαλούν στο κρυσφήγετό τους, το καταφύγιο των εγκατελειμμένων, σπασμένων παιχνιδιών. Εκεί όμως, θα αποκαλυφθεί η πραγματική τους υπόσταση, και θα οδηγηθούν δεμένοι μπροστά στο μυστικό όπλο της παιχνιδούπολης, την τρομερή Amelia, ένα πελώριο τέρας φτιαγμένο απο σπασμένα κομμάτια παιχνιδιών.



Σίγουρα, η υπόθεση του Toys in the Basement δεν είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχω διαβάσει ποτέ μου, αλλά η σκοτεινή, διεστραμμένη ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Blanquet, όπως και το φανταστικό σχεδιαστικό του στύλ, που θυμίζει κάτι από Charles Burns μέσα σε ένα όργιο χρωμάτων, διαχωρίζουν τη μικρή αυτή ιστορία των 32 σελίδων απο πολλές, παρόμοιες δουλειές. Χαριτωμένο όσο και τρομακτικό, με δόσεις από Tim Burton και David Lynch, με ωραίο ρυθμό και κλιμάκωση της υπόθεσης, και αρκετές σουρρεαλιστικές πινελιές, το Toys είναι ένα πολύ ωραίο, παιδικό comic για μεγάλους. Άλλη μία σωστή επιλογή της πολυαγαπημένης μου Fantagraphics.

Toys in the Basement @ Fantagraphics Books
Toys in the Basement @ Read about Comics
Toys in the Basement @ Comics Review

3 σχόλια:

  1. Τέλεια επιλογή το Toys in the Basement! Μου θυμίζει έντονα τον Burns αλλά και τον Jim Woodring (για τον οποίο ετοιμάζω κι ένα μικρό αφιέρωμα). Παρά τα έντονα χρώματά του, αν σε "πιάσει" στη σωστή "φάση", είναι αρκετά στοιχειωτικό...

    Υ.Γ. Η Fantagraphics είναι μακράν η καλύτερη αμερικάνικη εκδοτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό όντως ! Τέλεια μίξη "χαριτωμενιάς" και ανατριχίλας.
    Αλήθεια έχει κάτι και απο το σουρρεαλιστικό κόσμο του Woodring.
    Περιμένω να διαβάσω το αφιέρωμά σου φίλε Αλέξανδρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή