Flood! - A Novel in Pictures

3 υπέροχες χαρακτικές και διδακτικές ιστορίες

Ο Eric Drooker είναι ένας εξαιρετικός αμερικανός ζωγράφος, εικονογράφος και δημιουργός comics, και ένας από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που μένει συνειδητά έξω από το σύστημα της τεράστιας εγχώριας βιομηχανίας της 9ης τέχνης. Μάχιμος αριστεριστής σε μία χώρα που δεν υπάρχει αριστερά (λες και υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο), και απο τους βασικούς συντελεστές του έντονα πολιτικοποιημένου (όπως και ο ίδιος) περιοδικού World War 3 illustrated, ο Drooker κατακεραυνώνει με τις δουλειές του τις Η.Π.Α και τη σύγχρονη, απάνθρωπη κοινωνία των μεγαλουπόλεων.

Γνωστός περισσότερο για τις εικονογραφήσεις του αλλά και τα υπέροχα εξώφυλλα που έχει φιλοτεχνήσει για το The New Yorker, o "αντιρρησίας" αυτός των comics έχει παραδώσει μόλις 3 graphic novels στη μεγάλη καριέρα του, με το Flood! να είναι το πρώτο εξ αυτών. Κυκλοφόρησε το 1992 από την εναλλακτική εταιρεία Four Walls Eight Windows (ποιά ?), και έκτοτε έχει γνωρίσει 3 ακόμη ανατυπώσεις και πολυάριθμες βραβεύσεις.

Το Flood! περιλαμβάνει 3 μικρού και μεσαίου μήκους ιστορίες χωρίς λόγια, με κοινό παρονομαστή οτι λαμβάνουν χώρα σε μία απρόσωπη μεγαλούπολη - μάλλον τη Νέα Υόρκη - στην οποία περιδιαβαίνουν αμέτρητοι άνθρωποι που έχουν χάσει την ανθρωπιά αλλά και την ελπίδα τους. Στην πρώτη ιστορία, Home, ένας εργάτης βρίσκει μία μέρα την πόρτα του εργοστασίου που δουλεύει κλειστή, και έτσι, άνεργος, αρχίζει να αλητεύει, μεθοκοπάει, μπλέκει με πόρνες, τον μπαγλαρώνουν στη φυλακή και τελικά καταλήγει άστεγος. Στη δεύτερη ιστορία με τίτλο L, ένας άντρας μπαίνει στον υπόγειο σιδηρόδρομο, τον παίρνει ο ύπνος στο βαγόνι και βλέπει ένα όραμα όπου ξυπνάει μόνος στις άδειες σήραγγες, και προχωρώντας όλο και πιο βαθιά, γυρνάει προς τα πίσω στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Βλέπει τις ζωγραφιές των ανθρώπων των σπηλαίων, και τελικά συναντάει μία παγανιστική τελετή όπου ο σαμάνος μιας αρχαίας φυλής οδηγεί τους συμμετέχοντες σε ένα ξέφρενο, ντελιριακό χορό που εξυμνεί τις αρχαίες θεότητες της φύσης και της γονιμότητας.

Στην τρίτη και ομώνυμη ιστορία, Flood, ένας άντρας γυρνάει προς το σπίτι του εν μέσω μίας δυνατής βροχόπτωσης. Όταν γυρίσει τελικά στο φτωχικό δωμάτιό του, ανακαλύπτουμε οτι είναι δημιουργός comics και σχεδιάζει μία ιστορία με εσκιμώους. Όσο όμως η τρομερή μπόρα συνεχίζεται και το δωμάτιο αρχίζει να πλημμυρίζει, ο καλλιτέχνης μας αρχίζει να σχεδιάζει την πόλη του, και τη βροχή να την καταπίνει. Μέσω ενός συμβολικού ταξιδιού με την ομπρέλα του πάνω απο την πόλη, ο ήρωάς μας βλέπει την ιστορία της Αμερικής, από τον Κολόμβο μέχρι την άγρια δύση και από τους αφρικανούς σκλάβους μέχρι τη μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα της πρόσφατης ιστορίας. Η βροχή αλλά και τα οράματα της σύγχρονης, απάνθρωπης κοινωνίας μας δε λένε να καταλαγιάσουν, με το μήνυμα του δημιουργού να γίνεται όλο και πιο εμφανές - μας αξίζει να έρθει μία καταιγίδα και να ξεπλύνει το ανθρώπινο είδος από το πρόσωπο της γης.

Το Flood! αντικατοπτρίζει απόλυτα τις πολιτικές πεποιθήσεις του Drooker, βρίθοντας συμβολισμών εναντίον του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και ρατσισμού, της κρατικής καταστολής και γενικότερα των δεινών του "θαυμαστού καινούριου κόσμου" μας, που έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε άβουλα ρομπότ χωρίς ψυχή. Λόγω των αριστερών μηνυμάτων αλλά και του οτι ο ήρωας της ομώνυμης ιστορίας είναι κομίστας, πολλοί εικάζουν οτι ο πρωταγωνιστής και των τριών ιστοριών είναι ο ίδιος ο δημιουργός, και οτι το graphic novel περιέχει αυτο-βιογραφικά στοιχεία. Προσωπικά δεν πιστεύω οτι ο ήρωας των ιστοριών είναι ο ίδιος, όμως μπορώ να φανταστώ τα οράματα που βλέπουν οι χαρακτήρες να προέρχονται απο προσωπικές σκέψεις ή και όνειρα του Drooker.

Φυσικά, δεν έχει και πολλή σημασία ποιός είναι ο πρωταγωνιστής, αλλά το τί συμβαίνει γύρω του. Ο ευαίσθητος αμερικανός καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει μία κατάμαυρη εικόνα της εποχής μας, κάτι που εκφράζεται υπέροχα τόσο από την απουσία κειμένου, όσο και από την εξαιρετική, τίγκα στο κοντράστ εικονογράφηση. Θυμίζοντας τα "χαρακτικά" comics του Lynd Ward και του Frans Masereel, με πινελιές γερμανικού εξπρεσσιονισμού και τη μαυρίλα των film noir της δεκαετίας του '50, η καλλιτεχνική δουλειά του Drooker είναι πανέμορφη όσο και στιβαρή, με έντονη πειραματική διάθεση στις συνθέσεις των σελίδων και μερικά panels που έγιναν αμέσως κλασικά. Προσέξτε για παράδειγμα την παραπάνω εικόνα με τον αστυνομικό και το σκύλο, και δείτε μετά αυτό το πασίγνωστο εξώφυλλο των Faith No More.

Όταν ο μεγάλος Art Spiegelman γράφει για ένα graphic novel την παρακάτω διθυραμβική κριτική, εγώ δε χρειάζεται να γράψω τίποτα περισσότερο.

"A complex, dream-charged vision of alienation in the wet, mean streets of New York City, where primal, natural urges are suppressed in the lonely isolation of crowds. It's a picture of a soulless civilization headed toward the apocalypse. It's a poetic and lyrical novel—told virtually without words . . . Mr. Drooker has discovered the magic of pulling light and life out of an inky sea of darkness."
 —Art Spiegelman, The New York Times Book Review

60s sexy comics heroines

Sexual Revolution, Comics style!

...

Η δεκαετία του '60 είναι γνωστή για πολλά πράγματα, μα κυρίως για την επαναστατικότητα, την ελευθερία και την αχαλίνωτη τρέλα της. Μάης του '68, χίπηδες, μηχανόβιοι, Sex, Drugs n' Rock'n'Roll ... όλα αυτά τα καμμένα αλλά και ρομαντικά ταυτόχρονα συνέθεσαν μία από τις πιο ταραγμένες και ενδιαφέρουσες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Τα οργισμένα και απελευθερωμένα sixties άφησαν μία πολύ έντονη και σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον, την οποία αισθανόμαστε ακόμη και σήμερα. Και αυτό καλύπτει πολλούς και διαφορετικούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως τα εργασιακά δικαιώματα και γενικότερα τη σχέση του πολίτη με το κράτος, τη σεξουαλικότητα, τη μουσική, τη φιλοσοφία αλλά και ... τα comics!

Η 9η τέχνη όχι μόνο επηρρεάστηκε από τη σεξουαλική απελευθέρωση και το επαναστατικό πνεύμα της εποχής, αλλά ηγήθηκε της επανάστασης στον καλλιτεχνικό κόσμο, με όπλα μερικές από τις πιο δυναμικές και sexy ηρωίδες που έχουν εμφανιστεί ποτέ σε σελίδες comics. H Barbarella, η Valentina, η Jodelle, η Vampirella και οι υπόλοιπες καλλίγραμμες (με όλη τη σημασία της λέξης) κυρίες της παρέας προέταξαν τα στήθη τους στην πρώτη γραμμή της μάχης για τα δικαιώματα της γυναίκας, τόσο στην κοινωνία γενικά όσο και ... στο κρεβάτι της!

* Επειδή το αφιέρωμα βγαίνει λίγο ... χιλιόμετρο, παραθέτω εδώ όλα τα comics που θα αναφέρουμε, σαν πίνακα περιεχομένων. Η σειρά δεν είναι χρονολογική, αλλά βάσει επιδραστικότητας και προσωπικής μου προτίμησης.

Barbarella (1962) - Jean-Claude Forest
Jodelle (1966) και Pravda (1967) - Guy Peellaert
Valentina (1965) - Guido Crepax
Vampirella (1969) - Forrest J Ackerman, Trina Robbins
Blanche Épiphanie (1967) και Paulette (1969) - Georges Pichard
Saga de Xam (1967) - Jean Rollin, Nicolas Devil
Sally Forth (1968), Cannon (1969), The Adventures of Pussycat (1968) - Wally Wood
Little Annie Fanny (1962) - Harvey Kurtzman, Will Elder
Phoebe Zeit-Geist (1965) - Michael O'Donoghue, Frank Springer
Modesty Blaise (1963) - Peter O'Donnell, Jim Holdaway
Tiffany Jones (1964) - Pat Tourret, Jenny Butterworth
Scarth A.D. 2195 (1969) - Jo Addams, Luis Roca
Eva Kant από το Diabolik (1962) - Angela Giussani, Luciana Giussani
Isabella (1966) - Giorgio Cavedon, Sandro Angiolini
Jacula (1969) - Giorgio Cavedon, Renzo Barbieri

Barbarella (1962) - Jean-Claude Forest
Η... γιαγιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης

Αν και είμαι σίγουρος οτι δεν θα της άρεσε να την αποκαλούν γιαγιά, η αλήθεια είναι οτι η ηρωίδα που δημιούργησε ο γάλλος Jean-Claude Forest το 1962 θα ήταν σήμερα ογδοντάρα. Είναι όμως επίσης αλήθεια οτι αυτή τα ξεκίνησε όλα. Βασισμένη στη γυναικάρα Brigitte Bardot, η Barbarella ήταν η επιτομή της δυναμικής και απελευθερωμένης γυναίκας των 60s, πρωταγωνιστώντας σε ζουμερές περιπέτειες επιστημονικής και ... ερωτικής φαντασίας, προκαλώντας σκάνδαλο στη Γαλλία με τις γυμνές σκηνές και τον απενοχοποιημένο, κατάφορο ερωτισμό της.

Η Barbarella μεταμορφώθηκε σε πραγματικό μύθο της pop κουλτούρας μέσω της χολυγουντιανής ταινίας του 1968 με σκηνοθέτη το Roger Vadim και πρωταγωνίστρια τη Jane Fonda (άλλη γυναικάρα). Και ο μύθος κρατάει μέχρι της μέρες μας, με την πρόσφατη, δυναμική της επιστροφή στο χώρο των comics.

Jodelle (1966) και Pravda (1967) - Guy Peellaert
Sexy Pop Art Καινοτομία

Με τη δημοτικότητα της Barbarella να ανεβαίνει διαρκώς, η σεξουαλική επανάσταση στα γαλλικά comics συνεχίστηκε δυναμικά. Ο βέλγος Guy Peellaert δημιούργησε το 1966 τη Jodelle, μία ανάλαφρη και sexy νεαρή κοπέλα που ζεί σε μία σουρρεαλιστική, πολύχρωμη αρχαία Ρώμη με τον βαμπίρ γκόμενό της. Βασισμένη στην τραγουδίστρια της ποπ Sylvie Vartan και εκδομένη από τον οίκο Eric Losfeld, το βασιλιά των γαλλικών ερωτικών comics, η Jodelle θεωρείται το πρώτο pop art έργο στην ιστορία της 9ης τέχνης.

Από την άλλη, η Pravda, δημιουργημένη από τον Peellaert το 1967, δε διατηρεί το ίδιο, αστείο και ανάλαφρο στυλ της "αδελφής" της, όντας πολύ πιο κυνική και σκληρή, όμως το ίδιο sexy. Αναρχική με σχεδόν μισανθρωπικές τάσεις, η Pravda βασίστηκε στην όμορφη τραγουδίστρια Francoise Hardy, με τις μικρές, αυτοτελείς ιστορίες της να συνιστούν άλλο ένα pop art διαμάντι των γαλλικών comics.

Valentina (1965) - Guido Crepax
Άκρατος αισθησιασμός και πειραματισμός

Φεύγοντας λίγο απο τη Γαλλία (καλά, δεν πάμε και μακριά), στη γειτονική Ιταλία την ίδια εποχή εμφανίστηκε μία από τις σημαντικότερες και ... τολμηρότερες ηρωίδες στην ιστορία των comics. Ήταν 1965 όταν ο εξαιρετικός κομίστας Guido Crepax δημιουργούσε τη Valentina απλά ως την κοπέλα του κεντρικού χαρακτήρα της καινούριας του σειράς, Neutron. Όμως η sexy φωτογράφος από το Μιλάνο, με το χαρακτηριστικό κούρεμα της παλιάς αμερικανίδας ηθοποιού Louise Brooks, κατάφερε να επισκιάσει τον άντρα της ιστορίας και σύντομα έγινε πρωταγωνίστρια της δικής της σειράς.

Ο Crepax έκανε τη Valentina το όχημα των υπέροχων πειραματισμών του με τις συνθέσεις των σελίδων, προσθέτοντας άφθονα κινηματογραφικά αλλά και ... φετιχιστικά στοιχεία, και μετατρέποντας κάθε ιστορία της σε ένα ονειρικό, στυλιζαρισμένο έργο τέχνης (δείτε π.χ το υπέροχο Lanterna Magica).

Vampirella (1969) - Forrest J Ackerman, Trina Robbins
Sexy Blood Sucking Alien Vampire

Πάμε τώρα και στο Αμέρικα, όπου η σεξουαλική επανάσταση άργησε λίγο, μιας και έγινε ... εισαγωγή από την Ευρώπη (τουλάχιστον στο χώρο των comics). Βεβαίως η Vampirella, ανήκοντας στη μυθική εταιρεία Warren που εξέδιδε τα, επίσης μυθικά περιοδικά Creepy και Eerie, δεν ανήκει στα ερωτικά αλλά στα horror comics, όμως με την εμβληματική και ... minimal στολή της, κατατάχθηκε εξ'αρχής στις πιο sexy ηρωίδες της 9ης τέχνης.

Μία εξωγήινη από τον πλανήτη Draculon που αργοπεθαίνει, η Vampirella έρχεται στη γη για να σώσει τον κόσμο της, και μάχεται εναντίον των κακών βρικολάκων (ναι, αυτή είναι με τους καλούς βρικόλακες). Με αναρίθμητους καλλιτέχνες να έχουν ασχοληθεί με την πάρτη της - π.χ το μεγάλο Frank Frazetta να φιλοτεχνεί το πρώτο της εξώφυλλο - και μία αναβίωση της σειράς της από την εταιρεία Dynamite το 2010, η sexy βρικολακίνα είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ηρωίδες των comics.

Blanche Épiphanie (1967) και Paulette (1969) - Georges Pichard
Η χαρά του BDSM (Bondage Sado-Mazochism για τους αμόρφωτους)

Πάλι πίσω στην Ευρώπη και σε μία εμβληματική μορφή των ερωτικών comics, τον μεγάλο γάλλο δημιουργό Georges Pichard. Πρώην καθηγητής καλλιτεχνικών, ο Pichard στα μέσα της δεκαετίας του '60 ακολούθησε τη στροφή των γαλλικών comics από την περιπέτεια στον ερωτισμό, δημιουργώντας αρκετές εμβληματικές ηρωίδες που όμως ήταν περισσότερο αντικείμενα του διεστραμμένου πόθου των αντρών παρά δυναμικές και απελευθερωμένες.

Πρώτη ήταν η Blanche της σειράς Blanche Épiphanie που φιλοτέχνησε ο Pichard το 1967 σε σενάριο του Jacques Lob. Η ηρωίδα μας είναι μία καλοπροαίρετη και λίγο αφελής ορφανή κοπέλα, την οποία ο τραπεζίτης κηδεμόνας της πετάει στο δρόμο επειδή δεν του έκατσε. Απο εκεί και πέρα μπλέκει συνέχεια σε περιπέτειες με αδίστακτους άντρες που επιχειρούν (και πολλές φορές τα καταφέρνουν) να την εκμεταλλευτούν.

Η δεύτερη και πιο διάσημη ηρωίδα που φιλοτέχνησε ο Pichard σε σενάριο του Georges Wolinski ήταν η Paulette του 1969/70. Εκ διαμέτρου αντίθετη με τη Blanche, η Paulette είναι ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο που βαριέται αφόρητα, και χρησιμοποιεί τα λεφτά της κληρονομιάς της για να διασκεδάσει. Θα πέσει θύμα απαγωγής, θα τη βάλουν σε χαρέμι, θα μπλέξει με καπιταλιστές που θέλουν την περιουσία της, θα πάει στον Αμαζόνιο και το Βιετνάμ, μέχρι και τον Αλή Μπαμπά θα γνωρίσει ... Και όλα αυτά στο υπέροχο εικονογραφικό στυλ του καλλιτέχνη που υιοθετεί πολλά Art Nouveau και ψυχεδελικά στοιχεία.

Παρά όμως τα χίλια μύρια που πέρασαν οι δύο ηρωίδες, την έβγαλαν πολύ καλύτερα από τις κακόμοιρες που δημιούργησε ο Pichard τη δεκαετία του '70, με αποκορύφωμα τα σαδο-μαζοχιστικά μαρτύρια της Marie-Gabrielle de Saint-Eutrope του 1977.

Saga de Xam (1967) - Jean Rollin, Nicolas Devil
Sexy Hippie Psychedelia

Το Saga de Xam είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση comic, τόσο για τα δεδομένα της λίστας μας, όσο και γενικά. Δημιουργημένο τo 1967 από τους παντελώς άγνωστους - και πρίν και μετά την κυκλοφορία του - Jean Rollin (σενάριο) και Nicolas Devil (σχέδιο), και τυπωμένο στη Γαλλία σε μόλις 5.000 αντίτυπα, είναι μέχρι τις μέρες μας ένα από τα πιο σπάνια ευρωπαϊκά comics.

Η κεντρική ηρωίδα Saga είναι μία νεαρή κοπέλα με μπλέ δέρμα που ζεί στον φιλειρηνικό και κατοικούμενο μόνο από γυναίκες πλανήτη Xam. Όταν στον πλανήτη επιτίθενται πολεμοχαρείς γήινοι, η Saga θα ξεκινήσει μία οδύσσεια σε διάφορες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας, για να βρεί ένα τρόπο να σώσει τον κόσμο της. Με πολλές κοινωνικο-πολιτικές αναφορές, και σχεδιασμένο υπέροχα στο πολύχρωμο 60s, hippie, psychedelic στυλ της εποχής, το Saga de Xam είναι ένα πραγματικό κρυμμένο διαμάντι των ευρωπαϊκών comics.

Sally Forth (1968), Cannon (1969), The Adventures of Pussycat (1968) - Wally Wood
Η χαρά του φαντάρου !

Κανένα αφιέρωμα σε ερωτικά comics, και ιδιαίτερα για τη δεκαετία του '60, δε θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει έναν από τους καλύτερους και καταξιωμένους καλλιτέχνες του είδους, τον εξαιρετικό αμερικανό κομίστα Wally Wood. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και ... επαναστατικές φιγούρες της αμερικανικής βιομηχανίας comics, o παραγωγικότατος αυτός καλλιτέχνης παρέδωσε άφθονες ερωτικές αλλά και καθαρά πορνογραφικές δουλειές κατά την πλούσια καριέρα του.

Η Sally Forth δημιουργήθηκε το 1968 από τον Wood ως ένα comic strip που απευθυνόταν σε ... φαντάρους! Μάλιστα, το όνομά της είναι ένα λογοπαίγνιο που στη στρατιωτική ορολογία σημαίνει ... φουλ επίθεση! Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στο περιοδικό Military News που εξέδιδε η Armed Forces Diamond Sales, και μπορούμε μόνο να φανταστούμε πόσο δημοφιλές ήταν το γυμνό της κορμί στις τουαλέτες των αμερικανικών στρατοπέδων.

To Cannon δημιουργήθηκε το 1969 για το στρατόκαυλο κοινό της Sally Forth, η δημοτικότητα της οποίας είχε ήδη ξεπεράσει τα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων. Είναι το μοναδικό comic της λίστας που έχει άντρα ως κεντρικό χαρακτήρα, όμως περιέχει άφθονες ελάχιστα ή καθόλου ντυμένες κυρίες που κάνουν τη στρατιωτικο-κατασκοπική υπόθεση αρκετά πιο ενδιαφέρουσα.

Tο The Adventures of Pussycat του 1968 είναι ένα one-shot τεύχος από μία ομάδα καλλιτεχνών που περιλάμβανε, εκτός από τον Wood, τον πολύ καλό Bill Ward, αλλά και ένα σενάριο του ... Stan Lee! Η Pussycat είναι γραμματέας της κατασκοπικής υπηρεσίας S.C.O.R.E. (Secret Council of Ruthless Extroverts) που στρατολογείται για να αντιμετωπίσει την αντίπαλη, κακή υπηρεσία, L.U.S.T.

Little Annie Fanny (1962) - Harvey Kurtzman, Will Elder
Comic Playboy Bunny

Φυσικά, κανένας δε θα περίμενε μία ηρωίδα που εμφανιζόταν σε συνέχειες στο ιστορικό περιοδικό Playboy  να είναι και πολύ ... σεμνή. Και ακριβώς αυτό συμβαίνει με την ελαφρόμυαλη νεαρή Little Annie Fanny (λογοπαίγνιο με την παλαιότερη ηρωίδα Little Orphan Annie) που δημιούργησε το 1962 ο θρυλικός κομίστας Harvey Kurtzman, πατέρας του Mad magazine.

Στο χαρακτηριστικό ύφος του Mad, η Annie ήταν μια ανελέητη σάτιρα στον απατηλό κόσμο της showbiz, και μάλιστα υπέροχα σχεδιασμένη από μία all-star ομάδα εικονογράφων, όπως οι Will Elder, Jack Davis, Al Jaffee και ... Frank Frazetta! Ο Hugh Hefner, ιδρυτής του Playboy, ήταν ένθερμος υποστηρικτής των comics, και μάλιστα είχε επιχειρήσει να κάνει καριέρα ως γελοιογράφος, αλλά δεν του βγήκε. Νομίζω η δεύτερη καριέρα του πήγε αρκετά καλύτερα.

Phoebe Zeit-Geist (1965) - Michael O'Donoghue, Frank Springer
Cult Bondage Classic

Ίσως η πιο άγνωστη και (αδίκως) ξεχασμένη ηρωίδα όλου του αφιερώματος, η Phoebe Zeit-Geist δημιουργήθηκε το 1965 από τους Michael O'Donoghue (σενάριο) και Frank Springer (σχέδιο), και οι περιπέτειές της δημοσιεύθηκαν σε συνέχειες στο περιοδικό Evergreen.

Κλασική περίπτωση damsel in distress, η Phoebe θα απαχθεί από διάφορους κακούς τύπους, όπως Ναζί, κινέζους ποδολάγνους (!) και λεσβίες δολοφόνους (!!), θα διασωθεί, θα ξαναπέσει θύμα απαγωγής, θα μαστιγωθεί ... Και όλα αυτά περιτυλιγμένα σε μία αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα, που ερχόταν σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ... sexy αλλά αθώες ηρωίδες της εποχής. Ένα αυθεντικό καρα-cult διαμάντι των αμερικάνικων underground comics.

Πίσω στη γηραιά ήπειρο τώρα, πάμε και στη γηραιά Αλβιόνα, μία χώρα που δικαιολογεί απολύτως το ... γερασμένο της όνομα, μιας και οι αγγλίδες ηρωίδες comics της εποχής είναι οι πιο ... ντυμένες όλου του αφιερώματος.

Παλαιότερη αλλά και σημαντικότερη ανάμεσά τους η Modesty Blaise, δημιουργημένη το 1963 από τους Peter O'Donnell (σενάριο) και Jim Holdaway (σχέδιο) ως συνεχιζόμενο strip για την εφημερίδα Evening Standard του Λονδίνου. Η ηρωίδα μας είναι μία sexy κατάσκοπος α λά James Bond, αλλά με εγκληματικό παρελθόν, αμνησία και ... άντρα βοηθό (sidekick). Αυτό το τελευταίο από μόνο του την καθιστά την πλέον δυναμική και χειραφετημένη γυναίκα του κόσμου των comics.

Επόμενη στη λίστα, και μάλλον η πιο ξενέρωτη της αγγλικής παρέας είναι η Tiffany Jones, δημιουργημένη το 1964 από τις γυναίκες καλλιτέχνες Pat Tourret και Jenny Butterworth πάλι ως strip εφημερίδας. Μία επαρχιώτισσα που έρχεται στο Λονδίνο και γίνεται φωτομοντέλο, η Jones ήταν η επιτομή των γυναικείων ονείρων - αλλά και των αντρικών φαντασιώσεων - της εποχής.

Τελευταία, και σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση, η Scarth της σειράς Scarth A.D. 2195 των Jo Addams (σενάριο) και Luis Roca (σχέδιο), ένα ακόμα strip που ξεκίνησε να δημοσιεύεται στην εφημερίδα The Sun το 1969. Η ηρωίδα μας πεθαίνει σε ένα ατύχημα, αλλά οι επιστήμονες την ξαναζωντανεύουν στο έτος 2.195, επίσης με αμνησία. Έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις πρώτες κεντρικές ηρωίδες των sci-fi comics, και επίσης ως η πρώτη που εμφανίστηκε τελείως γυμνή σε αγγλική εφημερίδα (Ουστ! Ξενέρωτοι εγγλέζοι πουριτανοί).

Θα τελειώσουμε αυτό το αφιέρωμα-χιλιόμετρο με τρείς ακόμα sexy κυρίες από την Ιταλία, που έχουν το κοινό χαρακτηριστικό οτι είναι ... σκοτεινοί τύποι.

Πρώτη ανάμεσά τους, και μία από τις πιο δημοφιλείς και επιδραστικές ηρωίδες στην ιστορία των fumetti (ιταλικά comics) είναι η Eva Kant από την υπερ-επιτυχημένη σειρά Diabolik (1962). Με δημιουργούς τις αδελφές Angela Giussani και Luciana Giussani, η Eva είναι η κοπέλα του ιδιοφυούς όσο και αδίστακτου κλέφτη Diabolik, αλλά και μία σύνθετη και ολοκληρωμένη χαρακτήρας από μόνη της. Το οτι είναι πάντα ντυμένη μέχρι το λαιμό δεν την εμπόδισε να γίνει η αγαπημένη των νεαρών αγοριών και αντρών στην Ιταλία.

Ακολουθεί η Isabella, από την ομώνυμη σειρά που δημιούργησαν το 1966 οι Giorgio Cavedon (σενάριο) και Sandro Angiolini (σχέδιο). Η Isabella, η Δούκισσα των Διαβόλων, είναι μία αριστοκράτισσα στη Γαλλία του 17ου αιώνα που ψάχνει για περιπέτειες και ... BDSM διασκέδαση!

Τέλος η Jacula, δημιουργημένη το 1969 πάλι από τον Giorgio Cavedon και τον Renzo Barbieri είναι μία από τις πάρα πολλές βρικολακίνες των fumetti της εποχής, που ταξιδεύει μισόγυμνη ανά τον κόσμο ψάχνοντας για αίμα. Και μόνο που το όνομά της είναι μέρος της λέξης e-Jacula-tion, δεν έχω τίποτα άλλο να πω.

Αυτό ήταν λοιπόν το αφιέρωμα - χιλιόμετρο με τις sexy κυρίες των 60s comics. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες, αλλά είπαμε, μην καταντήσει και αηδία το πράγμα.